“…தெரிந்துகொள்ளப்பட்ட பரதேசிகளுக்கு எழுதுகிறதாவது” (1 பேது. 1:2).

தாங்கள் பரலோகத்துக்குரியவர்கள் என்பதும், தங்களுடைய நித்திய வாசஸ்தலம் பரலோகத்தில் இருக்கிறது என்பதும் யார் யாருடைய உள்ளத்திலே உறுதியாய் இருக்கிறதோ, அவர்கள் இந்த உலகத்திற்கு அந்நியரும் பரதேசிகளுமாகவே இருப்பார்கள். “நம்முடைய குடியிருப்போ பரலோகத்திலிருக்கிறது, அங்கேயிருந்து கர்த்தராயிருக்கிற இயேசுகிறிஸ்து என்னும் இரட்சகர் வர எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறோம்” (பிலி. 3:20).

தேவபிள்ளைகளே, உங்களுடைய ஆத்துமா பரலோகத்தை வாஞ்சித்து கதறட்டும். அப். பவுல், “பூமிக்குரிய கூடாரமாகிய நம்முடைய வீடு அழிந்துபோனாலும், தேவனால் கட்டப்பட்ட கைவேலையல்லாத நித்திய வீடு பரலோகத்திலே நமக்கு உண்டென்று அறிந்திருக்கிறோம். ஏனெனில், இந்தக் கூடாரத்திலே நாம் தவித்து, நம்முடைய பரம வாசஸ்தலத்தைத் தரித்துக்கொள்ள மிகவும் வாஞ்சையுள்ளவர்களாயிருக்கிறோம்; தரித்துக்கொண்டவர்களானால், நிர்வாணிகளாக் காணப்படமாட்டோம். இந்தக் கூடாரத்திலிருக்கிற நாம் பாரஞ்சுமந்து தவிக்கிறோம்; இந்தப் போர்வையைக் களைந்துபோட வேண்டுமென்று விரும்பாமல், மரணமானது ஜீவனாலே விழுங்கப்படுவதற்காகப் போர்வை தரித்தவர்களாயிருக்கவேண்டுமென்று விரும்புகிறோம்” (2 கொரி. 5:1-4) என்று எழுதுகிறார்.

தாவீது ராஜாவின் அனுபவத்தைப் பாருங்கள். அவர் ஒரு பெரிய ராஜாதான். செல்வாக்கும் செல்வங்களும் இருந்தன. ஆனால் அவைகளின் மத்தியிலும் தான் ஒரு பரதேசி என்பதை மறந்து போய்விடவில்லை. பூமியிலே நான் பரதேசி என்று அவர் அறிக்கையிடுகிறார் (சங். 119:19). “நான் பரதேசியாய்த் தங்கும் வீட்டிலே உமது பிரமாணங்கள் எனக்குக் கீதங்களாயின” (சங். 119:54).

வெளி தேசத்திலிருந்த ஒரு தாயார், இந்தியாவிலுள்ள ஒருவருக்கு அனாதைச் சிறுவர்களை கண்காணிக்கும் படி ஏராளமான பணத்தை ஒரு ஊழியருக்கு அனுப்பி வைத்திருந்தார்கள். ஆனால் அவர் அனாதை சிறுவர்களுக்கு இல்லம் வைத்து நடத்தாமல் தனக்கென்று வீடு, பங்களா என்று வாங்கிக்கொண்டார். மட்டுமல்ல, நேரிடையாக அந்த சகோதரியினிடத்தில் போய் கேட்டால் இன்னும் ஏராளமாக பணம் கிடைக்கும் என்று அங்கே புறப்பட்டுப் போனார்.

அந்த சகோதரியின் வீட்டைப் பார்த்த உடனே இவருக்கு தூக்கிவாரிப் போட்டது. அங்கே அந்த சகோதரி மிக மிக சிறிய வீட்டில் எந்த வசதிகளும் இல்லாமல் ஏழ்மையான நிலையில் இருக்கக் கண்டார். அந்த சகோதரி அவரைப் பார்த்து, “சகோதரனே, என்னுடைய வசதிகளையெல்லாம் தியாகம் பண்ணி, மூன்று வேளை சாப்பிட்டதை ஒரு வேளையாக்கி, இந்தியாவிலுள்ள ஏழை மக்களுக்கு உதவுவதற்கு என் மனம் முன் வந்தது. இதற்கு முக்கிய காரணம் நான் இந்த பூமியிலே பரதேசி என்று உணர்ந்ததுதான்” என்றார்கள். அந்த வார்த்தையைக் கேட்டதும் அந்த ஊழியக்காரர் தலை குனிந்தார்.

தேவபிள்ளைகளே, “உலகத்திலே நாம் ஒன்றும் கொண்டு வந்ததுமில்லை, இதிலிருந்து நாம் ஒன்றும் கொண்டுபோவதுமில்லை என்பது நிச்சயம்” (1 தீமோ. 6:7).

நினைவிற்கு:- “பண ஆசை எல்லாத் தீமைக்கும் வேராயிருக்கிறது; சிலர் அதை இச்சித்து, விசுவாசத்தைவிட்டு வழுவி, அநேக வேதனைகளாலே தங்களை உருவக் குத்திக் கொண்டிருக்கிறார்கள்” (1 தீமோ. 6:10).

“எந்தச் சிட்சையும் தற்காலத்தில் சந்தோஷமாய் காணாமல் துக்கமாய்க் காணும்; ஆகிலும் பிற்காலத்தில் அதில் பழகினவர்களுக்கு அது நீதியாகிய சமாதான பலனைத் தரும்” (எபி.12:11).

 சிட்சையை யாரும் விரும்புவதில்லை. ஆனால், ஒரு மனுஷன் சீர்ப்படுவதற்கு சிட்சை மிகவும் அவசியமாயிருக்கிறது. கர்த்தருடைய சிட்சை ஒருவேளை துக்கமாய் காணப்படக்கூடும். ஆனால், பிற்காலத்தில் அதுவே ஆசீர்வாதமாக மாறும் என்பதை நீங்கள் மறந்து போய்விடக்கூடாது. நீங்கள் உங்களுடைய பிள்ளைகளை சிட்சிப்பது பிள்ளைகளுடைய நன்மைக்காகத்தான். அந்த தண்டனையானது பிள்ளைகளின் உள்ளத்திலுள்ள மதியீனத்தை அகற்றுகிறது; பெற்றோருக்கு பயந்து நடக்கும்படி செய்கிறது; ஒழுக்கமுள்ள பிள்ளையாக சீர் திருத்துகிறது.

