ডিচেম্বৰ 17 – সাৱধান!

“মন কৰিবা! মই চোৰৰdনিচিনাকৈ আহিম. ধন্য এনে লোক যি জনে নিজ গাত বস্ত্ৰ ৰাখিeজাগি থাকে, যাতে তেওঁ উলঙ্গ হৈ বাহিৰলৈ ওলাব নালাগে আৰু তেওঁৰ লাজ আন লোকে দেখা নাপায়.”(প্ৰকাশিত বাক্য ১৬:১৫).

যিকোনো ব্যক্তিৰ বাবে কাপোৰ খুব গুৰুত্বপূৰ্ণ. এটা উক্তি আছে য’ত কোৱা হৈছে, ‘এজন ব্যক্তিয়ে নিজৰ ব্যক্তিত্বৰ আধাহে তৈয়াৰ কৰে; আৰু তেওঁৰ কাপোৰে বাকীখিনি পূৰণ কৰে’. কৰ্পৰেট অফিচত কাম কৰাসকলে, সংগঠনত নিজৰ স্থান প্ৰতিফলিত কৰা কাপোৰ পিন্ধিব লাগে. কিছুমান কোম্পানীত কেডাৰৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি ইউনিফৰ্ম থাকে. সেনা জোৱানসকলৰো আছে তেওঁলোকৰ বিশেষ ইউনিফৰ্ম.

যিহোৱাই ইস্ৰায়েলীসকলক কাপোৰৰ বিষয়ে বহুতো আজ্ঞা দিলে. উদাহৰণস্বৰূপে, “পুৰুষৰ অধিকাৰত থকা কোনো পোছাক মহিলাই পৰিধান কৰিব নালাগে, বা পুৰুষেও মহিলাৰ পোছাক পিন্ধিব নালাগে; কিয়নো যি কোনোৱে তেনে কাৰ্য কৰে, আপোনালোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ দৃষ্টিত তেওঁলোক বিতৃষ্ণাজনক.” (দ্বিতীয় বিবৰণ ২২:৫). (যাত্ৰাপুস্তক ৩১:১০-১১).

সৃষ্টিৰ সময়ত প্ৰভুৱে আদমক মহিমাৰ বস্ত্ৰ দিছিল. কিন্তু যেতিয়া তেওঁ পাপ কৰিলে, তেতিয়া চয়তানে আদমক সেই মহিমা কাঢ়ি লৈ গ’ল. সেয়েহে আদম আৰু হৱাক উলংগ অৱস্থাত পোৱা গ’ল, আৰু নিজকে ডুমুৰ পাতেৰে সাজ-পোছাক পিন্ধিলে. প্ৰভুৱে তেওঁলোকৰ কৰুণ অৱস্থাটোলৈ চাই ছালৰ টিউনিক বনাই কাপোৰ পিন্ধাই দিলে.

আজি প্ৰভুৱে তোমালোকক পৰিত্ৰাণৰ বস্ত্ৰ পিন্ধাইছে; আৰু ধাৰ্মিকতাৰ পোছাক (যিচয়া ৬১:১০). আপুনি সেই পৰিত্ৰাণৰ বস্ত্ৰ কেৱল আপোনাৰ পাপৰ ক্ষমাৰ দ্বাৰাহে পাব পাৰে (লূক ১:৭৭). শাস্ত্ৰই কৈছে, “যদি আমি আমাৰ পাপ স্বীকাৰ কৰোঁ, তেন্তে তেওঁ আমাৰ পাপ ক্ষমা কৰিবলৈ আৰু সকলো অধাৰ্মিকতাৰ পৰা পৰিষ্কাৰ কৰিবলৈ বিশ্বাসী আৰু ন্যায়পৰায়ণ” (১ যোহন ১:৯).

প্ৰভু যীচুৱে আমাৰ বাবে পৰিত্ৰাণৰ বস্ত্ৰ ক্ৰয় কৰিছিল, তেওঁৰ বহুমূলীয়া তেজৰ দ্বাৰা. “ আপোনালোকে জানে যে, আপোনালোকৰ পূৰ্বপুৰুষৰ পৰা চলি অহা অসাৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ পৰা, আপোনালোক সোণ, ৰূপ আদিৰ ক্ষয়ণীয় বস্তুৰ দ্বাৰাই যে মুক্ত হ’ল, এনে নহয়,  কিন্তু নিৰ্দোষী আৰু নিষ্কলঙ্ক মেৰ-পোৱালি স্বৰূপf খ্ৰীষ্টৰ বহুমূল্য তেজৰ দ্বাৰাইহে মুক্ত হ’ল৷”(১ পিতৰ ১:১৮-১৯). প্ৰভুৰ আগমনৰ সময়ত আমি পৰিত্ৰাণৰ সেই বস্ত্ৰবোৰ সংৰক্ষণ কৰা দেখা উচিত, আমাৰ পবিত্ৰতাত অহৰহ আগবাঢ়ি যোৱা, যাতে আমি তেওঁক লগ কৰিব পাৰো.

পৰিত্ৰাণৰ বস্ত্ৰ, আৰু ধাৰ্মিকতাৰ পোছাকৰ লগতে প্ৰভুৱে কৃপা কৰি তোমাক প্ৰশংসাৰ বস্ত্ৰও দিছে.”প্ৰভু যিহোৱাৰ আত্মা মোত স্থিতি লৈছে, কাৰণ যিহোৱা মোক অভিষিক্ত কৰিলে নম্ৰ লোকসকলৰ আগত শুভবাৰ্ত্তা প্ৰচাৰ কৰিবলৈ, ভগ্নচিত্তীয়াসকলক সুস্থ কৰিবলৈ, বন্দীত্বত থকাসকলৰ আগত মুক্তিৰ কথা ঘোষণা কৰিবলৈ, আৰু বন্দীশালত থকা সকলক মুকলি কৰিবলৈ.চিয়োনত শোক কৰা সকলৰ বাবে ঠাই প্রস্তুত কৰিবলৈ, ছাঁইৰ সলনি পাগুৰি, শোকৰ সলনি আনন্দৰ তেল, আৰু দুৰ্ব্বল আত্মাৰ সলনি প্ৰশংসাৰ আত্মা দান কৰিবলৈ, তেওঁলোকক ধাৰ্মিকতাৰ গছ, আৰু যিহোৱাৰ গৌৰৱৰ অৰ্থে তেৱেঁ পতা উদ্যান বুলি প্ৰখ্যাত হ’ব.”যিচয়া ৬১:১,৩).

আমাৰ প্ৰভুৱে প্ৰশংসাৰ মাজত বাস কৰে; আৰু তেওঁ তোমালোকক প্ৰশংসাৰ বস্ত্ৰ দিছে, যাতে আপুনি স্বৰ্গৰাজ্যত তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰি চিৰকালৰ বাবে আনন্দ কৰিব পাৰে.

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, সজাগ হৈ থাকক আৰু আপোনাৰ প্ৰশংসাৰ বস্ত্ৰ ৰক্ষা কৰক. তেওঁৰ আশীৰ্বাদত থাকিবলৈ সেইটোৱেই একমাত্ৰ উপায়.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “কিন্তু যি সকলে নিজৰ কাপোৰ মলিন নকৰিলে, এনে কিছুমান লোকৰ নাম চাৰ্দ্দিত আছে. তেওঁলোকে মোৰ সৈতে অহা-যোৱা কৰিব, তেওঁৰ কাপোৰ বগা আৰু তেওঁলোক মোৰ যোগ্য.” প্ৰকাশিত বাক্য ৩:৪).