“இனிமேலும் நான் ஏந்துவேன்; நான் சுமப்பேன், தப்புவிப்பேன்” (ஏசாயா 46:4).
கர்த்தர், ஒரு தாயைப்போல உங்களை ஏந்துகிறவர். தகப்பனைப் போல உங்களை சுமக்கிறவர். சகோதரனைப்போல உங்களோடிருந்து உங்களைத் தப்புவிக்கிறவர். ஆகவேதான் அவர் ‘இதுவரை உங்களைத் தாங்கி வந்ததுபோல இனிமேலும் ஏந்துவேன், சுமப்பேன், தப்புவிப்பேன்’ என்று வாக்களிக்கிறார்.
கர்த்தர்தான் உங்களை தாயின் கர்ப்பத்திலே உருவாகச் செய்தவர் (ஏசாயா 44:2). கர்த்தர் சொல்லுகிறார், “தாயின் வயிற்றில் தோன்றினது முதல் உங்களை ஏந்தி, தாயின் கர்ப்பத்தில் உற்பத்தியானது முதல் உங்களைத் தாங்கினேன். உங்கள் முதிர்வயது வரைக்கும் நான் அப்படிச் செய்வேன்; நரைவயது மட்டும் நான் உங்களைத் தாங்குவேன்; நான் அப்படிச் செய்துவந்தேன்; இனிமேலும் நான் ஏந்துவேன்; நான் சுமப்பேன், தப்புவிப்பேன்” (ஏசாயா 46:3,4).
ஒரு ஓவியர் வரைந்த படத்தைப் பற்றிக் குறிப்பிட விரும்புகிறேன். அந்த படத்தில் இருந்த மண் பாதை ஒரு பக்தனின் வாழ்க்கையை விளக்குவதாக இருந்தது. ஆரம்பம் முதல் அன்று வரை, அந்த பக்தனின் வாழ்க்கையில் நடந்த சம்பவங்கள் அனைத்தும் வரிசைக்கிரமமாக அந்த பாதையில் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. அந்த பாதை முழுவதும் கர்த்தரும் அந்த பக்தனும் ஒன்றாக சேர்ந்து நடந்து சென்றதற்கு அடையாளமாக இருவரது காலடித் தடங்களும் அப்பாதை முழுவதும் இடம் பெற்றிருந்தன.
அப்படத்தைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்த அந்த பக்தன், இடையில் அவனது வாழ்க்கையில் ஓர் ஆபத்தான சூழ்நிலை வந்த நேரத்தில், அப்பாதையில் ஒருவரது கால்தடம் மட்டும் பதிந்திருப்பதைப் பார்த்து அதிர்ச்சியடைந்தான். “ஐயோ, ஆபத்தான நேரத்தில் கர்த்தர் என்னுடன் வராமல் இருந்துவிட்டாரே” என்று கதறினான். கர்த்தர் சொன்னார், “மகனே, ஆபத்துக்காலத்தில் நான் உன்னைத் தூக்கி என் தோளின்மேல் வைத்துக்கொண்டு நடந்ததால், அங்கே என் கால் தடம் மட்டுமே பதிந்துள்ளது. அந்த நேரத்தில் நீ பாதுகாப்பாக என் தோளின்மேல் அமர்ந்திருந்தாய்.”
கர்த்தர் உங்களை நடத்துகிற சந்தர்ப்பங்களுண்டு. ஏந்தி சுமந்துத் தப்புவிக்கிற சந்தர்ப்பங்களுமுண்டு. வனாந்தரத்தில் இஸ்ரவேல் ஜனங்களைக் கர்த்தர் வழிநடத்திக் கொண்டுவந்தபோது, ஒரு பெரிய கழுகு தன் குஞ்சுகளைச் செட்டைகளின் மேல் சுமந்துகொண்டு செல்லுவதுபோல நாற்பது ஆண்டுகளும் அவர் சுமந்து கொண்டு சென்றார். இன்றைக்கும் உங்களுக்கு உன்னதத்திற்குரிய சகல ஆசீர்வாதங்களையும் தரும்படி உங்களைச் சுமந்துகொண்டு செல்லுகிறவராகவே இருக்கிறார்.
மேய்ப்பன், காணாமல்போன ஆட்டை தேடிக் கண்டுபிடித்தவுடனே, என்ன செய்தாராம்? அந்த ஆட்டை நடக்க விடவில்லை. தனியே நடக்கவிட்டால் ஒருவேளை அது மீண்டும் காணாமல் போய்விடக்கூடும். ஆகவே தன் அன்பை வெளிப்படுத்தும்படி தன் தோள்களிலே தூக்கி வைத்துக் கொண்டார். அப்படித் தூக்கிச் சுமக்கும்போது மேய்ப்பனின் வாய் ஆட்டின் காது அருகே வந்துவிடும். மேய்ப்பனுடைய கண்கள் ஆட்டைக் கூர்ந்து நோக்கும். ஆட்டுக்கும் மேய்ப்பனுக்கும் இடையே ஆழமான ஒரு உறவு ஏற்படும். தேவபிள்ளைகளே, நம் கர்த்தர் உங்களை தூக்கிச் சுமக்கும் தேவன் என்பதை உணர்ந்தவர்களாய் அவருக்கு ஸ்தோத்திரம் செலுத்துங்கள்.
நினைவிற்கு:- “தகப்பன் தன் பிள்ளைகளுக்கு இரங்குகிறதுபோல, கர்த்தர் தமக்குப் பயந்தவர்களுக்கு இரங்குகிறார்” (சங்கீதம் 103:13).