 சிறு பிள்ளைகளை நீங்கள் பிரம்பினால் சிட்சிக்கிறீர்கள். பெரியவர்களை எப்படி சிட்சிப்பது? அரசாங்கம் அதற்காக பல விதமான அபராதங்களையும், தண்டனைகளையும், சிறைக்கூடத்தையும் வைத்திருக்கிறது. அதே நேரத்தில் உள்ளத்தில் செய்கிற பாவங்களும், அரசாங்கத்தின் கண்களில் மண்ணைத் தூவி விட்டுச் செய்கிற இரகசியச் செயல்களும், ஏராளம் இருக்கின்றவே! அவைகளிலிருந்து ஒரு விசுவாசியை திருத்தும் வழி என்ன? வேதம் சொல்லுகிறது: “கர்த்தர் எவனிடத்தில் அன்புகூருகிறாரோ அவனை அவர் சிட்சித்து, தாம் சேர்த்துக்கொள்ளுகிற எந்த மகனையும் தண்டிக்கிறார்” (எபி. 12:6).

ஒரு கல்லூரி பேராசிரியர் ஒருவர் இருந்தார். அவருடைய நாட்களில் கல்லூரியில் வாரந்தோறும் பரீட்சைகள் நடக்கும். அதில் தோல்வியடைந்து விட்டால் மத்தியானம் ஒரு மணிக்கு அவருடைய அறைக்கு முன்பாக போய் நிற்க வேண்டும். அவர் ஒவ்வொருவராக கூப்பிட்டு மிகக் கடினமான வார்த்தைகளைப் பேசுவார். அவருடைய கடினவார்த்தைகளை ஒரு முறை கேட்கிறவர்கள் மீண்டும் ஒருபோதும் தோல்வியடைந்த நிலைமையில் அவரைச் சந்திக்க விரும்பமாட்டார்கள். எப்படியாவது படித்து நல்ல மதிப்பெண் வாங்கி விடுவார்கள்.

அடுத்த முறையும் தேர்வில் தவறிவிட்டால் இன்னும் அதிகமாக கடுமையான முகத்தோடுகூட பேசுவார். அப்படியும் அந்த மாணவன் திருந்தாமல் போனால் அதற்குப் பிறகு அவர் பேசமாட்டார், சிரிப்பார். அவர் சிரித்தால் அதனுடைய அர்த்தம் என்னவென்றால், ‘இவனை கண்டித்து பிரயோஜனமில்லை. அவனில் முன்னேற்றம் காணப்படவில்லை’ என்பதுதான். அரசாங்க தேர்வு எழுத அனுமதிக்க மாட்டார்.

ஆனால் கர்த்தர் உங்களை கண்டிக்கும்போது, உங்கள்மேல் அவர் அன்பு வைத்திருக்கிறார் என்பதை மறந்து போய்விடக் கூடாது. அந்த அன்பினால் தான் அவர் சிட்சைகளையும், பாடுகளையும், கஷ்டங்களையும் தன் மகனாகிய உங்களுடைய வாழ்க்கையிலே அனுப்பி உங்களை நல்வழிபடுத்துகிறார் (எபி.12:6-9).

நீங்கள் அவர் மகன் என்பதால்தான் சிட்சையின் மூலம் கர்த்தர் உங்களை பழக்குவிக்கிறார். பரிசுத்த பாதையில் நடக்க சொல்லிக் கொடுக்கிறார். அதை நீங்கள் ஆரம்பத்திலேயே கற்றுக்கொள்ளுவீர்களென்றால், அது உங்களை நித்திய ராஜ்யத்தில் கொண்டுசேர்க்கும். தேவபிள்ளைகளே, கர்த்தருடைய சிட்சையை அற்பமாக எண்ணாதிருங்கள்.

நினைவிற்கு:- “நீதிமானுக்கு வரும் துன்பங்கள் அநேகமாயிருக்கும்; கர்த்தர் அவைகளெல்லாவற்றிலும் நின்று அவனை விடுவிப்பார்” (சங்.34:19).

“பாவத்திற்கு விரோதமாய்ப் போராடுகிறதில் இரத்தஞ்சிந்தப்படத்தக்கதாக நீங்கள் இன்னும் எதிர்த்துநிற்கவில்லையே” (எபி. 12:4).

 நீதி கேட்டு சிலர் போராடுகிறார்கள். அதிக வருமானம் கேட்டு சிலர் போராட்டம் நடத்துகிறார்கள். அரசாங்கத்துக்கு விரோதமாக ஜனங்களும், அதிகாரிகளுக்கு விரோதமாக கீழே பணியாற்றுகிறவர்களும் போராடிக் கொண்டேயிருக்கிறார்கள். ஏழை வயிற்றுக்கும் வாய்க்குமிடையே போராடுகிறான். பணக்காரன் அந்தஸ்துக்கும் ஆடம்பரத்துக்கும் இடையே போராடுகிறான்.

ஆனால் தேவனுடைய பிள்ளையாகிய உங்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு போராட்டம் உண்டு. அது என்ன போராட்டம்? சாத்தானோடுகூட போராட்டம்; பாவத்துக்கு எதிரான போராட்டம்; உலகம் மாமிசத்துக்கெதிராக போராட்டம்; நீங்கள் பரலோக பாதையிலே செல்லுவதை சாத்தான் விரும்புவதில்லை. கர்த்தருடைய பிள்ளைகளுக்கு விரோதமாய் அவன் இடைவிடாமல் போராடுகிறான். வேதம் சொல்லுகிறது, “…மாம்சத்தோடும் இரத்தத்தோடுமல்ல, துரைத்தனங்களோடும், அதிகாரங்களோடும், இப்பிரபஞ்சத்தின் அந்தகார லோகாதிபதிகளோடும், வானமண்டலங்களிலுள்ள பொல்லாத ஆவிகளின் சேனைகளோடும் நமக்குப் போராட்டம் உண்டு” (எபே.6:12).

மாத்திரமல்ல, நீங்கள் பாவத்தோடுகூட இடைவிடாமல் போராடி ஜெயம் பெற்றவர்களாய் காணப்படவேண்டும். அநேகர் உலகத்தோடும் பாவத்தோடும் துன்மார்க்கத்தோடும் ஒத்துப்போய்விடுகிறார்கள். அவர்கள் உலகத்தின் ஆசாபாசங்களோடு போராடி ஜெயம் பெறுகிறதில்லை. அப். பவுல் “பாவத்திற்கு விரோதமாய்ப் போராடுகிறதில் இரத்தஞ்சிந்தப்படத்தக்கதாக நீங்கள் இன்னும் எதிர்த்து நிற்கவில்லையே” என்று அங்கலாக்கிறார் (எபி. 12:4).

