মে 17 – কান্দোন আৰু আনন্দ !

“তেওঁলোকে ক্ৰন্দন কৰি আহিব; আৰু তেওঁলোকে বিনয় কৰি থকা অৱস্থাত মই তেওঁলোকক চলাম. মই তেওঁলোকক জুৰিৰ ওচৰেদি গমন কৰাম যি পোন বাটত তেওঁলোকে যেন উজুটি নাখাই, কিয়নো মই ইস্ৰায়েলৰ  পিতৃ, আৰু ইফ্ৰয়িম মোৰ জেষ্ট পুত্ৰ.” (যিৰিমিয়া ৩১:৯).

প্ৰভু ভাল আৰু তেওঁৰ ওচৰলৈ অহাসকলক তেওঁ কেতিয়াও অগ্ৰাহ্য নকৰে. তেওঁ সিহঁতক প্ৰেমত নেতৃত্ব দিব. তেওঁৰ ওচৰলৈ অহাসকলৰ চকুলো আঁতৰাই আনন্দিত কৰিব. তেওঁৱেই মাৰাৰ তিতা পানীক, মিঠা পানীলৈ ৰূপান্তৰিত কৰা.

যেতিয়া হান্নাই প্ৰভুৰ সান্নিধ্যলৈ আহিছিল, তেতিয়া তেওঁ তাইৰ প্ৰাৰ্থনা শুনিছিল, তাইক সন্তান প্ৰদান কৰিছিল আৰু তাইৰ দুখক আনন্দলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছিল (১ চমূৱেল ১:২০). তেওঁ হিষ্কিয়াৰ চকুলো দেখি তেওঁৰ জীৱনত পোন্ধৰ বছৰ যোগ কৰিলে আৰু তেওঁৰ দুখক আনন্দলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিলে (যিচয়া ৩৮:৪-৫).

তেওঁ মাৰ্থা আৰু মৰিয়মৰ চকুলো দেখি তেওঁলোকৰ ভায়েক লাজাৰক পুনৰ জীৱিত কৰি তেওঁলোকক সান্ত্বনা দিলে. হয়, তেওঁৰ ওচৰলৈ অহা কাকো তেওঁ কেতিয়াও পেলাই নিদিয়ে.

যেতিয়া আপুনি প্ৰভুৰ ওচৰলৈ আহে, তেতিয়া আপুনি আপোনাৰ সকলো পাপৰ পৰা ধুই পৰিব আৰু পৰিত্ৰাণ পায়. তোমাৰ সকলো অভিশাপ কাঢ়ি লোৱা হয় আৰু তুমি ধন্য হৈছা. আপুনি আপোনাৰ সকলো ৰোগৰ পৰা সুস্থ হৈ উঠে আৰু আপুনি সুস্বাস্থ্য লাভ কৰে. তোমাৰ হৃদয়ৰ দুখবোৰ আঁতৰি যায় আৰু তুমি শান্তিৰে ভৰি পৰে.

গুৰুতৰ পাপ কৰাৰ পিছত দায়ূদে প্ৰভুক চিঞৰি ক’লে: “ তোমাৰ সন্মুখৰ পৰা মোক দূৰ নকৰিবা; তোমাৰ পবিত্ৰ আত্মা মোৰ পৰা নিনিবা.”(গীতমালা ৫১:১১). প্ৰভুৱে তেওঁক আলিংগন কৰি তেওঁৰ পাপ ক্ষমা কৰিলে.

যেতিয়া উচ্ছেদ পুত্ৰই নিজৰ পাপ স্বীকাৰ কৰি আৰু প্ৰকৃত অনুতাপেৰে পিতৃৰ ওচৰলৈ উভতি আহিল, তেতিয়া পিতৃয়ে তেওঁক গ্ৰহণ কৰিবলৈ তেওঁৰ ওচৰলৈ দৌৰি গ’ল. পুত্ৰক সান্ত্বনা দি সান্ত্বনা দিলে. একেদৰে যেতিয়া আপুনি আপোনাৰ পাপৰ পৰা আঁতৰি প্ৰভুৰ ওচৰলৈ আহে, তেতিয়া তেওঁ আপোনাক আকোৱালি ল’বলৈ আৰু নিজৰ জাকত গ্ৰহণ কৰিবলৈ সদায় ইচ্ছুক.

যেতিয়া আপুনি প্ৰভুৰ ফালে এখোজ আগবঢ়াব, তেতিয়া তেওঁ দহ খোজ দি আপোনাৰ ফালে আহিব. তেওঁ আপোনাৰ হৃদয়ক তেওঁৰ পোহৰেৰে ভৰাই তুলিব. তেওঁ তোমাৰ চকুপানীক আনন্দলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিব. তেওঁ আপোনাৰ পৰিয়ালক তেওঁৰ মহিমাৰে আৱৰি ৰাখিব. আনন্দ আৰু পৰিত্ৰাণৰ মাত ধাৰ্মিকসকলৰ তম্বুত থাকে; আৰু তাত গায়ন-বায়ন বহুত.

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, যেতিয়াই আপোনাৰ জীৱনত ধুমুহা আহে, বা যেতিয়াই আপোনাৰ যন্ত্ৰণা অসহ্য হয়, তেতিয়াই আপোনাৰ চকুলোৰে প্ৰভুৰ ওচৰলৈ দৌৰি যাওক. তেওঁ তোমাক আলিংগন কৰিব; আপোনাক গ্ৰহণ কৰক আৰু আপোনাক সান্ত্বনা দিয়ক. তেওঁ আপোনাৰ জীৱনত শান্তি আৰু আনন্দ প্ৰদান কৰিব. তোমাৰ ঘৰ সৎ লোকৰ তম্বু হিচাপে প্ৰতিষ্ঠিত হওক. ঈশ্বৰৰ প্ৰশংসাৰে, আৰু প্ৰভুৰ বাবে নতুন গীতেৰে পৰিপূৰ্ণ হওক.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “ যিহোৱাৰ মুক্তিপণ ঘূৰি আহিব, আৰু গীত গানেৰে সৈতে চিয়োনলৈ আহিব; তেওঁলোকৰ মুৰত চিৰস্থায়ী আনন্দৰ মুকুট হ’ব; উল্লাস আৰু আনন্দই তেওঁলোকক লগ ধৰিব; শোক আৰু হুমুনিয়াহ দূৰ হৈ যাব.”(যিচয়া ৩৫:১০)!