ছেপ্টেম্বৰ 22 – বিক্ষিপ্ত ভেড়া!

” তোমালোকে কি ভাবা? যদি কোনো এজন মানুহৰ এশটা মেৰ আছে অাৰু তাৰ মাজৰ পৰা যদি এটা ভুল পথে গৈ হেৰাই যায়, তেতিয়া তেওঁ জানো নিৰানব্বৈটা মেষক পাহাৰৰ দাঁতিত এৰি থৈ হেৰোৱা মেষটোক বিচাৰি নাযাব?(মথি১৮: ১২)।

ভেড়াবোৰ অসুৰক্ষিত আৰু তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ শত্ৰুৰ পৰা নিজকে ৰক্ষা কৰিব নোৱাৰে।  ইয়াৰ সকলো শত্ৰু – সিংহ, ভালুক, বাঘ আৰু নেকড়ে – অতি বিপদজনক।  এই সকলোবোৰৰ স্বত্বেও, ভেড়াবোৰে তেওঁলোকৰ শত্ৰুৰ তুলনাত তেওঁলোকৰ সন্তানৰ দ্বাৰা দহগুণ দ্ৰুতগতিত বৃদ্ধি কৰে।

ইয়াৰ নিস্তেজ প্ৰকৃতিৰ বাবে, কেতিয়াবা তেওঁলোকে গৰখীয়াৰ পৰা আঁতৰি যায়, সেউজীয়া চৰণৰ সন্ধানত।  আৰু তেওঁলোকৰ কিছুমান অৰণ্যত হেৰাই গৈছে।  আৰু আন কিছুমান মূল গোটৰ পৰা সিঁচৰতি হৈ পৰে।  আজিও মানুহে হাদ আৰু জুইৰ সাগৰৰ প্ৰতি সজাগ নহয়, আৰু নিজৰ হৃদয়ক অনুসৰণ কৰিব বিচাৰে আৰু পৃথিৱীৰ লৌকিক আনন্দৰ পিছত দৌৰিব বিচাৰে।  তেওঁক ড্ৰাগছ আৰু সুৰাৰ দ্বাৰা বন্দী কৰি ৰখা হয় আৰু বহুতো কামনাৰে সেৱন কৰা হয়।

শাস্ত্ৰত এইদৰে কোৱা হৈছে, “আমি সকলোৱে মেৰ-ছাগৰ দৰে অপথে গৈছিলোঁ; আমি প্ৰতিজনে নিজৰ নিজৰ পথে ঘুৰিছিলোঁ, আৰু যিহোৱাই আমাৰ সকলোৰে ঘোৰ অধর্মৰ ভাৰ তেওঁৰ ওপৰত দিলে।(যিচয়া ৫৩: ৬)৷  যেতিয়া প্ৰভু যীচু ক্ৰছত আছিল, তেতিয়া তেওঁ পৃথিৱীৰ গোটেই জনগোষ্ঠীক বিক্ষিপ্ত ভেড়া হিচাপে দেখিবলৈ পাইছিল।  আৰু তেওঁলোকৰ প্ৰতি তেওঁৰ সহানুভূতি আছিল।

প্ৰভু যীচুপৃথিৱীলৈ নামি অহাৰ উদ্দেশ্য কি আছিল?  শাস্ত্ৰত এইদৰে কোৱা হৈছে: “কাৰণ, যি হেৰাল, তাক বিচাৰি ৰক্ষা কৰিবলৈ মানুহৰ পুত্ৰ আহিল।(লূক ১৯: ১০)৷  তেওঁ হেৰুওৱা ভেড়া আৰু বিক্ষিপ্ত ভেড়াৰ সন্ধানত আহিছিল।  আৰু তেওঁ প্ৰতিদিনে গীৰ্জাত নতুনকৈ মুক্তি লাভ কৰিছিল, যাতে সকলোকে তেওঁৰ ভাণ্ডাৰৰ তললৈ অনা যায়।

ভাল গৰখীয়াতেওঁৰ ভেড়াৰ সন্ধানত আহে।  তেওঁ তেওঁৰ ভেড়াৰ বাবে জামানত আৰু যত্ন লওঁতা হিচাপে থিয় দিছে।  তেওঁ আনকি নিজৰ ভেড়াৰ বাবে নিজৰ জীৱন নিৰ্বাহ কৰিবলৈও কুণ্ঠাবোধ নকৰে।  যেতিয়া আদমে পাপ কৰিছিল আৰু গছৰ আঁৰত লুকাই আছিল, তেতিয়া প্ৰভুয়ে কেতিয়াও আদমক অস্বীকাৰ কৰা নাছিল।  তাৰ পৰিৱৰ্তে, তেওঁ কেৱল তেওঁৰ সন্ধানত আহিছিল আৰু আদমক মাতিছিল আৰু সকলো সহানুভূতিৰে কৈছিল, “আপুনি ক’ত আছে?”।

আজিও, তেওঁ সন্ধানত আহে আৰু নিৰন্তৰ সেই সকলোলোকক বিচাৰি থাকে যিসকলে বেকশ্লাইডেন কৰিছে আৰু তেওঁৰ পৰা আঁতৰি গৈছে।  প্ৰভুয়ে কয়, “মোৰ প্ৰচণ্ড ক্ৰোধ মই তোমালোকbৰ বিৰুদ্ধে প্রকাশ নকৰিম; মই ইফ্ৰয়িমক পুনৰ বিনষ্ট নকৰিম; কিয়নো মই ঈশ্বৰ, মানুহ নহওঁ; মই তোমালোকৰ মাজত থকা পবিত্ৰ জনা;(হোচেয়া ১১: ৮)।

ঈশ্বৰৰ সন্তান, আপোনাক প্ৰভুৰ ভাঁজত ভেড়া হিচাপে পোৱা যায় নেকি?  নে আপুনি আপোনাৰ পূৰ্বৰ ৰাজ্যলৈ ঘূৰি গৈছে?  আজিও প্ৰভু য়ে নিজৰ সকলো প্ৰেমেৰে আপোনাৰ সন্ধানত আহিছে।  তেওঁৰ অনুগ্ৰহলৈ দৌৰি যাওক আৰু সংৰক্ষণ কৰক।

অধিক ধ্যানৰ বাবে পদ: “মোৰ মেৰবোৰে হ’লে মোৰ মাত শুনে। মই সেই সকলক জানো, আৰু সেই সকল মোৰ পাছে পাছে আহে; (যোহন ১০: ২৭)