ਜੂਨ 17 – চকুপানীত সান্ত্বনা!

যীচুৱে তাইক এইদৰে কৈছিল, “তেতিয়া যীচুৱে তেওঁক সুধিলে, “হে নাৰী, তুমি কিয় কান্দিছা? কোন জনক নো বিচাৰিছা?” তেতিয়া তেওঁ বাৰীচোৱা বুলি ভাবি তেওঁক ক’লে, “হে মহাশয়, আপুনি যদি তেওঁক এই ঠাইৰ পৰা নিলে, নেহলে ক’ত থলে, মোক কওক; মই তাৰ পৰা তেওঁক লৈ যাম।”(যোহন ২০: ১৫)

প্ৰভুৰ দৰে কণ্ঠস্বৰ শুনি মেৰী মাগদালেনৰ বাবে কিমান সান্ত্বনা পোৱা উচিত আছিল!  তাই ইমান উত্তেজিত আছিল যে তাই তেওঁৰ ফালে ঘূৰি ছিল আৰু ‘ৰবনি’ বুলি চিঞৰিছিল।

তাই কিয় কান্দি আছে বুলি তাইক সোধা প্ৰভুয়ে তাইক পুনৰুত্থানৰ পিছত মুখামুখি হোৱা দেখি বলৈ অনুগ্ৰহ দিছিল।  সমাধিত উচ্ছৃংখল হৈ কান্দি থকা মেৰীৰ হৃদয়ত লগে লগে আনন্দেৰে জঁপিয়াই পৰিছিল।  তাই উদীয়মান প্ৰভুক ব্যক্তিগতভাৱে দেখা, তাইৰ সকলো চকুপানী কাঢ়ি লৈ আনন্দ আৰু আনন্দেৰে ভৰাই তোলাৰ সৌভাগ্য লাভ কৰিছিল।

শাস্ত্ৰত এইদৰে কোৱা হৈছে: “তেওঁলোকৰ চকুৰ পৰা আটাই চকুলো মচি গুচাব;c তাতে মৃত্যু পুনৰ নহব; শোক বা ক্ৰন্দন বা বেদনাও পুনৰ নহব৷ আগৰবোৰ গুচি গ’ল।” (প্ৰকাশিত বাক্য ২১: ৪)৷

এবাৰ ৰজা হিজকিয়াই কান্দিছিল, কিয়নো তেওঁ মৃত্যুৰ সন্মুখীন হ’বলৈ সাজু নাছিল।  তেওঁ প্ৰভুৰ জীৱন কেইবছৰমান লৈ বৃদ্ধি কৰিবলৈ আকাংক্ষা কৰি আছিল।  শাস্ত্ৰত কোৱা হৈছে যে তেওঁ দেৱালৰ ফালে মুখ ঘূৰাই, প্ৰভুৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল আৰু তিক্ততাৰে কান্দিছিল।

প্ৰভুয়ে যিচয়া নবীৰ জৰিয়তে হিজকিয়ালৈ বাক্য প্ৰেৰণ কৰি এইদৰে কৈছিল: “তুমি গৈ হিষ্কিয়াক কোৱা, তোমাৰ ওপৰ পিতৃ দায়ূদৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাই এই কথা কৈছে, মই তোমাৰ প্ৰাৰ্থনা শুনিলোঁ, আৰু তোমাৰ চকুলোত মোৰ দৃষ্টি পৰিল; চোৱা, মই তোমাৰ আয়ুস পোন্ধৰ বছৰ বঢ়াই দিম। ” (যিচয়া ৩৮: ৫)৷  “তুমি ঘূৰি যোৱা আৰু মোৰ লোকসকলৰ নেতা হিষ্কিয়াক কোৱাগৈ, ‘তোমাৰ পূর্বপুৰুষ দায়ুদৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাই এই কথা কৈছে, “মই তোমাৰ প্ৰাৰ্থনা শুনিলোঁ আৰু মই তোমাৰ চকুৰ পানী দেখিলোঁ। তৃতীয় দিনা মই তোমাক আৰোগ্য কৰিম আৰু তুমি যিহোৱাৰ গৃহলৈ উঠি যাবা।” (২ ৰজা ২০: ৫)।

আপোনাৰ চকুপানীয়ে প্ৰভুৰ হৃদয় কঢ়িয়ায়।  তেওঁ কেতিয়াও আপোনাক ত্যাগ নকৰে বা আপোনাৰ কাষেৰে পাৰ নকৰে।  আমি শাস্ত্ৰত পঢ়িছোঁ, কেনেকৈ তেওঁ নিজে ইতিউতি তেওঁৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্য্যাৰ দিনত কান্দিছিল।  তেওঁ লাজাৰ নামৰ এজন ব্যক্তিৰ বাবে কান্দিছিল।  তেওঁ যিৰূচালেম চহৰ আৰু ইয়াৰ পৰিত্ৰাণৰ বাবে কান্দিছিল।  তেওঁ পিতৃৰ ফালে চাই কান্দিছিল আৰু গেথচেমানেৰ বাগিচাত অতি যন্ত্ৰণাৰে গোটেই পৃথিৱীৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল।

ঈশ্বৰৰ সন্তান, প্ৰভুয়ে আপোনাৰ চকুপানী ভালদৰে চায়, সেইবোৰ মচি পেলায় আৰু আপোনাক সান্ত্বনা দিয়ে।  তেওঁ আপোনাক প্ৰদান কৰে, আপোনাক শান্তি প্ৰদান কৰে, আপোনাক সান্ত্বনা দিয়ে, আৰু তেওঁ আপোনাক কেতিয়াও পাৰ নকৰে।

ইয়াৰ উপৰিও ধ্যান ৰখাৰ বাবে পদ: “তেওঁ চিৰকাললৈকে মৃত্যুক গ্ৰাহ কৰিব, আৰু প্ৰভু যিহোৱাই সকলোৰে চেহেৰাৰ পৰা চকুলো মচিব, আৰু গোটেই পৃথিৱীৰ পৰা নিজৰ প্ৰজাসকলৰ দুৰ্ণাম দূৰ কৰিব; কিয়নো যিহোৱাই এই কথা ক’লে।” (যিচয়া ২৫: ৮)৷