“எனக்குச் சித்தமுண்டு, சுத்தமாகு என்றார். உடனே குஷ்டரோகம் நீங்கி அவன் சுத்தமானான்” (மத். 8:3).

நீங்கள் சுகம் பெற வேண்டும் என்றும் ஆரோக்கியமுள்ளவர்களாய்த் திகழ வேண்டும் என்றும் கர்த்தர் சித்தமுள்ளவராயிருக்கிறார். நீங்கள் சுகமும், ஆரோக்கியமுமுடையவர்களாய் இருந்தால்தான் குடும்பத்துக்குச் செய்ய வேண்டிய கடமைகளையும், கர்த்தருக்கு செய்ய வேண்டிய கடமைகளையும் செய்ய முடியும்.

அன்று குஷ்டரோகி ஆண்டவரிடத்தில், “உமக்குச் சித்தமானால் என்னை சுத்தமாக்க உம்மால் ஆகும்” என்றான். யாருமே தேவன் தன்னைச் சுகமாக்க வல்லமையுள்ளவராய் இருக்கிறார் என்பதைச் சந்தேகப்படுவதில்லை. சித்தமுடையவராய் இருக்கிறாரா என்பதைத்தான் சந்தேகிக்கிறார்கள். வேதம் சொல்லுகிறது, “மெய்யாகவே அவர் நம்முடைய பாடுகளை ஏற்றுக்கொண்டு, நம்முடைய துக்கங்களைச் சுமந்தார்; நாமோ, அவர் தேவனால் அடிப்பட்டு வாதிக்கப்பட்டு, சிறுமைப்பட்டவரென்று எண்ணினோம்… அவருடைய தழும்புகளால் குணமாகிறோம்” (ஏசாயா 53:4,5).

 நீங்கள் ஏற்க வேண்டியதை உங்களுக்குப் பதிலாக அவர் ஏற்றார். நீங்கள் சுமக்க வேண்டியதை உங்களுக்குப் பதிலாக அவர் சுமந்தார். அவர் உங்களுக்காக ஏற்றுக்கொண்டு, சுமந்து கொண்டு விட்டதை நீங்கள் மீண்டும், மீண்டும் ஏற்றுக்கொண்டு, சுமக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. அவர் உங்களுக்காக அபராதத் தொகையைக் கட்டி விட்ட பின்பு, நீங்கள் வீணாக இன்னொரு முறை அபராதத் தொகையைக் கட்ட வேண்டிய தேவை என்ன?

கர்த்தர் மூன்று விதமான பாடுகளை அனுபவித்தார். முதலாவது, பாவமறியாத அவர் உங்களுக்காகப் பாவமானார். ஆகவே நீங்கள் பாவத்தின் தண்டனையை ஏற்றுக்கொள்ளத் தேவையில்லை. இரண்டாவது, ஆரோக்கியமுள்ள அவர் உங்களுடைய வியாதியைச் சுமந்தார். ஆகவே நீங்கள் வியாதியை வீணாய் சுமக்கத் தேவையில்லை. முன்றாவது, அவர் ஐசுவரியமுள்ளவராய் இருந்தும் உங்களுக்காக தரித்திரரானார். ஆகவே தரித்திரத்தின் வேதனையை நீங்கள் சுமக்க வேண்டியதில்லை.

இரண்டாவது உலக மகா யுத்தம் நடந்தபோது, லண்டன் மாநகரத்தின் மீது தினந்தோறும் பயங்கரமாகக் குண்டுகள் வீசப்பட்டன. பயந்து இரவெல்லாம் விழித்துக் கொண்டிருந்த ஒருவர் வேதத்தைத் திறந்தார். “இஸ்ரவேலைக் காக்கிறவர் உறங்குகிறதும் இல்லை தூங்குகிறதும் இல்லை” என்ற வசனத்தைப் பார்த்தார். விசுவாசம் அவருடைய உள்ளத்தில் தோன்றியது.

கர்த்தர்தான் விழித்துக் கொண்டிருக்கிறாரே. உறங்காமலும், தூங்காமலும் இருக்கிறாரே, நான் விழித்திருந்து என்ன பிரயோஜனம் என்று எண்ணி, நிம்மதியாய் தூங்கி விட்டார். இரண்டு பேரும் விழித்திருக்கத் தேவையில்லை. அதைப்போல இரண்டு பேரும் வியாதியைச் சுமக்க வேண்டிய அவசியமில்லை.

 தேவபிள்ளைகளே, உங்களுடைய வியாதியையும், பெலவீனத்தையும் அவர்மேல் வைத்து விடுங்கள். அவர் உங்களை ஆதரிப்பார்.

