জুন 22 – আলফা আৰু ওমেগা !

“প্ৰভু পৰমেশ্বৰে কৈছে – “মই আলফা আৰু ওমেগা”, “যি জন আছে, যি জন আছিল আৰু যি জন আহিব, সেই সৰ্বশক্তিমান৷” (প্ৰকাশিত বাক্য ১:৮).

গ্ৰীক ভাষাত প্ৰথম বৰ্ণমালা আলফা আৰু শেষৰ বৰ্ণমালা ওমেগা. আমাৰ প্ৰভু আমাৰ আলফা আৰু ওমেগা. প্ৰথম আৰু শেষৰ মাজৰ সকলো শব্দ বাক্যৰ আৰম্ভণি আৰু অন্ত.

*তেওঁ আদিপুস্তকৰ আৰম্ভণি. প্ৰকাশিত বাক্যৰ পুস্তকত অৱতীৰ্ণ হোৱাজনো তেওঁ.  আৰু তেওঁৱেই যিজন আদিপুস্তক আৰু প্ৰকাশিত বাক্যৰ মাজত আছে.  *

কিছুমান ষ্ট’ৰৰ নাম ক’ৰ পৰা জেডলৈ ৰখা হৈছে; কিন্তু তাতো বহুতো সামগ্ৰী উপলব্ধ নহ’ব.  কিছুমান মানুহে সকলো জানে বুলি দাবী কৰে; কিন্তু বাস্তৱত তেওঁলোকে বহু কথা নাজানে.

এনে নামেৰে পুৰুষে নিজকে উন্নীত কৰে. কিন্তু কেৱল ঈশ্বৰেই আলফা আৰু ওমেগা. আদিতে ঈশ্বৰে সকলো আলফা হিচাপে সৃষ্টি কৰিছিল. শেষত তেওঁ অনন্তকালত ওমেগা হিচাপে বাস কৰিব. আপুনি দেখিব পাৰে যে আদমে আৰম্ভণিতে হেৰুৱাই পেলোৱা সকলো বস্তু, প্ৰকাশিত বাক্যৰ পুস্তকত মানৱজাতিৰ বাবে পুনৰুদ্ধাৰ কৰা.

আলফাই ওমেগাত শিখৰত উপনীত হৈ নিখুঁততা প্ৰকাশ কৰে. গ্ৰীক ভাষাত ‘আলফা’ক হিব্ৰু ভাষাত ‘আলেফ’ আৰু ‘ওমেগা’ক ‘টাভ’ বুলি অনুবাদ কৰা হৈছে. আপোনাৰ এটা আলফা আছে: ঈশ্বৰে আপোনাক পৃথিৱীৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ আগতেই চিনি পাইছিল. মাকৰ গৰ্ভত তোমাক নামেৰে মাতিছিল.

তেওঁ কেৱল আপোনাৰ আৰম্ভণি নহয়, আপোনাৰ ওমেগাও.  যেতিয়া আপোনাৰ উশাহ-নিশাহ আপোনাক এৰি যাব, তেতিয়া ই পৃথিৱীত আপোনাৰ জীৱনৰ বাবে এক ওমেগা হ’ব. কিন্তু সেইটোৱেই আপোনাৰ অনন্ত জীৱনৰ আলফা. আৰু সেই অনন্তকালৰ বাবে কোনো ওমেগা নাই. তুমি চিৰকাল প্ৰভুৰ লগত থাকিবা.

ইহুদী ৰাব্বিসকলে কয় যে আদমে অবাধ্যতাৰ দ্বাৰা পাপ কৰিছিল. কিন্তু অব্ৰাহামে আলেফৰ পৰা তাভলৈকে প্ৰভুৰ আজ্ঞা পালন কৰিলে.  সেইবাবেই তেওঁ আমাৰ আধ্যাত্মিক ‘পূৰ্বপুৰুষ’. যেতিয়া আপুনি আৰম্ভণিৰ পৰা শেষলৈকে ঈশ্বৰৰ বাক্য পালন কৰিব, তেতিয়া ঈশ্বৰে আপোনাক শেষলৈকে আশীৰ্ব্বাদ কৰিব.

পাঁচনি পৌলে লিখিছে, “এতেকে ইমানবোৰ সাক্ষীয়ে আমাক চাৰিওফালে বেৰি থকা দেখি, আহক, আমিও আটাই বাধা আৰু আমাক লগ ধৰি থকা পাপ দূৰ কৰি আমাৰ আগত থকা দৌৰৰ পথত ধৈৰ্যৰে দৌৰোহঁক,” (ইব্ৰী ১২:১)

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, ঈশ্বৰ কেৱল তোমালোকৰ সংসাৰিক জীৱনৰ আলফা আৰু ওমেগা নহয়; কিন্তু তোমালোকৰ বিশ্বাস জীৱনৰো. তেওঁৱেই আপোনাৰ বিশ্বাসৰ আৰম্ভণি কৰে আৰু জয়েৰে তাক সম্পূৰ্ণ কৰে.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “এই ঈশ্বৰ, আমাৰ অনন্তকালৰ ঈশ্বৰ; তেওঁ চিৰকাললৈকে আমাৰ পথদৰ্শক হ’ব.” (গীতমালা ৪৮:১৪)