“அப்பொழுது சாமுவேல் ஒரு கல்லை எடுத்து, மிஸ்பாவுக்கும், சேணுக்கும் நடுவாக நிறுத்தி, இம்மட்டும் கர்த்தர் எங்களுக்கு உதவி செய்தார் என்று சொல்லி, அதற்கு எபெனேசர் என்று பேரிட்டான்” (1 சாமு. 7:12).
கர்த்தர் இம்மட்டும் உங்களுக்கு உதவி செய்து வருகிறார். இம்மட்டும் கிருபை பாராட்டி வருகிறார். கழுகு தன் குஞ்சுகளைத் தன் செட்டைகளிலே சுமந்து கொண்டு போவதுபோல, கர்த்தர் இம்மட்டும் சிலுவை சுமந்த தன் தோள்களிலே உங்களைத் தூக்கி சுமந்துக் கொண்டு செல்லுகிறார். தேவபிள்ளைகளே, இந்த வேளையிலே உங்களுடைய உள்ளம் நன்றியால் நிரம்பட்டும்.
அன்று சாமுவேலின் உள்ளம் பொங்கினது. தேவனைப் பற்றிய துதியினாலும், மகிழ்ச்சியினாலும் இருதயம் களிகூர்ந்தது. ஒரு தூணை எடுத்து நிறுத்தி, “இம்மட்டும் கர்த்தர் எங்களுக்கு உதவிச் செய்தார்” என்று சொல்லி அதற்கு “எபெனேசர்” என்று பேரிட்டார். அது முதல் “எபெனேசர்” என்கிற வார்த்தையானது, கர்த்தருடைய நாமங்களில் ஒன்றாய் விளங்குகிறது. “எங்களுக்கு உதவிச் செய்கிற தேவன்” என்பது அந்த வார்த்தையின் அர்த்தம்.
“இம்மட்டும் எங்களுக்கு உதவி செய்தார் அவர் எபெனேசர்” என்று சொல்லித் துதிக்கத் துதிக்க உங்கள் உள்ளம் சந்தோஷத்தால் நிரம்புகிறது. அதே நேரத்தில், ‘இதுவரை உதவிச் செய்தவர், இனிமேலும் உதவிச் செய்வார்’ என்கிற விசுவாசமும் எழும்புகிறது. ஆம், இதுவரை எபெனேசராய் இருந்தவர், இனிமேல் இம்மானுவேலராயும் இருப்பார்.
தாவீது ராஜா ஆண்டவரை எபெனேசராகவும், இம்மானுவேலராகவும் கண்டார். அவர் கர்த்தரை நோக்கி: “கர்த்தராகிய ஆண்டவரே, தேவரீர் என்னை இதுவரைக்கும் கொண்டு வந்ததற்கு நான் எம்மாத்திரம்? என் வீடும் எம்மாத்திரம்? கர்த்தராகிய ஆண்டவரே, இது இன்னும் உம்முடைய பார்வைக்கு கொஞ்ச காரியமாயிருக்கிறது என்று கர்த்தராகிய ஆண்டவராயிருக்கிற தேவரீர் உம்முடைய அடியானுடைய வீட்டைக் குறித்து வெகுதூரமாயிருக்கும் காலத்துச் செய்தியை மனுஷர் முறைமையாய்ச் சொன்னீரே” (2 சாமு. 7:18,19) என்றார்.
தாவீது ராஜாவாய் உயர்ந்தபோதிலும், கர்த்தர் அதுவரையிலும் தனக்கு எபெனேசராய் இருந்து வழிநடத்தின எல்லா பாதைகளையும் நினைவு கூர்ந்தார். அவர் ஆடுகள் மேய்த்துக் கொண்டிருந்த காலங்களில் கர்த்தர் எப்படி தன்னுடைய மேய்ப்பராய் இருந்தார் என்பதையும், எப்படி சிங்கத்துக்கும், கரடிக்கும், கோலியாத்துக்கும் நீங்கலாக்கி விட்டார் என்பதையும், எப்படி வெற்றியாய் வழிநடத்தினார் என்பதையும் சிந்தித்துப் பார்த்தார். இனிமேலும் அவர் என்னை நடத்துவார் என்று விசுவாசித்தார். கர்த்தர் தமக்குச் செய்ய போகிற மகிமையான காரியங்களை எல்லாம் எண்ணி எண்ணி கர்த்தரைத் துதித்து மகிழ்ந்தார்.
தேவபிள்ளைகளே, நீங்கள் கர்த்தரை அறியாத காலத்திலும்கூட அவர் உங்கள்மேல் இரக்கம் பாராட்டி, உங்களைப் பாதுகாத்து வழிநடத்தினதை எல்லாம் நன்றியுடன் தியானித்துப் பாருங்கள். இன்று நீங்கள் தேவனுடைய பிள்ளைகளாயிருக்கிறீர்கள். அவர் உங்களைப் பாதுகாத்து முற்றுமுடிய வழிநடத்துவார்.
நினைவிற்கு:- “அடியேனுக்கு தேவரீர் காண்பித்த எல்லா தயவுக்கும் எல்லா சத்தியத்துக்கும் நான் எவ்வளவேனும் பாத்திரன் அல்ல, நான் கோலும் கையுமாய் இந்த யோர்தானைக் கடந்து போனேன்; இப்பொழுது இவ்விரண்டு பரிவாரங்களையும் உடையவனானேன்” (ஆதி. 32:10).

