নৱেম্বৰ 12 – সোণৰ ভূমি!

“প্ৰথম নৈৰ নাম পীচোন; এই নদীখন সমুদায় হবীলা দেশকে ঘেৰি বৈ গৈছে; এই দেশত সোণ পোৱা যায়।  সেই দেশৰ সোণ উত্তম; তাত গুগগুলু আৰু বহুৰঙী মূল্যৱান পাথৰো পোৱা যায়”।(আদিপুস্তক ২: ১১- ১২)৷

শাস্ত্ৰত কোৱা হৈছে যে প্ৰথম নদীৰ নাম পিচন আৰু ই হাভিলাহ ৰ দেশৰ চাৰিওফালে চলে।  ‘হাভিলাহ’ শব্দটোৰ অৰ্থ হৈছে এটা বৃত্ত বা আঙুঠি।  ই ইফালে সিফালে দৌৰি থাকে আৰু কেতিয়াও স্থবিৰ নহয়।

যেতিয়া আপোনাক অভিষিক্ত কৰা হয়, তেতিয়া পবিত্ৰ আত্মাই দিন-ৰাতি আপোনাৰ ভিতৰত কাম কৰে।  তেওঁ সকলো দিন, সপ্তাহ, মাহ আৰু বছৰজুৰি অস্ত্ৰোপচাৰ কৰে।  তেওঁসেই জন যিয়ে আপোনাৰ জীৱনস্থায়ীভাৱে সমৃদ্ধ কৰে।  আৰু তেওঁ কোনো স্থবিৰতা অবিহনে এইটো কৰি থাকে।  দৰাচলতে, ই অতি আচৰিত আৰু আশ্চৰ্যজনক!

এতিয়া, পবিত্ৰ আত্মা তদুপৰি কি বিশেষাধিকাৰ; স্বৰ্গীয় নদী আপোনাৰ ভিতৰত বৈ গৈছে।  ই ভূমিত সোণ উৎপাদন কৰে।  ‘সোণ’ শব্দটো শাস্ত্ৰত দুটা ভিন্ন অৰ্থত উল্লেখ কৰা হৈছে।  প্ৰথমতে, সোণে পবিত্ৰতাক আঙুলিয়ায়।  দ্বিতীয়তে, সোণেও বিশ্বাসৰ ফালে আঙুলিয়ায়।  যেতিয়া পবিত্ৰ আত্মা আপোনাৰ ওচৰলৈ আহে, তেতিয়া তেওঁ আপোনাৰ ভিতৰত পবিত্ৰতা সৃষ্টি কৰে; যিটো ইমান মূল্যৱান আৰু বিশ্বাস যিটো ইমান গুৰুত্বপূৰ্ণ।

পবিত্ৰ আত্মাৰ সমৰ্থন অবিহনে পবিত্ৰ জীৱন যাপন কৰাটো অসম্ভৱ।  পবিত্ৰ আত্মাৰ অবিহনে পৃথিৱীৰ কামনা আৰু আকাংক্ষাৰ ওপৰত জয় লাভ কৰা টো সম্ভৱ নহয়।

সেইকাৰণে পবিত্ৰ আত্মাই আপোনাৰ আত্মাৰ ওপৰত স্বৰ্গীয় নদী ৰখাৰ লগে লগে আপোনাৰ পবিত্ৰতা সৃষ্টি কৰিছে।  তেওঁ পবিত্ৰতাৰ স্বৰ্গীয় মানদণ্ড আনিছে, যি কোনো দাগ বা দাগ অবিহনে; প্ৰভুয়ে যি ধৰণৰ পবিত্ৰতা আশা কৰে।

সোণে কেৱল তেতিয়াহে ইয়াৰ উজ্জ্বলতা বা উজ্জ্বলতা লাভ কৰে যেতিয়া ইয়াক চুল্লিত বিশুদ্ধ আৰু পৰিশোধিত কৰা হয়।  একেধৰণে, যেতিয়া পবিত্ৰ আত্মাই আপোনাক ভৰাই তোলে, তেওঁ সকলো অশুদ্ধি আঁতৰ কৰে আৰু আপোনাক পৰিষ্কাৰ কৰি থাকে আৰু আপোনাক সোণৰ দৰে জিলিকি উঠে। কিন্তু মই যি পথ ধৰিছোঁ, তাক তেওঁ জানে; তেওঁ মোক পৰীক্ষা কৰা হলে, মই সোণৰ দৰে ওলালোহেঁতেন।” (ইয়োব ২৩: ১০)।

এতেকে, খ্ৰীষ্টৰ বিষয়ে আমি যি প্রাথমিক শিক্ষা পালোঁ, তাক পাছ পেলাই, আহক আমি পৰিপূর্ণতাৰ ফালে আগবাঢ়ি যাওঁ। পুনৰায় যেন আমি মৃত কৰ্মৰ পৰা মন-পৰিৱর্তন আৰু ঈশ্বৰৰ ওপৰত বিশ্বাস”(ইব্ৰী ৬: ১)৷  ইয়াৰ উপৰিও ই আত্মাৰ এটা উপহাৰ (১ কৰিন্থীয়া ১২: ৯); আৰু আত্মাৰ (গালাতীয়া ৫: ২২) ফলবোৰৰ ভিতৰত এটা।  ঈশ্বৰৰ সন্তান, স্বৰ্গৰ নদী হওঁক; পবিত্ৰ আত্মাই আপোনাক ভৰাই তোলে যাতে আপুনি এই তিনিওটা প্ৰকাৰৰ বিশ্বাসত বিকশিত হয়।

অধিক ধ্যানৰ বাবে পদ: “সেইবোৰ সোণতকৈ, এনেকি নিভাঁজ সোণতকৈয়ো বাঞ্ছনীয়; সেইবোৰ মৌতকৈও সোৱাদ, এনেকি ৰহঘৰাৰ পৰা জৰি জৰি ওলোৱা মৌতকৈয়ো সোৱাদ।”(গীতমালা ১৯: ১০)