நினைவிற்கு:- “அஸ்தமனமானபோது, பிசாசு பிடித்திருந்த அநேகரை அவரிடத்தில் கொண்டு வந்தார்கள்; அவர் அந்த ஆவிகளைத் தமது வார்த்தையினாலே துரத்தி, பிணியாளிகளெல்லாரையும் சொஸ்தமாக்கினார்” (மத். 8:16).

“விசுவாசத்தினாலே… சிங்கங்களின் வாய்களை அடைத்தார்கள்” (எபி. 11:33).

விசுவாசத்திற்கு, மிருக ஜீவன்களை வெல்லக்கூடிய சக்திக்கூட இருக்கிறது. கெர்ச்சிக்கிற சிங்கங்களின் கோப வெறியையும், கொடூர தன்மைகளையும்கூட விசுவாசம் மேற்கொள்ளுகிறது. அவைகள் சேதப்படுத்தாதபடி அவைகளின் வாய்களை விசுவாசமானது கட்டிப்போட்டு விடுகிறது.

 ஆப்பிரிக்கா கண்டத்தில் பணியாற்றிய ஒரு தேவனுடைய ஊழியக்காரர், ஆப்பிரிக்க காடுகளின் வழியாக கடந்து சென்றபோது, திடீரென்று தூரத்தில் கெர்ச்சிக்கிற சிங்கம் ஒன்று வருவதைக் கண்டார். அதைப் பார்த்ததும் அவருக்குள் இனிமையான விசுவாசம் சுரக்க ஆரம்பித்தது.

தூரத்தில் வரும் சிங்கத்தைப் பார்த்து அவர் மிகவும் மென்மையாக, அமைதியாக “சிங்கமே, உன்னை சிருஷ்டித்தவரும், என்னை சிருஷ்டித்தவரும் ஒருவர்தான். நம் இருவரையும் வழி நடத்துகிறவரும் அவர்தான். நாம் பரலோக பிதாவின் இனிமையான குடும்பத்தில் இருக்கிறோம். ஆகவே, நீ என்னை சேதப்படுத்தாதே” என்று சொல்லிவிட்டு ஆண்டவரைப் பார்த்து, “தானியேலின் தேவனே, தானியேல் சிங்கக் கெபியில் போடப்பட்டபோது பாதுகாத்தவரே, என்னையும் பாதுகாத்தருளும்” என்று ஜெபித்தார். அருகில் வந்த அந்த சிங்கம் எந்த சேதமும் செய்யாமல் அமைதியாய்ப் போய் விட்டது.

தானியேல் தீர்க்கதரிசியின் வாழ்க்கை வரலாற்றை கர்த்தர் நமக்காகவே வேதத்தில் எழுதி வைத்திருக்கிறார். அவருக்குள்ளிருந்த மேன்மையான விசுவாசம் என்ன? சிங்கங்கள் என்னை சேதப்படுத்தாது என்பதுதான். “கர்த்தருக்கு முன்பாக நான் உத்தமனாயிருந்திருக்கிறேன். ராஜாவுக்கு முன்பாகவும், நான் நீதி கேடு செய்ததில்லை. ஆகவே, என் தேவன் ஒருபோதும் என்னை சிங்கங்களுக்கு ஒப்புக்கொடுக்கவேமாட்டார்.

யூதாவின் ராஜ சிங்கம் என்னோடிருப்பதால் உலக சிங்கங்களின் வாய்களை கர்த்தரின் நாமத்தால் நான் அடைக்கிறேன். அவை என்னை சேதப்படுத்தாது. சிங்கங்களின் மேலும், விரியன் பாம்பின் மேலும் நீ நடந்து பாலசிங்கத்தையும் வலுசர்ப்பத்தையும் மிதித்துப் போடுவாய் என்று கர்த்தர் வாக்குப் பண்ணியிருக்கிறார். ஆகவே, இந்த சிங்கங்கள் என்னை சேதப்படுத்தாது” என்பதுதான் தானியேலின் விசுவாச அறிக்கை.

தானியேலை சிங்கக்கெபியிலே போடும்படி வேறு வழியின்றி ஒப்புக்கொடுத்த ராஜாவின் உள்ளத்தில்கூட அசைக்க முடியாத ஒரு விசுவாசம் இருந்தது. ஆகவே தான் தானியேலை தேடி அதிகாலையில் ஓடிவந்தார். விசுவாசத்துடனே கெபியைப் பார்த்து பேசி, ‘தானியேலே, ஜீவனுள்ள தேவனுடைய தாசனே, நீ இடைவிடாமல் ஆராதிக்கிற உன் தேவன் உன்னை சிங்கங்களுக்கு தப்புவிக்க வல்லவராய் இருந்தாரா?” என்று கேட்டார். ஆம், இரண்டு பேருக்குமே வல்லமையான விசுவாசம் இருந்தது. ஆகவே, கர்த்தர் சிங்கங்களின் வாய்களைக் கட்டிப் போட்டார்.