அவருடைய வாழ்க்கையும் போராட்டமான வாழ்க்கையாகத்தான் இருந்தது. அந்தப் போராட்டத்தைக் குறித்து அவர் “நல்ல போராட்டம்” என்று குறிப்பிடுகிறார். “நல்ல போராட்டத்தைப் போராடினேன், ஓட்டத்தை முடித்தேன், விசுவாசத்தைக் காத்துக்கொண்டேன்” (2 தீமோ.4:7). அதுவே அவருடைய சாட்சி! அந்தப் போராட்டம் நன்மையாகவே முடிந்தது. அவர் ஓட்டத்தை ஜெயமாகவே ஓடி முடித்தார். அந்த ஓட்டத்தின் முடிவிலே அவருக்கு ஒரு பெருமிதம், மகிழ்ச்சி, எதிர்பார்ப்பு இருந்தது. “இதுமுதல் நீதியின் கிரீடம் எனக்காக வைக்கப்பட்டிருக்கிறது, நீதியுள்ள நியாயாதிபதியாகிய கர்த்தர் அந்நாளிலே அதை எனக்குத் தந்தருளுவார்” என்று உற்சாகமாய் எழுதுகிறார்.

பரிசுத்தவான்களுடைய வாழ்க்கையை ஆராய்ந்து பாருங்கள். அவர்கள் தங்கள் போராட்ட வாழ்க்கையிலும் எப்படி கர்த்தருக்காக வைராக்கியத்தோடு நின்று ஜெயங்கொண்டார்கள் என்பதை சிந்தித்துப் பாருங்கள். உலகிலுள்ள பரிசுத்தவான்களுடைய சுதந்தரத்தில் பங்கு பெறும்படி எப்போதும் பாவத்தை எதிர்த்து நின்று போராடுவீர்களாக.

பாவ சோதனைகளைக் கொண்டு வந்து சத்துரு உங்களை எதிர்த்து வரும்போது இயேசுவின் இரத்தத்தை அவன் மேல் தெளிப்பீர்களாக. ‘அப்பாலே போ சாத்தானே உலகமும், அதன் ஆசை இச்சைகளும் எனக்கு வேண்டாம்; நான் கர்த்தரையே பின்பற்றுவேன்’ என்று சொல்லுங்கள். நீங்கள் அக்கினியாய் ஜீவித்தால் பாவம் உங்களை மேற்கொள்ளாது.

நினைவிற்கு:- “அவர் வந்து, பாவத்தைக்குறித்தும், நீதியைக்குறித்தும், நியாயத்தீர்ப்பைக்குறித்தும், உலகத்தைக் கண்டித்து உணர்த்துவார்” (யோவான் 16:8).

“நாமோ கெட்டுப்போகப் பின்வாங்குகிறவர்களாயிராமல், ஆத்துமா ஈடேற விசுவாசிக்கிறவர்களாயிருக்கிறோம்” (எபி. 10:39).

இந்த கடைசி நாட்களில் அநேக விசுவாசிகள் கர்த்தருக்காக வைராக்கியமாய் முன்னேறிச் செல்கிறவர்களாய் இருக்கிறார்கள். சிலரோ சோதனைகளை தாங்கக்கூடாமல் பின்மாற்றத்தில் செல்லுகிறவர்களாய் இருக்கிறார்கள். பின்வாங்கும்போது தேவபிரசன்னத்தையும் சமுகத்தையும் இழந்து கெட்டுப் போகிறவர்களாய் இருப்பார்கள். ஆனால் நீங்கள் முன்னேறிச் செல்லும்போதோ உங்களுடைய ஆத்துமா ஈடேறுகிறதாய் விளங்கும்.

ஒரு முறை தூக்குக்கு எத்தனமாய் இருந்த ஒரு கைதிக்காக விசுவாசிகள் இரவும் பகலும் போராடி ஜெபித்து, பல நாட்கள் உபவாசித்து அவனை விடுவித்து கொண்டு வந்தார்கள். ஆனால் அவனோ விடுதலையடைந்தவுடன் கிறிஸ்துவையும் மறந்து விட்டான். அவனுக்காக ஜெபித்த மக்களையும் மறந்து விட்டான். முழுவதுமான பின்மாற்ற அனுபவத்திற்குள் சென்று விட்டான். அவனுக்காக ஜெபித்த சகோதரர் மிகவும் துக்கத்தோடு, “அவன் தான் விடுதலையானால் ஒரு கிறிஸ்தவ ஆலயம் கட்டுவதாக வாக்களித்தான். ஆனால் இப்பொழுதோ, ஒரு இந்து கோவில் கட்டிக் கொண்டிருக்கிறான்” என்று சொன்னார்.

இந்த பின்மாற்றத்திற்கு காரணம் என்ன? முதல் முக்கிய காரணம் இப்படிப்பட்டவர்களுக்கு ஆழமான மனம் திரும்புதலும், ஆழமான கல்வாரி அன்பும் இல்லாததுதான். இயேசு சொன்னார்: “கற்பாறையின்மேல் விதைக்கப்பட்டவர்கள் கேட்கும்போது சந்தோஷத்துடனே வசனத்தை ஏற்றுக்கொள்ளுகிறார்கள்; ஆயினும் தங்களுக்குள்ளே வேர்கொள்ளாதபடியினாலே, கொஞ்சக்காலமாத்திரம் விசுவாசித்து, சோதனை காலத்தில் பின்வாங்கிப்போகிறார்கள்” (லூக். 8:13).

இன்னும் சிலர் மண்ணாசை, பொன்னாசை, புகழாசை காரணமாக தெய்வீக அன்பை விட்டுவிட்டு உலகத்திற்கடுத்த வழிகளில் சென்று விடுகிறார்கள். கிறிஸ்துவண்டை வந்து அருமையாய் சாட்சி சொன்ன ஒரு சகோதரன் குடும்பத்தின் சொத்துக்கு ஆசைப்பட்டு பழையபடியே பழைய மார்க்கத்திற்குள் சென்றபோது, அவர் சொன்னார்: “நான் தற்காலிகமாகத்தான் இயேசுவை விட்டு பின்வாங்கியிருக்கிறேன். நான்கு வருடங்கள் கழித்து நான் மீண்டும் கிறிஸ்துவுக்குள் வந்து விடுவேன்”. இது எத்தனை ஆபத்தானது! நான்கு வருட இறுதிக்குள்ளாக அவருடைய மரணம் இருக்குமென்றால் அவர் பாதாளத்திற்குள் அல்லவா இறங்குவார்? அக்கினி ஜுவாலை அல்லவா அவருடைய முடிவு?

