ফেব্ৰুৱাৰী 20 – বিশ্বাসৰ পৰীক্ষা !

“কিয়নো আপোনালোকৰ বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাই যে সহন ক্ষমতা জন্মায়,  সেই বিষয়ে আপোনালোকে জানে.” (যাকোব ১:৩).

আপুনি ভবা উচিত নহয় যে পৰীক্ষা কেৱল স্কুল-কলেজতহে আছে. আপোনাৰ আধ্যাত্মিক জীৱনতো পৰীক্ষা হ’ব, যিটো হৈছে বিশ্বাসৰ পৰীক্ষা. আপুনি যিমানখিনি বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাৰ মাজেৰে পাৰ হ’ব, সিমানখিনিলৈকে আপোনাৰ বিশ্বাস দৃঢ় হ’ব. আৰু আপুনি বিশ্বাসত মজবুত হ’ব.

অব্ৰাহামক তেওঁৰ বিশ্বাসত পৰীক্ষা কৰা হৈছিল; আৰু তেওঁ বিশ্বাসত দৃঢ় হ’ল. ইয়োবৰ বিশ্বাসত পৰীক্ষা কৰা হৈছিল; আৰু তেওঁ দুগুণ আশীৰ্বাদ লাভ কৰিলে. কিন্তু আজি বিশ্বাসীসকলে পৰীক্ষা কৰিব নিবিচাৰে. ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ খাদ্যত তেওঁলোকে সন্তুষ্ট অনুভৱ কৰে. তেওঁলোকৰ সাক্ষ্য কি? ই হৈছে, “মই তোমাৰ বাক্যবোৰ পোৱা মাত্ৰকে অতি আগ্ৰহেৰে গ্ৰহণ কৰিলোঁ, আৰু তোমাৰ বাক্যবোৰ মোৰ পক্ষে মোৰ মনৰ আনন্দ আৰু উল্লাসজনক হল, কিয়নো হে বাহিনীসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, মই তোমাৰ নামেৰে প্ৰখ্যাত.” (যিৰিমিয়া ১৫:১৬). ঈশ্বৰৰ বাক্য খোৱা ভাল; কিন্তু সেইবোৰক আপোনাৰ জীৱনত বাস্তৱত ৰূপায়িত কৰাও উচিত.

যদি কোনো মানুহে বিপুল পৰিমাণৰ খাদ্য খাব লাগে; আৰু কোনো ধৰণৰ শাৰীৰিক ব্যায়াম নকৰে, তেওঁ অতি সোনকালে মেদবহুল হৈ পৰিব; আৰু বিভিন্ন ৰোগত আক্ৰান্ত হয়. একেদৰে যদি আপুনি আপোনাৰ বিশ্বাসৰ ব্যৱহাৰ নকৰে তেন্তে বিশ্বাস-পেশীবোৰ অতি সোনকালে দুৰ্বল হৈ পৰিব.

বহুতো গীৰ্জাত তেওঁলোকে বিশ্বাস প্ৰয়োগ কৰাৰ বিষয়ে বিশেষ শিক্ষা নিদিয়ে; নতুবা যিসকলে তেনে কৰিব বিচাৰে তেওঁলোকক অনুমতি নিদিয়ে. আৰু তেওঁলোকে বিশ্বাস কৰে যে মুমিনসকলৰ একমাত্ৰ কৰ্তব্য, হৈছে বিভিন্ন ধৰ্মধ্বনিবোৰ অন্তহীনভাৱে শুনি থকা. বাৰ্তাবোৰৰ ইমান বিশাল গ্ৰহণৰ বাবেই তেওঁলোকৰ আত্মা বদহজম আৰু নিস্তেজতাত আক্ৰান্ত হয়. আৰু বিশ্বাসীসকলে বাৰ্তাবোৰ শুনি থাকে আৰু আনকি সেইবোৰৰ বাবে মূল্যায়ন আৰু নম্বৰ প্ৰদান কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে.

যদিও ঈশ্বৰে হাজাৰ হাজাৰ প্ৰতিজ্ঞা দিছে, বিশ্বাসীসকলে পৰাজিত জীৱন যাপন কৰে, কাৰণ তেওঁলোকে সেই প্ৰতিজ্ঞাবোৰ দাবী কৰা নাই আৰু নিজৰ বিশ্বাসকো বাস্তৱত প্ৰয়োগ কৰা নাই. চয়তানক কেনেকৈ প্ৰতিহত কৰিব লাগে সেই বিষয়ে অজ্ঞান; বা আধ্যাত্মিক যুদ্ধ হ’লে নিজৰ বিশ্বাস স্বীকাৰ কৰিবলৈ. বৰং তেওঁলোকে কেৱল নিজৰ দুখ আৰু পৰাজয়ৰ কথা স্বীকাৰ কৰিয়েই থাকে.

১৮৯৬ চনত ঈশ্বৰৰ বহু মিছনেৰীয়ে ভাৰতৰ উত্তৰ-পূব অঞ্চলৰ লোকসকলৰ মাজত বিশ্বাসৰ বীজ ৰোপণ কৰিছিল, কাৰণ কালভাৰীৰ বাধ্যতামূলক প্ৰেম আৰু বিশ্বাসত. যেতিয়া তেওঁলোকে বিশ্বাসৰ বীজ ৰোপণ কৰিছিল, তেতিয়া লোকসকলে সঁহাৰি জনাইছিল আৰু নিজৰ বিশ্বাসৰ প্ৰয়োগ কৰিছিল. মিছনেৰীসকলৰ এনে প্ৰসাৰ আৰু তাত থকা বিশ্বাসীসকলে বিশ্বাসৰ অনুশীলনৰ বাবেই এতিয়া সমগ্ৰ অঞ্চলটো প্ৰভুৰ বাবে ইমান উজ্জ্বলভাৱে উজ্জ্বল হৈ পৰিছে. বিশ্বাসৰ বাবে এইটো এটা ডাঙৰ জয় নহয়নে?

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, যদি আপুনি আপোনাৰ বিশ্বাসৰ প্ৰয়োগ নকৰে, তেন্তে তেওঁলোক মৰিছা আৰু অসাৰ হৈ পৰিব. আপোনাৰ বিশ্বাসক বাস্তৱত ৰূপায়ণ কৰক. আৰু সদায় বিশ্বাসত লাভ আৰু আশীৰ্বাদ আশা কৰক.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “তেতিয়া যীচুৱে তেওঁক ক’লে, “যদি পাৰে বুলি ক’লা যে! বিশ্বাস কৰা জনৰ বাবে সকলো সম্ভৱ.” (মাৰ্ক ৯:২৩).