தேவபிள்ளைகளே, அன்று தானியேலின் விசுவாசத்தை கண்டு அற்புதத்தை செய்த தேவன், நிச்சயமாகவே உங்களுடைய வாழ்க்கையிலும் அற்புதத்தைச் செய்தருளுவார்.

நினைவிற்கு:- “சிங்கத்தின்மேலும் விரியன் பாம்பின்மேலும் நீ நடந்து, பால சிங்கத்தையும் வலுசர்ப்பத்தையும் மிதித்துப்போடுவாய்” (சங். 91:13).

“அன்பு சினமடையாது” (1 கொரி. 13:5).

அன்பு திரளான பாவங்களை மூடும். பாவங்கள் மூடப்படும்போது வெறுப்புக்கோ, கோபத்துக்கோ அங்கே இடமில்லை. சண்டைக்கோ, பிரிவினைக்கோ அங்கே பேச்சே இல்லை. அன்பு தெய்வீக ஆளுகை செய்யும்.

ஒரு பெற்றோர் தன்னுடைய மகளை செல்வம் நிறைந்த ஒரு மகனுக்கு திருமணம் செய்து வைத்தார்கள். ஆனால் அவனோ, மிருக குணம் படைத்தவனாயிருந்தான். ஒரு நாள் காலையில் அவன் மனைவியிடம் கோபப்பட்டு, அவளை அடித்து உதைத்து விட்டு போய்விட்டான். பிறகு அவள் செத்தாளா, பிழைத்தாளா, என்றறிய சில மணி நேரம் கழித்து மெதுவாய் வந்து வீட்டில் நுழைந்தான். அப்போது மேஜையில் மனைவி அவனுக்காக சாப்பாடு வைப்பதைக் கண்டு பிரமித்து நின்றான். “சமயத்தில் வந்து விட்டீர்களே” என்று புன்னகையோடு கூறிக்கொண்டே கையைப் பிடித்து, சாப்பிட உட்கார வைத்தாள்.

அவன் சிறிது அமைதிக்குப் பிறகு, “நான் உன்னை அதிகமாய் அடித்துவிட்டேன் இல்லையா?” என்றான். அதற்கு அவள் “இல்லை என்னை நீங்கள் அடிக்கவில்லை. உங்களைத்தான் அடித்தீர்கள். அன்று ஆலயத்தில் தேவ சமுகத்தில் என் கையை உங்கள் கையில் ஒப்புவித்தபோதே என் உடல் முழுவதும் உங்களுக்குச் சொந்தமாகி விட்டது.

தேவனும் ‘மனைவியானவள் தன் சுய சரீரத்திற்கு அதிகாரியல்ல; புருஷனே அதற்கு அதிகாரி’ என்று தெளிவாய்க் கூறியிருக்கிறார் (1 கொரி. 7:4). தேவன் எனக்குத் தந்த தலை நீங்கள், நான் உங்கள் உடைமை. என்னை அடிக்கவோ, மிதிக்கவோ உங்களுக்கு உரிமையுண்டு. நீங்கள் என்ன செய்தாலும், எனக்கு இந்த உலகத்தில் நேசிக்க உங்களைத் தவிர வேறு எவரையும் தேவன் தரவில்லையே” என்றாள். அவள் பேசினதைக் கேட்ட அவன் மனம் கசந்து அழுதான். அன்று முதல் அந்தக் குடும்பம் ஆழமான அன்பினால் கட்டப்பட்டு எழும்பியது. எந்த ஒரு மனுஷன் சினத்தை அன்பினால் மேற்கொள்ளுகிறானோ, அவன் எப்பொழுதும், எல்லாச் சூழ்நிலைகளிலும் ஜெயங்கொண்டவனாகவேயிருப்பான்! ஒரு பக்தன்: “சினம் என்பது தோல்வியின் அறிகுறி! சினத்தை மேற்கொள்ளுகிறவனே ஜெயங்கொள்ளுகிறவன்” என்று குறிப்பிட்டான்.