 வேதம் சொல்லுகிறது: “வருகிறவர் இன்னுங் கொஞ்சக்காலத்தில் வருவார், தாமதம்பண்ணார். விசுவாசத்தினாலே நீதிமான் பிழைப்பான், பின்வாங்கிப் போவானானால் அவன்மேல் என் ஆத்துமா பிரியமாயிராது என்கிறார்” (எபி. 10:37,38). பின்வாங்கிப் போவானானால் அவன் கர்த்தருடைய சமுகத்தை இழக்கிறான், ஆதி அன்பை இழக்கிறான். கர்த்தரும் அவன்மேல் பிரியமாய் இருப்பதில்லை.

தேவபிள்ளைகளே, கிறிஸ்துவை விட்டு பின்வாங்கினால் வேறு யாரிடத்தில் போக முடியும்? சற்று சிந்தித்துப் பாருங்கள். ஒவ்வொரு நாளும் ஜெபத்திலும் வேத வாசிப்பிலுமிருந்து கர்த்தருடைய அன்பிலே கட்டப்பட்டு எழுப்பப்படுங்கள்.

நினைவிற்கு:- “…அவருடைய இளைப்பாறுதலில் பிரவேசிப்பதற்கேதுவான வாக்குத்தத்தம் நமக்குண்டாயிருக்க, உங்களில் ஒருவனும் அதை அடையாமல் பின்வாங்கிப் போனவனாகக் காணப்படாதபடிக்குப் பயந்திருக்கக்கடவோம்” (எபி. 4:1).

 “பொல்லாங்கன் எய்யும் அக்கினியாஸ்திரங்களையெல்லாம் அவித்துப் போடத்தக்கதாய், எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக விசுவாசமென்னும் கேடகத்தைப் பிடித்துக்கொண்டவர்களாயும் நில்லுங்கள்” (எபே. 6:16).

விசுவாசமென்னும் கேடகத்தைப் பிடித்துக் கொண்டு நில்லுங்கள். அந்த கேடகம் உங்களுக்கு பாதுகாப்பைத் தருகிறது; அடைக்கலத்தை தருகிறது; சாத்தானின் ஆயுதங்கள் உங்களைத் தாக்காதபடி தற்காத்துக் கொள்ளுகிறது.

பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக, ஹிந்தி எதிர்ப்பு போராட்டம் நடந்தது. அப்போது மாணவர்கள் போலீசார் மேல் சரமாரியாக கற்களை வீசினார்கள். போலீசார் கைகளில் கேடகம் போன்ற ஒன்றை வைத்துக்கொண்டார்கள். தலையில் இரும்பு தொப்பி அணிந்திருந்தார்கள். போலீஸ் வாகனத்தின் மேல் கல் எறியப்படுகிறது என்பதற்காக கம்பி வலைகளை அதன் ஜன்னல்களில் மாட்டினார்கள். அவை கேடகமாக விளங்கினது. அப்படி இல்லாவிட்டால் அவர்கள் சரீரத்தில் காயப்பட்டிருந்திருப்பார்கள். வாகனமும் சேதப்பட்டிருந்திருக்கும்.

ஆவிக்குரிய பாதையில் முன்னேற விரும்புகிற உங்களுக்கு விரோதமாக ஒரு போராட்டமுண்டு. நீங்கள் முன்னேற முடியாதபடி சாத்தான் இடைவிடாமல் உங்கள்மேல் அம்பு எய்துகொண்டேயிருக்கிறான். விரோதிகள் வில்லிலே அம்புக்கு பதிலாக விஷமுள்ள பாம்புகளை வைத்து எய்ததாக சில புராணங்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. அந்தப் பாம்பின் விஷம் பயங்கரமாக இருப்பதினால் அம்பு போல் பாய்ந்து சென்று எதிரிகளை தாக்கி கடிக்குமாம்.

சாத்தான் எய்யும் அம்பைப்பற்றி அப். பவுல் எழுதும்போது, அது “அக்கினியாஸ்திரம்” என்று குறிப்பிட்டார். வில்லிலே தீப்பந்தத்தை வைத்து அம்பாக எறியும்போது அது எரிபந்தமாக பாய்ந்து சென்று தாக்கும். சாத்தானின் அக்கினியாஸ்திரம் என்பது அக்கினி போன்ற சோதனைகளையும் பாடுகளையும் குறிக்கிறது. சாத்தான் எறிகிற இந்த அக்கினியாஸ்திரங்களையெல்லாம் அப்படியே தள்ளிவிடத்தக்கதாக ஒரு கேடகம் இருந்தால் அது எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்! அதுதான் விசுவாசம் என்னும் கேடகம்.

இயேசுவே உங்களுடைய விசுவாச கேடகம். சாத்தான் அம்பைப் போல உங்களைத் தாக்க வரும்போது, நீங்கள் விசுவாசத்துடன் கிறிஸ்துவிலே மறைந்து கொள்ளுவீர்களாக. கிறிஸ்துவுக்கு முன்பாக சத்துருவால் நிற்க முடியாது. ஏனென்றால் மரணத்திற்கு அதிபதியான பிசாசை இயேசு தமது மரணத்தினாலே மேற்கொண்டார் (எபி. 2:14). நீங்கள் சாத்தானைக் கண்டு பயப்படாதிருங்கள். பிசாசுக்கு எதிர்த்து நில்லுங்கள், அப்பொழுது அவன் உங்களைவிட்டு ஓடிப்போவான் (யாக். 4:7).

    ஒருமுறை ஒரு தேவ ஊழியர், ஊழியத்தை முடித்துவிட்டு, மிகவும் களைப்பாக வந்து, தூங்கிக்கொண்டிருந்தார். அப்போது சாத்தான் வந்து அவருடைய கட்டிலை அசைத்தான். அவர் தூக்கத்திலிருந்து எழுந்து, கட்டிலின் மறுபக்கத்தில் சாத்தான் உட்கார்ந்திருக்கிறதை கவனித்தார். அவனைப் பார்த்து அசட்டையாக, ‘ஓ! நீ தானா? நான் பூமி அதிர்ச்சி என்று நினைத்தேன்’ என்று சொல்லிவிட்டு, மீண்டும் படுத்து தூங்கிவிட்டார். சாத்தானுக்கு அவமானம் தாங்க முடியாமல் ஓடிப்போய் விட்டானாம். தேவபிள்ளைகளே கர்த்தர் எப்பொழுதும் உங்களோடிருக்கிறபடியினால் நீங்கள் சமாதானமாகவும், சந்தோஷமாகவும் இருங்கள்.

நினைவிற்கு:- “தேவன் நமக்குப் பயமுள்ள ஆவியைக் கொடாமல், பலமும் அன்பும் தெளிந்த புத்தியுமுள்ள ஆவியையே கொடுத்திருக்கிறார்” (2 தீமோ. 1:7).