“கர்த்தர் எங்களோடே இருந்தால், இவையெல்லாம் எங்களுக்கு நேரிடுவானேன்?” (நியா. 6:13).
‘இருந்தால்’ என்ற வார்த்தை வேதாகமத்தில் அநேக இடங்களில் காணப்படுகிறது. சில இடங்களில் இந்த வார்த்தை சந்தேகமாய்த் தொனிக்கிறது. சில இடங்களில் எச்சரிப்பாயும், சில இடங்களில் உற்சாகப்படுத்துகிறதாயும் இருக்கிறது.
தேவன் நம்முடைய பட்சத்தில் இருந்தால்.. (ரோமர் 8:31). கர்த்தர் நம்மேல் பிரியமாயிருந்தால்… (எண். 14:8). கர்த்தர் எங்களோடே இருந்தால்… (நியா. 6:13) என்றெல்லாம் வேதத்தில் வாசிக்கிறோம். ‘தேவன் நம்முடைய பட்சத்திலிருந்தால்’ என்று எழுதிவிட்டு அப்போஸ்தலனாகிய பவுல் சிந்திக்க ஆரம்பிக்கிறார். ஆ, அது எவ்வளவு அருமையான பாக்கியம்!
தேவன் நம்முடைய பட்சத்திலிருந்தால் நமக்கு விரோதியாய் இருப்பவன் யார்? தேவன் நம்முடைய பட்சத்திலிருந்தால் என்று சிந்தித்த தாவீது ராஜா சொல்லுகிறார்: “எனக்கு விரோதமாகச் சுற்றிலும் படையெடுத்து வருகிற பதினாயிரம் பேருக்கும் நான் பயப்படேன்” (சங். 3:6).
தேவன் நம் பட்சத்திலிருந்தால் என்று சொல்லி ஆபகூக் சிந்திக்கிறார்: “அத்திமரம் துளிர்விடாமற் போனாலும்… ஒலிவ மரத்தின் பலன் அற்றுப் போனாலும், வயல்கள் தானியத்தை விளைவியாமற் போனாலும்… தொழுவத்திலே மாடு இல்லாமற் போனாலும், நான் கர்த்தருக்குள் மகிழ்ச்சியாயிருப்பேன்” (ஆபகூக் 3:17,18). கர்த்தர் எங்களோடே இருந்தால் என்று கிதியோன் சிந்தித்தார்: “கர்த்தர் எங்களோடே இருந்தால், இவையெல்லாம் எங்களுக்கு நேரிடுவானேன்” என்கிறார் (நியா. 6:13).
கர்த்தர் சொல்லுகிறார், “நான் உன்னோடே இருந்து, நீ போகிற இடத்திலெல்லாம் உன்னைக் காத்து, இந்தத் தேசத்துக்கு உன்னைத் திரும்பி வரப்பண்ணுவேன்; நான் உனக்குச் சொன்னதைச் செய்யுமளவும் உன்னைக் கைவிடுவதில்லை என்றார்” (ஆதி. 28:15). “என் சமுகம் உனக்கு முன்பாகச் செல்லும். நான் உனக்கு இளைப்பாறுதல் தருவேன்” (யாத். 33:14) என்றும் கர்த்தர் சொன்னார்.
“நீ உன் சத்துருக்களுக்கு எதிராக யுத்தஞ்செய்யப் புறப்பட்டுப் போகையில், குதிரைகளையும், இரதங்களையும், உன்னிலும் பெரிய கூட்டமாகிய ஜனங்களையும் கண்டால், அவர்களுக்குப் பயப்படாயாக; உன்னை எகிப்து தேசத்திலிருந்து புறப்படப்பண்ணின உன் தேவனாகிய கர்த்தர் உன்னோடே இருக்கிறார்” (உபா. 20:1). “நீ தண்ணீர்களைக் கடக்கும்போது நான் உன்னோடு இருப்பேன்; நீ ஆறுகளைக் கடக்கும்போது அவைகள் உன் மேல் புரளுவதில்லை; நீ அக்கினியில் நடக்கும்போது வேகாதிருப்பாய்; அக்கினி ஜுவாலை உன் பேரில் பற்றாது” (ஏசாயா 43:2).
தேவபிள்ளைகளே, கர்த்தர் எப்போதும் உங்களோடுகூடவே இருக்கிறார். நீங்கள் எங்கே போனாலும் அவர் உங்களோடுகூட வருகிறார். அதை ஒருபோதும் மறந்து போகாதேயுங்கள்! நான் உன்னோடுகூட இருப்பேன் என்று கர்த்தர் கொடுத்த எல்லா வாக்குத்தத்தங்களையும் விசுவாசித்து கர்த்தரைத் துதிப்பீர்களாக.
நினைவிற்கு:- “நான் உங்களுக்குக் கட்டளையிட்ட யாவையும் அவர்கள் கைக்கொள்ளும்படி அவர்களுக்கு உபதேசம் பண்ணுங்கள். இதோ, உலகத்தின் முடிவுபரியந்தம் சகல நாட்களிலும் நான் உங்களுடனேகூட இருக்கிறேன்” (மத். 28:20).

“சிருஷ்டித்தவருடைய சாயலுக்கொப்பாய்ப் பூரண அறிவடையும்படி புதிதாக்கப்பட்ட புதிய மனுஷனைத் தரித்துக் கொண்டிருக்கிறீர்களே” (கொலோ. 3:10).
எருக்கஞ்செடியின் இலையிலே சில புழுக்கள் இலையோடு ஒட்டிக் கொண்டிருக்கும். இந்தப் புழுக்கள் சாதாரணமான புழுக்களல்ல. வண்ணத்துப் பூச்சியாக மாறக்கூடிய புழுக்கள். சில நாட்களுக்குள் அந்தப் புழுக்கள் அந்த இலையினை உட்கொண்டு முதிர்ச்சியடைந்த ஒரு புழுவாக மாறும். அதன் பின்பு கூட்டுப் புழுவாகி அப்படியே சலனமற்று பல நாட்கள் தொங்கிக் கொண்டிருக்கும். திடீரென்று ஒரு நாள் அது ஒரு வண்ணத்துப் பூச்சியாக எழும்பி செட்டைகளை அடித்து அழகாக பறந்து செல்லும்.
அதற்கு ஜீவன் ஒன்றுதான். ஆனால் அதன் வாழ்க்கையோ இரண்டு வகையானது. ஒன்று புழுவின் வாழ்க்கை. மற்றது வண்ணத்துப் பூச்சியின் வாழ்க்கை. அதுபோலவே ஒரு விசுவாசியினுடைய வாழ்க்கையில் பழைய மனுஷனையும் காணலாம். கிறிஸ்துவின் சாயலான மறுரூபமாக்கப்பட்ட புதிய மனுஷனையும் காணலாம்.
ஆதாமுக்குள் நீங்கள் பழைய மனுஷனாயிருக்கிறீர்கள். கிறிஸ்துவுக்குள் புது சிருஷ்டியாயிருக்கிறீர்கள். ரோமர் 6-ம் அதிகாரம், எபேசியர் 4-ம் அதிகாரம், கொலோசெயர் 3-ம் அதிகாரம் ஆகியவற்றில் நீங்கள் செய்ய வேண்டிய மூன்று முக்கிய காரியங்கள் பற்றி அங்கே எழுதப்பட்டிருக்கிறது.
1. பழைய மனுஷனை சிலுவையில் அறையவேண்டும்:- (ரோமர் 6:6).
இந்த பழைய மனுஷன்தான் உங்களுடைய பாவ சுபாவங்கள் நிறைந்த பழைய ஆதாம். நீங்கள் செய்த பாவங்களுக்காக மனஸ்தாபப்பட்டு, அவைகளை அறிக்கையிட்டு விட்டுவிட உறுதியான தீர்மானம் செய்வதுமே பழைய மனுஷனை சிலுவையில் அறைவதாகும். உங்களுடைய எல்லாப் பாவங்களும், மீறுதல்களும் அந்த இயேசுவின் மேல், சிலுவையில் இறங்கின. அதன்மூலம் அவருடைய இரத்தம் உங்களைப் பாவங்களற கழுவுகிறது. உங்களைச் சுத்திகரிக்கிறது (1 யோவான் 1:7).
2. பழைய மனுஷனை களைந்து போடவேண்டும்:- (கொலோ. 3:9).
\‘பழைய மனுஷனையும், அவன் செய்கைகளையும் களைந்துபோடுங்கள்\’ என்று வேதம் சொல்லுகிறது. ஒரு கூட்டுப் புழுவுக்குள் இருந்து வருகிற வண்ணத்துப் பூச்சி, பழைய நிலையையும், பழைய புழு வாழ்க்கையையும், பழைய சுபாவங்களையும் களைந்துபோட்டு, புது சிருஷ்டியாய் செட்டைகளை அடித்து எழும்புகிறது. அதுபோலவே, நீங்களும் பாவ சுபாவங்களைக் களைந்துபோட்டு, உன்னதத்துக்குரிய தேவனுடைய சாயலைத் தரித்துக்கொள்வீர்களாக.
3. புதிய மனுஷனைத் தரித்துக்கொள்ள வேண்டும்:- (எபே. 4:24).
பழைய மனுஷனைக் களைந்ததோடு விட்டுவிடாமல், கிறிஸ்துவாகிய புதிய மனுஷனைத் தரித்துக்கொள்ளுங்கள். கிறிஸ்துவின் சுபாவங்கள் உங்களில் உருவாகட்டும். கிறிஸ்துவினுடைய வல்லமையோடு முன்னேறிச் செல்லுங்கள். வேதம் சொல்லுகிறது, “மெய்யான நீதியிலும் பரிசுத்தத்திலும் தேவனுடைய சாயலாகச் சிருஷ்டிக்கப்பட்ட புதிய மனுஷனைத் தரித்துக்கொள்ளுங்கள்” (எபே. 4:24).
நினைவிற்கு:- “நீங்கள் அவருடைய ஆவியினாலே உள்ளான மனுஷனில் வல்லமையாய்ப் பலப்படவும்… வேண்டிக் கொள்கிறேன்” (எபே. 3:16,19).