 இயேசுவுக்கு சிலுவையிலே எவ்வளவு நிந்தைகள், எவ்வளவு அவமானங்கள், எவ்வளவு பரியாசங்கள்! மட்டுமல்ல, சவுக்குகளினாலும், கோலினாலும் அடிக்கப்பட்டாரே! ஆணிகளால் கடாவுண்டாரே! அவர் சினமடைந்தாரா? இல்லை. மாறாக அவரைப் பாடுபடுத்தினவர்களுக்காக அவர் பிதாவை நோக்கி, “பிதாவே இவர்களை மன்னியும்” என்று வேண்டிக்கொண்டாரல்லவா? அதுதான் சினத்தை மேற்கொள்ளும் வழி.

  இயேசு, உலகத்திலிருந்த நாட்களில் பல முறை சீஷர்களிடம் ‘ஒருவருக்கொருவர் அன்பாயிருங்கள்’ என்று சொன்னார். அதற்கு தன்னை முன் மாதிரியாகக் காண்பித்தார். இயேசு சொன்னார், “நான் உங்களில் அன்பாயிருக்கிறதுபோல நீங்களும் ஒருவரிலொருவர் அன்பாயிருக்க வேண்டுமென்பதே என்னுடைய கற்பனையாயிருக்கிறது” (யோவா. 15:12). தேவபிள்ளைகளே, கோபத்தை அன்பினால் மேற்கொள்ளுவீர்களாக.

நினைவிற்கு:- “அன்பானது பிறனுக்குப் பொல்லாங்கு செய்யாது; ஆதலால் அன்பு நியாயப்பிரமாணத்தின் நிறைவேறுதலாயிருக்கிறது” (ரோமர் 13:10).

“பரலோகத்திலிருக்கிற என் பிதாவின் சித்தத்தின்படி செய்கிறவனே பரலோக ராஜ்யத்தில் பிரவேசிப்பானேயல்லாமல், என்னை நோக்கி: கர்த்தாவே! கர்த்தாவே! என்று சொல்லுகிறவன் அதில் பிரவேசிப்பதில்லை” (மத். 7:21).

“கர்த்தாவே, கர்த்தாவே” என்று சொல்லுவது எளிது. ஆனால் பரலோகப் பிதாவினுடைய சித்தத்தைச் செய்ய முற்றிலும் ஒப்புக்கொடுப்பது கடினமானது. கர்த்தரை நேசிக்கிறேன் என்று சொல்லுவது எளிது. ஆனால் கர்த்தருடைய எதிர்பார்ப்பின்படி அவருடைய கற்பனைகளுக்குக் கீழ்ப்படிவதுதான் கடினமானது. விசுவாசிகளாய் விளங்குவது எளிது; ஆனால் தேவனுடைய பூரண சித்தத்தைச் செய்ய அர்ப்பணிப்பதுதான் கடினம்.

ஒரு முறை ஒரு சகோதரியிடம் ஞானஸ்நானம் பெற வேண்டிய அவசியத்தைக் குறித்து வேதத்திலிருந்து விளக்கிக் காண்பித்தபோது, அவர்கள் அதைக் கேட்கப் பிரியப்படவில்லை. ‘நான் கர்த்தரை நேசிக்கிறேன். ஆகவே நான் பரலோகம் போய் விடுவேன்’ என்றார்கள். இயேசு சொன்னார், “நீங்களும் என் கற்பனைகளைக் கைக்கொண்டிருந்தால், என்னுடைய அன்பிலே நிலைத்திருப்பீர்கள்” (யோவான் 15:10).

கர்த்தருடைய சித்தத்தின்படி செய்யாமல், கர்த்தரை நோக்கிக் கர்த்தாவே, கர்த்தாவே என்று சொல்லிக் கொண்டிருப்பதால் ஒரு பிரயோஜனமுமில்லை. கர்த்தரில் அன்புகூருகிறவன், விடவேண்டிய பாவங்களை விடவேண்டும், நிறைவேற்ற வேண்டிய பிரமாணங்களை நிறைவேற்ற வேண்டும், தேவனுடைய சித்தத்திற்குத் தன்னை பரிபூரணமாய் ஒப்புக்கொடுத்து முன்னேறிச் செல்லவேண்டும்.

ஒரு முறை பிரசித்தி பெற்ற ஊழியரான ஸ்பர்ஜன் ஊழியத்திற்காக சிறைச்சாலை சென்றார். அங்கேயுள்ள குற்றவாளிகளைப் பார்த்து ‘நீங்கள் தேவனை விசுவாசிக்கிறீர்களா?’ என்று கேட்டபோது, “ஆம், நாங்கள் விசுவாசிக்கிறோம்” என்றார்கள். அவர்கள் விசுவாசித்தார்கள். ஆனால் பாவத்தை விடவில்லை. ஆகவேதான் அவர்களுக்கு சிறையில் அடைக்கப்பட்டிருக்கும்படியான நிலை ஏற்பட்டது.

