আগষ্ট 26 – যদি আপুনি ঈশ্বৰৰ সন্তান !

“তাৰ পাছত তেওঁলোক যিৰীহো নগৰলৈ আহিল. তেওঁ যি সময়ত নিজৰ শিষ্য সকলৰ সৈতে বহু লোকৰ লগত যিৰিহো নগৰৰ পৰা গৈ আছিল, সেই সময়ত পথৰ দাঁতিত তীময়ৰ পুতেক বাৰতীময় নামৰ এজন অন্ধ ভিখাৰী বহি আছিল.” (মাৰ্ক ১০:৪৬).

ল’ৰা-ছোৱালীক কিবা এটা প্ৰয়োজন হ’লে পিতৃ-মাতৃৰ পৰা সঠিকভাৱে বিচাৰে.  কিন্তু ভিক্ষাৰীসকলে দান-বৰঙণি বিচৰাৰ সময়ত অনুৰোধ আৰু অনুৰোধ কৰে.  ঘৰত আৰু বাছ ষ্টেণ্ডত কিছু খাদ্যৰ বাবে ভিক্ষা খুজি থকা আমি শুনিছো.

যদি আপুনি ঈশ্বৰৰ সন্তান, তেন্তে আপুনি তেওঁক সঠিকভাৱে সুধিব পাৰে.  আপুনি দানৱবোৰক আঁতৰাই পেলাব পাৰে, আপুনি ঈশ্বৰৰ নিৰাময় লাভ কৰিব পাৰে আৰু ঈশ্বৰৰ প্ৰতিজ্ঞাসমূহ লাভ কৰিব পাৰে, প্ৰাৰ্থনাত চেষ্টা কৰি.  যদি আপুনি তেওঁৰ সন্তান, তেন্তে আপুনি তেওঁৰ লগত ভোজন কৰে; তেওঁৰ লগত পিঠা আৰু দ্ৰাক্ষাৰস ৰাখক; আৰু তেওঁৰ লগত গভীৰ সঙ্গতি ৰাখক.

এবাৰ এগৰাকী গ্ৰীক মহিলাই নিজৰ কন্যাৰ মুক্তিৰ বাবে যীচু খ্ৰীষ্টৰ ওচৰলৈ আহিছিল. তাই ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদ বিচাৰিলেও ঈশ্বৰৰ সন্তান হ’বলৈ আৰু খ্ৰীষ্টক নিজৰ ত্ৰাণকৰ্তা হিচাপে গ্ৰহণ কৰিবলৈ অনিচ্ছুক আছিল. সেইবাবেই তাই তেওঁক ক’লে, ‘প্ৰভু, তথাপিও টেবুলৰ তলৰ সৰু কুকুৰবোৰেও ল’ৰা-ছোৱালীৰ টুকুৰাবোৰ খায়’” (মাৰ্ক ৭:২৬-২৮).

আমাৰ প্ৰভুৱে তেওঁক মৰমেৰে ‘আব্বা, পিতৃ’ বুলি ক’বলৈ পুত্ৰত্বৰ আত্মা দিছে.

প্ৰভুৱে নিজেই আমাক এটা প্ৰতিজ্ঞা দিছে, আৰু কৈছে, “তুমি মোৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰা; তাতে মই তোমাক উত্তৰ দিম, আৰু তুমি নজনা মহত আৰু অগম্য কথা তোমাক জনাম.” (যিৰিমিয়া ৩৩:৩). কিন্তু, আপুনি প্ৰথমে নিশ্চিত কৰা উচিত যে আপুনি ঈশ্বৰৰ সন্তান.

যেতিয়া এজন মানুহে খ্ৰীষ্টক গ্ৰহণ কৰে, তেতিয়া তেওঁৰ নাম স্বৰ্গত জীৱনৰ পুস্তকত লিখা হয়. তেওঁ ঈশ্বৰৰ সন্তান হৈ পৰে, স্বৰ্গীয় পৰিয়ালত. যদিও তেওঁ মাকৰ গৰ্ভত গৰ্ভধাৰণ কৰিছিল, তথাপিও প্ৰভুৱে মুক্তি পালে তেওঁৰ পুনৰ জন্ম হয়.  তাৰ পিছত বাপ্তিস্ম লোৱাৰ সময়ত তেওঁ পানীৰ পৰাই জন্ম লয়.

প্ৰভু যীচুৱে কৈছিল, “উত্তৰত যীচুৱে নীকদীমক ক’লে, “মই আপোনাক সঁচাকৈয়ে কওঁ, নতুন জন্ম নহ’লে, কোনেও ঈশ্বৰৰ ৰাজ্য দেখা পাব নোৱাৰে.” (যোহন ৩:৩).  তাৰ পাছত যেতিয়া তেওঁ পবিত্ৰ আত্মাৰ অভিষেক লাভ কৰে, তেতিয়া তেওঁ আত্মাৰ পৰা জন্ম লয়. আৰু ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ হিচাপে তেওঁক সকলো অধিকাৰ প্ৰদান কৰা হয়.

যেতিয়া আপুনি তেওঁক ‘পিতৃ’ বুলি ক’ব, তেতিয়া প্ৰভুৱে ‘মোৰ সন্তান’ বুলি উত্তৰ দিব. প্ৰভুৱে কৈছে, “বিপদৰ দিনত মোক মাতিব; মই তোমাক উদ্ধাৰ কৰিম, আৰু তুমি মোৰ মহিমা কৰিবা” (গীতমালা ৫০:১৫).

প্ৰভুৱে কৈছে, “ তেওঁ মোক মাতিব, তাতে মই তেওঁক উত্তৰ দিম; সঙ্কটৰ কালত মই তেওঁৰ সঙ্গী হ’ম; মই তেওঁক উদ্ধাৰ কৰিম, গৌৰৱাম্বিতও কৰিম.  মই দীৰ্ঘ আয়ুস দি তেওঁক সন্তুষ্ট কৰিম; মোৰ পৰিত্ৰাণ তেওঁক দেখুৱাম.”(গীতমালা ৯১:১৫-১৬).

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “বাপেকে নিজ সন্তানক স্নেহ কৰাৰ দৰে যিহোৱাই তেওঁলৈ ভয় ৰাখোঁতাসকলক স্নেহ কৰে;” (গীতমালা ১০৩:১৩).