জুন 26 – উত্তৰ দিয়াজন !

“তেওঁ ক’লে, “মই যিহোৱাক মোৰ কষ্টৰ বিষয়ে প্ৰাৰ্থনাত ক’লো; তাতে তেওঁ মোক উত্তৰ দিলে. চিয়োলৰa ভিতৰৰ পৰা মই সহায়ৰ কাৰণে কাতৰোক্তি কৰিলোঁ আৰু আপুনি মোৰ স্বৰ শুনিলে.” (যোনা ২:২)

ভাববাদী যোনাই নিজৰ জীৱনৰ বাবে এক বৃহৎ সংগ্ৰামত লিপ্ত হৈছিল; আৰু কি কৰিব নাজানিলে.  যিহেতু তেওঁ ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা অমান্য কৰি তৰ্চিচ নগৰলৈ যাত্ৰা কৰিছিল, সেয়েহে তেওঁ যাত্ৰা কৰা জাহাজখন ভয়ংকৰ ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছিল; আৰু সাগৰ অধিক অশান্ত হৈ পৰিল.  অৱশেষত যোনাক সাগৰত পেলাই দিবলগীয়া হ’ল.  এটা ডাঙৰ মাছে তেওঁক গিলি পেলালে; আৰু যোনাই সেই মাছৰ পেটত তিনিদিন আৰু ৰাতি কটাবলগীয়া হৈছিল.

মাত্ৰ নিজকে সেই পৰিস্থিতিত কল্পনা কৰক – জীৱন বা মৃত্যুৰ পৰিস্থিতি.  তেওঁ আৰু জীয়াই থকাৰ সকলো আশা সম্পূৰ্ণৰূপে হেৰুৱাই পেলালে.  যোনাৰ পুস্তক ২ অধ্যায়ত ১ৰ পৰা ৮ পদলৈ তেওঁ সেই পৰিস্থিতিত তেওঁৰ আত্মাৰ যন্ত্ৰণাৰ বৰ্ণনা কৰিছে.

সেই অভিজ্ঞতাৰ শেষত যোনাৰ চূড়ান্ত সিদ্ধান্ত কি আছিল?  তেওঁ কৈছিল, “কিন্তু মই হ’লে স্তুতি-ধন্যবাদেৰে আপোনাৰ উদ্দেশ্যে বলি উৎসৰ্গ কৰিম; মই কৰা সংকল্প সিদ্ধ কৰিম; পৰিত্ৰাণ যিহোৱাৰ পৰাই আহে!” (যোনা ২:৯).  “পাছত যিহোৱাই মাছটোক আজ্ঞা দিয়াত মাছটোৱে যোনাক বামত বমি কৰি উলিয়াই দিলে.” (যোনা ২:১০).

আজি আপুনিও যোনাৰ দৰে হ’ব পাৰে.  আপুনি হয়তো কিছুমান ভুল কৰি তাৰ ফলত বিপদত পৰিল.  আপুনি হয়তো অনুভৱ কৰিব পাৰে যে আপুনি হেডিছৰ পেটত আছে.  আপুনি হয়তো পৰিয়ালত সকলো সুখ আৰু শান্তি হেৰুৱাই পেলাইছে, আৰু ঈশ্বৰৰ প্ৰশংসা কৰিব পৰা নাই.

সেই পৰিস্থিতিতো প্ৰভুৰ প্ৰশংসা কৰাৰ দৃঢ় সংকল্প লওক.  এনে প্ৰশংসা কেৱল ওঁঠৰ পৰা তলৰ পৰাই হ’ব নালাগে, বৰঞ্চ আন্তৰিক আৰু হৃদয়ৰ গভীৰতাৰ পৰা হ’ব লাগে.

কেঁচুৱা শিশুৰ সৈতে এগৰাকী ভগ্নীয়ে গুৰুতৰভাৱে মিজিলছ ৰোগত আক্ৰান্ত হৈছিল; আৰু বিচনাত পৰি আছিল. সহায় কৰিবলৈ কোনো নাছিল. তাইৰ জ্বৰ বেছি আছিল; আৰু কেঁচুৱাটোক চোৱাচিতা কৰিব নোৱাৰিলে; নতুবা স্বামীৰ বাবে ৰন্ধা-বঢ়া নকৰে.  তাই প্ৰভুক চিঞৰি সুধিলে: ‘হে প্ৰভু, মোৰ ওচৰলৈ এই ৰোগ কিয় আহিল?’.  তেতিয়া প্ৰভুৱে তাইক এটা খালী টোপোলা দেখুৱালে. তেওঁ তাইৰ লগত কথা পাতি ক’লে, “তোমাৰ টোপোলাটো খালী, কাৰণ তোমাৰ মুখত কোনো প্ৰশংসা নাই”.  মাজনিশা এবজাৰ বাজিছিল৷  লগে লগে সেই ভনীয়েকে আঁঠু লৈ প্ৰভুৰ প্ৰশংসা আৰু মহিমা কৰিবলৈ ধৰিলে. ক্লান্তিৰ বাবে তাই ঈশ্বৰৰ প্ৰশংসা আৰু মহিমা কৰি থাকোঁতে টোপনি আহিল.  ৰাতিপুৱা সাৰ পাই তাই সুখী আচৰিত হৈছিল যে তাইৰ ৰোগৰ পৰা সম্পূৰ্ণ সুস্থ হৈ উঠিছিল.  তাই সম্পূৰ্ণ সতেজ হৈ পৰিল.  আৰু জ্বৰ নাছিল আৰু মিজিলছৰ কোনো লক্ষণো নাছিল.

প্ৰশংসাই ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰে. প্ৰভু প্ৰশংসাৰ মাজত বাস কৰে. তেওঁৰ আত্মাই আমাৰ অন্তৰৰ গভীৰতাৰ পৰা প্ৰশংসাত আনন্দ কৰে.

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, গীতেৰে ঈশ্বৰৰ নামৰ প্ৰশংসা কৰক আৰু ধন্যবাদেৰে তেওঁক মহিমামণ্ডিত কৰক (গীতমালা ৬৯:৩০)

অধিক ধ্যান-ধাৰণাৰ বাবে পদ: “উত্তৰ দিয়াজন !

“তেওঁ ক’লে, “মই যিহোৱাক মোৰ কষ্টৰ বিষয়ে প্ৰাৰ্থনাত ক’লো; তাতে তেওঁ মোক উত্তৰ দিলে. চিয়োলৰ ভিতৰৰ পৰা মই সহায়ৰ কাৰণে কাতৰোক্তি কৰিলোঁ আৰু আপুনি মোৰ স্বৰ শুনিলে.” (যোনা ২:২)