யோனாவைப் பாருங்கள்! அவர் கர்த்தரைக் குறித்து பிரசங்கித்த ஒரு வல்லமயான ஊழியக்காரன்தான். ஆனால் கர்த்தர் நினிவேக்குப் போகச் சொன்னபோது அவரோ தேவசித்தத்தை மீறி தர்ஷுசுக்குப் போகும்படிக் கப்பல் ஏறினார். கர்த்தர் அதை ஏற்றுக்கொண்டாரா என்பதைச் சற்று சிந்தித்துப் பாருங்கள். ஆகவேதான் கர்த்தர் யோனாவின் வாழ்க்கையில் ஒரு கடல் கொந்தளிப்பை ஏற்படுத்தி, மீனை ஆயத்தப்படுத்தி விழுங்கும்படி செய்து, தேவசித்தத்தை நிறைவேற்ற வேண்டிய முக்கியத்துவத்தைக் கற்றுக்கொடுத்தார்.

தாவீதின் ஜெபமெல்லாம் “உமக்குப் பிரியமானதைச் செய்ய எனக்குப் போதித்தருளும், நீரே என் தேவன்; உம்முடைய நல்ல ஆவி என்னைச் செம்மையான வழியிலே நடத்துவாராக” (சங். 143:10) என்பதாகவே இருந்தது. தேவபிள்ளைகளே, நீங்கள் கர்த்தருடைய சித்தத்தைச் செய்ய ஒப்புக் கொடுக்கும்போது, கர்த்தருடைய குடும்பத்திற்குள் காணப்படுவீர்கள். அவரோடு ஐக்கியப்பட்டிருப்பீர்கள். ஆகவே கர்த்தருடைய சித்தத்தைச் செய்ய உங்களை ஒப்புக்கொடுங்கள்.

நினைவிற்கு:- “இயேசுகிறிஸ்துவைக் கொண்டு தமக்கு முன்பாகப் பிரியமானதை உங்களில் நடப்பித்து, நீங்கள் தம்முடைய சித்தத்தின்படி செய்ய உங்களைச் சகலவித நற்கிரியையிலும் சீர்பொருந்தினவர்களாக்குவாராக; அவருக்கு என்றென்றைக்கும் மகிமை உண்டாவதாக. ஆமென்” (எபி. 13:21).

“கர்த்தர் சிநேகிக்கிற பரிசுத்தத்தை யூதா ஜனங்கள் பரிசுத்தக்குலைச்சலாக்கி அந்நிய தேவதையின் குமாரத்திகளை விவாகம் பண்ணினார்கள்” (மல். 2:11).

இந்த வசனத்தில் “கர்த்தர் சிநேகிக்கிற பரிசுத்தம்” என்கிற பகுதியை சற்று சிந்தித்துப் பாருங்கள். நீங்கள் பல வேளைகளில் பிள்ளைகளை அதிகமாய் நேசிக்கிறீர்கள். குறிப்பிட்ட நண்பர்களை அதிகமாய் சிநேகிக்கிறீர்கள். உறவினர்களிலே உங்களோடு நெருங்கி பழகுகிறவர்களின்மேல் அதிக பற்றுதலாய் இருக்கிறீர்கள். அவர்களுக்கு ஏதாகிலும் தீங்கு நேரிடுமென்றால், உங்கள் உள்ளமெல்லாம் துடித்துப்போய் விடுகிறது. உங்களுக்குப் பிரியமான குழந்தையை யாராகிலும் கடத்தி போய்விட்டால் அதைத் தாங்கிக் கொள்ள முடிவதில்லை.

கர்த்தர் சொல்லுகிறார், “நான் சிநேகிக்கிற பரிசுத்தத்தை யூதா ஜனங்கள் பரிசுத்த குலைச்சலாக்கிவிட்டார்கள்”. அவருடைய உள்ளம் எவ்வளவு துக்கமாய் இருந்திருக்கும். அவர் ஒரு சுபாவத்தை மிகவும் நேசிக்கிறாரென்றால் அது பரிசுத்தம்தான். இஸ்ரவேல் ஜனங்கள் எகிப்திலே ஜீவித்தபோது, எகிப்தின் பாவ சுபாவங்கள் அவர்களை பற்றிவிடக்கூடாதே என்று எண்ணினார். ஆகவே எகிப்திலிருந்து அவர்களை வெளியே கொண்டுவர சித்தமானார். தம் பிள்ளைகளை மற்றவர்களுக்கு பரிசுத்தத்தின் முன்மாதிரியாக்குவதற்காக அவ்வாறு செய்தார். ஆம், அவருக்கு ஒரு அசுத்தக்கூட்டம் தேவையில்லை, பரிசுத்தக்கூட்டமே தேவை.

