ଜୁନ୍ 12 – ଦୁଃଖରେ ସାନ୍ତ୍ୱନା

(ରୋମୀୟ -୧୨:୧୨) ଭରସାରେ ଆନନ୍ଦ କର; କ୍ଳେଶରେ ସହିଷ୍ଣୁ ହୁଅ, ପ୍ରାର୍ଥନାରେ ଏକାଗ୍ର ଭାବରେ ନିବିଷ୍ଟ ଥାଅ

ଯିହୂଦୀମାନଙ୍କର ପବିତ୍ର ପୁସ୍ତକରେ ଲେଖାଅଛି: “ହେ ମଣିଷ, କୌଣସି ଦୁଃଖଦ ପରିସ୍ଥିତିରେ କିମ୍ବା ତୁମର ବିଶ୍ୱାସକୁ କେବେ ବି ହରାଇବ ନାହିଁ  ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଗଛରେ ଟାଙ୍ଗିବା ସମୟରେ କିମ୍ବା ନିର୍ଯାତକ ତାଙ୍କୁ ମାରିବା ପାଇଁ ଖଣ୍ଡା ଉଠାଇବା ସମୟରେ ମଧ୍ୟ ଆଶା ହରାଇବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ କାରଣ ଶେଷ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ପ୍ରଭୁ ଏକ ଚମତ୍କାର ପ୍ରଦର୍ଶନ କରି ତାଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧାର କରିପାରିବେ”

ଆମେ ଶାସ୍ତ୍ରରେ ଜଣେ କ୍ରୋଧିତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ବିଷୟରେ ପଢୁ ତାଙ୍କ ମା ତାଙ୍କ ନାମ ଜାବେଜ ବୋଲି ଡାକିଲେ, କାରଣ ସେ ତାଙ୍କୁ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭୋଗୁଥିଲେ  କିନ୍ତୁ ସେ ନିଜ ଜୀବନକୁ ଦୁଃଖରେ ଜାରି ରଖିବାକୁ ଚାହୁଁନଥିଲେ ସେ ଇସ୍ରାଏଲର ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଡାକି କହିଲେ, “ଆଚ୍ଛା, ତୁମ୍ଭେ ମୋତେ ପ୍ରକୃତରେ ଆଶୀର୍ବାଦ କର ଓ ମୋର ଅଞ୍ଚଳକୁ ବଡ଼ କର, ଯେପରି ତୁମର ହାତ ମୋ ‘ସହିତ ରହିବ, ଏବଂ ତୁମ୍ଭେ ମୋତେ ଦୁଷ୍କର୍ମରୁ ରକ୍ଷା କରିବ, ଯେପରି ମୁଁ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦିଏ ନାହିଁ” ତେଣୁ, ସେ ଯାହା ମାଗିଲେ ତାହା ଈଶ୍ବର ତାହା ପ୍ରଦାନ କଲେ”

(୧ମ ବଂଶାବଳୀ-୪:୧୦) ସେହି ଦିନଠାରୁ, ତାଙ୍କର ସମସ୍ତ ଦୁଃଖ ସମାପ୍ତ ହେଲା ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କଠାରୁ ଅନେକ ଆଶୀର୍ବାଦରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଲେ ଆଜି ବି, ଯଦିଓ ଲୋକମାନେ ବିଭିନ୍ନ ବିଷୟ ପାଇଁ ଦୁଃଖ କରନ୍ତି, ପ୍ରଭୁ ସିୟୋନରେ ଶୋକ କରୁଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପୃଥକ କରନ୍ତି  ପ୍ରଭୁ କୁହନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ପଠାଯାଇଥିଲା: “ଯେଉଁମାନେ ସିୟୋନରେ ଶୋକ କରନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦେବା, ସେମାନଙ୍କୁ ପାଉଁଶ ପାଇଁ ସୈନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ, ଶୋକ ପାଇଁ ଆନନ୍ଦର ତେଲ, ଭାରୀ ଆତ୍ମା ​​ପାଇଁ ପ୍ରଶଂସା ବସ୍ତ୍ର; ସେମାନଙ୍କୁ ଧାର୍ମିକତାର ବୃକ୍ଷ କୁହାଯାଇପାରେ, ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବୃକ୍ଷ ରୋପଣ, ଯେପରି ସେ ଗୌରବାନ୍ୱିତ ହେବେ” (ଯିଶାଇୟ ୬୧:୩)