“தேவனுடைய கிருபையினால் ஒவ்வொருவருக்காகவும், மரணத்தை ருசிபார்க்கும்படிக்கு தேவதூதரிலும் சற்றுச் சிறியவராக்கப்பட்டிருந்த இயேசு மரணத்தை உத்தரித்ததினிமித்தம் மகிமையினாலும் கனத்தினாலும் முடி சூட்டப்பட்டதைக் காண்கிறோம்” (எபி. 2:9).

இயேசு சிலுவையிலே மரணத்தை ருசி பார்த்தார். அவர் மரண பயத்தையும், கலக்கத்தையும் ருசிபார்த்தது மட்டுமல்ல, அவை தம்முடைய பிள்ளைகளாகிய நம்மைத் தாக்கிவிடக்கூடாதே என்று எண்ணி அவற்றிலிருந்து நம்மை முற்றிலும் விடுதலையாக்கச் சித்தமானார்.

பெரிய செல்வந்தர் ஒருவர் இருந்தார். அவர் மனம்போல உல்லாசமாய் வாழ்ந்து சிற்றின்பங்களை அனுபவித்து வந்தார். ஒரு நாள் இரவு நேரத்தில் அவர் தூங்கிக் கொண்டிருக்கும்போது அவருடைய காதிலே, “நாளை காலை ஆறு மணிக்கு ஒரு செல்வந்தன் மரிக்க போகிறான்” என்ற குரல் கேட்டது.

அக்குரலைக் கேட்டு, அந்தச் செல்வந்தர் நடுங்கி திடுக்கிட்டு விழித்தார். தன் மனைவியை எழுப்பினார். “ஐயோ, எனக்கு பயமாய் இருக்கிறது; ஒரு செல்வந்தன் மரிக்க போகிறான் என்கிற சத்தம் என் காதுகளிலே கேட்டது. நான் காலையில் ஒருவேளை மரித்தாலும் மரித்து விடுவேன்” என்று சொல்லி நடுங்க ஆரம்பித்தார். மனைவியோ ‘இது வெறும் கனவுதான் கலங்காதிருங்கள், தூங்குங்கள்’ என்று சொல்லி விட்டாள்.

ஆனால் அந்த செல்வந்தரால் தூங்க முடியவில்லை. மருத்துவர்களுக்கு உடனே டெலிபோன் செய்து வரவழைத்தார். அதிகாலை இரண்டு மூன்று மணிக்கெல்லாம் மருத்துவர்கள் வந்தார்கள். அவரைப் பரிசோதித்துவிட்டு ‘உங்களுக்கு நல்ல ஆரோக்கியம் இருக்கிறது, இருதயம் நன்றாக இயங்குகிறது, உங்களுக்கு ஒன்றும் நேரிடாது. படுத்துத் தூங்குங்கள்’ என்று சொல்லிவிட்டுப் போய்விட்டார்கள்.

ஆனால் அவரது உள்ளம் இடைவிடாமல் கலங்கி கொண்டேயிருந்தது. ‘எப்பொழுது காலை ஆறு மணியாகும்? எப்பொழுது நான் மரிப்பேன்?’ என்றெல்லாம் புலம்ப ஆரம்பித்து விட்டார். காலை ஆறு மணியானது. அவருடைய வீட்டிலிருந்த வயதான பக்தியுள்ள வேலைக்காரன் அவரண்டை வந்து, ‘ஐயா, என் அருமை ஆண்டவர் என்னை அழைக்கிறார். நான் சென்று வருகிறேன்’ என்று சொல்லி விடைபெற்றுச் சென்று, படுக்கையில் போய்ப் படுத்தான். படுத்த உடனேயே அவனது ஜீவன் அவனைவிட்டு அகன்றது.

இந்தச் செல்வந்தர் சிந்திக்க ஆரம்பித்தார். ‘உலகப்பிரகாரமாய் நான் செல்வந்தனாய் இருக்கிறேன். ஆனால் கர்த்தருக்கு முன்பாக இந்த ஏழை வேலைக்காரன் மிகப்பெரிய செல்வந்தனாய் இருந்திருக்கிறானே. அவன் பெற்ற இரட்சிப்பு, அவன் பெற்ற தெய்வீக சமாதானம், அவன் பெற்ற தெய்வீக அமைதி ஆகியவை எத்தனை பெரிய செல்வங்கள்’ என்பதை அந்த ஐசுவரியவான் அன்றைக்கு அறிந்து கொண்டார். அந்த சம்பவமானது அவரை இரட்சிப்பிற்குள் வழிநடத்தியது.

தேவபிள்ளைகளே, பூமியிலே நீங்கள் ஏழையாக, படிப்பறிவில்லாதவர்களாக, சாதாரணமானவர்களாக இருந்தாலும், கர்த்தருடைய பார்வையில் நீங்கள் விலையேறப் பெற்றவர்கள். அவர் உங்களைச் செல்வந்தர்களாய், ஐசுவரியவான்களாய், நித்திய ஆசீர்வாதத்தின் சுதந்தரவாளிகளாய்க் காண்கிறார்.

