খোজকঢ়া 30 – বিজয়ৰ স্থান !

“তাৰ পাছত চয়তানে যেন যীচুক পৰীক্ষা কৰিব পাৰে, সেয়ে aপবিত্র আত্মাই তেওঁক মৰুপ্ৰান্তলৈ লৈ গ’ল.” (মথি ৪:১).

পবিত্ৰ আত্মাই নিজেই বিজয়ৰ স্থান নিৰ্ধাৰণ কৰিছিল আৰু যীচুক তালৈ লৈ গৈছিল. প্ৰান্তৰ আছিল বিজয়ৰ স্থান. এই পৃথিৱীৰ দৃষ্টিত প্ৰান্তৰ মানে নিসংগতা, কষ্টৰে ভৰা আৰু যিটো কোনেও পছন্দ নকৰে. আপোনাৰ ৰসাল গছ-গছনি বা ধুনীয়া ফুল নাথাকিব, অৰণ্যত. কিন্তু মৰুভূমিত কেতিয়াও অকলশৰীয়া নহ’বা. প্ৰভুৰ মধুৰ উপস্থিতি আৰু পবিত্ৰ আত্মাৰ মৃদু উৰি থকাৰ দ্বাৰা আপুনি মৰুভূমি আৰু অৰণ্যক আনন্দৰ দেশলৈ পৰিণত কৰিব. প্ৰভুৱে প্ৰতিজ্ঞা কৰিছে, “মৰুপ্রান্ত আৰু নিৰ্জন ঠাইবোৰ আনন্দিত হ’ব, আৰু গোলাপ ফুলৰ দৰে, মৰুভূমি ফুল ফুলিব আৰু প্ৰফুল্লিত হ’ব.”(যিচয়া ৩৫:১).

আপুনি হয়তো প্ৰান্তৰ অভিজ্ঞতাৰ মাজেৰে পাৰ হৈ গৈছে, কাৰণ আপোনাৰ পত্নীক হেৰুৱাইছে. বা হয়তো যিহেতু আপোনাৰ সন্তানে দূৰৈৰ দেশত থাকে আৰু কাম কৰে, আৰু আপুনি তেওঁলোকৰ লগত বা তেওঁলোকৰ সন্তানৰ লগত থাকিবলৈ খুব কমেইহে পায়. আপুনি যিয়েই নহওক কিয়, আপুনি সচেতন হ’ব লাগে যে প্ৰভু যীচু সকলো সময়তে আপোনাৰ লগত থাকে. এই আশ্বাস পালে আনকি কান্দোনৰ উপত্যকাৰ মাজেৰে পাৰ হৈ বসন্তৰ ৰূপ ল’ব পাৰি.

তিনিটা গুৰুত্বপূৰ্ণ অভিজ্ঞতাই অপেক্ষা কৰি আছিল প্ৰভু যীচু, প্ৰান্তৰত. প্ৰথমতে, তেওঁ চয়তানৰ সকলো পৰীক্ষা জয় কৰিলে, আৰু সেইবোৰৰ ওপৰত জয়লাভ কৰিলে. দ্বিতীয়তে, তেওঁ পিতৃ ঈশ্বৰৰ সৈতে গভীৰ সঙ্গতি স্থাপন কৰিবলৈ আচৰিত সময় আৰু সুযোগ পাইছিল. আৰু তৃতীয়তে, তেওঁ পবিত্ৰ আত্মাৰ শক্তি আৰু দানেৰে পৰিপূৰ্ণ হৈছিল.

ঈশ্বৰৰ এজন মানুহ আছিল, যাৰ বন্দীত্বৰ সময়ছোৱা পৃথিৱীৰ আনৰ আগত মৰুভূমি হিচাপে দেখা দিছিল. কিন্তু তেওঁ ক’লে, যে ঈশ্বৰৰ সান্নিধ্যত আটাইতকৈ সুখদায়ক সময় কটোৱাৰ দৰেই আছিল. প্ৰান্তৰ, এনে এখন ঠাই য’ত আপুনি আপোনাৰ দুৰ্বলতাত শক্তিশালী হয়. যিহোৱাই ইস্ৰায়েলীসকলক চল্লিশ বছৰ ধৰি মৰুভূমিত নেতৃত্ব দিলে; আৰু বনৰীয়া গৰুৰ দৰে শক্তি পালে. সেই মৰুভূমিৰ প্ৰশিক্ষণে তেওঁলোকক কনানৰ সাতটা জাতিৰ ওপৰত জয়লাভ কৰিবলৈ আৰু একত্ৰিশজন ৰজাক জয় কৰিবলৈ সহায় কৰিলে. ডাৱৰৰ স্তম্ভ আৰু অগ্নিৰ স্তম্ভ, সদায় ঈশ্বৰৰ সান্নিধ্যৰ কথা সোঁৱৰাই দিছিল. ঈশ্বৰৰ মহিমাও আবাসৰ ওপৰত আছিল.

মৰুভূমিত ঈশ্বৰে অগণন আশ্চৰ্য্য আৰু অলৌকিক কাৰ্য্য কৰিছিল. প্ৰতিদিনে ইস্ৰায়েলীসকলক স্বৰ্গীয় মান্না খুৱাইছিল আৰু শিলৰ পানীৰে ভৰি পৰিছিল. তেওঁলোকৰ আছিল ৰজাৰ গৌৰৱময় মহিমা. ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, আপুনি কেতিয়াও পাহৰিব নালাগে যে প্ৰতিটো প্ৰান্তৰ অভিজ্ঞতাৰ আঁৰত ঈশ্বৰৰ প্ৰচুৰ আশীৰ্বাদ নিহিত হৈ থাকে. ইস্ৰায়েলীসকলৰ মৰুভূমিৰ সিপাৰে গাখীৰ আৰু মৌৰ দেশ আছিল. তেওঁলোকে ৰোপণ নকৰা আঙুৰৰ বাগিচাবোৰ উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পাইছিল আৰু নিৰ্মাণ নকৰা ঘৰবোৰৰ অধিকাৰী হৈছিল. আপোনাৰ প্ৰান্তৰ অভিজ্ঞতাৰ বাহিৰেও আপুনিও নিশ্চয় এনে আশীৰ্বাদ লাভ কৰিব.

অধিক ধ্যান-ধাৰণাৰ বাবে পদ: “ওপৰৰ পৰা আমাৰ ওপৰত ঈশ্বৰৰ আত্মা বাকী নিদিয়া পর্যন্ত, মৰুপ্রান্তৰ ফলৱতী উদ্যান নোহোৱালৈকে, আৰু ফলৱতী উদ্যান অৰণ্য বুলি গণিত নোহোৱালৈকে তেনে অৱস্থাতে থাকিব.” (যিচয়া ৩২:১৫)