ਦਸੰਬਰ 27 – প্ৰভু কেনে ধৰণৰ ব্যক্তি?

“তেওঁ যীচুক চাবলৈ অৰ্থাৎ যীচু নো কোন হয় জানিবৰ বাবে, তেওঁক চাবলৈ বহুত চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু মানুহৰ ভিৰ বেছি হোৱা বাবে যীচুক দেখা নাপালে, কাৰণ তেওঁ চুটি-চাপৰ লোক আছিল।(লূক ১৯: ৩)।

বহুতে এই প্ৰশ্নটোৰ প্ৰতি ভিন্ন মত প্ৰকাশ কৰে: ‘প্ৰভু কেনে ধৰণৰ ব্যক্তি?’।  কিন্তু আভ্যন্তৰীণভাৱে তেওঁলোকৰ প্ৰভুৰ বিষয়ে এনে দৃষ্টিভংগী ৰখাৰ কাৰণ থাকিব।  এবাৰ ঈশ্বৰৰ এজন মন্ত্ৰীয়ে ভগৱানৰ বিষয়ে এইদৰে কৈছিল: “তেওঁ এক উচ্চ-ভল্টেজ বৈদ্যুতিক প্ৰবাহৰ দৰে।  আপুনি তেওঁৰ সৈতে কাম কৰা উচিত।  আৰু যদি আপুনি তেওঁৰ প্ৰতি উদাসীন হ’ব, বৈদ্যুতিক প্ৰবাহই আপোনাক বাহিৰলৈ পেলাই দিব”।  তেওঁৰ জীৱনৰ বহুতো লোকচান আৰু তিক্ত অভিজ্ঞতাই সেই মন্ত্ৰীজনৰ বাবে ঈশ্বৰৰ প্ৰতি এনে দৃষ্টিভঙ্গী ৰাখিবলৈ কাৰণ আছিল।

আন এজন ব্যক্তিয়ে এইদৰে কৈছিল: “যিমুহূৰ্তত মই ঈশ্বৰৰ বিষয়ে চিন্তা কৰোঁ, মই এক দোষী বিবেকত ভুগিছোঁ।  মোৰ মৃত্যুৰ পিছত তেওঁ মোৰ সৈতে কি কৰিব তাক লৈ মই ভয়ানকভাৱে ভয় কৰোঁ।  মই নিজকে তেওঁৰ উপস্থিতিত থিয় হ’বলৈ এজন দুৰ্বল ব্যক্তি বুলি ভাবো”।  ঈশ্বৰৰ এই দৃষ্টিভঙ্গী তেওঁৰ পাপৰ ওপৰত আধাৰিত, যাৰ ফলত তেওঁৰ মনত অপৰাধ ৰখা হৈছিল।  ইয়াৰ বাবে, তেওঁ কোনো অগ্ৰগতি লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হোৱা নাছিল।

আন এজন ব্যক্তি আছিল, যি ঈশ্বৰৰ কথা উল্লেখ কৰি নিয়ন্ত্ৰণহীনভাৱে খং কৰে।  তেওঁ সদায়ে এইদৰে প্ৰশ্ন কৰিছিল: “যদি ঈশ্বৰ আছে, তেন্তে কিয় ইমান তেজ ওলোৱা, বা অজ্ঞাত মৃত্যু বা ভয়ংকৰ যুদ্ধ হোৱা উচিত?”  ইয়াৰ কাৰণ আছিল তেওঁ যুদ্ধত মাক-দেউতাকক হেৰুৱাইছিল, যেতিয়া তেওঁ বহুত সৰু আছিল, যিটোৱে তেওঁক গভীৰভাৱে প্ৰভাৱিত কৰিছিল।  সেই গভীৰ বেদনাবোৰে তেওঁক ঈশ্বৰক তেওঁৰ ব্যক্তিগত ত্ৰাণকৰ্তা হিচাপে জনাত বাধা দিছিল।

সেই দিনৰ শাস্ত্ৰপঢ়াত আমি জাকচাউচক যীচু কোন সেই বিষয়ে জানিবলৈ উপায় বিচাৰি উলিওৱা দেখিবলৈ পাওঁ।  আৰু যিহেতু তেওঁ যীচুৰ প্ৰেমৰ দ্বাৰা স্পৰ্শ কৰিছিল, সেয়েহে তেওঁ এক ডাঙৰ পৰিৱৰ্তনৰ সন্মুখীন হৈছিল।  যীচুক তেওঁৰ হৃদয়ত আৰু নিজৰ ঘৰলৈ স্বাগতম জনোৱাৰ বাবে তেওঁ যিকোনো ত্যাগ কৰিবলৈ সম্পূৰ্ণৰূপে প্ৰস্তুত আছিল।  তেওঁ মিছা উপায়েৰে লাভ কৰা যিকোনো বস্তুৰ বাবে চাৰিগুণ পুনৰুদ্ধাৰ কৰিবলৈ হৃদয়ত দৃঢ় সংকল্প লৈছিল।  যিহেতু প্ৰভু পবিত্ৰ, তেওঁ নিজৰ জীৱনত পবিত্ৰ হোৱাৰ বাবে আগ্ৰহী আছিল।

আপোনাৰ সৃষ্টিকৰ্ত্তা, প্ৰেমময় বন্ধু আৰু আপোনাৰ আত্মাৰ প্ৰেমিক হিচাপে প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্ট আছেনে?  আপুনি তেওঁক আপোনাৰ হৃদয়েৰে ভাল পায় নেকি?  ইব্ৰীসকলৰ লেখকে এইদৰে লিখিছে: ” কিন্তু বিনা বিশ্বাসেৰে ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰা অসাধ্য; কিয়নো, ঈশ্বৰ যে আছে, আৰু তেওঁ যে তেওঁক বিচৰা লোকৰ পুৰস্কাৰ দিওঁতা হয়, ইয়াকে তেওঁৰ ওচৰলৈ চপা মানুহে বিশ্বাস কৰিব লাগে।” (ইব্ৰী ১১: ৬)৷

ঈস্বৰৰ মৰমিয়াল সন্তান, ঈশ্বৰ কোন সেই বিষয়ে ভালদৰে বুজি পোৱা আৰু তেওঁৰ বাবে আনন্দদায়ক জীৱন যাপন কৰা।  তেওঁৰ বৈশিষ্ট্যবোৰ জানক আৰু ঈশ্বৰৰ ভয়ত জীয়াই থাকক।  যেতিয়া আপুনি তেওঁক বিচাৰে, তেতিয়া তেওঁ নিশ্চিতভাৱে আপুনি বিচৰা খিনি মঞ্জুৰ কৰিব।

মন কৰিবলগীয়া:”যীচুৱে ক’লে, “হে ফিলিপ, তোমালোকৰ সৈতে ইমান দিন থকাতো তুমি মোক চিনি পোৱা নাই নে? যি জনে মোক দেখিলে, তেওঁ মোৰ পিতৃকেই দেখিলে; ইয়াৰ পাছতো পিতৃক দেখুৱাওঁক বুলি কেনেকৈ কব পাৰিলা?” ( যোহন ১৪:৯)।