நினைவிற்கு:- “நம்முடைய கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்துவினாலே நமக்கு ஜெயங்கொடுக்கிற தேவனுக்கு ஸ்தோத்திரம்” (1 கொரி. 15:57).

“நான் புருஷனானபோதோ, குழந்தைக்கேற்றவைகளை ஒழித்துவிட்டேன்” (1 கொரி. 13:11).

குழந்தைத்தன அனுபவம் என்பதற்கும், வளர்ச்சியடைந்த புருஷரின் அனுபவம் என்பதற்கும் வித்தியாசங்கள் அதிகம் உண்டு. நீங்கள் குழந்தையாயிருந்தபோது குழந்தைத்தனமான காரியங்களிலே ஈடுபட்டிருக்கலாம். உலகப் பார்வைக்கு அது சந்தோஷமானதாகத் தெரியும். ஆனால் பெரியவர்களான பிறகும் அப்படியே நடந்து கொண்டிருந்தால் உலகம் அதை ஏற்றுக்கொள்ளாது.

அப். பவுல், “நான் குழந்தையாயிருந்தபோது குழந்தையைப்போலப் பேசினேன், குழந்தையைப் போலச் சிந்தித்தேன், குழந்தையைப் போல யோசித்தேன்; நான் புருஷனானபோதோ குழந்தைக்கேற்றவைகளை ஒழித்துவிட்டேன்” (1 கொரி. 13:11) என்று எழுதுகிறார்.

குழந்தைகள் நடக்க ஆரம்பிக்கும்போது, பலமுறை கீழே விழுவதுண்டு. குழந்தைகள் மூன்று சக்கர வண்டியைத் தள்ளிக்கொண்டு, சுவரைப் பிடித்துக் கொண்டு தத்தி தத்தி நடப்பது பார்க்க அழகாக இருக்கும். ஆனால் பெரியவர்களான பிறகும் விழுந்து விழுந்து நடந்து கொண்டிருந்தால் அது பார்ப்பவர்களை நம்மீது பரிதாபப்பட வைக்கும். அப்படியே ஆவிக்குரிய ஜீவியத்திலும் ஆரம்ப காலத்தில் பலமுறை உங்களுக்கு வீழ்ச்சிகள் ஏற்பட்டிருந்திருக்கலாம். ஆனால் ஆவிக்குரிய ஜீவியத்தில் முதிர்ந்த பிறகும், விழுந்து விழுந்து எழுந்து கொண்டிருந்தால், கர்த்தருடைய உள்ளம் வேதனைப்படும் அல்லவா?

குழந்தையாய் இருக்கும்போது குழந்தையைப் போல பேசிக்கொண்டிருக்கலாம். ஆனால் பெரியவர்களாகும்போது நீங்கள் பொறுப்புணர்ச்சியோடு, கண்ணியத்தோடு, கௌரவத்தோடுகூட, பேசவேண்டியது அவசியம்.

வேதம் சொல்லுகிறது: “பாலுண்கிறவன் குழந்தையாயிருக்கிறபடியினாலே நீதியின் வசனத்தில் பழக்கமில்லாதவனாயிருக்கிறான். பலமான ஆகாரமானது நன்மை தீமையின்னதென்று பயிற்சியினால் பகுத்தறியத்தக்கதாக முயற்சி செய்யும் ஞானேந்திரியங்களையுடையவர்களாகிய பூரண வயதுள்ளவர்களுக்கே தகும்” (எபி. 5:13,14).

நீங்கள் பல ஆண்டுகள் கிறிஸ்தவனாயிருந்தும், இன்னும் குழந்தையைப்போலவே சிந்தித்துக் கொண்டிருக்கிறீர்களா? குழந்தையின் சிந்தனை பெரும்பாலும் எதில் இருக்கும் தெரியுமா? தகப்பன் மாலை வீட்டிற்குத் திரும்பும்போது என்ன தின்பண்டம் கொண்டு வருவார் என்பதிலேதான் இருக்கும். தகப்பன் தனக்கு வைத்திருக்கிற ஆஸ்தி என்ன, தகப்பனுடைய அந்தஸ்து என்ன, சுதந்திரங்கள் என்ன, மேன்மை என்ன போன்ற முக்கிய காரியங்கள் அதற்குத் தெரிவதில்லை.

அதுபோலவே, அநேகர், தேவன் வைத்திருக்கிற உன்னதமான, மகிமையான, ஆவிக்குரிய ஆசீர்வாதங்களையும், வரங்களையும் குறித்து அறிந்து கொள்ளாமல், பரலோக சுதந்திரங்களைக் குறித்து தெரிந்துகொள்ளாமல், இம்மைக்குரிய நன்மைகளின் மேலேயே நோக்கமாயிருக்கிறார்கள். தேவபிள்ளைகளே, “நீங்கள் கிறிஸ்துவுடன்கூட எழுந்ததுண்டானால், கிறிஸ்து தேவனுடைய வலதுபாரிசத்தில் வீற்றிருக்கும் இடத்திலுள்ள மேலானவைகளைத் தேடுங்கள்” (கொலோ. 3:1).

நினைவிற்கு:- “நாம் இனிக் குழந்தைகளாயிராமல்… அன்புடன் சத்தியத்தைக் கைக்கொண்டு, தலையாகிய கிறிஸ்துவுக்குள் எல்லாவற்றிலேயும், நாம் வளருகிறவர்களாயிருக்கும்படியாக அப்படிச் செய்தார்” (எபே. 4:14,15).

“…ஆற்றினருகே, வழக்கமாய் ஜெபம்பண்ணுகிற இடத்தில் உட்கார்ந்து, அங்கே கூடிவந்த ஸ்திரீகளுக்கு உபதேசித்தோம்” (அப். 16:13).

அப். பவுலுக்கு வழக்கமாய் ஜெபம் பண்ணுகிற இடம், ஒரு ஆற்றங்கரையாய் இருந்தது. அந்த ஜெபம் பண்ணுகிற இடத்தை நோக்கி அநேகம்பேர் ஓடிவர ஆரம்பித்தார்கள். தங்களுடைய பிரச்சனைகளுக்கு விடிவுகாண, தங்களுடைய வேதனையிலிருந்து ஆறுதல்பெற அவரிடம் வந்தார்கள். ஆகவே அப். பவுல் அதை ஜெபிக்கிற இடமாக மாத்திரமல்லாமல், உபதேசிக்கும் இடமாகவும் பயன்படுத்தினார்.

