জুন 19 – এজন দাসৰ হাত !

“কিয়নো কুকুৰবোৰ মোৰ চাৰিওফালে আছে, দুষ্ট কার্য কৰা লোক সকলে মোক বেৰি আছে; মোৰ হাত-ভৰিবোৰ কোঁচ খাই গৈছে.”(গীতমালা ২২:১৬).

ইস্ৰায়েলত দাসসকলৰ বাবে নিৰ্দিষ্ট কিছুমান নিয়ম আৰু আইন আছিল. যদি তেওঁ ইব্ৰী হ’লহেঁতেন তেন্তে তেওঁ ছবছৰ ধৰি নিজৰ মালিকৰ বাবে কাম কৰিব লাগিব, আৰু তাৰ পিছত তেওঁক মুক্ত কৰিব লাগিব. আৰু যদি তেওঁৰ বিয়া হৈছিল, তেন্তে তেওঁক পত্নী আৰু সন্তানৰ সৈতে মুকলি কৰি দিব লাগিছিল. ইয়াৰ পিছত তেওঁ মুক্ত; যিকোনো ঠাইলৈ যাবলৈ; বা যিকোনো ব্যৱসায় বা বৃত্তিত জড়িত হ’বলৈ.

কিন্তু যদি সেই দাসজনে নিজৰ মালিক আৰু নিজৰ পৰিয়ালক বহুত ভাল পায়, আৰু মুক্ত হ’ব নিবিচাৰে কিন্তু নিজৰ মালিকৰ পৰিয়ালৰ লগত ঘূৰি থাকিব নিবিচাৰে, তেন্তে ইস্ৰায়েলত এটা আইন আছিল, আনকি সেই পৰিস্থিতিৰ বাবেও. তেওঁৰ প্ৰভুৱে তেওঁক বিচাৰকৰ্ত্তাৰ ওচৰলৈ লৈ যাব. তেওঁ তেওঁক দুৱাৰ বা দুৱাৰৰ খুঁটাৰ ওচৰলৈ আনিব আৰু তেওঁৰ প্ৰভুৱে তেওঁৰ কাণত চোলাৰে বিন্ধিব; আৰু তেওঁ চিৰকাল তেওঁৰ সেৱা কৰিব (যাত্ৰাপুস্তক ২১:১-৬).

গতিকে, যদি আপুনি কাণ বিন্ধি দাসক লগ পায়, তেন্তে আপুনি জানিব পাৰে যে তেওঁ নিজৰ মালিকক ভালপোৱা মানুহ; যিয়ে নিজৰ স্বাধীনতাক নাকচ কৰিছে; আৰু নিজৰ মালিকৰ লগত ঘূৰি থকাৰ সিদ্ধান্ত ল’লে.

প্ৰভু যীচুৱে আমাৰ কাৰণে দাসৰ ৰূপ লৈছিল. দাসৰ দৰে তেওঁ শিষ্যসকলৰ ভৰি ধুইছিল. শাস্ত্ৰই কৈছে, “যি জনৰ অস্তিত্ব ঈশ্বৰ-ৰূপীc আছিল৷ তেওঁ ঈশ্বৰৰ সমান হলেও তাক কাঢ়ি লোৱা বুলি নামানিলে৷ বৰং নিজকে শূণ্য কৰিলে৷ আৰু তেওঁ দাসৰ ৰূপ ধাৰণ কৰিলে৷ তেওঁ মানুহৰ নিচিনা হৈ অৱতীৰ্ণ হ’ল৷ আৰু তেওঁ আকাৰ-প্ৰকাৰত মানুহৰ দৰে হ’ল৷”(ফিলিপীয়া ২:৬-৭). তোমালোকৰ কাৰণে দাসৰ ৰূপ লোৱা তেওঁৰ ফালে চোৱা.

ইস্ৰায়েলত কেৱল নিজৰ মালিকৰ লগত থাকিব বিচৰা দাসৰ কাণখনহে বিন্ধিছিল. কিন্তু আমাৰ লগত থাকিব বিচৰা প্ৰভু যীচুক তেওঁৰ হাত আৰু ভৰিত বিন্ধি দিয়া হৈছিল (গীতমালা ২২:১৬).

প্ৰভুৱে থমাছ আৰু আন শিষ্যসকলক তেওঁৰ বিন্ধি লোৱা হাত আৰু ভৰি দেখুৱাইছিল (লূক ২৪:৪০). এই কাৰ্য্যৰ যোগেদি তেওঁ আমাক কৈছে যে তেওঁ জগতৰ শেষলৈকে আমাৰ হৈ থাকিব; আৰু আমাৰ গোটেই জীৱন আমাৰ লগত থাকক. তেওঁ আমাক কৈছে যে তেওঁ আমাক কেতিয়াও এৰি নাযায় আৰু আমাক এৰি নাযায়.

পুনৰুত্থিত প্ৰভুৰ সান্নিধ্যই সমগ্ৰ আকাশ-পৃথিৱীক ভৰি পেলাইছে. স্বৰ্গত তেওঁ হৈছে মহাপুৰোহিত যিয়ে আমাৰ বাবে পিতৃ ঈশ্বৰৰ ওচৰত পোষকতা কৰে, তেওঁক তেওঁৰ হাত-ভৰিৰ ঘাঁবোৰ দেখুৱাই. একে সময়তে তেওঁ ঈশ্বৰৰ সকলো সন্তানৰ লগতো সংযুক্ত হৈ আছে; আৰু আমাৰ ভিতৰত থাকে, সান্ত্বনাদাতা হিচাপে. সেয়া কি যে এক বৃহৎ সৌভাগ্য; আৰু আমাৰ প্ৰতি তেওঁৰ প্ৰেম কিমান গভীৰ?

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “মৃত্যুৰ ভয়ত যি সকলে গোটেই জীৱন দাসত্বত কটাইছিল, তেওঁলোকক মুক্ত কৰিব পাৰে.”(ইব্ৰী ২:১৫).