नोव्हेंबर 05 – निर्णय घ्या!

“मी ठरविले आहे की माझ्या ओठांनी पाप करणार नाही.” (स्तोत्रसंहिता १७:३)

जीवन म्हणजे निर्णयांची मालिकाच आहे. प्रत्येक दिवशी आपण असंख्य निर्णय घेतो — कपडे कोणते घालायचे, काय स्वयंपाक करायचा यापासून ते मुलांच्या शिक्षणाबद्दल, नोकरीबद्दल किंवा लग्नाबद्दल असे मोठे निर्णयही घेतो.

काही लोकांसाठी “निर्णय” हा शब्द फक्त नववर्षाच्या ठरावांशी जोडलेला असतो. वर्षाच्या शेवटी ते घाईघाईने म्हणतात, “प्रभु, या नवीन वर्षात मी नियमित बायबल वाचेन, प्रार्थना करीन आणि चर्चमध्ये हजर राहीन.” पण काही दिवसांतच हे ठराव विसरले जातात आणि नाहिसे होतात.

परंतु जेव्हा तुम्ही मनापासून देवासाठी एखादा निर्णय घेता, तेव्हा देवही तुमच्या सोबत पूर्ण मनाने उभा राहतो, तुम्हाला आशीर्वाद देतो आणि तुम्हाला उंचावतो.

चला, बायबलमधील तीन व्यक्तींचे निर्णय पाहूया —

याकोबचा निर्णय — दशांश देण्याचा.

याकोबाने देवासमोर एक वचन केले:

“जर देव माझ्या सोबत राहील, माझ्या प्रवासात मला जपेल, मला खायला अन्न व घालायला वस्त्र देईल आणि मी शांतीने माझ्या वडिलांच्या घरी परत येईन, तर परमेश्वर माझा देव होईल… आणि तू मला जे काही देशील, त्याचा दहावा भाग मी तुला देईन.” (उत्पत्ती २८:२०–२२)

आपण देणगी देतो तेव्हा ती अट ठेवून किंवा जबरदस्तीने नसावी, तर प्रेमाने असावी. असे केल्यास देव आपले वचन पूर्ण करतो:

“सर्व दशांश कोठारात आणा… आणि मला आता यामध्ये परखा… मी स्वर्गाची खिडकी उघडून इतका आशीर्वाद ओतीन की तुमच्याकडे तो ठेवण्यास जागा उरणार नाही.” (मलाखी ३:१०)

दावीदचा निर्णय — देवाच्या वचनावर ध्यान करण्याचा.

दावीदाने ठरविले:

“मी तुझ्या आज्ञांवर ध्यान करीन आणि तुझ्या मार्गांचा विचार करीन. मी तुझ्या नियमांमध्ये आनंद मानेन; मी तुझे वचन विसरणार नाही.” (स्तोत्रसंहिता ११९:१५–१६)

जे लोक देवाच्या वचनानुसार जगतात ते खरोखर धन्य असतात. दररोज बायबल वाचणे आणि त्यावर ध्यान करणे हे आपले आध्यात्मिक कर्तव्य आणि आनंद आहे.

दानियेलचा निर्णय — पवित्र जीवन जगण्याचा.

“परंतु दानियेलने आपल्या मनात ठरविले की तो राजाच्या स्वादिष्ट भोजनाने वा त्याच्या द्राक्षारसाने स्वतःला अशुद्ध करणार नाही.” (दानियेल १:८)

प्रिय देवाच्या लेकरा, आज तू कोणते निर्णय घेत आहेस? तू ख्रिस्तावर अधिक प्रेम करण्याचा आणि त्याची निष्ठेने सेवा करण्याचा निर्णय घेतलास का? दररोज प्रभूच्या निकट चालण्याचा दृढ निर्धार कर!

ध्यानासाठी वचन:

“देवासमोर जर तू एखादे वचन केलेस, तर ते पूर्ण करण्यात विलंब करू नको; कारण तो मूर्खांमध्ये आनंद मानत नाही. तू केलेले वचन पूर्ण कर.” (उपदेशक ५:४)