 “…வான மண்டலங்களிலுள்ள பொல்லாத ஆவிகளின் சேனைகளோடும் நமக்குப் போராட்டம் உண்டு” (எபே. 6:12).

ஒரு மனுஷனுக்கு உள்ளேயிருந்து வருகிற போராட்டமுமுண்டு. வெளியேயிருந்து வருகிற போராட்டமுமுண்டு. அவனுடைய சரீரத்திலிருந்து போராடுகிற இச்சைகளுமுண்டு. வெளியேயிருந்து போராடுகிற சத்துருவினுடைய வல்லமையுமுண்டு.

வானத்திலிருந்து தள்ளப்பட்ட சாத்தானும், அவனுடைய சேனையும் கர்த்தருக்கும், தேவ பிள்ளைகளுக்கும் விரோதமாக அதிகமாய் போராடுகின்றன. மனதை சோர்புறப்பண்ணி கிறிஸ்தவ ஓட்டத்தை தடுத்து நிறுத்தும்படியாக வான மண்டலத்தின் பொல்லாத ஆவிகள் போராடுகின்றன.

அதே நேரத்தில் அந்த போராட்டத்தில், உங்களுக்கு உதவி செய்வதற்காக கர்த்தருடைய இரத்தமுண்டு. பரிசுத்தவான்களின் ஐக்கியமுண்டு. கர்த்தருடைய நாமம் உங்களுடைய கைகளிலுண்டு. வேத வசனங்களுண்டு. மட்டுமல்ல, ஆயிரம் பதினாயிரமான தேவதூதர்கள் உங்கள் பக்கத்திலிருக்கிறார்கள். போராட்டத்தில் உங்களுக்கு உதவி செய்வதற்காக மிகாவேல் தேவதூதனே உங்களுக்காக நிற்கிறான். வேதம் சொல்லுகிறது, “உன் ஜனத்தின் புத்திரருக்காக நிற்கிற பெரிய அதிபதியாகிய மிகாவேல் அக்காலத்திலே எழும்புவான்” (தானி. 12:1).

இந்த நாட்களில் சாத்தான் தனக்கு கொஞ்சக்காலம் மாத்திரமே உண்டு என்று அறிந்து யாரை விழுங்கலாமோ என்று கெர்ச்சிக்கிற சிங்கம் போல வகைதேடித் திரிகிறான். கிறிஸ்தவ மார்க்கத்திற்கு விரோதமான இயக்கங்கள் இன்று வலுவடைந்து வருகின்றன. மத சுதந்தரம் கொஞ்ச கொஞ்சமாக நம் தேசத்தில் பறிக்கப்பட்டுக் கொண்டே வருகிறது. ஒரு போராட்டமான காலத்தை நோக்கி நாம் சென்றுகொண்டிருக்கிறோம்.

நீங்கள் கர்த்தரிடத்திலே, “ஆண்டவரே உம்முடைய ஆயிரம் தூதர்களை எங்களுக்கு தந்தருளும். உங்களைக் காக்கும்படி உங்களுக்காக தூதர்களுக்கு கட்டளையிடுவேன் என்று சொன்னீரே. எங்களையும், எங்களுடைய ஊழியங்களையும், எங்களுடைய ஊழியங்களில் இருக்கிற பல்லாயிரக்கணக்கான விசுவாசிகளையும் காப்பதற்காக உம்முடைய தூதர்களை அனுப்பும்” என்று கேளுங்கள். ஆம், வான மண்டலத்திலுள்ள பொல்லாத ஆவிகளின் சேனைகள் உங்களுக்கு எதிராக புறப்படும்போது கர்த்தருடைய பிரதான தூதனாகிய மிகாவேலும் அவனைச் சேர்ந்த கோடிக்கணக்கான தூதர்களும் உங்களுடைய பட்சத்திலே நின்று உங்களுக்காக யுத்தம் செய்வார்கள்.

வேதத்திலே, எசேக்கியாவுக்கு ஒரு போராட்டம் வந்தது. சனகெரிப் கடற்கரை மணலத்தனையான சேனையை இஸ்ரவேலருக்கு விரோதமாகக் கொண்டு வந்து குவித்தான். யாராலும் எதிர்நின்று ஜெயிக்கக்கூடாத அளவு அவனுடைய சேனை அத்தனை திரளாய் இருந்தது. அந்த போராட்டத்தில் எசேக்கியா செய்ததெல்லாம் கர்த்தருடைய சமுகத்தில் போய் ஊக்கமாக ஜெபித்ததுதான். கர்த்தரை ‘சேனைகளின் கர்த்தாவே’ என்று அழைத்தார். கர்த்தர் செய்தது என்ன? உடனே தன்னுடைய தூதனை அனுப்பினார். வேதம் சொல்லுகிறது, “அப்பொழுது கர்த்தருடைய தூதன் புறப்பட்டு, அசீரியரின் பாளயத்தில் லட்சத்தெண்பத்தையாயிரம் பேரைச் சங்கரித்தான்; அதிகாலமே எழுந்திருக்கும்போது, இதோ, அவர்களெல்லாரும் செத்த பிரேதங்களாய்க் கிடந்தார்கள்” (ஏசாயா 37:36).

நினைவிற்கு:- “கர்த்தருடைய தூதன் அவருக்குப் பயந்தவர்களைச் சூழப் பாளயமிறங்கி அவர்களை விடுவிக்கிறார்” (சங். 34:7).

“நாட்கள் பொல்லாதவைகளானதால் காலத்தைப் பிரயோஜனப்படுத்திக் கொள்ளுங்கள்” (எபே.5:16).

‘காலம் கண் போன்றது. கடமை பொன் போன்றது’ என்பார்கள். அநேகர் காலத்தின் அருமையை அறியாமல் அதை வீணாக்கிவிட்டு பின்பு கண்ணீர் வடிக்கிறார்கள். சிலருக்கு எப்பொழுது பார்த்தாலும் பிந்தி வருவதே வழக்கம். அலுவலகத்திற்கானாலும் சரி; ஆலயத்திற்கானாலும் சரி; பிந்தி வந்து அதன் பலனாய் தோல்வியையே தழுவுகிறார்கள்.

காலம் கடந்த பின், இழந்துபோன சந்தர்ப்பங்களையும், தருணங்களையும் எண்ணி கண்ணீர் விடுகிறார்கள். ஒவ்வொன்றையும் அதனதன் காலத்தில் நடத்தி முடிப்பது உங்களுக்குப் பெரிய ஆசீர்வாதத்தையும் சந்தோஷத்தையும் கொண்டு வரும்.