 அவர் பரிசுத்தமுள்ள கர்த்தர். உங்களையும் பரிசுத்தமுள்ளவர்களாய் மாற்றுகிறவர். “கர்த்தராகிய நான் பரிசுத்தராயிருக்கிறபடியினாலே நீங்களும் எனக்கேற்ற பரிசுத்தவான்களாயிருப்பீர்களாக; நீங்கள் என்னுடையவர்களாயிருக்கும்படிக்கு, உங்களை மற்ற ஜனங்களைவிட்டுப் பிரித்தெடுத்தேன்” (லேவி. 20:26) என்று கர்த்தர் சொல்லுகிறார். நீங்கள் அவருக்கேற்ற பரிசுத்தத்தில் வாழ வேண்டுமென்பதுதான் தேவனுடைய சித்தமும் பிரியமுமாகும். பரிசுத்தத்தைப் பின்பற்ற உங்களுக்கு முன் மாதிரியானவர் தேவனாகிய கர்த்தர் ஒருவரே.

ஒரு நாள் ஏசாயாவின் கண்கள் கர்த்தரைக் கண்டது. அவருடைய பரிசுத்த அலங்காரம் அவருடைய உள்ளத்தை மிகவும் தொட்டது. ஆகவே தன்னை அறியாமலேயே, ‘ஐயோ! நான் அசுத்த உதடுகள் உள்ள மனுஷன். அசுத்த உதடுகளுள்ள மனுஷர் மத்தியிலே வாசம் பண்ணுகிறேன்’ என்று சொல்லிக் கதற ஆரம்பித்தார். அந்த உணர்வின் வெளிச்சம், வெளிப்பாடு உங்களுக்கு வரும்போது, உங்களை அறியாமலேயே தூய்மையும், பரிசுத்தத்தைக் குறித்த வாஞ்சையும் உங்களுக்குள் வந்துவிடும். ஏசாயாவை பரிசுத்தப்படுத்தின அந்த அக்கினிக் குறடுகள் உங்களுடைய நாவையும் தொட்டு, உங்கள் வார்த்தைகளைப் பரிசுத்த மாக்க வேண்டும்.

இயேசு சொன்னார், “பரலோகத்திலிருக்கிற உங்கள் பிதா பூரண சற்குணரா யிருக்கிறதுபோல, நீங்களும் பூரண சற்குணராயிருக்கக்கடவீர்கள்” (மத். 5:48). தேவபிள்ளைகளே, உங்களால் பரிசுத்தமாய் வாழ முடியும். கர்த்தர் அதற்கான வழிமுறைகளை வேதத்தில் ஏற்படுத்தி வைத்திருக்கிறார். முன் மாதிரியை காண்பித்திருக்கிறார். உங்கள் கண்கள் எப்போதும் பரிசுத்தமுள்ள தேவனை நோக்கிப் பார்த்துக்கொண்டேயிருக்கட்டும்.

நினைவிற்கு:- “பரிசுத்தமுள்ளவன் இன்னும் பரிசுத்தமாகட்டும். இதோ, சீக்கிரமாய் வருகிறேன்” (வெளி. 22:11,12).

“சமாதானத்தின் தேவன்தாமே உங்களை முற்றிலும் பரிசுத்தமாக்குவாராக. உங்கள் ஆவி ஆத்துமா சரீரம் முழுவதும், நம்முடைய கர்த்தராகிய இயேசுகிறிஸ்து வரும்போது குற்றமற்றதாயிருக்கும்படி காக்கப்படுவதாக” (1 தெச. 5:23).

நம்முடைய தேவன் ஆவி, ஆத்துமா, சரீரம் முழுவதிற்கும் பரிசுத்தத்தைத் தந்து, வழுவாதபடி கடைசிவரை நிலைநிறுத்துகிறவர். கர்த்தர் ஒருவரே தம்முடைய பரிசுத்தத்தை உங்களுக்குத் தர வல்லமையுள்ளவர்.

உங்களை முற்றிலும் பரிசுத்தமாக்குவதே கர்த்தருடைய நோக்கம். இயேசுகிறிஸ்து வரும்போது உங்களை மாசற்றவர்களாய் நிலைநிறுத்தவே அவர் விரும்புகிறார். அதற்காகவே கர்த்தர் பரிசுத்த ஆவியானவரை உங்களுக்குத் தந்திருக்கிறார். வேதத்திலே, “புறஜாதியாராகிய பலி பரிசுத்த ஆவியினாலே பரிசுத்தமாக்கப்பட்டு…” (ரோமர் 15:15) என்று எழுதப்பட்டிருக்கிறது.

