অক্টোবর 30 – মেঘৰ চা!

” তেওঁ যেতিয়া কথা কৈ আছিল, সেই সময়ত এচপৰা উজ্জ্বল মেঘে তেওঁলোকক ঢাকি ধৰিলে…( মথি ১৭:৫)।

যেতিয়া যীশু আৰু তেওঁৰ শিষ্য পাহাৰত প্ৰাৰ্থনা কৰিবলৈ গল, তেতিয়া তেওঁ লোকৰ ওচৰত তেওঁৰ ৰূপান্তৰিত হল। তেওঁৰ মুখমণ্ডল সূৰ্যৰ দৰে জকমক  উজ্জ্বল হৈছিল আৰু তেওঁৰ কাপোৰ  বগা হয় গৈছিল।

তাত মুচি আৰু এলিয়া তেওঁৰ সৈতে কথা পাতি প্ৰকাশ হল। যেতিয়া তেওঁ কৈছিল তেতিয়া এটি উজ্বল ডাৱৰ তেওঁৰ ওপৰত চা হয় পৰিল। কিমান ভাল হয়! সেই অনুভৱ আৰু তাৰ ওপৰত চায়া  ডাৱৰৰদৰে, উৎকৃষ্ট আধ্যাত্মিক ৰহস্যৰ বিষয়ে শিকা হৈছিল। সেই ডাৱৰৰ  দৰে  যি চা কৰে, পবিত্র আত্মা আপোনাৰ ওপৰত চা কৰে, আৰু দিব্যি ৰহস্য প্ৰকাশ কৰে।

যেতিয়া তেওঁ লোকৰ ওপৰত উজ্বল ডাৱৰ আৱৰি ধৰিলে, তেতিয়া ডাৱৰৰ পৰা এয়া মাত্র ওলাল:” এওঁ মোৰ প্ৰিয় পুত্ৰ, এওঁত মই পৰম সন্তুষ্ট, এওঁৰ কথা শুনা।”( মথি ১৭:৫)। পুৰনি নিয়মৰ দিনত, যেতিয়া তেওঁ জংঘলত আছিল, তেতিয়া ডাৱৰে স্তম্ভ ৰূপে তেওঁ লোকক আৱৰি লৈছিল। মেঘৰ সেই স্তম্ভয় চা প্ৰদান কৰিলে আৰু সূৰ্য তেওঁৰ ৰক্ষা কৰিলে। কিয়নো তেওঁ ডাৱৰৰ স্তম্ভৰ তলত আছিল, তেওঁ লোকে তেওঁৰ চাৰিওফালে থকা গৰমেৰে ভাগৰি যোৱা নাছিল। তেওঁ লোক ইমান গৰমৰ পৰা উৎপন্ন হোৱা যিকোনো ৰোগৰ আক্ৰমণৰ পৰা পীড়িত আছিল।

যেনেকুৱা ডাৱৰৰ স্তম্ভ, যি গৰমত অৱশেষিত কৰে, সূৰ্যৰ পৰা সুৰক্ষিত আছিল, আৰু ইস্ৰায়েলীক ঠান্ডা চা প্ৰদান কৰিছিল, যীশু খ্রীষ্ট আমাৰ আৰু পিতৃৰ মাজত মধ্যস্ত হল। যেতিয়াও আমি পৰমেশ্বৰৰ ক্ৰোধ আৰু পিতৃ পৰমেশ্বৰৰ ধৰ্মী ন্যায়ৰ যোগ্য হও, আমাৰ প্ৰভু যীশু খ্রীষ্টৰ দয়া, ডাৱৰৰ স্তম্ভ ৰূপে তাক অৱৰোধ কৰে। ক্ৰুচত  বয় যোৱা নিজৰ অমুল্য তেজৰ মাধ্যমেৰে, তেওঁ স্বৰ্গীয় পিতৃ আৰু পাপী ব্যক্তিৰ মাজত মধ্যস্থ কৰাত সক্ষম হয়।

পাঁচনি পৌলে এই দৰে লিখে :” প্ৰিয় ভাই আৰু ভনী সকল, আপোনালোকে নজনাকৈ থকা মোৰ ইচ্ছা নাই যে, আমাৰ পূৰ্বপুৰুষ সকল মেঘৰa তলত আছিল, আৰু সকলোৱেই সাগৰৰb মাজেদি পাৰ হৈছিল৷  মোচিৰ অনুকাৰী আৰু সমর্পিত হোৱাত সকলোৱে মেঘ আৰু সাগৰত বাপ্তাইজিত হ’ল৷(১ কৰন্থীয়া ১০:১, ২)।

যেতিয়া যীশু খ্রীষ্টক স্বৰ্গত তুলা হল, তেতিয়া এটি ডাৱৰে তেওঁৰ চকু জকমক কৰি তেওঁক স্বৰ্গত তুলি নিয়া হল। পৰমেশ্বৰৰ মৰমিয়াল সন্তান, তেওঁ সেয়া যি এটি ডাৱৰ স্বৰ্গত তুলি নিয়া হৈছিল, নামিব আৰু ডাৱৰত পুনৰ আকৌ আহিব। যেতিয়া তুৰী  ফুকা  হব, তেতিয়া তুমি প্ৰভুক লগ কৰিবলৈ আৰু তেওঁৰ সৈতে সদায় থাকিবলৈ ডাৱৰত একে সৈতে ধৰা খাবা।

মন কৰিবলগীয়া:” চাওক, তেওঁ মেঘৰ সৈতে আহিছে; আটাই চকুৱে তেওঁক দেখিব, যি সকলে তেওঁক বিন্ধিলে, …( প্ৰকাশিত বাক্য ১:৭)।