பிரான்ஸ் தேசத்தை அரசாண்ட பேரரசனாகிய நெப்போலியனுக்கு ஒவ்வொன்றையும் ஏற்றநேரத்தில் முடிக்கவேண்டும் என்ற ஆர்வமுண்டு. அவன் ஒருபோதும் காலம் தவறினதில்லை. ஆனால், அவனுடைய தளபதிகளோ குறிப்பிட்ட நேரத்தில் வருவதை அசட்டை பண்ணிக்கொண்டிருந்தார்கள்.

ஒரு நாள் நெப்போலியன் தன் படைவீரர்களைப் பெரிய விருந்து ஒன்றுக்கு அன்போடு அழைத்தான். விருந்து நேரம் வந்தது. தளபதிகள் வழக்கம் போல சற்று பிந்தி வந்தார்கள். ஆனால் நெப்போலியனோ தனியாக உட்கார்ந்து மிக வேகமாக விருந்தை சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டார். அதற்குப் பிறகு ஒவ்வொரு தளபதியாக வந்தார்கள். நெப்போலியன் அவர்களைப் பார்த்து, ‘என் அருமை தளபதிகளே, உணவு நேரம் முடிந்துவிட்டது. இப்போது நாம் கடமைக்காக புறப்படும் நேரம் ஆரம்பித்துவிட்டது. இனி ஒரு நிமிடம்கூட நம்மால் தாமதிக்க முடியாது, யுத்தகளத்துக்குப் போவோம் வாருங்கள்’ என்று சொல்லி அழைத்துக்கொண்டு போய் விட்டார்.

மலைத்து நின்ற தளபதிகள், தலைவனின் வார்த்தையைத் தட்டவும் முடியாமல், பின்வாங்கவும் முடியாமல் வேறு வழியின்றி பசியோடு யுத்தத்திற்குச் சென்றார்கள். அன்று முதல் அவர்கள் ஒரு புதிய பாடத்தை கற்றுக்கொண்டார்கள். அதற்குப் பிறகு அவர்கள் காலதாமதம் செய்திருப்பார்களா? ஒருபோதும் இல்லை. புத்தியில்லாத கன்னிகைகள் தாமதமாக வந்தார்கள். அதற்குள் மணவாளன் வந்துவிட்டார். கதவும் அடைக்கப்பட்டு விட்டது. தாமதமாய் வந்த அவர்களுக்குக் கிடைத்த பதில், “நான் உங்களை அறியேன்” என்பதுதான். எத்தனை பரிதாபம்! அணை கடந்த வெள்ளம் அழுதாலும் வராது. காலம் கடந்த சந்தர்ப்பம் தேம்பினாலும் வராது.

ஏசாவைப் பாருங்கள். அவன் காலத்தையும் நேரத்தையும் கடத்திவிட்டான். வேதம் சொல்லுகிறது: “பிற்பாடு அவன் ஆசீர்வாதத்தைச் சுதந்தரித்துக்கொள்ள விரும்பியும் ஆகாதவனென்று தள்ளப்பட்டதை அறிவீர்கள்; அவன் கண்ணீர்விட்டு, கவலையோடே தேடியும் மனம்மாறுதலைக் காணமற்போனான்” (எபி. 12:17). ஆட்டுக்குட்டியானவர் உங்களைக் கலியாண விருந்துக்கு அழைக்கிறார். ஆட்டுக்குட்டியானவரின் கலியாண விருந்துக்கு அழைக்கப்பட்டவர்கள் பாக்கியவான்கள் என்று வேதம் சொல்லுகிறது (வெளி. 19:9).

தேவபிள்ளைகளே, நீங்கள் சரியான நேரத்துக்கு வருவீர்களா? அல்லது தாமதமாகத்தான் வருவீர்களா?

நினைவிற்கு:- “அறுப்புக்காலம் சென்றது, கோடைக்காலமும் முடிந்தது, நாமோ இரட்சிக்கப்படவில்லை” (எரே. 8:20).

“பிசாசுக்கு இடங்கொடாமலும் இருங்கள்” (எபே. 4:27).

நீங்கள் பிசாசுக்கு கொஞ்சமும் இடம் கொடுக்க வேண்டாம். கொஞ்சம் இடம் கொடுத்தாலும், நாளடைவில் முழு இடத்தையும் அவன் கைப்பற்றி விடுவான். ஒரு பாலைவனத்தில் ஒட்டகத்தின்மேல் பிரயாணம் செய்த ஒரு வழிப்போக்கன் இரவு குளிராயிருந்தபடியினால் ஒரு சிறிய கூடாரம் ஒன்றை அமைத்து உள்ளே படுத்துக்கொண்டான். இரவில் ஒட்டகம் மெதுவாக அவனை நோக்கிப் பார்த்து, “எனக்கும் அந்தக் கூடாரத்திற்குள் கொஞ்சம் இடம் கொடுக்கக் கூடாதா? குளிரில் நடுங்கித் தவிக்கிறேனே?” என்று கேட்டது. அதற்கு அவன், “உன் சரீரம் முழுவதிலும் கடவுள் ரோமத்தை வைத்து சிருஷ்டித்திருக்கிறாரே! ஆகவே உனக்கு குளிராது, உனக்கு இடம் இல்லை” என்றான்.

அதற்கு ஒட்டகம், “உடல் முழுவதிலும் ரோமம் இருந்தாலும், என் மூக்கில் ரோமம் இல்லாததால் எனக்குக் குளிருகிறது. ஆகவே இந்த மூக்கு மாத்திரம் கூடாரத்திற்குள் வருவதற்கு இடம் கொடு” என்று கேட்டது. அந்த வழிப்போக்கன் இரக்கம் கொண்டு மூக்குக்கு மட்டும் இடம் கொடுத்தான். கொஞ்சம் நேரமானது ஒட்டகம் தன் தலை முழுவதையும் உள்ளே நீட்டிவிட்டு சொன்னது: “மூக்கும் தலையும் இணைபிரியாதது. ஆகவே தலை உள்ளே வந்துவிட்டது. நான் என்ன செய்வேன்?” அந்த வழிப்போக்கனும், மனதிரங்கி பொறுத்துக் கொண்டான். கொஞ்சநேரத்தில் ஒட்டகம் தன் கழுத்தையும் உள்ளே நீட்டிவிட்டது. அதற்குப் பிறகு முன் கால் இரண்டையும் உள்ளே கொண்டு வந்தது. சிறிது சிறிதாக முழு ஒட்டகமும் கூடாரத்திற்குள் பிரவேசித்து, இறுதியில் வழிப்போக்கனை காலால் உதைத்து வெளியே தள்ளி விட்டது. கொஞ்சம் இடம் கொடுத்ததின் விளைவாக அவன் முழுவதுமாக வெளியேற வேண்டியதாயிற்று.

