মে 28 – জ্ঞান আৰু জ্ঞানৰ ভাণ্ডাৰ!

“সেই খ্ৰীষ্টতেই জ্ঞান আৰু বিদ্যাৰ সকলো ধন গুপ্ত আছে।” (কলচীয়া ২: ৩)।

প্ৰভুয়ে তেওঁৰ জ্ঞান আৰু জ্ঞানৰ মূল্যৱান ভাণ্ডাৰ যিয়ে বিচাৰে তেওঁক প্ৰদান কৰে।  প্ৰভুয়ে কেৱল সকলো চিন্তা, অভিপ্ৰায়, কাৰ্য্য আৰু কাম জানে, আৰু তেওঁৰ পৰা লুকাই থকা একো নাই।

পাঁচনি পৌলে ঈশ্বৰৰ জ্ঞান আৰু জ্ঞানৰ গভীৰতাৰ বিষয়ে আচৰিত হৈছিল।  তেওঁ এইদৰে কৈছিল: “!ঈশ্বৰৰ জ্ঞান আৰু বুদ্ধিৰূপ ধন কেনে গভীৰ! তেওঁৰ বিচাৰবোৰ বোধৰ কেনে অগম্য! আৰু তেওঁৰ পথ অনুসন্ধান কৰা কেনে অসাধ্য!” (ৰোমীয়া ১১: ৩৩)।  যেতিয়া আপুনি সেই জ্ঞানৰ বাবে তৃষ্ণাগ্ৰৱদ্ধ হয়, তেতিয়া ঈশ্বৰে আপোনাক আপোনাক প্ৰয়োজনীয় জ্ঞান প্ৰদান কৰিব।

বৰ্তমান সময়ত মানুহৰ (দানিয়েল ১২: ৪) জ্ঞান ৰখাৰ পৰিমাণ যথেষ্ট বৃদ্ধি পাইছে।  কম্পিউটাৰ, বিমান আৰু ৰকেটৰ বিষয়ে জ্ঞান বৃদ্ধি হোৱাত মানুহ আচৰিত হৈছে।  একে সময়তে, অশুভ জ্ঞানে পুৰুষসকলক বিপদ আৰু ধ্বংসৰ পথলৈ লৈ যায়।

কিন্তু প্ৰভুয়ে তেওঁৰ সন্তান, আধ্যাত্মিক জ্ঞান, চিৰন্তন আৰু স্বৰ্গীয় জ্ঞান প্ৰদান কৰে।  সাংসাৰিক অৰ্থত জ্ঞানী ব্যক্তি এজনে কেতিয়াও এই জ্ঞান প্ৰাপ্ত কৰিব নোৱাৰিব।  তেওঁৰ জ্ঞানৰ সম্পদৰ ছয়টা পৃথক মাত্ৰা, যি আপোনাক লাভান্বিত কৰিব তলত তালিকাভুক্ত কৰা হৈছে:

1)ঈশ্বৰৰ জ্ঞান শাস্ত্ৰৰ গভীৰতা আৰু ৰহস্যৰ জ্ঞান

২)নিজৰ বিষয়ে জ্ঞান আধ্যাত্মিক বিচক্ষণতাৰ জ্ঞান

৩)কোনো নিৰ্দিষ্ট ব্যক্তি, স্থান বা প্ৰসংগৰ বিষয়ে জ্ঞান

৪)স্বৰ্গ আৰু হাদিছ আৰু ৫)আত্মাৰ পৃথিৱীৰ বিষয়ে জ্ঞান

৬)জ্ঞানৰ এই সকলোবোৰ মাত্ৰা সঁচাকৈয়ে ধন হিচাপে মূল্যৱান!

শাস্ত্ৰত এইদৰে কোৱা হৈছে: ” দুষ্ট লোকে ন্যায়বিচাৰ নুবুজে;

কিন্তু যিজনে যিহোৱাক বিচাৰে, সেই জনে সকলো বুজি পায়।” (হিতোপদেশ ২৮: ৫)৷  কেৱল এনে স্বৰ্গীয় জ্ঞানৰ দ্বাৰাহে কিছুমান প্ৰচাৰকে ব্যক্তিসকলক নাম েৰে মাতিছিল আনকি সুসমাচাৰ সন্মিলনত হোৱা বিশাল সমাৱেশৰ পৰাও, ভৱিষ্যতবাণীমূলকভাৱে তেওঁলোকৰ সমস্যা বা ৰোগৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰিছিল আৰু তেওঁলোকৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল।

ঈশ্বৰৰ সন্তান, আপুনি আপোনাৰ জীৱনত বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ ব্যক্তিৰ সন্মুখীন হ’ব।  যেতিয়া আপোনাৰ ওচৰত এনে স্বৰ্গীয় জ্ঞানৰ ভাণ্ডাৰ থাকে, ই আপোনাক কেনে ধৰণৰ ব্যক্তি, তেওঁৰ উদ্দেশ্য কি, তেওঁ ভণ্ড হওঁক – যাৰ কাৰ্য্যতেওঁৰ কথাৰ সৈতে সামঞ্জস্যপূৰ্ণ নহয়, তেওঁ প্ৰকৃত হওঁক বা প্ৰৱঞ্চক সেই বিষয়ে বিচক্ষণতা প্ৰদান কৰিব।  শাস্ত্ৰত এইদৰে কোৱা হৈছে: “মানুহৰ সম্পর্কে কোনো লোকৰ সাক্ষ্যৰ প্ৰয়োজন তেওঁৰ নাছিল; কিয়নো মানুহৰ অন্তৰত কি আছে, তেওঁ নিজে তাক জানিছিল।” (যোহন ২: ২৫)৷

পদ “তেওঁ সময়, আৰু কাল পৰিবৰ্তন কৰে; তেওঁ ৰজাক তেওঁৰ সিংহাসনৰ পৰা আঁতৰাই, আৰু সিংহাসনত ৰজাক বহুৱাই; তেওঁ জ্ঞানীলোকক প্রজ্ঞা দিয়ে, আৰু বিবেচকসকলক জ্ঞান দিয়ে।  তেওঁ গভীৰ আৰু গোপন বিষয় প্ৰকাশ কৰে, কাৰণ তেওঁ আন্ধকাৰত কি আছে তাক জানে, আৰু তেওঁৰ লগত পোহৰ থাকে।” (দানিয়েল ২: ২১- ২২)৷