জুলাই 06 – যি জনে প্ৰভুৰ সন্মুখত থিয় দিছে!

“পাছত গিলিয়দ-প্ৰবাসীসকলৰ মাজৰ তিচবীয়া এলিয়াই আহাবক ক’লে, “মই যি জনৰ সাক্ষাতে থিয় হৈ আছোঁ, সেই ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ জীৱনৰ শপত, এই কেইবছৰ নিয়ৰ বা বৰষুণ নহ’ব; কেৱল মোৰ বাক্য অনুসাৰে হ’ব।”(১ ৰজা ১৭: ১)

‘যি জন প্ৰভুৰ সন্মুখত থিয় হয়’ বুলি কোৱাতকৈ নিজৰ পৰিচয় দিয়াৰ কোনো ডাঙৰ উপায় নাই।  যিজন ব্যক্তি য়ে প্ৰভুৰ সন্মুখত থিয় হ’বলৈ অভ্যস্ত, তেওঁ ৰজাসকলৰ সন্মুখত থিয় হ’বলৈ ভয় নকৰিব।  মই পয়গম্বৰ এলিয়াৰ জীৱনত সংঘটিত এনে ঘটনাৰ বিষয়ে চিন্তা কৰোঁ।

এলিয়াই প্ৰতিদিনে সোনকালে উঠি বজাই ৰাখিব লাগিছিল, অৰণ্যৰ এটা ঠাইলৈ, ঈশ্বৰৰ উপস্থিতিত গৈ তেওঁক প্ৰশংসা কৰিব লাগিছিল।  তেওঁ প্ৰভুৰ সন্মুখত দুয়োখন হাত দাঙি তেওঁক এইদৰে প্ৰশংসা কৰিলেহেঁতেন: “হে প্ৰভু, মই তোমালোকৰ সন্মুখত থিয় দিছোঁ।  আপুনি ৰজাৰ ৰজা আৰু লৰ্ড অফ লৰ্ডছ হিচাপে বহিআছে।  আপুনি সকলো শক্তিশালী আৰু স্বৰ্গ আৰু পৃথিৱী সৃষ্টি কৰিছে।  থিন হৈছে শক্তি আৰু শক্তি”।

যেতিয়া তেওঁ প্ৰভুৰ উপস্থিতিত তেনেদৰে থিয় হৈ আছিল, তেতিয়া তেওঁ ঈশ্বৰীয় শক্তি, গৌৰৱ, বৈভৱ আৰু তেওঁৰ অনুগ্ৰহৰ সকলো উপহাৰেৰে ভৰি থাকিব লাগিছিল।  সেইবাবে তেওঁ তেওঁৰ প্ৰাসাদত থকা ৰজা আহাবক উৎসাহেৰে ঘোষণা কৰি এইদৰে কৈছিল: ” “যিহেতু ইস্ৰায়েলৰ প্ৰভু ঈশ্বৰ বাস কৰে, যাৰ সন্মুখত মই থিয় হৈ আছোঁ, মোৰ কথাৰ বাহিৰে আজিৰ বছৰবোৰত ডেউকা বা বৰষুণ নহ’ব”।

গীতমালাৰ লোকসকলৰ আগ্ৰহী আমন্ত্ৰণলৈ চাওক: “আহাঁ, আমি আঁঠুকাঢ়ি প্ৰণিপাত কৰোঁ, আমাৰ সৃষ্টিকৰ্ত্তা যিহোৱাৰ আগত আঁঠু লওঁ;” (গীতমালা ৯৫: ৬)৷  আমি এই আমন্ত্ৰণৰ প্ৰতি কোনো ধ্যান নিদিওঁ, সেয়েহে আমি আমাৰ জীৱনৰ বহুতো সংগ্ৰামৰ মাজেৰে পাৰ হৈ শান্তি হেৰুৱাওঁ।  যদি আপুনি ৰাতিপুৱা ইতিউতি প্ৰভুক বিচাৰে, আৰু প্ৰশংসা আৰু ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰি তেওঁৰ উপস্থিতিত থিয় হয়, তেন্তে তেওঁ আপোনাক উন্নত কৰি থাকিব।  আৰু আপুনি কেতিয়াও চিকিৎসক বা অধিবক্তাৰ সন্মুখত নম্ৰতাৰে থিয় হোৱাৰ প্ৰয়োজন নহ’ব।  আয়োজকৰ প্ৰভুৰ সন্মুখত থিয় হৈ থকা এজন ব্যক্তিয়ে কেতিয়াও কেৱল মানুহৰ সন্মুখত থিয় হ’ব নালাগে।

পয়গম্বৰ এলিছাই নিজকে বৰ্ণনা কৰিবলৈ একেটা শব্দ ব্যৱহাৰ কৰে।  ইলীছাই এইদৰে কৈছিল: “ইলীচাই ক’লে, “যিজনাৰ সন্মুখত থাকি মই সেৱা কৰিবলৈ প্রস্তুত, বাহিনীসকলৰ সেই জীৱিত যিহোৱাৰ শপত যে, যিহূদাৰ ৰজা যিহোচাফট যদি ইয়াত নাথাকিলহেঁতেন, মই আপোনালৈ মনোযোগ নিদিলোহেঁতেন, এনেকি মই আপোনাৰ ফালে নাপালোহেঁতেন।”(২ ৰজা ৩: ১৪) আৰ্কএঞ্জেল গেব্ৰিয়েলেও নিজৰ বিষয়ে এইদৰে কৈছিল: “তাতে দূতে উত্তৰ দি ক’লে, “মই গাব্রিয়েল; ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে মই থিয় হৈ থাকোঁ; তোমাৰ সৈতে কথা হবলৈ আৰু তোমাৰ আগত এই শুভবাৰ্তা ঘোষণা কৰিবৰ বাবে মোক পঠোৱা হ’ল। (লূক ১: ১৯)৷  এলিছাৰ গৌৰৱ, এলিয়াৰ গৌৰৱ আৰু স্বৰ্গদূতৰ আশ্চৰ্যকৰ অভিজ্ঞতা আছিল, তেওঁৰ উপস্থিতিত প্ৰভুৰ সন্মুখত থিয় হোৱা।  আপুনি তেওঁলোকৰ সৈতে এইটোও ক’ব পাৰিবনে যে আপুনি ঈশ্বৰৰ উপস্থিতিত থিয় দিছে?

ঈশ্বৰৰ সন্তান, আপুনি ঈশ্বৰৰ উপস্থিতিত, আপোনাৰ জাতি আৰু আপোনাৰ পৰিয়ালৰ পুনৰুজ্জীৱিতকৰণৰ বাবে থিয় হয়নে?  আশ্বাসৰ সৈতে ইলীছাৰ দৰে তেওঁৰ উপস্থিতিত থিয় হওঁক, কিয়নো আপুনি বৰ্তমান প্ৰজন্মৰ বাবে ইলীছা!

ইয়াৰ উপৰিও ধ্যান ৰখাৰ বাবে পদ: “কিন্তু এই সকলো ঘটিব লগা ঘটনাৰ পৰা তোমালোক সাৰিবৰ বাবে আৰু মানুহৰ পুত্ৰৰ আগত থিয় হবলৈ যেন সমৰ্থ হোৱা, এই কাৰণে সকলো সময়তে পৰ দি প্ৰাৰ্থনা কৰি থাকিবা৷”লূক ২১: ৩৬)