খোজকঢ়া 20 – দুৰ্দশা আৰু পাপ !

“ঈশ্বৰে কৈছে, “দুষ্টবোৰৰ তাত কোনো শান্তি নাই.” (যিচয়া ৫৭:২১).

পাপ, অধৰ্ম আৰু অতিক্ৰমে শান্তি নষ্ট কৰে আৰু বিবেকক বিনষ্ট কৰে; আৰু তোমাৰ হৃদয়ত ভয়ে খেদি ফুৰে. এজন ব্যক্তিৰ বাবে সৰ্বোচ্চ শাস্তি হ’ল তেওঁৰ হৃদয়ে তেওঁক দোষী বুলি গৰিহণা দিয়া.

দায়ূদে বৎচেবাৰ লগত পাপ কৰাৰ পাছত; ভাববাদী নাথানে দায়ূদৰ আগত এই বিষয়ে কৈছিল; আৰু দায়ূদে ভয়ংকৰভাৱে ভয় খালে. তেওঁ প্ৰভুক চিঞৰি ক’লে, “ মোৰ পাপবোৰ মই নিজে জানিছোঁ; মোৰ পাপ সদায় মোৰ আগত আছে.

তোমাৰ বিৰুদ্ধে, কেৱল তোমাৰেই বিৰুদ্ধে মই পাপ কৰিলোঁ; তোমাৰ দৃষ্টিত যি বেয়া মই তাকে কৰিলোঁ; তুমি তোমাৰ বাক্যত ধাৰ্মিক, তোমাৰ বিচাৰ নিখুঁত.তোমাৰ সন্মুখৰ পৰা মোক দূৰ নকৰিবা; তোমাৰ পবিত্ৰ আত্মা মোৰ পৰা নিনিবা.(গীতমালা ৫১:৩-৪,১১).

শাস্ত্ৰই কৈছে, “কিয়নো পাপৰ মজুৰি হৈছে মৃত্যু” (ৰোমীয়া ৬:২৩). “পাপ কৰা আত্মা মৰিব” (যিহিষ্কেল ১৮:২০). “নিশ্চিত হওক যে তোমালোকৰ পাপে তোমাক বিচাৰি পাব” (গণনা পুস্তক ৩২:২৩). “দুষ্টই পাপীক খেদি ফুৰে” (হিতোপদেশ ১৩:২১). “তেওঁৰ নিজৰ অপৰাধে দুষ্ট মানুহক ফান্দত পেলায়, আৰু তেওঁ নিজৰ পাপৰ ৰছীত ধৰা পৰে” (হিতোপদেশ ৫:২২). “যি নিজৰ পাপ ঢাকি ৰাখে, তেওঁ লাভৱান নহ’ব, কিন্তু যিয়ে সেইবোৰ স্বীকাৰ কৰে আৰু পৰিত্যাগ কৰে, তেওঁৰ দয়া হ’ব” (হিতোপদেশ ২৮:১৩).

এসময়ত এগৰাকী পাপী নাৰী, বিবেকত বিন্ধিছিল আৰু নিজৰ পাপৰ ক্ষমা লাভ কৰিব বিচাৰিছিল. তাই প্ৰভুৰ চৰণত বহি চকুলোৰে ভৰি ধুইছিল. প্ৰভুৱে দয়াৰে আপ্লুত হৈছিল. তাৰ পাছত তেওঁ তাইক ক’লে, “তোমাৰ পাপ ক্ষমা হ’ল. তোমাৰ বিশ্বাসে তোমাক ৰক্ষা কৰিলে. শান্তিৰে যাওক” (লূক ৭:৪৮-৫০).

যদিও প্ৰভু যীচুৰ আপোনাৰ পাপ ক্ষমা কৰাৰ কৰ্তৃত্ব আছিল, তথাপিও তেওঁ নিজেই আমাৰ পাপবোৰ নিজৰ শৰীৰত গছত বহন কৰিছিল (১ পিতৰ ২:২৪). “চোৱা! জগতৰ পাপ দূৰ কৰা ঈশ্বৰৰ মেৰ পোৱালি!” (যোহন ১:২৯).

যেতিয়া আপুনি সঁচা অনুতাপৰ দ্বাৰা আপোনাৰ পাপ স্বীকাৰ কৰিব, তেতিয়া তোমালোকৰ পাপ ৰঙা ৰঙৰ দৰে হ’লেও, সেইবোৰ নিয়ৰৰ দৰে বগা হ’ব; যদিও ৰঙা ৰঙৰ দৰে ৰঙা, ঊলৰ দৰে হ’ব (যিচয়া ১:১৮). আৰু তেতিয়া তেওঁ তোমালোকৰ পৰা তোমালোকৰ অতিক্ৰমবোৰ আঁতৰাই পেলাব, যিমান দূৰলৈকে পূব দিশ পশ্চিমৰ পৰা (গীতমালা ১০৩:১২). তেতিয়া তোমালোকে তোমালোকৰ সকলো ভয় আৰু উদ্বেগৰ পৰা মুক্ত হ’বা আৰু সকলো বুজাবুজিক অতিক্ৰম কৰা ঈশ্বৰৰ শান্তিয়ে তোমালোকৰ হৃদয় ভৰি পৰিব.

শাস্ত্ৰই কৈছে, “অনুতাপ কৰাৰ প্ৰয়োজন নোহোৱা উননব্বৈজন ধাৰ্মিক ব্যক্তিতকৈ অনুতাপ কৰা এজন পাপীৰ বাবে স্বৰ্গত অধিক আনন্দ হ’ব” (লূক ১৫:৭). ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, তোমালোকৰ কাৰণে স্বৰ্গত আনন্দ কৰা আছেনে? প্ৰভু যীচুৱে আপোনাৰ ওপৰত আনন্দিত হয়নে? আপোনাৰ হৃদয়ত পৰিত্ৰাণৰ আনন্দ আছেনে? এই প্ৰশ্নবোৰৰ উত্তৰ ‘হয়’ দিব পৰা অৱস্থাত থাকিলেহে আপোনাৰ জীৱনটো অৰ্থপূৰ্ণ হ’ব.

অধিক ধ্যান-ধাৰণাৰ বাবে পদ: “কিন্তু আমাৰ বিদ্রোহী কার্যবোৰৰ বাবে তেওঁক খোচা হ’ল, আমাৰ পাপবোৰৰ বাবে গুড়ি কৰা হ’ল. আমাৰ শান্তিৰ বাবে তেওঁক শাস্তি দিয়া হ’ল, আৰু তেওঁৰ আঘাতৰ দ্বাৰাই আমি সুস্থ হলোঁ.”(যিচয়া ৫৩:৫).