খোজকঢ়া 23 – আপোনাৰ হৃদয়খন অশান্তি নাপাওক !

“তোমালোকৰ হৃদয় ব্যাকুল নহওক৷ ঈশ্বৰত বিশ্বাস কৰা আৰু মোকো বিশ্বাস কৰা.  মোৰ পিতৃৰ ঘৰত অনেক থকা ঠাই আছে; আৰু নথকা হ’লে তোমালোকক ক’লোহেঁতেন; কিয়নো মই তোমালোকলৈ ঠাই যুগুত কৰিবলৈ যাওঁ. ” (যোহন ১৪:১-২).

এইটো বাইবেলৰ এটা অতি সান্ত্বনাদায়ক পদ. গতিকে ঈশ্বৰৰ বহুতো সন্ত, এই পদটো পঢ়িছে; তাৰ ওপৰত ধ্যান কৰিলে; আৰু সান্ত্বনা পাইছে; শক্তি আৰু সুখ.

সাড়ে তিনি বছৰ ধৰি পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ পিছত প্ৰভু যীচুৱে উপলব্ধি কৰিলে যে ক্ৰুচত নিজৰ জীৱন ত্যাগ কৰাৰ সময় আহি পৰিছে. আৰু যেতিয়া তেওঁ ভৱিষ্যতবাণী কৰিছিল যে তেওঁক কেনেকৈ বিশ্বাসঘাতকতা কৰা হ’ব; তেওঁৰ মৃত্যুৰ বিষয়ে তেওঁৰ শিষ্যসকলে তেওঁলোকৰ হৃদয়ত বিচলিত হৈ পৰিছিল.

তেওঁৰ শিষ্যসকলে প্ৰভুৰ প্ৰেমৰ অসীম সোৱাদ লৈছিল; তেওঁলোকে তেওঁৰ লগত থাকিল; তেওঁলোকে তেওঁৰ শিক্ষা শুনিছিল; আৰু তেওঁলোকে তেওঁৰ আচৰিত কাৰ্য্যবোৰ দেখিছিল আৰু সাড়ে তিনি বছৰ ধৰি অতিমাত্ৰা ভয় খাইছিল. এতিয়া, তেওঁলোকে কল্পনাও কৰিব পৰা নাছিল, প্ৰভুৰ অবিহনে তেওঁলোক কেনেকৈ থাকিব.

গতিকে তেওঁলোকে কোনো আশা নোহোৱাকৈয়ে, আৰু হৃদয়ত বিমোৰত পৰিল আৰু তেওঁলোকে কি কৰিব লাগে নাজানিলে. প্ৰভু যীচুৰ অবিহনে তেওঁলোকৰ বাবে জীয়াই থকাটো অতি কঠিন আনকি অসম্ভৱও আছিল.

দিনটোৰ মূল পদটো, আমাৰ প্ৰভুৱে এনে পৰিস্থিতিত তেওঁৰ শিষ্যসকলক কোৱা সান্ত্বনাৰ বাক্য. আৰু এইবোৰে আজিও আমাৰ বাবে অতিশয় সান্ত্বনা কঢ়িয়াই আনে. তেওঁ আমাক মাতৃৰ দৰে সান্ত্বনা আৰু সান্ত্বনা দিয়ে.

প্ৰভুৱেও আমাক এটা প্ৰতিজ্ঞা দিছে আৰু কৈছে, “যিদৰে মাতৃয়ে নিজৰ সন্তানক সুখ দিয়ে, সেইদৰে মই তোমালোকক সুখ দিম; আৰু তোমালোকে যিৰূচালেমত সুখ পাবা.” (যিচয়া ৬৬:১৩).

প্ৰভু যীচুক স্বৰ্গলৈ নিয়াৰ সময়ত তেওঁ আন এজন সান্ত্বনাদাতাৰ প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল – পবিত্ৰ আত্মা তেওঁৰ শিষ্যসকলক. তেওঁ কৈছিল, “আৰু মই পিতৃৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰিম, তেওঁ যাতে তোমালোকক আন এজন সহায়কর্তা দিয়ে আৰু তেওঁ যেন চিৰকাল তোমালোকৰ লগত থাকে৷” (যোহন ১৪:১৬).

এই পৃথিৱীত আপুনি হয়তো বিভিন্ন ব্যক্তিৰ ওচৰলৈ দৌৰি গৈ আৰাম আৰু সান্ত্বনা লাভ কৰিব পাৰে. যেতিয়া লেমেকে নোহক জন্ম দিছিল তেতিয়া তেওঁ তেওঁৰ নাম নোহ ৰাখিছিল, “তেওঁ ক’লে, “যিহোৱাই ভূমিক শাও দিয়াৰ কাৰণে আমি যি পৰিশ্রম আৰু হাতেৰে কষ্ট কৰিব লাগে, তাৰ মাজতো আমাক এই ল’ৰায়েই শান্তনা দিব.” এই বুলি কৈ তেওঁ তেওঁৰ নাম নোহc ৰাখিলে.” (আদিপুস্তক ৫:২৯). কোনেও আপোনাক সান্ত্বনা আৰু সান্ত্বনা দিব নোৱাৰে, যেনেকৈ কেৱল প্ৰভুৱেই নিখুঁত সান্ত্বনা আৰু শান্তি দিব পাৰে.

পৃথিৱীত মানুহে সকলো আশা হেৰুৱাই অসুবিধাৰ সময়ত বিমোৰত পৰে. তেওঁ নিজৰ ইচ্ছামতে কাম কৰে আৰু প্ৰয়োজনৰ সময়ত তেওঁক সহায় কৰিবলৈ কোনো লোক নোহোৱাকৈয়ে ৰৈ যায়. যেতিয়া হঠাতে বিপদ, দুৰ্ঘটনা বা দীৰ্ঘদিনীয়া ৰোগে তেওঁক আঘাত কৰে তেতিয়া তেওঁ দুখী আৰু ভয় কৰে.

যেতিয়াই আপুনি অশান্তি আৰু ভয় কৰে; যেতিয়াই আপুনি অনুভৱ কৰে যে আপোনাৰ সহায় কৰিবলৈ কোনো নাই, তেতিয়াই প্ৰভুৰ মৰম আৰু কৃপাময় মাতে আপোনাক মাতে আৰু কয়, “আপোনাৰ হৃদয় বিচলিত নহ’ব”. ই আপোনাক সান্ত্বনা দিয়ে আৰু শান্তি প্ৰদান কৰে. সেই একেই মাত যিয়ে উত্তাল সাগৰকো তিৰস্কাৰ কৰিছিল; আৰু ধুমুহাই তেওঁলোকক নিশ্চল থাকিবলৈ আজ্ঞা দিলে. ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, প্ৰভুৰ ওপৰত সদায় বিশ্বাস ৰাখক.

অধিক ধ্যান-ধাৰণাৰ বাবে পদ: “ তোমালোকৰ ঈশ্বৰে কৈছে, মোৰ লোকসকলৰ শান্ত্বনা হওক.”(যিচয়া ৪০:১).