আগষ্ট 27 – পবিত্ৰ আত্মাত বিশ্ৰাম লোৱা !

“উপত্যকালৈ নামি যোৱা পশুৰ জাকৰ দৰে যিহোৱাৰ আত্মাই তেওঁলোকক জিৰণি দিছিল; নিজৰ নামৰ প্রশংসা কৰিবলৈ তুমি তোমাৰ লোকসকলক লৈ আহিছিলা.” (যিচয়া ৬৩:১৪).

পিতৃ ঈশ্বৰে আমাক বিশ্ৰাম দিয়ে (যাত্ৰাপুস্তক ৩৩:১৪). ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ যীচু খ্ৰীষ্টইও আমাক বিশ্ৰাম দিয়ে (মথি ১১:২৮). একেদৰে পবিত্ৰ আত্মা, ঈশ্বৰৰ আত্মাইও আমাক বিশ্ৰাম দিয়ে (যিচয়া ২৮:১২). গতিকে এনে শান্তিৰ বিশ্ৰাম আমাৰ জন্মগত অধিকাৰ বুলি জানি বিশ্ৰামত প্ৰৱেশ কৰক.

জিৰণি দুবিধ. প্ৰথমতে আপুনি আত্মাত বিশ্ৰাম লোৱা. আৰু দ্বিতীয়তে, ই আপোনাৰ মাজত বিশ্ৰাম লোৱা আত্মা. যদি আপুনি আত্মাত বিশ্ৰাম লোৱাৰ প্ৰয়োজন হয়, তেন্তে আপুনি তেওঁৰ ভৰিৰ ওচৰত বহিব লাগে, আৰু তেওঁ আপোনাক দিয়া স্বৰ্গীয় ভাষাটো কোৱা উচিত. তেতিয়া তোমাৰ আত্মাত বিশ্ৰাম পাব. শাস্ত্ৰই কৈছে, “কিয়নো তেওঁ এই লোকসকলৰ লগত থতমত খাই থকা ওঁঠ আৰু আন জিভাৰে কথা ক’ব”.

যিমানখিনিলৈকে আপুনি সত্য আৰু আত্মাৰে ঈশ্বৰৰ প্ৰশংসা কৰে; আপুনি যিমানখিনি ভাষাত কথা কয়; সেইখিনিলৈকে আপুনি প্ৰভুৰ ওপৰত আপোনাৰ বোজা পেলাব পাৰিব.

প্ৰভুৱে এই কথাও প্ৰতিজ্ঞা কৰিছে, “সেই একেদৰে আত্মায়ো আমাৰ দূৰ্বলতাত উপকাৰ কৰে৷g কাৰণ, উচিত মতে কি প্ৰাৰ্থনা কৰিব লাগে, সেই বিষয়ে আমি নাজানো; কিন্তু আত্মাই নিজে আমাৰ বাবে অনিৰ্ব্বচনীয় কেঁকনিৰে নিবেদন কৰে.”(ৰোমীয়া ৮:২৬).

পবিত্ৰ আত্মাইও আপোনাৰ মাজত বিশ্ৰাম পাব লাগে. তেওঁ কপৌৰ ৰূপত প্ৰভু যীচুৰ ওপৰত জিৰণি লৈছিল. “যিহোৱাৰ আত্মা, প্ৰজ্ঞাৰ আত্মা, আৰু সুবিবেচনা, পৰামৰ্শ, আৰু পৰাক্ৰমৰ আত্মা, জ্ঞান আৰু যিহোৱা বিষয়ক ভয়ৰ আত্মা, তেওঁৰ ওপৰত স্থিতি ল’ব.”(যিচয়া ১১:২). ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল তেওঁ আমাৰ মাজত বিশ্ৰাম পাব.

নোহৰ দিনত যেতিয়া তেওঁ কপৌটোক জাহাজৰ পৰা উলিয়াই পঠিয়াইছিল, “কিন্তু তেতিয়াও গোটেই পৃথিৱীত পানী আছিল আৰু সেয়ে কপৌজনীয়ে নিজৰ ভৰি থ’বলৈ ঠাই বিচাৰি নাপাই জাহাজলৈ নোহৰ ওচৰলৈ উভটি আহিল. তেতিয়া নোহে হাত মেলি তাক ধৰি জাহাজত নিজৰ ওচৰলৈ সুমুৱাই আনিলে.” (আদিপুস্তক ৮:৯).

একেদৰেই ঈশ্বৰৰ আত্মাই পুৰণি নিয়মৰ পবিত্ৰ লোকসকলৰ মাজত বিশ্ৰাম বিচাৰি নাপালে, আৰু ঈশ্বৰৰ সন্তানসকলৰ ওপৰত নামি আহিল, আৰু সেই দিনৰ পৰাই আমাৰ লগত বাস কৰে. তেওঁ আপোনাৰ মাজত বিশ্ৰাম পাওক. যদি আপুনি আপোনাৰ পৰা সকলো অশুদ্ধি আঁতৰাই পবিত্ৰ জীৱন যাপন কৰিবলৈ উৎসৰ্গা কৰে, তেন্তে ঈশ্বৰৰ আত্মা আপোনাৰ মাজত বিশ্ৰাম ল’ব.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “সেই সত্যৰ আত্মাক জগতে গ্ৰহণ কৰিব নোৱাৰে; কিয়নো জগতে তেওঁক নেদেখে আৰু নাজানেও; তোমালোকে হ’লে তেওঁক জানা; কিয়নো তেওঁ তোমালোকৰ সঙ্গে সঙ্গে থাকে আৰু তেওঁ তোমালোকৰ মাজত থাকিব.” (যোহন ১৪:১৭).