আগস্ট 29 – পবিত্ৰ আত্মা আপোনাৰ মাজত আছে!

” তোমালোক যেতিয়া মিচৰৰ পৰা ওলাই আহিলা, তেতিয়া প্রতিজ্ঞাবোৰ অন্তৰ্ভুক্ত কৰাৰ দ্বাৰাই, মই তোমালোকৰ সৈতে নিয়ম স্থাপন কৰিলোঁ। আৰু মোৰ আত্মা তোমালোকৰ মাজত স্থিতি ল’লে; সেয়ে তোমালোকে ভয় নকৰিবা।”(হাগ্গাই ২: ৫)।

‘পবিত্ৰ আত্মা আপোনালোকৰ মাজত আছে’, পয়গম্বৰ হাগ্গাইৰ জৰিয়তে আমাক দিয়া প্ৰতিশ্ৰুতি।  আমি ঈশ্বৰে ইস্ৰায়েলসকলক এই প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়াৰ প্ৰসংগত ধ্যান কৰাটো অতি আৱশ্যক।  প্ৰভুয়ে চলোমনৰ জৰিয়তে এটা গৌৰৱময় মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰিছিল।  কিন্তু চলোমনে পিছলৈ গৈ চিডোনীয়সকলৰ দেৱী অষ্টোৰেথৰ সন্মুখত আৰু মিলকমৰ পিছত অম্মোনাইটসকলৰ ঘৃণিত (১ ৰজা ১১: ৫) আগত নমস্কাৰ কৰিলে।

ইস্ৰায়েলৰ লোকসকলেও আন দেৱতাৰ পিছে পিছে গৈ মূৰ্তিপূজালৈ গৈছিল।  ঈশ্বৰৰ মন্দিৰটো কেৱল কিছুমান পৰম্পৰা আৰু ৰীতি-নীতি পূৰণ কৰাৰ স্থান হিচাপে আছিল।  ঈশ্বৰে এই অপকৰ্মবোৰৰ দ্বাৰা দুখিত হৈছিল আৰু ইস্ৰায়েলসকলৰ বিৰুদ্ধে বাবিলৰ ৰজাক ডাঙৰ-দীঘল কৰিছিল।  আৰু ৰজা নেবুচাদনেজ্জাৰে ঈশ্বৰৰ মন্দিৰটো সম্পূৰ্ণৰূপে ধ্বংস কৰি মাটিত পেলাই দিছিল।

তাৰ পিছত বাবিলৰ বন্দীত্বৰ পৰা ইস্ৰায়েলসকলক ঘূৰাই অনাৰ দিন আহিল।  প্ৰভুয়ে জেৰুব্বাবেলৰ হৃদয়ক পুনৰ প্ৰভুৰ ঘৰ নিৰ্মাণ কৰিবলৈ নেতৃত্ব দিছিল।   ঈশ্বৰে ঈশ্বৰৰ মন্দিৰপুনৰ নিৰ্মাণৰ এই মহান কাৰ্য্যৰ বাবে ৰজাৰ কাপ-বাহক এজৰা, লিপিকাৰ আৰু নেহেমিয়াকো ডাঙৰ-দীঘল কৰিছিল।  আৰু ভৱিষ্যতবক্তা হাগ্গাই তেওঁলোকক ভৱিষ্যতবাণীৰ শব্দৰে উৎসাহিত কৰি থাকিল।  যদিও জেৰুব্বাবেলে মন্দিৰৰ ভেটি স্থাপন কৰিছিল, তেতিয়া ইমান বাধা আছিল যে তেওঁ ষোল্ল বছৰৰ পাছতো ভৱনটো সম্পূৰ্ণ কৰিব নোৱাৰিলে।  ইমানবোৰ চানবালাট আৰু টবিয়াছ উঠি আহিছিল আৰু কামটো আগবাঢ়ি যোৱাত বাধা দিছিল।  যিহেতু জেৰুব্বাবেলৰ হাতত পৰ্যাপ্ত সম্পদ বা প্ৰয়োজনীয় জনশক্তি নাছিল, সেয়েহে তেওঁ কামটো সম্পূৰ্ণ কৰিব নোৱাৰিলে।

কিন্তু ঈশ্বৰে তেওঁৰ সন্তানসকলক উৎসাহিত কৰিবলৈ ইচ্ছা কৰিছিল, যিসকলে ইমান ভাগৰুৱা হৈ পৰিছিল।  সেইবাবে তেওঁ এইদৰে কৈছিল: “তোমালোক যেতিয়া মিচৰৰ পৰা ওলাই আহিলা, তেতিয়া প্রতিজ্ঞাবোৰ অন্তৰ্ভুক্ত কৰাৰ দ্বাৰাই, মই তোমালোকৰ সৈতে নিয়ম স্থাপন কৰিলোঁ। আৰু মোৰ আত্মা তোমালোকৰ মাজত স্থিতি ল’লে; সেয়ে তোমালোকে ভয় নকৰিবা।”(হাগ্গাই ২: ৫)৷  হয়, যেতিয়া পবিত্ৰ আত্মা আপোনাৰ সৈতে থাকে, তেতিয়া আপুনি কোনো বস্তুৰ প্ৰতি ভয় বা ভয় খোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই।  তেতিয়া তেওঁ উত্তৰ দি মোক এই কথা ক’লে, “জৰুব্বাবিললৈ অহা যিহোৱাৰ বাক্য এই, ‘শক্তি বা পৰাক্ৰমৰ দ্বাৰাই নহয়, কিন্তু মোৰ আত্মাৰ দ্বাৰাইহে,’ ইয়াক বাহিনীসকলৰ যিহোৱাই কৈছে।”(জখৰিয়া ৪: ৬)৷

পুৰণি নিয়মৰ দিনত ইস্ৰায়েলসকলে তাম্বু আৰু ঈশ্বৰৰ মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰিছিল।  কিন্তু নতুন নিয়মৰ সময়ত, আমি খ্ৰীষ্টৰ ভেটিআৰু এপষ্টোলিক মতবাদৰ ওপৰত এখন প্ৰাসাদ তৈয়াৰ কৰিছোঁ।   যদি এই ভৱনটোৰ কাম কোনো বাধা অবিহনে চলি থাকিব লাগে, তেন্তে পবিত্ৰ আত্মা আপোনাৰ ভিতৰত থকাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ।  যেতিয়া পবিত্ৰ আত্মা আপোনাৰ ওচৰত থাকে, আপুনি কেতিয়াও ভয় বা অসুবিধাত নপৰে।  তেওঁ নিজেই আপোনাৰ ভিতৰত থাকিব আৰু শেষলৈকে আপোনাক পথ প্ৰদৰ্শন কৰিব।

ইয়াৰ উপৰিও ধ্যান ৰখাৰ বাবে পদ: “সেয়ে লোকসকলে পশ্চিম দিশৰ পৰা যিহোৱাৰ নামলৈ, আৰু সূৰ্য উদয় হোৱা ফালৰ পৰা তেওঁৰ প্ৰতাপলৈ ভয় কৰিব; bযেতিয়া শত্রু প্লাৱনৰ দৰে আহিব, তেতিয়া যিহোৱাৰ আত্মা ধ্বজাৰ দৰে তাৰ বিৰুদ্ধে থাকিব।”(যিচয়া ৫৯: ১৯)