এপ্ৰিল 22 – আপোনাৰ ওচৰ-চুবুৰীয়াক ভাল পাওক !

“যদিহে বিধান-শাস্ত্ৰcত লিখাৰ দৰে, “তোমাৰ চুবুৰীয়াক নিজৰ নিচিনাকৈ প্ৰেম কৰিবা”, d এই ৰাজকীয় বিধান যদি আপোনালোকে সিদ্ধ কৰে, তেনেহলে আপোনালোকে ভাল কৰিছে;” (যাকোব ২:৮).

সমগ্ৰ পৃথিৱীখন কেৱল প্ৰেমৰ বাবেই চলি থাকে. এগৰাকী মাতৃয়ে দহ মাহ ধৰি বহু ত্যাগ আৰু মৰমেৰে নিজৰ সন্তানক গৰ্ভত জন্ম দিয়ে. জন্ম হোৱাৰ পিছত তাই মাকৰ গাখীৰেৰে শিশুটিক পুষ্টি দিয়ে. মাকে কেঁচুৱাটোৰ ওপৰত নিজৰ অসীম মৰম ঢালি দিয়ে. বেমাৰত কেঁচুৱাটোৰ বহুত যত্ন লয়; আৰু ভালকৈ উত্থাপন কৰে.

প্ৰভু যীচুৱে মাতৃৰ প্ৰেমৰ দৰে ঐশ্বৰিক প্ৰেমক পৃথিৱীলৈ আনিছিল. তেওঁ কৈছে, “যিজনক তেওঁৰ মাকে সান্ত্বনা দিয়ে, মইও তোমাক সান্ত্বনা দিম” (যিচয়া ৬৬:১৩). “মহিলাই নিজৰ স্তনপান কৰা সন্তানক পাহৰি নিজৰ গৰ্ভৰ পুত্ৰৰ প্ৰতি দয়া নকৰিব পাৰেনে? নিশ্চয় তেওঁলোকে পাহৰি যাব পাৰে, তথাপিও মই তোমাক পাহৰি নাযাওঁ” (যিচয়া ৪৯:১৫). আমি যিসকলে আমাৰ প্ৰভুৰ পৰা এনে প্ৰেম লাভ কৰিছো, তেওঁলোকেও আনৰ আগত প্ৰকাশ কৰা উচিত.

নতুন নিয়মত প্ৰেমৰ দুটা আজ্ঞা আছে. প্ৰথমতে, আপুনি প্ৰভুক প্ৰেম কৰিব. দ্বিতীয়তে, আপুনি আপোনাৰ ওচৰ-চুবুৰীয়াক ভাল পাব. শাস্ত্ৰই কৈছে, “কোনোৱে যদি কয়, ‘মই ঈশ্বৰক প্ৰেম কৰোঁ’, কিন্তু তেওঁ যদি নিজ ভাইক ঘৃণা কৰে, তেনেহলে তেওঁ মিছলীয়া; কিয়নো ভাইক যদি তেওঁ দেখিও প্ৰেম কৰা নাই, তেনেহলে যি জনক দেখা নাই, এনে ঈশ্বৰক তেওঁ প্ৰেম কৰিব নোৱাৰে.” (১ যোহন ৪:২০).

প্ৰভু যীচুৱে সুধিছিল: “তোমালোকক প্ৰেম কৰা সকলকহে যদি তোমালোকে প্ৰেম কৰা, তেনেহলে কি প্ৰশংসা পাবা? কিয়নো পাপীয়েও তেওঁলোকক প্ৰেম কৰা সকলক প্ৰেম কৰে.  তোমালোকক উপকাৰ কৰা সকলকে যদি তোমালোকে কেৱল উপকাৰ কৰা, তেনেহলে কি প্ৰশংসা পাবা? কিয়নো পাপীয়েও সেইদৰে কৰ্ম কৰে.  ধাৰ পৰিশোধৰ আশা কৰিব পৰা লোককে যদি তোমালোকে কেৱল ধাৰ দিয়া, তেনেহলে তোমালোকে কি প্ৰশংসা পাবা? কিয়নো পাপীয়েও পাপীক ধাৰ দিয়ে আৰু সেই ধাৰ পুণৰ ঘূৰাই পোৱাৰ আশা কৰে.  কিন্তু তোমালোকে নিজৰ শত্ৰুবোৰক প্ৰেম কৰিবা আৰু উপকাৰ কৰিবা. কেতিয়াও কোনো বস্তু ঘূৰাই পাবলৈ আশা নকৰি ধাৰ দিবা; এইদৰে উচিত কৰ্ম কৰিলে তোমালোকৰ পুৰস্কাৰ অধিক হ’ব আৰু তোমালোক সৰ্বোপৰি জনাৰ সন্তান হ’বা. কিয়নো তেওঁ অকৃতজ্ঞ আৰু দুষ্ট সকলৰ প্ৰতিও দয়াৱান হয়.” (লূক ৬:৩২-৩৫).

এজন অধিবক্তাই নিজকে ধাৰ্মিক বুলি প্ৰমাণ কৰিব বিচাৰি যীচুক ক’লে, “মোৰ ওচৰ-চুবুৰীয়া কোন?” (লূক ১০:২৯). ইয়াৰ উত্তৰত প্ৰভুৱে ভাল চমৰীয়াৰ দৃষ্টান্তটো ক’লে. যিৰীহোলৈ যোৱা বাটত আধা মৃত হৈ থকা মানুহজনক সহায় কৰিবলৈ পুৰোহিত বা লেবীয়া কোনোৱেই আগবাঢ়ি নাযায়. কিন্তু অস্পৃশ্য আৰু নিম্নবৰ্ণৰ বুলি গণ্য কৰা এজন চমৰীয়াইহে আগবাঢ়ি গৈ তেওঁক সহায় কৰিছিল. “তেওঁ মানুহ জনৰ গাত তেল আৰু দ্ৰাক্ষাৰস বাকি দি ঘাঁবোৰ বান্ধিলে; পাছত নিজৰ বাহনৰ ওপৰত বহুৱাই আলহী-ঘৰলৈ লৈ গ’ল আৰু তেওঁক শুশ্ৰূষা কৰিলে. ” (লূক ১০:৩৪).

প্ৰেম হৈছে দয়াৰ আধাৰ; আৰু দয়াই আনক সহায় কৰিবলৈ আপোনাৰ হৃদয় মুকলি কৰে. ই বলিদানমূলক. আজি বহুতে সমাজৰ একে স্তৰৰ লোকলৈহে নিজৰ প্ৰেমৰ প্ৰসাৰ ঘটায়; বা শিক্ষিত লোকলৈ. প্ৰভু যীচু যদি তেনেকুৱা হ’লহেঁতেন তেন্তে তেওঁ কেতিয়াও আমাক বিচাৰি নামি নাহিলহেঁতেন.

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, যিমান পাৰে সিমান মানুহক আপোনাৰ ঐশ্বৰিক প্ৰেম দেখুৱাওক. স্বৰ্গত আপোনাৰ বাবে এক বৃহৎ পুৰস্কাৰ.

অধিক ধ্যান-ধাৰণাৰ বাবে পদ: “আপোনালোকে অতিথি সেৱা নাপাহৰিব; কিয়নো তাৰ দ্বাৰাই কোনো কোনোৱে নাজনাকৈয়ে স্বৰ্গৰ দূত সকলকেই আলহী সুধিলে. ” (ইব্ৰী ১৩:২)