এপ্ৰিল 04 – উচ্চতাত !

“পৃথিবীৰ পার্বত্য ঠাইৰ ওপৰত তেওঁ যাকোবক ৰাখিলে, খেতিত উৎপন্ন হোৱা শস্য খাবলৈ দিলে; শিলনিৰ পৰা মধু আৰু শিলাময় দুৰাৰোহ পাহাৰৰ পৰা তেল দি পৰিপুষ্ট কৰিলে.” (দ্বিতীয় বিবৰণ ৩২:১৩).

ইস্ৰায়েলক আশীৰ্ব্বাদ কৰাটো যিহোৱাৰ ইচ্ছা আৰু সন্তুষ্ট. আমি কেতিয়াও পাহৰিব নালাগে যে প্ৰভুৱে আমাক আশীৰ্বাদ দিবলৈ আগ্ৰহী; সেই বিষয়ে আমি কেতিয়াও কোনো সন্দেহ কৰা উচিত নহয়.

আমি যেতিয়া আমাৰ জাতিটোলৈ চাম, তেতিয়া আপুনি বহুতো অনা-ইহুদী লোকে বহুত কৰ্তৃত্বৰে উচ্চ পদবী দখল কৰা দেখিব. প্ৰভুৱে আগ্ৰহী যে তেওঁৰ লোকসকলে অনা-ইহুদীসকলতকৈ অধিক আশীৰ্বাদ পাওক.

যেতিয়া প্ৰভুৱে আদম গঠন কৰিছিল, তেতিয়া তেওঁ এখন বাগিচা সাজিছিল যিখন উত্তম আৰু উৰ্বৰ আছিল; সকলো ধৰণৰ ফল ধৰা গছৰ সৈতে. যেতিয়া প্ৰভুৱে অব্ৰাহামৰ বংশধৰক এটা জাতি দিবলৈ ইচ্ছা কৰিছিল, তেতিয়া তেওঁ প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল আৰু তেওঁলোকক কনান দিছিল : গাখীৰ আৰু মৌৰ দেশ.

আৰু আমাৰ নতুন নিয়মত ঈশ্বৰৰ সন্তানসকলৰ বাবে তেওঁ কেৱল সংসাৰিক আশীৰ্বাদৰ প্ৰতিজ্ঞা কৰা নাই, কিন্তু ওপৰৰ পৰা আশীৰ্বাদ আৰু আধ্যাত্মিক আশীৰ্বাদৰ প্ৰতিজ্ঞাও দিছে.

বহুতে ভাবে যে দৰিদ্ৰতা থাকিলেও তেওঁলোকে আধ্যাত্মিক অগ্ৰগতি লাভ কৰিব পাৰে. আৰু তেওঁলোকৰ দৃষ্টিভংগীৰ বাবে প্ৰভুৱে তেওঁলোকক আশীৰ্বাদ দিবলৈ সক্ষম হোৱা নাই. যেতিয়া ঈশ্বৰৰ সন্তান আশীৰ্ব্বাদ হয়, তেতিয়াহে তেওঁলোক আনৰ বাবে আশীৰ্বাদৰ চেনেল হ’ব পাৰে.

যেতিয়া বিশ্বাসীসকলে ধন্য হয়, তেতিয়াহে তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ পৰিচৰ্যাক সমৰ্থন কৰিব পাৰিব, তেওঁলোকৰ উদাৰ প্ৰসাদৰ জৰিয়তে. গীৰ্জা নিৰ্মাণ কৰিব পৰা গ’ল; এনে দশম ভাগ আৰু প্ৰসাদৰ যোগেদিহে মিছনেৰীক পথাৰলৈ পঠিয়াব পৰা গ’ল. আমাক আশীৰ্বাদ দিয়াটো ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা. শাস্ত্ৰই কৈছে, “যিহোৱাই আপোনালোকক মূৰ কৰিব, নেগুৰ নকৰিব; আপোনালোকৰ স্থান কেৱল ওপৰত থাকিব, কেতিয়াও তলত নাথাকিব, যদিহে আপোনালোকে আপোনালোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ যি যি আজ্ঞা মই আজি আপোনালোকক দিছো, সেইবোৰ শুনি আৰু পালন কৰি সেই মতে কাৰ্য কৰে, ” (দ্বিতীয় বিবৰণ ২৮:১৩).

আপোনাৰ নিম্ন অৱস্থাত আপোনাক চিন্তা কৰা প্ৰভুক ধন্যবাদ আৰু প্ৰশংসা কৰক. যি প্ৰভুৱে তোমাক তোমাৰ নিম্ন অৱস্থাত ভাবিছিল, তেওঁ তোমাক একে অৱস্থাত থাকিবলৈ নিদিয়ে, কিন্তু তোমাক উচ্চতালৈ তুলি দিব. আৰু তোমালোকে নিম্ন অৱস্থাত থকাৰ প্ৰয়োজন নাই. শাস্ত্ৰই কৈছে, “কিয়নো আপোনালোকে প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ অনুগ্ৰহ জানে৷ তেওঁ ধনী আছিল যদিও, তেওঁৰ দৰিদ্ৰতাৰ দ্বাৰাই আপোনালোক যেন ধনী হয়, তাৰ বাবে তেওঁ দৰিদ্ৰ হ’ল৷” (২ কৰিন্থীয়া ৮:৯).

কিমান সত্য যে তেওঁ আমাক ধনী কৰাৰ উদ্দেশ্যে দুখীয়া হৈ পৰিল. যদি তেনেকুৱা হয়, তেন্তে আমি ধন-সম্পত্তিৰ দিশত কাম কৰা উচিত নহয়নে? ধন-সম্পত্তি বুলি ক’লে ইয়াৰ অৰ্থ কেৱল সংসাৰিক ধন-সম্পত্তি নহয়. কিন্তু ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে আমি অনুগ্ৰহ, দয়া, ঐশ্বৰিক প্ৰেম আৰু পবিত্ৰতাৰে ধনী হোৱা উচিত. সকলো ৰূপ আৰু সোণ যিহোৱাৰ; পাহাৰ আৰু সকলো জীৱ-জন্তু তেওঁৰ. ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, প্ৰতিটো ভাল উপহাৰ আমাৰ প্ৰিয় প্ৰভুৰ পৰা নামি আহে.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “তোমালোক মিচৰৰ দেশৰ পৰা ওলাই অহা দিনৰ দৰে, মই তেওঁলোকক আচৰিত কাৰ্য দেখুৱাম. দেশবাসীয়ে সেই সকলো দেখিব আৰু নিজৰ সকলো পৰাক্ৰমৰ বিষয়ে লাজ্জিত হ’ব, তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ হাত মুখত দিব, আৰু তেওঁলোকৰ কাণ কলা হ’ব.” (মীখা ৭:১৫-১৬).