இயேசுகிறிஸ்து ஓய்வுநாளிலே ஜெப ஆலயத்திற்கு செல்லுவதை தம்முடைய வழக்கமாய்க் கொண்டார் (லூக். 4:16). ஒலிவ மலைக்கு சென்று ஜெபிப்பதையும் தம்முடைய வழக்கமாய்க் கொண்டார் (லூக். 22:39). ஜனங்களுக்கு நன்மை செய்வதையும் தம்முடைய வழக்கமாகக் கொண்டு வியாதியஸ்தர்களை சொஸ்தமாக்கினார் (அப். 10:38).

ஒரு செயல் ஒருவனுக்கு பழக்கமாய் இருப்பதும், வழக்கமாய் இருப்பதும் அவனவனது கையிலேயே இருக்கிறது. ஒரு காரியத்தை பழக்கப்படுத்திக் கொண்டால், அது வழக்கமாகி விடுகிறது. சிலர் பாவத்தை பழக்கமாக்கிவிட்டு, பழகிவிட்டேன் விடமுடியவில்லை என்று வேதனையோடு சொல்லுகிறார்கள்.

நம் தேசத்தில், குடிப்பழக்கம், அளவுக்கு மீறி கடன் வாங்கும் பழக்கம், குறைகூறும் பழக்கம், கோள் சொல்லும் பழக்கம், ஒற்றுகேட்கும் பழக்கம், பரியாசம் செய்யும் பழக்கம், பொய்சொல்லும் பழக்கம் என்று பல வகையான பழக்கங்களைப் பார்க்கலாம். இந்த பழக்க வழக்கங்கள் தீமையை நோக்கியே நடத்தி செல்லுகிறது.

எனவே, நீங்கள் நல்ல பழக்க வழக்கங்களைத் தெரிந்துகொள்ள வேண்டியது அவசியம். அதிகாலை எழுந்து தேவனைப் பாடித் துதிப்பது ஒரு நல்ல பழக்கம். அப்படி நீங்கள் பழக்கப்படுத்தி ஜெபிக்கும்போது, நீங்கள் எந்த ஊருக்கு போனாலும், எந்த இடத்தில் தங்கினாலும், அந்தப் பழக்கத்தை விடமாட்டீர்கள். அந்த பழக்க வழக்கம் உங்களை பரிசுத்த பாதையிலே வழிநடத்தும். சிலர் வேதத்தை வாசிக்கிற பழக்கத்தை வழக்கமாக வைத்திருப்பார்கள். இது எத்தனை அருமையான நல்ல பழக்க வழக்கம்!

ஓய்வுநாளில் சபை கூடுதலில் பங்கு பெறுவது உங்கள் வழக்கமாய் இருக்கட்டும். மாதந்தோறும் ஒழுங்காக கர்த்தருக்கு தசமபாகத்தை கொடுப்பது உங்களுக்கு வழக்கமாய் இருக்கட்டும். கர்த்தருக்கு சாட்சி சொல்லுவது வழக்கமாக மாறட்டும். சிறு வயதிலிருந்தே இந்தப் பழக்க வழக்கங்களை நீங்கள் கற்றுக்கொண்டால், நித்தியத்திலே நீங்கள் முதலாவதாய்க் காணப்படுகிறவர்களாய் விளங்குவீர்கள்.

சாத்தான் கெட்ட பழக்கவழக்கங்களை ஜனங்களின் மத்தியிலே விதைக்கிறான். அப்.பவுல் எழுதுகிறார், “நீங்கள் முற்காலத்திலே இவ்வுலக வழக்கத்திற்கேற்றபடியாகவும், கீழ்ப்படியாமையின் பிள்ளைகளிடத்தில் இப்பொழுது கிரியைசெய்கிற ஆகாயத்து அதிகாரப் பிரபுவாகிய ஆவிக்கேற்றபடியாகவும் நடந்துகொண்டீர்கள்” (எபே. 2:2). தேவபிள்ளைகளே, நீங்கள் நன்மையான பழக்கவழக்கங்களை மேற்கொண்டு ஜெயங்கொண்டவர்களாய் விளங்குவீர்களாக!

நினைவிற்கு:- “கிறிஸ்து இயேசுவுக்குள் நம்மை அவரோடேகூட எழுப்பி, உன்னதங்களிலே அவரோடேகூட உட்காரவும் செய்தார்” (எபே. 2:7).

“அவர்களெல்லாரும் ஒருமனப்பட்டு ஓரிடத்தில் வந்திருந்தார்கள்” (அப். 2:1).

ஆதி அப்போஸ்தலர்களின் நாட்கள் ஒரு பெரிய எழுப்புதலின் நாட்களாகவும், பரிசுத்த ஆவியின் அபிஷேகம் ஊற்றப்பட்ட நாட்களாகவும், ஆத்தும அறுவடை துரிதமாய் நடந்த நாட்களாகவும், இருந்தன. காரணம், அவர்களுக்குள் நல்ல ஒருமனப்பாடு இருந்தது. பேதுருவின் பிரசங்கத்தினால் மூவாயிரம் பேர் தொடப்பட்டு இரட்சிக்கப்பட்டார்கள் (அப். 2:41) என்று வேதம் சொல்லுகிறது.

அந்த பெரிய அறுவடையின் ரகசியம் என்ன தெரியுமா? “அப்பொழுது பேதுரு பதினொருவரோடுங்கூட நின்று…” (அப். 2:14) என்று வேதம் சொல்லுகிறது. ஆம், “பதினொருவரோடுங்கூட பேதுரு” என்பதுதான் ரகசியம். பிரசங்கிக்கிற ஒரு பேதுருவை ஜெபத்தில் தாங்கும்படி ஒருமனமுள்ள பதினொருபேர் தயாராக நின்றார்கள். ஆகவேதான் அந்த மாபெரும் வெற்றியான ஆத்தும ஆதாயம் கிடைத்தது.

இன்று ஏன் நம்முடைய மத்தியிலே எழுப்புதல் இல்லை? ஏன் எதிர்பார்க்கிறபடி ஆத்தும அறுவடை நடப்பதில்லை? ஏன் யுத்தக்களங்களில் தோல்வி? ஏன் ஊழியர்களோடுகூட இணைந்து கர்த்தர் கிரியை செய்ய முடிவதில்லை? அன்பும், சகோதர ஐக்கியமும், ஒருமனப்பாட்டின் ஆவியும் இல்லாததே காரணம். அன்பு தாழ்ச்சிகளும், சமாதான குறைவுகளும் எழுப்புதலை தடுத்து நிறுத்துகின்றன. நீங்கள் உங்கள் தேவனாகிய கர்த்தரை நோக்கிப் பாருங்கள். பரலோகத்தில் தேவதூதர்களுக்கிடையே இருக்கிற ஒருமனதைச் சிந்தித்துப் பாருங்கள்.

