ফেব্ৰুৱাৰী 27 – কইনাৰ উজ্জ্বলতা !

“ আৰু পিন্ধিবৰ কাৰণে তাইক সন্মতিৰ সৈতে, শণ সুতাৰ উজ্জল আৰু শুদ্ধ মিহি কাপোৰ দিয়া হ’ল; (কিয়নো সেই মিহি বস্ত্ৰ পবিত্ৰ লোকৰ ধাৰ্মিকতা স্বৰূপ.)”(প্ৰকাশিত বাক্য ১৯:৮).

গৌৰৱ আৰু মহিমাৰ দেশ হিচাপে স্বৰ্গত এক বৃহৎ উজ্জ্বলতা আছে. তেওঁৰ মুখৰ উজ্জ্বলতা স্বৰ্গৰ পোহৰ. তেওঁৰ মহিমাৰ দ্বাৰা চাৰিওফালে উজ্জ্বলতা আছে. যেতিয়া তেনেকুৱা হ’ব, তেতিয়া তাত চিৰদিনৰ বাবে বাস কৰা কইনাজনী কিমান উজ্জ্বল হ’ব লাগে?

যেতিয়া এজন মানুহে নিজৰ পাপৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পায়, তেতিয়া তেওঁৰ আত্মাক প্ৰভুৰ দ্বাৰা পৰিত্ৰাণৰ বস্ত্ৰ পিন্ধাই দিয়া হয় (যিচয়া ৬১:১০). যেতিয়া তেওঁ ঈশ্বৰৰ প্ৰশংসাত আনন্দ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে, তেতিয়া তেওঁক প্ৰশংসাৰ বস্ত্ৰ প্ৰদান কৰা হয়. আৰু যেতিয়া তেওঁ পবিত্ৰ জীৱন যাপন কৰিবলৈ আত্মসমৰ্পণ কৰে, তেতিয়া প্ৰভুৱে তেওঁক বগা কাপোৰ পিন্ধাই দিয়ে.

যেতিয়া কোনো ব্যক্তিয়ে খ্ৰীষ্ট যীচুৰ দৰে সিদ্ধ হ’ব বিচাৰে, তেতিয়া প্ৰভুৱে তেওঁক মিহি লিনেন, পৰিষ্কাৰ আৰু উজ্জ্বল কাপোৰ প্ৰদান কৰে. সেই মিহি লিনেনবোৰ হৈছে পবিত্ৰ লোকসকলৰ ধাৰ্মিক কৰ্ম.

শাস্ত্ৰই কৈছে: “সেই অতি পবিত্ৰ ঠাইৰ পৰা সেই সাতোটা উৎপাতৰ ওপৰত ক্ষমতা পোৱা সাত জন দূত ওলাল; তেওঁলোক শুদ্ধ আৰু উজ্জল মণিৰে বিভূষিত আৰু সোণৰ টঙালিৰে তেওঁলোকৰ বুকু বন্ধা আছিল.”(প্ৰকাশিত বাক্য ১৫:৬). স্বৰ্গত জীৱনৰ পানীৰ নদীখন, স্ফটিকৰ দৰে পৰিষ্কাৰ আছিল, ঈশ্বৰ আৰু মেৰ পোৱালিৰ সিংহাসনৰ পৰা ওলাই আহিছিল (প্ৰকাশিত বাক্য ২২:১). স্বৰ্গৰ বস্ত্ৰবোৰ ইমান উজ্জ্বল, প্ৰভুৰ উজ্জ্বলতাৰ বাবে.

প্ৰভু যীচু হৈছে উজ্জ্বল ৰাতিপুৱাৰ তৰা “পাছত সেই ড্ৰেগনে দেখিলে যে তাক পৃথিৱীত পেলোৱা হ’ল, ইয়াকে দেখি পুত্ৰ প্ৰসৱ কৰা সেই তিৰোতাক সি তাড়না কৰিলে. “(প্ৰকাশিত বাক্য ২২:১৬). গতিকে প্ৰভুৰ সংস্পৰ্শলৈ অহা সকলোবোৰ উজ্জ্বল হ’ব. যেতিয়া আপোনাৰ প্ৰাৰ্থনাৰ সময়ত প্ৰভুৰ সৈতে গভীৰ সঙ্গতি থাকিব, তেতিয়া তেওঁ আপোনাক উজ্জ্বল কৰি তুলিব. আপোনাৰ প্ৰাৰ্থনাপূৰ্ণ জীৱনে আপোনাক কেতিয়াও ইমান উজ্জ্বলভাৱে উজ্জ্বল কৰি তুলিব.

এবাৰ প্ৰায় পঁচাত্তৰ বছৰ বয়সৰ এজন বৃদ্ধ মানুহ, সম্পূৰ্ণ মেক আপ আৰু অলংকাৰ লৈ আহিছিল. ডিঙিত এটা জিলিকি থকা শিকলি আছিল; তাৰ হাতৰ কব্জিত ব্ৰেচলেট; আৰু প্ৰতিটো আঙুলিত হীৰাৰ আঙঠি. গীৰ্জাৰ এজন বিশ্বাসীয়ে তেওঁৰ ফালে চাই সুধিলে: “ছাৰ, আপুনি স্বৰ্গৰাজ্যৰ বাবে নিজকে প্ৰস্তুত কৰা উচিত. গতিকে, আপোনাৰ অন্তৰ্নিহিত সৌন্দৰ্য্যৰ অৱস্থা কি? উজ্জ্বল জিলিকি আছে নে আন্ধাৰ হৈছে?” সেই কথা শুনি বৃদ্ধজন ক্ৰোধিত হৈ পৰিল, আৰু তেওঁ চিঞৰিবলৈ ধৰিলে: ‘আপুনি আশা কৰা ধৰণে মই ইমান সোনকালে মৰি নাযাওঁ’ আৰু তেওঁ খৰখেদাকৈ সেই ঠাই এৰি গুচি গ’ল. কিছুদিনৰ ভিতৰতে সেই বৃদ্ধজনৰ কিছু হৃদযন্ত্ৰৰ ক্ৰিয়া বন্ধ হোৱাৰ বাবে বিয়োগ হোৱাৰ খবৰ বিশ্বাসীজনে গম পালে. সেই অৱস্থাটো কিমান কৰুণ?

মহান উজ্জ্বলতা কেৱল আভ্যন্তৰীণ পবিত্ৰতাৰ পৰাই আহে. ঈশ্বৰৰ সন্তান, পবিত্ৰতাৰ প্ৰতি আৰু প্ৰভু যীচুৰ প্ৰতি গভীৰ আকাংক্ষা ৰাখক. আৰু আপোনাৰ জীৱনটো সঁচাকৈয়ে কেতিয়াও ইমান উজ্জ্বলভাৱে জিলিকি উঠিব.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “ৰাজপ্রাসাদত ৰাজকন্যাক সজ্জিত কৰা হ’ব; তেওঁৰ বস্ত্ৰ সোণৰ সূতাৰে বোৱা হৈছে.”(গীতমালা ৪৫:১৩)