জুন 17 – যিজন প্ৰিয় পুত্ৰ !

“তেতিয়া এই আকাশ-বাণী হ’ল, “চোৱা, এওঁ মোৰ প্ৰিয় পুত্ৰ, এওঁত মই পৰম সন্তুষ্ট.” (মথি ৩:১৭)

পৃথিৱীত বহু কণ্ঠস্বৰ.  আৰু এই পদত আমি স্বৰ্গৰ পৰা অহা মাতৰ বিষয়ে পঢ়িবলৈ পাওঁ.  যদি অধীনস্থসকলে উৰ্ধতন বিষয়াৰ নিৰ্দেশনা অনুসৰি মানি নচলে আৰু আচৰণ নকৰে তেন্তে তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে অনুশাসনমূলক ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰা হয়.  কেতিয়াবা, আনকি শেষত চাকৰিও হেৰুৱাই পেলায়.  আইন ভংগ কৰা অপৰাধীক গ্ৰেপ্তাৰ কৰি কাৰাগাৰত ভৰোৱা হয়. যেতিয়া সংসাৰিক মাতৰ ক্ষেত্ৰত এনেকুৱা হয়, তেতিয়া ই ইমানেই অতি প্ৰয়োজনীয় যে সকলোৱে স্বৰ্গৰ পৰা ঈশ্বৰৰ মাত মানি চলিব লাগিব.

যীচু খ্ৰীষ্ট ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ হ’লেও তেওঁ বাপ্তিস্ম ল’বলৈ ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা পালন কৰি নিজকে নম্ৰ কৰিলে. “সেই সময়ত যীচুৱে বাপ্তিস্ম লবলৈ গালীল প্ৰদেশৰ পৰা যৰ্দ্দন নদীৰ পাৰত থকা বাপ্তাইজক যোহনৰ কাষলৈ আহিল”(মথি ৩:১৩)

এতিয়ালৈকে যোহনে কেৱল অনুতাপ আৰু পাপৰ ক্ষমাৰ বাবে বাপ্তিস্ম দিছিল. কিন্তু তেতিয়া পাপহীন আৰু পবিত্ৰ মচীহ তেওঁৰ ওচৰলৈ আহে; তেওঁক বাপ্তিস্ম দিবলৈ কয়; আৰু কৈছে, “আৰু তেওঁলোকে যেন ভূত খেদাবৰ বাবে অধিকাৰো পাব পাৰে” (মথি ৩:১৫).

যদি যীচু খ্ৰীষ্টই ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ হোৱাৰ বাবে স্বৰ্গৰ নিয়ম আৰু ঈশ্বৰৰ মাতৰ আজ্ঞা পালন কৰি বাপ্তিস্ম লাভ কৰিছিল, তেন্তে আমাৰ প্ৰত্যেকৰে বাবে বাপ্তিস্ম লোৱাটো কিমান গুৰুত্বপূৰ্ণ?!  “তাতে যি জনে বিশ্বাস কৰি বাপ্তাইজিত হয়, তেওঁ পৰিত্ৰাণ পাব কিন্তু যি জনে অবিশ্বাস কৰে, তেওঁক দণ্ডাজ্ঞা কৰা হ’ব৷” (মাৰ্ক ১৬:১৬)

বিশ্বাস থকাৰ আগতে শিশুৰ বাপ্তিস্ম লোৱাটো স্বৰ্গই কেতিয়াও অনুমোদন নিদিয়ে.  ভগৱানৰ দৃষ্টিত ই অবৈধ মুদ্ৰা বা মুদ্ৰা.  হয়তো কেইটামান মণ্ডলীয়ে ইয়াক চিনি পাব. কিন্তু স্বৰ্গে কেতিয়াও গ্ৰহণ নকৰে. সেয়েহে যীচুৱে সতৰ্ক কৰি দিছে যে অবিশ্বাসীজনক দোষী সাব্যস্ত কৰা হ’ব.

যীচুৱে বাপ্তিস্ম লোৱাৰ সময়ত স্বৰ্গৰ সকলোৱে চাই আছিল. কিয়নো তোমালোকক এই কাৰণেই আহ্বান কৰা হৈছে, কাৰণ খ্ৰীষ্টই আমাক আদৰ্শ এৰি থৈ গৈছে, যাতে তোমালোকে তেওঁৰ খোজ অনুসৰণ কৰিবা (১ পিতৰ ২:২১).  “ভাবি চাওক, পিতৃ ঈশ্বৰে আমাক কেনে প্ৰেম প্ৰদান কৰিলে, আমি যেন ঈশ্বৰৰ সন্তান বুলি অভিহিত হওঁ আৰু আমি হৈছোও!a এই বাবে জগতৰ মানুহে আমাক নাজানে, কাৰণ জগতে তেওঁক নাজানিলে৷” (মথি ৩:১৬)

তেতিয়াই প্ৰভুৱে প্ৰথমে স্বৰ্গৰ পৰা পিতৃৰ মাত শুনিছিল, “এইজন মোৰ প্ৰিয় পুত্ৰ, যাৰ ওপৰত মই সন্তুষ্ট” (মথি ৩:১৭). কেৱল তেওঁৱেই নহয়, বাপ্তিস্মদাতা যোহন আৰু যৰ্দ্দন নদীৰ পাৰত থিয় হৈ থকা সকলো লোকেও শুনিলে. এনে সাক্ষ্য শুনিবলৈ মন নাযায় নেকি?

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, যেতিয়া আপুনি বাপ্তিস্ম লয়, তেতিয়া আপুনি ঈশ্বৰৰ সন্তান বুলি কোৱাৰ উচ্চ অৱস্থালৈ আহে. প্ৰভুৱে তোমালোকৰ পিতৃ হ’ব আৰু তোমালোক তেওঁৰ সন্তান হ’বা.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “ ভাবি চাওক, পিতৃ ঈশ্বৰে আমাক কেনে প্ৰেম প্ৰদান কৰিলে, আমি যেন ঈশ্বৰৰ সন্তান বুলি অভিহিত হওঁ আৰু আমি হৈছোও!a এই বাবে জগতৰ মানুহে আমাক নাজানে, কাৰণ জগতে তেওঁক নাজানিলে৷”(১ যোহন ৩:১).