முதலாவது, அவர் செய்கிற காரியம், பாவத்தின் வல்லமையிலிருந்து, மனுஷனை விடுவிக்கிறார். அன்று பேதுரு பிரசங்கம் பண்ணினபோது, பரிசுத்த ஆவியானவர், வசனத்தை கேட்ட ஒவ்வொருவருடைய உள்ளத்திலும் கிரியை செய்ததினால் அவர்கள் பாவத்தைக் குறித்து உணர்த்தப்பட்டார்கள். “சகோதரன்மாரே இரட்சிக்கப்படுவதற்கு நாங்கள் என்ன செய்யவேண்டும்?” என்றார்கள். பரிசுத்த ஆவியானவர் பாவத்தைக் குறித்தும் நீதியைக் குறித்தும் நியாயத்தீர்ப்பைக் குறித்தும் கண்டித்து உணர்த்துவதுதான் இதன் காரணம் (யோவான். 16:8).

இரண்டாவது, பரிசுத்த ஆவியானவர் கர்த்தருடைய பிள்ளைகளுக்கு பாவத்தின்மேல் ஜெயம் தருகிறார். பரிசுத்த ஆவி உங்களிடத்தில் வரும்போது நீங்கள் பெலனடைவீர்கள் (அப். 1:8) என்று அவர் வாக்குத்தத்தம் பண்ணுகிறார். ஆகவே, பரிசுத்த ஆவியின் பலத்தின் வல்லமையினாலே தோல்விகளை ஜெயமாக்குகிறீர்கள்.

மூன்றாவது, பரிசுத்த ஆவியானவர் வல்லமையைக் கொண்டு வருகிறார். ஊழியம் செய்வதற்கான வல்லமையையும், சத்துருவினுடைய கைகளிலிருந்து ஆத்துமாக்களை விடுவிக்கும் வல்லமையையும், பாதாளத்தின் வாசல்களை நொறுங்கடித்து சபைகளை ஸ்தாபிக்கிற வல்லமையையும், ஜனங்களுக்கு நன்மை செய்யும்படியான வல்லமையையும், கிருபையையும் உங்களுக்குத் தருகிறார். வேதம் சொல்லுகிறது, “நசரேயனாகிய இயேசுவைத் தேவன் பரிசுத்த ஆவியினாலும் வல்லமையினாலும் அபிஷேகம் பண்ணினார்; தேவன் அவருடனேகூட இருந்தபடியினாலே அவர் நன்மை செய்கிறவராயும் பிசாசின் வல்லமையில் அகப்பட்ட யாவரையும் குணமாக்குகிறவராயும் சுற்றித் திரிந்தார்” (அப். 10:38).

நான்காவது, பரிசுத்த ஆவியானவர் உங்களுக்குள் வாசம்பண்ணி தெய்வீக சுபாவத்தை கொண்டு வந்து உங்களை பரிசுத்தத்திலே பூரணப்படுத்துகிறார். வேதம் சொல்லுகிறது, “நீங்கள் தேவனுடைய ஆலயமாயிருக்கிறீர்களென்றும், தேவனுடைய ஆவி உங்களில் வாசமாயிருக்கிறாரென்றும் அறியாதிருக்கிறீர்களா?” (1 கொரி. 3:16). தேவபிள்ளைகளே, ஆவியானவர் உங்களுக்குள்ளே இருந்து, மறுரூபமாக்கப்படும் அனுபவத்திற்குள்ளே அருமையாக நடத்திச் செல்லுவார்.

நினைவிற்கு:- “நாமெல்லாரும் திறந்த முகமாய் கர்த்தருடைய மகிமையைக் கண்ணாடியிலே காண்கிறதுபோலக் கண்டு, ஆவியாயிருக்கிற கர்த்தரால் அந்தச் சாயலாகத் தானே மகிமையின்மேல் மகிமையடைந்து மறுரூபப்படுகிறோம்” (2 கொரி. 3:18).

“அன்பு சகலத்தையும் தாங்கும்” (1 கொரி. 13:7).

அன்பு ஒன்றுக்குத்தான் எல்லாவற்றையும் தாங்கும் சக்தியுண்டு. அன்புள்ள தகப்பன் தன் சம்பாத்தியத்தினால் தன் குடும்பத்தைத் தாங்குகிறான். அன்புள்ள தாய் பிள்ளைகளின் மேலுள்ள பாசத்தால் கஷ்ட நஷ்டங்களை, பாடுகளைத் தாங்குகிறாள். பக்தியுள்ள பெற்றோர் தங்கள் குடும்பத்தினர் ஒவ்வொருவரையும் ஜெபத்தில் தாங்குகிறார்கள்.

