ਨਵੰਬਰ 20 – গভীৰ অনুভৱ!

” তেতিয়া তেওঁ এক হাজাৰ হাত জুখিলে আৰু জল সমূহৰ মাজেদি মোক নিলে; সেয়ে একাঁঠুৱা পানী”( যিহিস্কেল ৪৭:৪)

নিজৰ প্ৰাৰ্থনা জীবনত  , আপোনাক কেৱল গভীৰ স্তৰৰ অনুভৱ  সৈতে ৰব নালাগে। আপোনাক আঠুলৈকে গভীৰতা অনুভূৱক আগ আৰু মহূত্বপূৰ্ন চৰনত জাব লাগিব। এতিয়া, আঠুৰ গভীৰতা অনুভৱ কি হয়? এয়া গ্ৰহন প্ৰাৰ্থনাৰ জীবনে অৱস্থা হয়

মুক্ত অৱস্থাৰ আনন্দত অনুভৱ হোৱা পবিত্র আত্মাৰ   অনুভৱ যথেষ্ট নহয়। সেই বাবে আমাৰ প্ৰভু আঠুৰ সৈতে গভীৰ অনুভৱত আমন্ত্ৰিত কৰিছে। কেৱল প্ৰভুত আনন্দিত হবলৈ সন্তুষ্ট হোৱা প্ৰযাপ্ত নহয়, কিন্তু আপোনাৰ বাবে এয়া আৱশ্যক যে আপুনি মধ্যস্থতাৰ প্ৰাৰ্থনাৰ অনুভৱৰ ফালে আগবাঢ়ক।

প্ৰভু উৎসাহেৰে প্ৰাৰ্থনা যুজাৰুৰ প্ৰতীক্ষা কৰি আছে আৰু আঠুৰ সৈতে ৰাষ্ট্ৰৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰিবলৈ নিজৰ আঠু ঠিয় কৰক। তেওঁ আশা কৰে আৰু প্ৰতীক্ষা কৰে যে তেওঁৰ সন্তান তেওঁৰ সৈতে প্ৰাৰ্থনাত আঠু কাৰক। আমাৰ প্ৰভু যীশু খ্রীষ্ট এটি শক্তিশালী প্ৰাৰ্থনা যুদ্ধা হয়। তেওঁ হৃদয়ে হৃদয়ে বেদনাৰ সৈতে মন লগাই প্ৰাৰ্থনা কৰিলে । পবিত্র শাস্ত্ৰ আমাক কয় যে তেওঁ নিজৰ হৃদয়ত ইমান কষ্টৰ সৈতে প্ৰাৰ্থনা কৰিলে, যে তেওঁৰ ঘাম তেজৰ  ডাঙৰ ডাঙৰ টুপাল মাটিত পৰি গল ( লুক ২২:৪৪)।

পবিত্র শাস্ত্ৰত বৰ্নিত পৰমেশ্বৰৰ সকলো সাধু মহান  প্ৰাৰ্থনা যুজাৰু পোৱা গল, যিয়ে প্ৰাৰ্থনাত নিজৰ আঠুত ঠিয় হয় আধ্যাত্মিক যুদ্ধ কৰিলে। এয়া যে যেতিয়া বাবিলত প্ৰাৰ্থনা সমাপ্ত কৰিবলৈ এটি ৰজাঘৰীয়া গোচৰ জাৰি কৰিলে, কিন্তু তথাপিও দানিয়েলে  যিৰুচালেমৰ ফালে খিড়কী মুকলি কৰি প্ৰাৰ্থনা আৰু আৰাধনা কৰিবলৈ বন্ধ নকৰিলে। তেওঁ হৃদয়ত ভাবি ললে, তেওঁক সিংহৰ গাতত পেলাই দিলেও তেওঁ আঠু কাঢ়ি প্ৰাৰ্থনা কৰা নেৰো, আৰু তাতে দৃঢ় হয় থাকে, আৰু সিংহৰ মুখ বন্ধ কৰিলে, আৰু তেওঁৰ উদ্ধাৰ কৰিলে।

ইস্তিফান  নিজৰ আঠু সহায়ত এজন প্ৰাৰ্থনা যুজাৰু আছিল। যেতিয়া তেওঁৰ বিৰুদ্ধী তেওঁক মৃত্যু কৰিবলৈ শিল তুলিছিল, তেতিয়া ইস্তিফানে আঠু কাঢ়ি, স্বৰ্গৰ ফালে চালে যে পিতৃ পৰমেশ্বৰ  সোঁফালে যীশু ঠিয় আছে, আৰু ইস্তিফান বহুত আনন্দিত হল।

পৰমেশ্বৰৰ মৰমিয়াল সন্তান, আজি দেশত কোনো কঠিন আইন নায়  যি আমাক প্ৰাৰ্থনা কৰাত বাধা দিয়ে। আমাক সিংহৰ গাত বা শিল দৰি মাৰি পেলোৱাৰ ভয় আছে। আমাৰ পৰমেশ্বৰ অনুগ্ৰহৰ দ্বাৰ মুকলি কৰি থৈছে  । আৰু তেওঁ আমাক প্ৰত্যেকক আত্মা আৰু সত্যতাৰে প্ৰাৰ্থনা কৰাৰ অবশেষ দিছে।

মন কৰিবলগীয়া:”আহাঁ, আমি আঁঠুকাঢ়ি প্ৰণিপাত কৰোঁ,আমাৰ সৃষ্টিকৰ্ত্তা যিহোৱাৰ আগত আঁঠু লওঁ;” ( গীতমালা ৯৫:৬)।