অক্টোবৰ 05 – সম্পূৰ্ণ জীৱন !

“তোমালোকৰ দেশত কোনো মহিলাৰ গৰ্ভপাত নহ’ব, আৰু কোনো বাঁজী হৈ নাথাকিব. মই তোমালোকক দীর্ঘায়ু দিম. “তোমালোকৰ দেশত কোনো মহিলাৰ গৰ্ভপাত নহ’ব, আৰু কোনো বাঁজী হৈ নাথাকিব. মই তোমালোকক দীর্ঘায়ু দিম. ” (যাত্ৰাপুস্তক ২৩:২৬).

যি প্ৰভুৱে আপোনাৰ আয়ুস দীঘলীয়া কৰে, আপোনাৰ জীৱনৰ সকলো দিন আপোনাক সুস্বাস্থ্য, শক্তি আৰু সিদ্ধ কৰক. পখিলা এটা পখিলালৈ ৰূপান্তৰিত হোৱাৰ আগতে বহু পৰ্যায়ৰ মাজেৰে পাৰ হ’বলগীয়া হয়. পাতৰ ওপৰত কণীৰ পৰা ই প্ৰাপ্তবয়স্ক পখিলা হোৱাৰ আগতে পলু, আৰু প্যুপা পৰ্যায়ৰ মাজেৰে পাৰ হয়. প্ৰতিটো পৰ্যায়তে বিপদ আৰু বিপদ থাকে; উদাহৰণস্বৰূপে, কণীবোৰ ধ্বংস হ’ব পাৰে, পলুটো চৰাইবোৰে চেপিব পাৰে. কিন্তু প্ৰভুৱে আপোনাৰ জীৱনৰ সকলো দিন সিদ্ধ কৰাৰ প্ৰতিজ্ঞা কৰিছে.

প্ৰথম মানুহ আদমে ন শ ত্ৰিশ বছৰ জীয়াই আছিল (আদিপুস্তক ৫:৫). কিন্তু যেতিয়া জগতত পাপ বৃদ্ধি পালে, তেতিয়া প্ৰভুৱে ক’লে, “এই অবস্থা দেখি যিহোৱাই ক’লে, “মোৰ আত্মাbই চিৰকাললৈকে মানুহত থাকি অধিকাৰ নচলাব; কিয়নো মানুহ ৰক্তমাংসৰে গঠিত মাত্ৰ. তেওঁলোক এশ বিশ বছৰ জীয়াই থাকিব.” (আদিপুস্তক ৬:৩). ঈশ্বৰৰ মানুহ মোচিয়ে কৈছে, “আমাৰ আয়ুস মাত্র সত্তৰ বছৰ, হয়তো শক্তি থাকিলে, আশী বছৰো হ’ব পাৰে; তথাপিতো আমি শক্তিa থকা বছৰবোৰত মাথোন দুখ আৰু ক্লেশ থাকে; বছৰবোৰ বেগাই ঢুকাই যায় আৰু আমিও পলকতে উড়িb যাওঁ.” (গীতমালা ৯০:১০).

এই পৃথিৱীৰ কবিসকলে মানুহৰ জীৱনটোক বুদবুদৰ লগত তুলনা কৰিছে. যাকোব, ঈশ্বৰৰ মানুহজনে জীৱনক বাষ্পৰ সৈতে তুলনা কৰি কৈছে, “কিন্তু কালিলৈ কি ঘটিব, সেই বিষয়ে আপোনালোকে নাজানে আৰু আপোনালোকৰ জীৱন নো কি? কিয়নো এখন্তেক দেখা পোৱা হৈ পাছত দেখা নোপোৱা যি ভাপ, আপোনালোক সেই ভাপ স্বৰূপ৷” (যাকোব ৪:১৪).

মোচিয়ে জীৱনক ঘাঁহৰ লগত তুলনা কৰিছে যি ৰাতিপুৱা ফুলি উঠি ডাঙৰ হয় আৰু সন্ধিয়া কাটি শুকাই যায় (গীতমালা ৯০:৫-৬). ইয়োবে কৈছে, “মোৰ আয়ুস তাঁতীৰ হাতৰ মাকোতকৈয়ো বেগী, আৰু বিনা আশাৰে ঢুকায় যায়.” (ইয়োব ৭:৬). “তিৰোতাৰ পৰা জন্ম পোৱা যি মনুষ্য, তেওঁ অলপদিনীয়া আৰু দুখেৰে পৰিপূৰ্ণ.”(ইয়োব ১৪:১). এই সকলোবোৰৰ মাজতে প্ৰভুৱে আপোনাৰ জীৱনৰ সকলো দিন সিদ্ধ কৰাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিছে.

নানা চিন্তাৰে হৃদয়ত অশান্তি পাইছেনে; আপুনি আপোনাৰ ৰোগত বলি হ’ব নে প্ৰভুৱে আপোনাক তুলি ল’ব; মোৰ সন্তানৰ কি হ’ব – কিয়নো মই এতিয়াও তেওঁলোকৰ প্ৰতি মোৰ দায়িত্ব পালন কৰিব পৰা নাই৷ অশান্তি নাপাব. প্ৰভুৱে দীৰ্ঘায়ুৰে সন্তুষ্ট হ’বলৈ আৰু আপোনাক তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ দেখুৱাবলৈ প্ৰতিজ্ঞা কৰিছে (গীতমালা ৯১:১৬).

আমাৰ আধ্যাত্মিক পূৰ্বপুৰুষ অব্ৰাহামৰ বিষয়ে শাস্ত্ৰই কৈছে, “অব্ৰাহামে সম্পূৰ্ণ আয়ুস পাই এক উত্তম বৃদ্ধ অৱস্থাত মৃত্যু বৰণ কৰিলে আৰু তেওঁ ওপৰ পিতৃসকলৰ ওচৰলৈ গ’ল.” (আদিপুস্তক ২৫:৮). আৰু ইচহাকৰ বিষয়ে শাস্ত্ৰই কৈছে, “ৰাহেলৰ মৃত্যু হোৱাৰ পাছত ইফ্ৰাথ অৰ্থাৎ বৈৎলেহেমলৈ যোৱা বাটৰ ওচৰতে তেওঁক মৈদাম দিলে.” (আদিপুস্তক ৩৫: ২৯). ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, প্ৰভুৱে আপোনালোকৰ জীৱনৰ সকলো দিন নিশ্চয় সিদ্ধ কৰিব.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “কিয়নো মোৰ দ্বাৰাই তোমাৰ আয়ুস বৃদ্ধি হ’ব, আৰু তোমাৰ জীৱনৰ বছৰবোৰ বাঢ়ি যাব.”(হিতোপদেশ ৯:১১). “যিহোৱালৈ থকা ভয়ে আয়ুস বৃদ্ধি কৰে; কিন্তু দুষ্টবোৰৰ বছৰবোৰ কমি যাব.” হিতোপদেশ ১০:২৭).