ஒரு விதவைத்தாய் தன் மகன் சூதாடுகிறான் என்று கேள்விப்பட்டு கண்ணீரோடு அவனைக் கண்டித்தாள். ஆனால் அவனோ, தன் அன்பின் தாயின் வார்த்தைகளைக் கேளாமல் தொடர்ந்து சூதாடியபோது போலீசால் பிடிக்கப்பட்டான். அவனோடுகூட பிடிபட்ட மற்ற வாலிபர்கள் அபராதத் தொகையைக் கட்டி, விடுதலையாகி விட்டார்கள். ஆனால் இந்த வாலிபனுக்கு விதிக்கப்பட்ட அபராதத்தைக் கட்ட வழியில்லாததால் சிறையிலடைக்கப்பட்டான். மகன் இப்படி தன் வார்த்தைக்கு கீழ்ப்படியாமல் போனானே என்பதற்காக அந்தத் தாயின் அன்பு குறைந்து போகவில்லை.

ஒரு நாள் ஜெயிலின் ஜன்னல் கம்பி வழியாக மகன் வெளியே பார்த்தபோது, தன் தாய் கருங்கல்லை உடைக்கும் கடின வேலை செய்வதைக் கண்டான். தாயின் கைகளெல்லாம் இரத்தம் கொட்டியது. என்றாலும் காலையிலிருந்து இரவு வரை கல்லுடைத்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பணம் சேர்த்து, பல மாதங்களுக்குப் பின் தன் மகனது அபராதத் தொகையைக் கட்டி மகனை விடுவித்தாள். அதன் பிறகு இருவரும் ஒருவரையொருவர் பல மடங்கு நேசித்தனர். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, மகன் பொறுப்பும், தேவ பக்தியுமுள்ளவனாய் மாறினான்.

பரி. போலிகார்ப் என்பவர் தனது 86-வது வயதில் கிறிஸ்துவின் மேலுள்ள அன்பினால் தன்னை இரத்த சாட்சியாக ஒப்புக்கொடுத்தார். கிறிஸ்துவின் நாமத்தை மறுதலியாமல் உறுதியாய் நின்றதால், அவரைக் கொல்லும்பொருட்டு பிடித்து வரும்படி, மார்க்கஸ் ஆரேலியஸ் என்ற ராஜா தன் வீரர்களை அனுப்பினான். போலிகார்ப் அவர்களிடம் தான் சிறிது நேரம் ஜெபித்து விட்டு வருவதாகக் கேட்டுக் கொண்டார். இரண்டு மணி நேரம் ஜெபம் செய்தார்.

 பிறகு போலிகார்ப், அரசன் முன் நிறுத்தப்பட்டபோது, “ஐயா, நான் ஆறு வயதாயிருக்கும்போது, என்னை அன்போடு தேடி வந்த தெய்வீக ஆறாகிய கிறிஸ்துவை மகிழ்ச்சியோடு ஏற்றுக்கொண்டேன். கடந்த எண்பத்தாறு ஆண்டுகளாக அவர் என்னை அருமையாக போஷித்தார், வழி நடத்தினார், ஆசீர்வதித்தார், உயர்த்தினார். எனக்கு ஒருபோதும் அவர் தீங்கு செய்ததில்லை; என்னை விட்டு விலகினதில்லை; என்னை கைவிட்டதில்லை. அப்படிப்பட்ட அன்புள்ள என் இயேசுவை நானும் ஒருபோதும் மறுதலிக்கவே மாட்டேன்” என்று உறுதியோடு சொன்னார்.

வயதாகி, பழுத்து, தலையெல்லாம் வெண் பஞ்சைப் போன்றிருந்த அவர் கிறிஸ்துவுக்காக மகிழ்ச்சியோடு தீக்கிரையாகி தன்னைப் பானபலியாய் வார்த்தார். அவர் இரத்தம் இன்றும் பேசுகிறது. தேவபிள்ளைகளே, அந்த அன்பின் வல்லமைக்காக தேவனை ஸ்தோத்தரிப்பீர்களாக.

நினைவிற்கு:- “…அன்பினால் ஒருவரையொருவர் தாங்கி, சமாதானக்கட்டினால் ஆவியின் ஒருமையைக் காத்துக்கொள்வதற்கு ஜாக்கிரதையாயிருங்கள்” (எபேசி. 4:2,3).