  ஆகவேதான் வேதம் உங்களை எச்சரிக்கிறது. இஸ்ரவேல் ராஜாவாகிய சவுல், பொறாமை ஆவியாகிய சாத்தானுக்கு கொஞ்சம் இடம் கொடுத்தான். அதை தொடர்ந்து எரிச்சலின் ஆவி அவனுக்குள் வந்தது. முடிவில் அவன் தேவபிரசன்னத்தை இழந்து, தன் ராஜ்யபாரத்தை இழந்து பின்மாற்றக்காரனாய் மரித்தான்.

அனனியா, சப்பீராளைப் பாருங்கள். அவர்கள் தங்கள் ஆஸ்தியை விற்று அப்போஸ்தலர் பாதத்தில் கொண்டு வந்து வைக்கும் வேளையில் கொஞ்சத்தை தங்களுக்கு எடுத்துக்கொண்டால் என்ன என்று எண்ணி பிசாசுக்கு இடம் கொடுத்தார்கள். அதனால் அந்த பணத்தை வஞ்சித்தார்கள். இவ்வளவுக்குத்தான் விற்றோம் என்று பொய் சொன்னார்கள். முடிவிலே தங்களுடைய ஜீவனை நஷ்டப்படுத்தி விட்டார்கள்.

 ஒரு நாள் பேதுரு தேவனுக்கு ஏற்றவைகளைச் சிந்திக்காமல், மனுஷனுக்கு ஏற்றவைகளைச் சிந்தித்தபோது சாத்தானுக்கு இடம் கொடுத்தான். கிறிஸ்துவையே கடிந்துகொள்ள ஆரம்பித்தான். அந்த சூழ்நிலையை கர்த்தர் முளையிலே கிள்ளி எறிய சித்தமானார். ‘எனக்குப் பின்னாக போ சாத்தானே’ என்று கடிந்துகொண்டு சத்துருவை விரட்டினார் (மத். 16:23).

தேவபிள்ளைகளே, மனுஷனுக்கு ஏற்றவைகளை சிந்திக்காமல் கிறிஸ்துவுக்கு ஏற்றவைகளையே நீங்கள் சிந்திக்கும்போது தேவ சிந்தை உங்களைப் பரிசுத்தமாய்ப் பாதுகாத்துக்கொள்ளும். பிசாசுக்கு இடம் கொடுத்துவிடாதீர்கள்.

நினைவிற்கு:- “மாம்சத்துக்குட்பட்டவர்கள் தேவனுக்குப் பிரியமாயிருக்க மாட்டார்கள். தேவனுடைய ஆவி உங்களில் வாசமாயிருந்தால், நீங்கள் மாம்சத்துக்குட்பட்டவர்களாயிராமல் ஆவிக்குட்பட்டவர்களாயிருப்பீர்கள்” (ரோமர் 8:8,9).

“விசுவாசத்தில் பலவீனமுள்ளவனைச் சேர்த்துக்கொள்ளுங்கள்; ஆனாலும் அவனுடைய மன ஐயங்களைக் குற்றமாய் நிர்ணயிக்காமலிருங்கள்” (ரோமர் 14:1).

அப். பவுல் ஒரு கூட்டம் விசுவாசிகளை சுட்டிக்காண்பித்து, அவர்கள் விசுவாசத்தில் பெலவீனமுள்ளவர்களாக இருந்தபோதிலும் சபையாரான மற்றவர்கள் அவர்களை சேர்த்துக்கொள்ள வேண்டுமென்று ஆலோசனை கூறுகிறார். ஏன் விசுவாசத்தில் அவர்களுக்கு பெலவீனம் வந்தது? கர்த்தர் மேல் உள்ள அன்பும், ஜெப ஜீவியமும் குறையும்போது, அவிசுவாசம் தாக்குகிறது. சோதனைகளும், பாடுகளும் விசுவாசத்தை தடுமாறப் பண்ணுகின்றன.

சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இஸ்ரவேலருடைய விமானம் ஒன்றை சில தீவிரவாதிகள் கடத்தி உகாண்டா தேசத்திற்கு கொண்டு போய் இறக்கினார்கள். அதிலுள்ள யூதர்களை மட்டும் கைது செய்து, மற்றவர்களை விடுதலையாக்கி விட்டார்கள். கைது செய்யப்பட்டவர்களில் ஒருவன், ‘நான் யூதன் அல்ல, நான் ஜெர்மனியைச் சேர்ந்தவன் என் பாஸ்போர்ட்டைப் பாருங்கள்’ என்று சொன்னான். ஆனால் கைது செய்தவர்களோ, ‘உன்னைப் பார்த்தாலே நீ யூதன் போலத் தான் இருக்கிறாய். எங்களை ஏமாற்றாதே’ என்று சொல்லி அவனுடைய பாஸ்போர்ட்டை வாங்கி கிழித்து எறிந்தார்கள்.

அப்போது அந்த மனிதன் தன் தவறுக்காக வருந்தினான். ‘நான் ஏன் பொய் சொன்னேன்? யூதன் இல்லை என்று சொல்லி ஏன் மறுதலித்தேன்? நான் யெகோவா தேவனால் தெரிந்து கொள்ளப்பட்ட ஜனமல்லவா? ஐயோ, நான் என் குடும்பத்தையும் தேவனையும் மறுதலித்து விட்டேனே’ என்று சொல்லி தன்னுடைய விசுவாச பெலவீனத்திற்காக மனம் கசந்து அழுதான்.

பேதுருவைப் பாருங்கள்! அவனும் விசுவாசத்தில் ஒரு பெலவீனன்தான். ஒரு வேலைக்காரியிடம் போய் கிறிஸ்துவைக் குறித்து மறுதலிக்க வேண்டிய நிலைமை வந்தது. “நீயும் இயேசுவோடு இருந்தவன் அல்லவா?” என்ற கேள்வி அவனுக்கு பயத்தையும் திகிலையும் கொண்டு வந்து விசுவாசத்தை அப்புறப்படுத்தி அவனை பெலவீனனாக்கி விட்டது. இப்படித்தான் நீங்கள் பாவத்தில் விழும் போது குற்ற மனச்சாட்சி உங்களை வாதிக்கிறது. விசுவாசத்தில் பெலவீனராய் மாறிவிடுகிறீர்கள். இயேசு பிரயாணம் செய்த படகிலே ஒரு முறை புயலும் கொந்தளிப்பும் அலைமோதியது. கடல் கொந்தளிப்பும் புயலும் சீஷர்களின் விசுவாசத்தையெல்லாம் போக்கடித்து அவர்களை பெலவீனர்களாக்கி விட்டது. இயேசு “அற்ப விசுவாசிகளே, ஏன் பயப்பட்டீர்கள்?” என்று சொல்லி, கடலையும் காற்றையும் அதட்டி அமைதல் உண்டாக்கினார் (மத் 8:26).