கர்த்தர் மனுஷனை சிருஷ்டிக்கும்போதே அவனோடு ஒருமனமானார். ‘நமது சாயலாகவும் நமது ரூபத்தின்படியும் உண்டாக்குவோமாக’ என்று சொல்லி மனுஷனைச் சிருஷ்டித்தார். அப்பொழுதே பரலோகத்தில் ஒருமனம் ஏற்பட்டது. இயேசு பிதாவை நோக்கி ஜெபிக்கும்போது, “நாம் ஒன்றாயிருக்கிறதுபோல” என்றுச் சொல்லி ஜெபிக்கிறார் (யோவான் 17:22). ஆம், பரலோகத்தில் யாவரும் ஒன்றாயிருக்கிறார்கள், ஒருமனமாயிருக்கிறார்கள். நீங்கள் ஆசீர்வதிக்கப்படும்படி ‘பரமண்டலத்திலே இருக்கும் ஒருமனம் பூமியிலும் காணப்படுவதாக’ (மத். 6:10) என்று கர்த்தருடைய ஜெபம் சொல்லுகிறது.

இசைக் கச்சேரிகளிலே, பலவகையான வாத்தியங்கள் இசைக்கப்படுகின்றன. ஆனால் அதை முன்னின்று நடத்துபவர் அவைகளை இணைத்து, ஒவ்வொரு இசைக்கருவிகளையும் ஒன்றுக்கொன்று ஒத்துப்போகிற விதத்தில் இயக்கி பாடல்களை இனிமையாக அமையச் செய்கிறார். ஒன்றுக்கொன்று இணைப்புள்ள அந்த இசை நம் உள்ளத்தைக் கவருகிறது. மகிழ்ச்சியாக்குகிறது. அதுபோலவே, நம் சரீரத்தில் பல அவயவங்கள் இருந்தாலும், ஒவ்வொரு அவயவத்திற்கும் வேறுபட்ட கடமைகள் இருந்தாலும், அவை அனைத்தும் சரீரத்தோடு இணைக்கப்பட்டு ஒருசேர இயங்குவது அவசியம்.

தேவபிள்ளைகளே, தேவனிடத்திலும், தேவபிள்ளைகளிடத்திலும் ஒருமனப்பாட்டுடன் இருந்தால்தான் நீங்கள் கர்த்தருக்காகப் பெரிய காரியங்களைச் செய்ய முடியும். ஒருமனப்பாட்டைக் காத்துக்கொள்ளுங்கள். ஒருபோதும் பிரிவினைகளுக்கு இடம் கொடுக்காதேயுங்கள். ஒருமனப்பாட்டில் எப்போதும் நிலைத்திருங்கள்.

நினைவிற்கு:- “நீங்கள் ஏக சிந்தையும் ஏக அன்புமுள்ளவர்களாயிருந்து, இசைந்த ஆத்துமாக்களாய் ஒன்றையே சிந்தித்து, என் சந்தோஷத்தை நிறைவாக்குங்கள்” (பிலி. 2:2).

“நானோ அவைகளுக்கு ஜீவன் உண்டாயிருக்கவும், அது பரிபூரணப்படவும் வந்தேன்” (யோவான் 10:10).

இன்று உலகத்திலே இரண்டு பெரிய வல்லமைகள் ஒன்றுக்கொன்று எதிராக கிரியை செய்துகொண்டிருக்கின்றன. ஒன்று, தெய்வீக வல்லமை, அடுத்தது, சாத்தானின் வல்லமை. சாத்தானைத் திருடன் என்று வேதம் சொல்லுகிறது. இயேசு சொன்னார், “திருடன் திருடவும், கொல்லவும், அழிக்கவும் வருகிறானேயன்றி வேறொன்றுக்கும் வரான்” (யோவான் 10:10).

பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, ஆஸ்திரேலியாவிலே ஒரு போதகர் மிக வல்லமையாய் ஊழியம் செய்து வந்தார். அப்போது அந்தப் பட்டணத்திலே ஒரு பயங்கரமான வாதை நோய் வந்து அநேகம் பேரை கொன்றுபோட்டது. சரியான மருந்து கண்டு பிடிக்க முடியவில்லை. டாக்டர்களாலும் ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லை.

இந்தப் போதகருடைய சபையிலே மாத்திரம் நாற்பதுபேர் மரித்துப் போனார்கள். அப்போது போதகருடைய உள்ளம் தடுமாறியது. ‘ஆண்டவரே, என் சபை விசுவாசிகளுக்கு இந்த நோயைக் கொடுத்து அவர்களை முற்றிலும் கொன்று குவித்துவிடப் போகிறீரோ? ஏன் அதைச் செய்கிறீர்?’ என்று கதறிக் கேட்டார்.

அப்பொழுது பரிசுத்த ஆவியானவர், ‘இயேசுகிறிஸ்து எப்பொழுதுமே நன்மை செய்கிறவராகவே சுற்றித் திரிந்தார். நோயுற்றோரைக் குணமாக்கினார். பிசாசின் பிடியில் சிக்கின யாவரையும் விடுவிக்கிறவராய் இருந்தார்’ (அப். 10:38) என்பதையும், ‘அவர் ஜீவன் உண்டாயிருக்கவும், அது பரிபூரணப்படவும் வந்தார்’ என்ற வசனத்தையும் அவருக்கு வெளிப்படுத்திக் காண்பித்தார்.

இந்த வியாதிக்கும், மரணத்துக்கும் காரணம் சாத்தானே என்று உணர்த்தியபோது, போதகரின் கண்கள் திறந்தன. ஆவியிலே வைராக்கியம் கொண்டார். அவர் உறுதியாக நின்று, சாத்தானுடைய வல்லமையை எதிர்க்கத் துவங்கினார். மரணத்தின் அதிபதியான பிசாசை இயேசு மரணத்தினால் ஜெயித்ததை வாக்குத்தத்தமாக பற்றிக்கொண்டு போராட ஆரம்பித்தார்.

