এপ্ৰিল 10 – মোৰ মাজত খ্ৰীষ্ট !

“মই খ্ৰীষ্টে সৈতে ক্ৰুচত হত হ’লো; মই জীয়াই আছোঁ বুলিলেও, সেয়ে এতিয়া মই নহয়, খ্ৰীষ্টহে মোৰ লগত জীয়াই আছে; মোৰ শৰীৰত যি জীৱন এতিয়া আছে, ঈশ্বৰৰ পুত্ৰত কৰা বিশ্বাসতহে মই সেই জীৱন-যাপন কৰিছোঁ। তেওঁ মোক প্ৰেম কৰিলে আৰু মোৰ কাৰণে নিজকে সমৰ্পণ কৰিলে।” (গালাতীয়া ২:২০)।

পাপৰ ক্ষমা, আৰু পাপৰ অভ্যাসৰ পৰা মুক্ত হোৱা দুটা বেলেগ কথা। যেতিয়া এজন ব্যক্তিয়ে খ্ৰীষ্টত নিজৰ বিশ্বাস ৰাখে; আৰু খ্ৰীষ্টৰ তেজেৰে ধুলে, তেতিয়া তেওঁৰ পাপৰ সকলো দাগ আঁতৰি যায়। কিন্তু পাপৰ অভ্যাসবোৰ চলি থাকিব।

এনে পাপ অভ্যাসৰ পৰা কেনেকৈ মুক্তি পাবা? এনে পাপ চিন্তাৰ ওপৰত আপুনি কেনেকৈ বিজয়ী হ’ব পাৰে? পাঁচনি পৌলে ওপৰৰ পদটোত এই প্ৰশ্নবোৰৰ উত্তৰ আমাক কৈছে। তেওঁ কৈছে, “মই খ্ৰীষ্টৰ লগত ক্ৰুচত দিয়া হ’লোঁ; আৰু মই জীয়াই থকা নাই, কিন্তু খ্ৰীষ্ট মোৰ মাজত জীয়াই আছে; আৰু যি জীৱন মই এতিয়া মাংসত জীয়াই আছো, মই ঈশ্বৰৰ পুত্ৰত বিশ্বাস কৰি জীয়াই আছো, যিজনে মোক প্ৰেম কৰিলে আৰু মোৰ কাৰণে নিজকে সমৰ্পণ কৰিলে।”

হয়, দৈনিক ক্ৰুচত ক্ৰুচত দিয়াৰ বাবে নিজকে বশ কৰা, সেইটোৱেই হৈছে আপুনি কেনেকৈ আপোনাৰ অতীতৰ পাপী অভ্যাসৰ পৰা মুক্ত হ’ব পাৰে। আপোনাৰ এটা প্ৰশ্ন থাকিব পাৰে যে আপুনি কেনেকৈ নিজকে ক্ৰুচত ক্ৰুচত দিয়া হ’বলৈ বশ কৰিব পাৰে?

ঈশ্বৰৰ বেদীত আপোনাৰ শৰীৰৰ প্ৰতিটো অংগ সমৰ্পণ কৰক। আপুনি ক্ৰুচত ক্ৰুচত দিয়া হ’বলৈ আপোনাৰ হাত সমৰ্পণ কৰিব লাগে, যাতে তেওঁলোকে কেৱল ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা কৰে; আৰু আপুনি যি বিচাৰে তাকে নহয়। চকু দুটা আত্মসমৰ্পণ কৰা; আপুনি উঠি অহাৰ লগে লগে তেওঁলোকক ক্ৰুচত ক্ৰুচত দিয়াৰ বাবে পবিত্ৰ কৰা উচিত; গতিকে তেওঁলোকৰ মাজত কোনো কামনা নাথাকিব লাগে। প্ৰভুক আপোনাক পথ প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰক যাতে আপোনাৰ চকু দুটা তেওঁৰ চকুৰ দৰে বিশুদ্ধ হয়।

একেদৰে নিজৰ চিন্তা আৰু মনক সমৰ্পণ কৰক; আৰু তোমাৰ শৰীৰৰ সকলো অংগ প্ৰভুৰ ওচৰত। বিশ্বাসত, তেওঁলোক সকলোকে ক্ৰুচত ক্ৰুচত দিয়া। পাঁচনি পৌলে লিখিছে, “এতেকে, হে ভাই সকল, ঈশ্বৰৰ সকলো দয়াৰ দ্বাৰাই মই আপোনালোকক এই মিনতি কৰোঁ যে, আপোনালোকে নিজ নিজ শৰীৰক ঈশ্বৰৰ গ্ৰহণীয়, জীৱিত, আৰু পবিত্ৰ বলি স্বৰূপে উৎসৰ্গ কৰক; এয়েই আপোনালোকৰ যুক্তিসঙ্গত আৰাধনা। ” (ৰোমীয়া ১২:১)।

যদি আপুনি কোনো পাপ নকৰিবলৈ অন্তৰত আন্তৰিক হয়; আৰু পাপৰ সকলো পৰীক্ষা জয় কৰিবলৈ, তেতিয়া প্ৰভুৱে আপোনাক পাপৰ সকলো ক্ষতিৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব। আপোনাৰ লগত প্ৰভুৰ সান্নিধ্য অনুভৱ কৰক; আৰু তোমালোকৰ ভিতৰত। বিশ্বাসৰ ঘোষণা কৰা যে, “ মই খ্ৰীষ্টে সৈতে ক্ৰুচত হত হ’লো; মই জীয়াই আছোঁ বুলিলেও, সেয়ে এতিয়া মই নহয়, খ্ৰীষ্টহে মোৰ লগত জীয়াই আছে; মোৰ শৰীৰত যি জীৱন এতিয়া আছে, ঈশ্বৰৰ পুত্ৰত কৰা বিশ্বাসতহে মই সেই জীৱন-যাপন কৰিছোঁ। তেওঁ মোক প্ৰেম কৰিলে আৰু মোৰ কাৰণে নিজকে সমৰ্পণ কৰিলে। ” (গালাতীয়া ২:২০)।

প্ৰভু যীচুৱে কৈছিল, “অলপ সময়ৰ পাছত জগতে মোক পূণৰ দেখিবলৈ নাপায়, কিন্তু তোমালোকে হ’লে মোক দেখা পাবা; কাৰণ মই জীয়াই আছোঁ বাবে তোমালোকো জীয়াই থাকিবা।  সেইদিনা তোমালোকে জানিবা যে, মই পিতৃত আছোঁ আৰু তোমালোকো মোত আছা, ময়ো তোমালোকত আছোঁ।” (যোহন ১৪:১৯-২০)।

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, যিদৰে প্ৰভুৱে তোমালোকৰ মাজত বাস কৰে, তেওঁ পাপী স্বভাৱক বাধা দিব; আৰু পাপ কামনা। তেওঁ আপোনাক কেতিয়াও পাপ কৰিবলৈ নিদিয়ে।

অধিক ধ্যান-ধাৰণাৰ বাবে পদ: “মই সেই সকলক অনন্ত জীৱন দিওঁ; তাতে তেওঁলোক কোনো কালে বিনষ্ট নহ’ব, আৰু কোনেও মোৰ হাতৰ পৰা তেওঁলোকক কাঢ়ি নল’ব।” (যোহন ১০:২৮)