ಫೆಬ್ರವರಿ 07 – ಸೃಷ್ಟಿ!

“ಆಕಾಶವು ದೇವರ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಪ್ರಚುರಪಡಿಸುತ್ತದೆ; ಗಗನವು ಆತನ ಕೈಕೆಲಸವನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ.” (ಕೀರ್ತನೆಗಳು 19:1)

ದೇವರನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಆತನ ಸೃಷ್ಟಿಗಳಲ್ಲಿ ಕರ್ತನ ಮಹಿಮೆ, ಅದ್ಭುತ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ನೋಡಬಹುದು.  ಅವರ ಹೃದಯದಲ್ಲಿರುವ ರಕ್ಷಣೆಯ ಸಂತೋಷವು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೊಸ ದೃಷ್ಟಿಯೊಂದಿಗೆ ನೋಡಲು ಅವರಿಗೆ ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ.

ನೀವು ಸುಂದರವಾದ ಉದ್ಯಾನವನವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದಾಗ, ನೀವು ಹಸಿರು ಹುಲ್ಲುಗಾವಲುಗಳು, ವಿವಿಧ ಬಣ್ಣಗಳ ಪರಿಮಳಯುಕ್ತ ಹೂವುಗಳು, ಸೂರ್ಯನಿಂದ ನೆರಳು ನೀಡುವ ಮರಗಳು ಮತ್ತು ಸುಂದರವಾದ ನೀರಿನ ಕಾರಂಜಿಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತೀರಿ.  ನೀವು ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷಪಡುತ್ತೀರಿ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಸಲುವಾಗಿ ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಈ ಎಲ್ಲಾ ಅದ್ಭುತವಾದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ರಚಿಸುವ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಗಾಗಿ ಅವನಿಗೆ ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳುತ್ತೀರಿ.

ಆದಾಗ್ಯೂ, ನಾಸ್ತಿಕನು ಅದೇ ಉದ್ಯಾನವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದರೆ, ವಿಕಾಸದ ತತ್ವದ ಪ್ರಕಾರ ಈ ಎಲ್ಲಾ ಸೃಷ್ಟಿಗಳು ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿ ಹಲವು ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ವಿಕಸನಗೊಂಡಿವೆ ಎಂದು ಅವನು ತನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಭಾವಿಸುತ್ತಾನೆ.  ಅವರನ್ನು ಕಂಡರೆ ಅವರಿಗೆ ಸಂತೋಷವೂ ಇಲ್ಲ, ತೃಪ್ತಿಯೂ ಇಲ್ಲ.  ಧರ್ಮಗ್ರಂಥವು ನಮಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತದೆ: “ಪ್ರಾಕೃತಮನುಷ್ಯನು ದೇವರಾತ್ಮನ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಬೇಡವೆನ್ನುತ್ತಾನೆ; ಅವು ಅವನಿಗೆ ಹುಚ್ಚುಮಾತಾಗಿ ತೋರುತ್ತವೆ; ಅವು ಆತ್ಮವಿಚಾರದಿಂದ ತಿಳಿಯ ತಕ್ಕವುಗಳಾಗಿರಲಾಗಿ ಅವನು ಅವುಗಳನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಲಾರನು.” (1 ಕೊರಿಂಥದವರಿಗೆ 2:14)

ಒಮ್ಮೆ ಒಬ್ಬ ಧಾರ್ಮಿಕ ವ್ಯಕ್ತಿ ಮತ್ತು ನಾಸ್ತಿಕರು ಮರುಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಪ್ರಯಾಣಿಸಿದಾಗ, ಅವರಿಬ್ಬರೂ ದಾರಿ ತಪ್ಪಿದರು.  ಹಲವು ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ ದಿಕ್ಕು ತೋಚದೆ ಒದ್ದಾಡಿದ ಅವರಿಗೆ ಕೊನೆಗೂ ಒಂಟೆಯ ಹೆಜ್ಜೆ ಕಂಡು ಮತ್ತೆ ದಾರಿ ಕಂಡು ಸಂಭ್ರಮಿಸಿದರು.  ಧಾರ್ಮಿಕ ವ್ಯಕ್ತಿ, ತಕ್ಷಣ ಮಂಡಿಯೂರಿ ದೇವರಿಗೆ ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳಿದನು.  ಅವನು ನಾಸ್ತಿಕನಿಗೆ ಹೇಳಿದನು, “ನೋಡಿ ಈ ಹೆಜ್ಜೆಗಳು ಒಂಟೆಗೆ ಸೇರಿದ್ದು ಮನುಷ್ಯನದ್ದಲ್ಲ ಎಂದು ನಾನು ಕಂಡುಕೊಂಡೆ.  ಈ ಹೆಜ್ಜೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಒಂಟೆ ಇದೆ ಮತ್ತು ಅದು ಈ ರೀತಿ ಹೋಗಿದೆ ಎಂದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ.  ಅಂತೆಯೇ, ನೀವು ಪರಲೋಕವನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ, ಇಡೀ ಆಕಾಶವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ದೇವರು ಇದ್ದಾನೆ ಎಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ.  ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮರದಲ್ಲಿಯೂ ದೇವರ ಕೈಕೆಲಸವನ್ನು ನೋಡಲು ನಾನು ಶಕ್ತನಾಗಿದ್ದೇನೆ.

ದೇವರ ಮಕ್ಕಳೇ, ಪರಲೋಕ ಮತ್ತು ಭೂಲೋಕವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ದೇವರು, ಮತ್ತು ಅವನ ಎಲ್ಲಾ ಸೃಷ್ಟಿಗಳು ಆತನನ್ನು ಆರಾಧಿಸುತ್ತವೆ.  ಪರಲೋಕ ಭೂಲೋಕ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಾದ ಆತನನ್ನು ನೀವು ಸ್ತುತಿಸಿ ಆರಾಧಿಸಬೇಕು.

ನೆನಪಿಡಿ:- “ಹೇಗಂದರೆ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದಿರುವ ಆತನ ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳು ಅಂದರೆ ಆತನ ನಿತ್ಯಶಕ್ತಿಯೂ ದೇವತ್ವವೂ ಜಗದುತ್ಪತ್ತಿ ಮೊದಲುಗೊಂಡು ಆತನು ಮಾಡಿದ ಸೃಷ್ಟಿಗಳ ಮೂಲಕ ಬುದ್ಧಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಕಾಣಬರುತ್ತವೆ; ಹೀಗಿರುವದರಿಂದ ಅವರು ಉತ್ತರವಿಲ್ಲದವರಾಗಿದ್ದಾರೆ.” (ರೋಮಾಪುರದವರಿಗೆ 1:20)