அவர் ஜெபிக்க ஜெபிக்க அந்த வாதை படிப்படியாகக் குறைந்தது. மரணம் நின்றது என்றாலும் அவர் ஜெபத்தை நிறுத்தவில்லை. ‘சாத்தானே என் மந்தையின் ஆடுகளைத் திருடிக்கொண்டு போக உனக்கு என்ன அதிகாரம் இருக்கிறது?’ என்றுச் சொல்லி தன் சபை விசுவாசிகளை கிறிஸ்துவினுடைய அக்கினி மதிலுக்குள்ளே கொண்டு வந்தார். அதன் பின்பு அவருடைய விசுவாசிகள் கர்த்தருடைய வாக்குத்தத்தத்தைப் பற்றிக்கொண்டு ஜெபித்து வெற்றி கண்டனர். மரண வாதை நின்று போயிற்று.

வியாதியோ, துன்பமோ, வறுமையோ, கடன் பிரச்சனையோ, போராட்டமோ வரும்போது, உங்களை நொந்துகொள்ளாதிருங்கள். கர்த்தரைக் குற்றப்படுத்தாதிருங்கள். கர்த்தருடைய வாக்குத்தத்தத்தோடு, சாத்தான் எய்யும் அக்கினியாஸ்திரங்களை அவித்துப் போடும்படி விசுவாசம் என்னும் கேடகத்தோடு சாத்தானை எதிர்த்து நில்லுங்கள். தேவபிள்ளைகளே, பயப்படாதேயுங்கள், கர்த்தர் பெரியவராய் உங்கள் நடுவிலே நிற்கிறார். அவர் உங்களுக்கு ஜீவன் உண்டாயிருக்கவும், அது பரிபூரணப்படவும் வந்தவர்.

நினைவிற்கு:- “அவர் உன்னை வேடனுடைய கண்ணிக்கும், பாழாக்கும் கொள்ளை நோய்க்கும் தப்புவிப்பார்” (சங். 91:3).

“சில சமயங்களிலே தேவதூதன் ஒருவன் அந்தக் குளத்தில் இறங்கி, தண்ணீரைக் கலக்குவான்; தண்ணீர் கலங்கினபின்பு யார் முந்தி அதில் இறங்குவானோ அவன் எப்பேர்ப்பட்ட வியாதியஸ்தனாயிருந்தாலும் சொஸ்தமாவான்” (யோவான் 5:4).

பெதஸ்தா குளத்தில் அற்புதங்கள் நிகழக்கூடிய ஒரு விசேஷ சிறப்பு இருந்தது. தேவதூதன் எப்பொழுதெல்லாம் அந்தக் குளத்தில் இறங்கி கலக்குகிறானோ, அப்பொழுதெல்லாம் அதில் முதலில் இறங்குகிறவர்கள் அற்புத சுகத்தைப் பெறுவார்கள்.

பெதஸ்தா என்ற வார்த்தைக்கு “இரக்கத்தின் வீடு” என்பது அர்த்தமாகும். தேவதூதன் மூலமாக அந்த இரக்கம் வெளிப்பட்டது. அந்த தேவதூதன் வியாதியஸ்தர் மேல் அதிகமாக இரக்கம் கொண்டவனாக இருந்திருந்தால் அடிக்கடி வந்து குளத்தைக் கலக்கியிருக்கக்கூடும். அதிகமான ஜனங்கள் சுகத்தைப் பெற்றுக் கொண்டிருப்பார்கள்.

அந்தத் தேவதூதன் எவ்வளவு காலம் இறங்கி வந்து குளத்தைக் கலக்கிக்கொண்டு இருந்திருப்பான்? ஆம், இயேசுகிறிஸ்து சிலுவையிலே மரிக்கும்வரை அவன் கலக்கியிருந்திருக்கக்கூடும். இயேசு சிலுவையிலே நம்முடைய நோய்களையும், வியாதிகளையும் சுமந்துத் தீர்த்தார். மேலும் தாமாகவே தம்முடைய சரீரத்தின் தழும்புகளினால் எல்லா வியாதிகளையும், நோய்களையும் நீக்க அவர் வல்லமையுள்ளவராக இருந்தபடியினாலே, பெதஸ்தா குளத்திற்கு அவசியமில்லாமல் போய்விட்டது. அதை கலக்குகிற தேவதூதனுக்கும் வேலை இல்லாமல் போய்விட்டது.

உங்களுடைய பெலவீன நேரங்களிலும், வியாதி நேரங்களிலும் கல்வாரிச் சிலுவையை நோக்கிப் பார்க்கும்போது, கிறிஸ்துவின் இரத்தமாகிய கீலேயாத்தின் பிசின் தைலம் உங்கள்மேல் வழிகிறது. அது உங்களுடைய வியாதிகளையும் நோய்களையும் குணமாக்குகிறது. கிறிஸ்துவின் தழும்புகள் உங்களைத் தொட்டுக் குணமாக்குகின்றன.

ஆகவே, இன்று நீங்கள் பெதஸ்தா குளத்தைத் தேடி ஓடிப்போய் நாள் கணக்கில் காத்திருக்க வேண்டியதில்லை. கர்த்தராகிய இயேசுகிறிஸ்து உங்கள் பாவங்களை சிலுவையில் சுமந்ததுடன் நின்றுவிடவில்லை. உங்களுடைய நோய்களையும், பெலவீனங்களையும்கூட சிலுவையிலே சுமந்திருக்கிறார். இயேசு உங்களுடைய பரிகாரியாயிருக்கிறார் (யாத். 15:26). வேதம் சொல்லுகிறது, “அவர் உன் அப்பத்தையும், உன் தண்ணீரையும் ஆசீர்வதிப்பார். வியாதியை உன்னிலிருந்து விலக்குவேன்” (யாத். 23:25). “அவர்தாமே நம்முடைய பெலவீனங்களை ஏற்றுக்கொண்டு, நம்முடைய நோய்களைச் சுமந்தார்” (மத். 8:17).

தேவபிள்ளைகளே, கர்த்தர் இரக்கத்தில் ஐசுவரியமுள்ளவர். தெய்வீக சுகத்தில் ஐசுவரியமுள்ளவர். உங்களுக்கு ஆரோக்கியத்தை வரப்பண்ண அவர் வல்லமையுள்ளவர். இப்பொழுதே அவரை நோக்கிப் பாருங்கள். சூரியனைக் கண்ட பனி மறைந்துபோவதுபோல உங்களுடைய பெலவீனங்களும், நோய்களும் நீங்கிப்போகும்.

நினைவிற்கு:- “ஆனாலும் என் நாமத்துக்குப் பயந்திருக்கிற உங்கள்மேல் நீதியின் சூரியன் உதிக்கும்; அதின் செட்டைகளின் கீழ் ஆரோக்கியம் இருக்கும்” (மல்கி. 4:2).