ডিচেম্বৰ 08 – ইফালে সিফালে দৌৰি যোৱা চকু !

“ কিয়নো যিহোৱালৈ যিসকলৰ মন সিদ্ধ, তেওঁলোকৰ পক্ষে নিজকে বলৱান দেখুৱাবৰ বাবে, যিহোৱাৰ চকু পৃথিৱীৰ চাৰিওফালে ভ্ৰমণ কৰে. কিন্তু ইয়াতে তুমি অজ্ঞানৰ কাৰ্য কৰিলা৷ কিয়নো এতিয়াৰ পৰা তোমাৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ হ’ব.” (২ বংশাৱলি ১৬:৯).

আমি দুচকুৰে পৃথিৱীখন চাওঁ; আৰু পৃথিৱীখনে আমাক হাজাৰ হাজাৰ চকুৰে চাই আছে. কিন্তু আমাৰ প্ৰভুৱে কেতিয়াও শুই নাথাকে আৰু সদায় আমাক মনোযোগেৰে চাই থাকে.

এই সত্য উপলব্ধি কৰা হাগাৰে প্ৰভুক ‘মোক দেখা ঈশ্বৰ’ বুলি মাতিছিল (আদিপুস্তক ১৬:১৩). অব্ৰাহামৰ সকলো ধন-সম্পত্তি আৰু জনপ্ৰিয়তাৰ মাজতো তেওঁ হাগাৰক পঠিয়াই দিয়াৰ দৰে মাত্ৰ এখন পিঠা আৰু পানীৰ ছালহে দিছিল. পানী শেষ হৈ গ’ল, ল’ৰাটোৰ পিয়াহত মৃত্যু হ’বলৈ ওলাইছিল. হাগাৰে তাক চাবলৈ সহ্য কৰিব নোৱাৰিলে; গতিকে তাই মাতটো তুলি কান্দিলে. ঈশ্বৰে তাইক দেখিলে; আৰু কৃপা কৰি চকু মেলিলে আৰু তাই পানীৰ কুঁৱা এটা দেখিলে.

হয়, যি প্ৰভুৱে হাগাৰৰ চকুলো দেখিছিল, তেওঁ আপোনাৰ চকুলোও দেখে. বিশ্বাসত অপেক্ষা কৰক, যে তেওঁ নিজৰ সোণালী হাতেৰে আপোনাৰ সকলো চকুলো মচি পেলাব. “ কিন্তু যিহোৱা, তেওঁৰ পবিত্ৰ মন্দিৰত আছে; তেওঁৰ সিংহাসন স্বর্গতে আছে. তেওঁ মানুহলৈ চাই থাকে, তেওঁৰ চকুৱে মানুহক পৰীক্ষা কৰে.”(গীতমালা ১১:৪).

যেতিয়া ৰজা চলোমনে প্ৰভুৰ মন্দিৰ উচৰ্গা কৰিছিল, তেতিয়া তেওঁ প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল, “ হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, এই মন্দিৰৰ ফাললৈ আপোনাৰ চকু দিনে ৰাতিয়ে মুকলি হৈ থাকক, যিদৰে আপুনি কৈছিল বোলে, ‘মোৰ নাম আৰু মোৰ উপস্থিতি তাত হ’ব’ যাতে যিসকলে এই গৃহৰ ফাললৈ মুখ কৰি নিবেদন কৰিব, সেই নিবেদন আপোনালৈ শুনা যাব৷”(১ ৰাজাৱলি ৮:২৯). “ আপোনাৰ দাস আৰু আপোনাৰ প্ৰজা ইস্ৰায়েলী লোকসকলে যি কোনো সময়ত প্ৰাৰ্থনা কৰিব, সেই সময়ত তেওঁলোকৰ প্ৰাৰ্থনালৈ কাণ দিবলৈ আপোনাৰ দাস আৰু আপোনাৰ প্ৰজাৰ সেই মিনতিলৈ আপোনাৰ চকু যেন মুকলি হৈ থাকে, এই কাৰণে তেওঁলোকৰ প্ৰাৰ্থনা শুনিব.”(১ ৰাজাৱলি ৮:৫২).

অচূৰৰ ৰজা চেনাহেৰীবে ৰজা হিষ্কিয়াক ভয় খুৱাবলৈ চিঠি লিখিছিল. আমি শাস্ত্ৰত পঢ়িবলৈ পাওঁ যে ৰজা হিষ্কিয়াই সেই চিঠিবোৰ ঈশ্বৰৰ মন্দিৰত বিস্তাৰ কৰিছিল আৰু প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল, “হে যিহোৱা, কাণ পাতি শুনক, হে যিহোৱা, চকু মেলি চাওঁক. জীৱন্ত ঈশ্বৰক নিন্দা কৰিবৰ কাৰণে চনহেৰীবে যি কথা কৈ পঠাইছে, সেয়া শুনক.” (২ ৰাজাৱলি ১৯:১৬).

প্ৰভুৱে সেই প্ৰাৰ্থনা শুনি তেওঁৰ উত্তৰ দিলে. শাস্ত্ৰই কৈছে, “ সেই ৰাতিয়েই যিহোৱাৰ স্বর্গদূতে বাহিৰলৈ ওলাই গৈ, অচূৰীয়াসকলৰ ছাউনিৰ এক লাখ পঁচাশী হাজাৰ সৈন্যক বধ কৰিলে; পিছদিনা ৰাতিপুৱা লোকসকল যেতিয়া উঠিল, তেতিয়া সকলো ঠাইতে মৰা শৱ পৰি থকা দেখিলে. “(২ ৰাজাৱলি ১৯:৩৫).

ঈশ্বৰে আপোনাৰ বিষয়ে সকলো কথা তীক্ষ্ণ দৃষ্টিৰে চাই আছে; আৰু আপোনাৰ প্ৰাৰ্থনাবোৰ মনোযোগেৰে শুনি থাকে. তেওঁ নিশ্চয় তোমালোকৰ কাৰণে অনুৰোধ কৰিব; তোমালোকৰ যুদ্ধ যুদ্ধ কৰা; আৰু আপোনাৰ বাবে সকলো কাম সম্পন্ন কৰক. গতিকে প্ৰভুৰ ওপৰত বিশ্বাস ৰাখক.

ঈশ্বৰৰ সন্তান, এই জগতৰ মানুহে আপোনাৰ সমস্যাবোৰ দেখাৰ দৰে পাৰ হৈ যাব পাৰে. আপোনাৰ নিজৰ মাক-দেউতাক আৰু ভাই-ভনীয়ে হয়তো এনেদৰে আগবাঢ়ি যাব পাৰে যেন তেওঁলোকে আপোনাৰ নিম্ন অৱস্থাৰ বিষয়ে অৱগত নহয়. কিন্তু প্ৰভুৱেই তোমাক দেখে. আৰু যি প্ৰভুৱে দেখে তেওঁ নিশ্চয় আপোনাৰ প্ৰাৰ্থনাৰ উত্তৰ দিব.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “ এই সন্তানটিৰ উদ্দেশ্যে মই প্ৰাৰ্থনা কৰিছিলোঁ; আৰু যিহোৱাৰ আগত মই যি খুজিছিলোঁ, সেয়া তেওঁ মোক দিলে. ” ১ চমূৱেল ১:২৭).