தேவபிள்ளைகளே, இயேசு உங்களுடைய பெலவீனங்களை ஏற்றுக்கொள்ளுகிறவர். உங்களுடைய விசுவாச பெலவீனத்தையும், ஜெபக்குறைவினால் உள்ளான மனுஷனில் வந்த பெலவீனத்தையும், ஆவிக்குரிய ஜீவியத்தில் வந்த தடுமாற்றத்தையும் அவர் அறிகிறார். அந்த அன்புள்ள தேவன் இப்பொழுதே கடலையும் காற்றையும் உங்களுக்காக அதட்டி ஆறுதலையும் சமாதானத்தையும் பெறச் செய்கிறார். உங்களை பெலவீனத்திலிருந்து கிறிஸ்து விடுதலை செய்திருக்க, பெலவீனர்களாகிய மற்றவர்களை தாங்க வேண்டியது உங்களுடைய கடமையல்லவா?

நினைவிற்கு:- “நாங்கள் பலவீனரும் நீங்கள் பலமுள்ளவர்களுமாயிருக்கையில், சந்தோஷப்படுகிறோம்; நீங்கள் நற்சீர் பொருந்தும்படிக்கும் விண்ணப்பம் பண்ணுகிறோம்” (2 கொரி. 13:9).

“…உன் சத்துரு பசியாயிருந்தால், அவனுக்குப் போஜனங்கொடு” (ரோமர் 12:20).

நீங்கள் உங்கள் பெற்றோருக்கு செய்யவேண்டிய கடமைகளுண்டு, நண்பர்களுக்குச் செய்யவேண்டிய கடமைகளுண்டு, உறவினர்களிடம் பாராட்ட வேண்டிய அன்புண்டு. அதே நேரத்தில் சத்துருக்களுக்கு காண்பிக்க வேண்டிய தயவுமுண்டு.

ஒரு கிறிஸ்தவ சிறுமி கடையிலே போய் இரண்டு சிறு கோழிக்குஞ்சுகளை வாங்கி வந்து, அதை அன்பாய் வளர்த்து வந்தாள். அவள் அவற்றிக்கு கரையான் மற்றும் புழு பூச்சிகளையெல்லாம் தேடிக் கொடுப்பாள். தன் கைச்செலவுக்குரிய கொஞ்சம் காசைக்கொண்டு தானியத்தை வாங்கி அவற்றைப் போஷித்தாள். குஞ்சுகள் நாளொரு மேனியும், பொழுதொரு வண்ணமாய் கொழு கொழுவென்று அருமையாய் வளர்ந்தன.

ஒருநாள் தற்செயலாய் அந்தக் கோழிக்குஞ்சுகள் எதிர்வீட்டுக்காரனின் வேலியின் அருகே மேயச்சென்றன. அவனோ முற்கோபி. இரண்டு குஞ்சுகளின் தலையையும் பிடித்து கழுத்தை திருகி, வேலிக்கு அப்பால் எறிந்தான். அவை செத்து விழுந்தன. அந்த சிறுமியின் உள்ளம் எவ்வளவு வேதனைப்பட்டிருக்கும் என்பதை சிந்தித்துப் பாருங்கள். அவளோ கிறிஸ்துவுக்குள் தன்னைத் தேற்றிக்கொண்டாள்.

அந்த இரண்டு குஞ்சுகளையும் தன் தாயினிடத்தில் கொண்டுபோய், அம்மா, இதை சமையல் செய்து கொடுங்கள் என்று கேட்டாள். பிறகு அந்த இறைச்சி முழுவதையும் எதிர்வீட்டுக்காரனுக்குக் கொண்டுபோய், ‘மாமா, நீங்கள் பசியாய் இருப்பீர்கள் என்று எண்ணுகிறேன். உங்களுக்கு போஜனங்கொடுக்கும்படி கர்த்தர் என் உள்ளத்தில் உணர்த்தினார், இதைக் கொண்டு வந்திருக்கிறேன்’ என்று சொல்லி கொடுத்தாள். அந்த வார்த்தையும், அவளுடைய செய்கையும் அவனை நிலைகுலைய செய்தன. அச்செய்கை அவனை அழவைத்ததுடன் மனந்திரும்பவும் வைத்தது.

சத்துருக்களிடம் எப்படி நடந்துகொள்வது என்பதைக் குறித்து அறியாமையின் நாட்களில் ஒரு பாங்கு இருந்தது. ஆதியாகமம் 4:23-ம் வசனத்தில், ‘லாமேக்கு: எனக்குக் காயமுண்டாக ஒரு மனுஷனைக் கொன்றேன்; எனக்குத் தழும்புண்டாக ஒரு வாலிபனைக் கொலை செய்தேன்’ என்று குறிப்பிடுகிறார். சின்ன காரியத்துக்கும் ஜீவனை எடுத்துவிடுகிற அறியாமையின் காலம் அது!

அதற்குப் பின்பு நியாயப்பிரமாணம் வந்தது. அங்கே காயப்படுத்தினாலோ, மிகவும் தழும்புகள் உண்டாக்கினாலோ அவனை கொலை செய்யக்கூடாது. இன்னொரு காயமும், இன்னொரு தழும்பும் உண்டாக்கிவிடலாம். பல்லுக்குப் பல், கண்ணுக்கு கண் என்பது அந்த நாட்களின் பிரமாணமும், சட்டதிட்டமுமாகும். அதன்பின்பு இயேசு கிறிஸ்துவின் காலம் வந்தது. அன்பின் பிரமாணம் உலகத்தை ஆண்டுகொண்டது. பல்லை உடைத்தால் அவனுடைய மறு பல்லை உடைக்கவேண்டும் என்ற பிரமாணம் நீங்கி, கன்னத்தில் அடிக்கிறவனுக்கு அன்புடனே மறு கன்னத்தையும் திருப்பிக் காண்பிக்கிற கிருபை சூழ்ந்து கொண்டது.

தேவபிள்ளைகளே, தன்னை சிலுவையிலே அறைந்தவர்களை மனப்பூர்வமாய் மன்னித்து, பாவமன்னிப்பையும் இரட்சிப்பையும் அருளிச் செய்த கர்த்தர், நிச்சயமாக உங்களுக்கும் சத்துருக்களை மன்னிப்பதற்கு கிருபை தருவார்.

நினைவிற்கு:- “ஒருவனும் மற்றொருவன் செய்யும் தீமைக்குத் தீமைசெய்யாதபடி பாருங்கள்; உங்களுக்குள்ளும் மற்ற யாவருக்குள்ளும் எப்பொழுதும் நன்மை செய்ய நாடுங்கள்” (1 தெச.5:15).