ସିୟୋନ ହେଉଛି ପର୍ବତ, ଯେଉଁଠାରେ ଆମେ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ମେଷଶାବକଙ୍କ ସହିତ ଠିଆ ହୋଇଥାଉ  (ପ୍ରକାଶିତ ବାକ୍ୟ ୧୪.୧) ଯେଉଁମାନେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ଠିଆ ହୁଅନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କ ହୃଦୟରେ ଏକ ଭାର ଅଛି, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଗୁଣ୍ଡକୁ ସଂଗ୍ରହ କରିବାକୁ ପ୍ରଭୁ ଯେଉଁ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଏପରି ଦୁଃଖ ଓ ଶୋକ କରନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ଆନନ୍ଦ ତେଲରେ ଅଭିଷେକ କରନ୍ତି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିରେ ଆନନ୍ଦିତ କରନ୍ତି

ମୋଶା ପ୍ରାର୍ଥନା କଲେ: “ଯେଉଁ ଦିନ ତୁମେ ଆମକୁ ଦୁଃଖ ଦେଇଛ, ସେହି ବର୍ଷ ଅନୁସାରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଆନନ୍ଦିତ ହୁଅ”  (ଗୀତସଂହିତା-୯୦:୧୫)  ତୁମର ଦୁଃଖର ଦିନ ଏବଂ ଯେଉଁ ବର୍ଷ ତୁମେ ମନ୍ଦ ଦେଖିଛ, ଈଶ୍ଵର ତୁମକୁ ଦୁଇଗୁଣ ଆଶୀର୍ବାଦ ଦେବେ ଯେତେବେଳେ ତୁମେ ଆୟୁବଙ୍କ ଜୀବନ ବିଷୟରେ ପଢିବ ତୁମେ ଦେଖିବ ଅନେକ ଦୁଃଖ, କିନ୍ତୁ ସେ ଆଶା ହରାଇ ନାହାଁନ୍ତି, ଏପରିକି ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀ ତାଙ୍କୁ ପରିହାସ କରି ନିନ୍ଦା କରିଥିଲେ ତୁମେ ମଧ୍ୟ ତୁମର ଆଶା ହରାଇବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ  ଆମ ପ୍ରଭୁ ହିଁ ଏକମାତ୍ର ଯିଏ ଦୁଃଖ ଓ ଯନ୍ତ୍ରଣା ସମୟରେ ଆମକୁ ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦେଇ ପାରିବେ  ଏବଂ ସମୃଦ୍ଧିର ଦିନଗୁଡ଼ିକ ତୁମକୁ ଅପେକ୍ଷା କରି ରହିଛନ୍ତି ଶାସ୍ତ୍ର କୁହେ: “କିନ୍ତୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ନିଜ ଘର ଉପରେ ଏକ ପୁତ୍ର ଭାବରେ, ଯାହାର ଘର ଆମେ ଯଦି ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ଏବଂ ଆନନ୍ଦକୁ ଦୃଢ ଭାବରେ ଧରି ରଖିବା” (ଏବ୍ରୀ -୩:୬)

ଧ୍ୟାନ କରିବା ପାଇଁ: (ଗୀତସଂହିତା ୧୮:୨୮) ଯେଣୁ ତୁମ୍ଭେ ମୋ’ ପ୍ରଦୀପ ଜ୍ୱଳାଇବ; ସଦାପ୍ରଭୁ ମୋ’ ପରମେଶ୍ୱର ମୋ’ ଅନ୍ଧକାରକୁ ଆଲୁଅମୟ କରିବେ।