ଜୁନ୍ 19 – ଜଣେ ଦାସର ହସ୍ତ

(ଗୀତସଂହିତା-୨୨:୧୬) ସେମାନେ ମୋହର ହସ୍ତ ପାଦ ବିଦ୍ଧ କରିଅଛନ୍ତି.

ଇସ୍ରାଏଲରେ ଦାସମାନଙ୍କ ପାଇଁ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ କିଛି ନିୟମ ଏବଂ ନିୟମ ଥିଲା  ଯଦି ସେ ଜଣେ ହିବ୍ରୁ ଥିଲେ ତାଙ୍କୁ ଛଅ ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାଙ୍କ ମୁନିବଙ୍କ ପାଇଁ କାମ କରିବାକୁ ପଡିବ ଏବଂ ତାପରେ ତାଙ୍କୁ ମୁକ୍ତ କରିବାକୁ ପଡିବ ଏବଂ ଯଦି ସେ ବିବାହିତ ତେବେ ତାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀ ଏବଂ ପିଲାମାନଙ୍କ ସହିତ ମୁକ୍ତ କରିବାକୁ ପଡିବ ଏହା ପରେ ସେ ମୁକ୍ତ ଯେକୌଣସି ସ୍ଥାନକୁ ଯିବାକୁ କିମ୍ବା କୌଣସି ବାଣିଜ୍ୟ କିମ୍ବା ବୃତ୍ତିରେ ନିୟୋଜିତ ହେବା କିନ୍ତୁ ଯଦି ସେହି ଦାସ ନିଜ ମାଲିକ ଏବଂ ତାଙ୍କ ପରିବାରକୁ ବହୁତ ଭଲ ପାଏ ଏବଂ ମୁକ୍ତ ହେବାକୁ ଚାହେଁ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ନିଜ ମାଲିକଙ୍କ ପରିବାର ସହିତ ରହିବାକୁ ଚାହେଁ ତେବେ ଇସ୍ରାଏଲରେ ଏକ ନିୟମ ଥିଲା ଏପରିକି ସେହି ପରିସ୍ଥିତି ପାଇଁ ତାଙ୍କର ମାଲିକ ତାଙ୍କୁ ବିଚାରପତିଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆଣିବେ ସେ ତାହାଙ୍କୁ କବାଟ କିମ୍ବା ଦ୍ୱାର ନିକଟକୁ ଆଣିବେ ଏବଂ ତାଙ୍କ ମାଲିକ ତାଙ୍କ କାନକୁ ଏକ ଆଲୁଅରେ ବିଦ୍ଧ କରିବେ ଏବଂ ସେ ଚିରଦିନ ପାଇଁ ତାଙ୍କର ସେବା କରିବେ (ଯାତ୍ରା-୨୧:୧-୬)

ତେଣୁ ଯଦି ତୁମେ ଜଣେ ଦାସକୁ କାନରେ ବିଦ୍ଧ କରି ସାକ୍ଷାତ କରିବାକୁ ଯାଉଛ ତେବେ ତୁମେ ଜାଣି ପାରିବ ଯେ ସେ ଜଣେ ଯିଏ ନିଜ ମାଲିକକୁ ଭଲ ପାଏ ଯିଏ ତାଙ୍କର ସ୍ୱାଧୀନତାକୁ ପ୍ରତ୍ୟାଖ୍ୟାନ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ସେ ନିଜ ମାଲିକଙ୍କ ସହିତ ରହିବାକୁ ସ୍ଥିର କଲେ ପ୍ରଭୁ ଯୀଶୁ ଆମ ପାଇଁ ଦାସର ରୂପ ନେଇଥିଲେ ଦାସ ପରି ସେ ନିଜ ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଦ ଧୋଇଲେ ଶାସ୍ତ୍ର କୁହେ ପ୍ରଭୁ ଯୀଶୁ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ରୂପରେ ଥିବାରୁ ଏହା ଈ ଶ୍ବରଙ୍କ ସହ ସମାନ ବୋଲି ଡକାୟତି ବୋଲି ଭାବିନଥିଲେ କିନ୍ତୁ ନିଜକୁ କୌଣସି ଖ୍ୟାତି ଅର୍ଜନ କରିନଥିଲେ ଦାସୀ ରୂପେ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ ଏବଂ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କ ପରି ଆସିଥିଲେ (ଫିଲିପ୍ପୀୟ -୨:୬-୭)  ତାହାଙ୍କୁ ଦେଖ ଯିଏ ତୁମ ପାଇଁ ଦାସତ୍ୱର ରୂପ ନେଇଥିଲା

ଇସ୍ରାଏଲରେ କେବଳ ଜଣେ ଦାସର କାନ ଯିଏ ନିଜ ମାଲିକଙ୍କ ସହିତ ରହିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲା ତାହା ବିଦ୍ଧ ହେଲା କିନ୍ତୁ ପ୍ରଭୁ ଯୀଶୁ ଜଣେ ଦାସର ରୂପ ନେଇଥିବା ଯିଏ ଆମ ସହିତ ରହିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ ତାଙ୍କ ହାତ ଓ ପାଦରେ ବିଦ୍ଧ କରାଯାଇଥିଲା (ଗୀତସଂହିତା -୨୨:୧୬) ପ୍ରଭୁ ଥୋମାସ୍ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ତାଙ୍କର ବିଦ୍ଧ ହୋଇଥିବା ହାତ ଏବଂ ପାଦ ଦେଖାଇଲେ (ଲୂକ -୨୪:୪୦)

ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ ମାଧ୍ୟମରେ ସେ ଆମକୁ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଜଗତର ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେ ଆମ ହେବେ ଏବଂ ଆମ ଜୀବନର ସବୁ ଦିନ ଆମ ସହିତ ରୁହ ସେ ଆମକୁ କୁହନ୍ତି ଯେ ସେ ଆମକୁ କେବେ ବି ଛାଡିବେ ନାହିଁ କିମ୍ବା ପରିତ୍ୟାଗ କରିବେ ନାହିଁ ପୁନରୁତ୍ଥିତ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତି ସମଗ୍ର ସ୍ୱର୍ଗ ଓ ପୃଥିବୀକୁ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଛି ସ୍ୱର୍ଗରେ ସେ ହେଉଛନ୍ତି ମହାଯାଜକ ଯିଏ କି ତାଙ୍କ ହାତ ଏବଂ ପାଦରେ କ୍ଷତ ଦେଖାଇ ପିତା ଈଶ୍ବରଙ୍କ ନିକଟରେ ଓକିଲାତି କରନ୍ତି ସେହି ସମୟରେ ସେ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ସମସ୍ତ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ସହିତ ମଧ୍ୟ ଯୋଗଦାନ କଲେ ଏବଂ ସାନ୍ତ୍ୱନାକାରୀ ଭାବରେ ଆମ ଭିତରେ ରହିଥାଏ ଏହା କେତେ ବଡ଼ ସୌଭାଗ୍ୟ ଏବଂ ଆମ ପ୍ରତି ତାଙ୍କର ପ୍ରେମ କେତେ ଗଭୀର

ଧ୍ୟାନ କରିବା ପାଇଁ  (ଏବ୍ରୀ -୨:୧୫) ପୁଣି, ମୃତ୍ୟୁର ଭୟରେ ଯେଉଁମାନେ ଯାବଜୀବନ ଦାସତ୍ୱର ବନ୍ଧନରେ ଥିଲେ, ସେମାନଙ୍କୁ ସେ ଉଦ୍ଧାର କରନ୍ତି