আগষ্ট 16 – শৰীৰৰ বিশ্ৰাম !

“তেতিয়া তেওঁ শিষ্য সকলৰ ওচৰলৈ আহি, তেওঁলোকক ক’লে, “বাৰু, এতিয়া টোপনিত থাকি বিশ্ৰাম কৰা? চোৱা, সময় ওচৰ হ’ল আৰু মানুহৰ পুত্ৰক পাপীবোৰৰ হাতত শোধাই দিয়া হৈছে. ” (মথি ২৬:৪৫) [NLT].

প্ৰভুৱে জানে যে আমাৰ শৰীৰক বিশ্ৰামৰ প্ৰয়োজন. যেতিয়া আমাৰ শৰীৰ দুৰ্বলতা, ৰোগ আৰু ৰোগত আক্ৰান্ত হয়, তেতিয়া তেওঁ আমাক সুস্থ কৰি তুলিছে, আৰু সেই অসুস্থতাবোৰ নিজৰ ওপৰত বহন কৰি সুস্বাস্থ্য প্ৰদান কৰিছে. প্ৰভুৱে জানে যে আপোনাৰ সুস্বাস্থ্য আৰু জিৰণি লোৱাটো কিমান প্ৰয়োজনীয়.

প্ৰভুৱে দিনটোত চৌবিশ ঘণ্টা, আঠ ঘণ্টাৰ তিনিটা ব্লকত আমাক কাম কৰিবলৈ, পৰিয়ালৰ লগত থাকিবলৈ আৰু শুবলৈ আৰু জিৰণি ল’বলৈ অনুমতি দিছে. কিন্তু কিছুমান এনেকুৱাও আছে যি সদায় কামত থাকে, কোনো জিৰণি নোহোৱাকৈ. সময়ত তেওঁলোকৰ খাদ্য নাথাকে; আৰু তেওঁলোকৰ শৰীৰৰ স্বাস্থ্যৰ যত্ন লোৱা নাই.

যেতিয়া আপুনি প্ৰভু যীচুলৈ চায়, তেতিয়া তেওঁ মৰমেৰে তেওঁৰ শিষ্যসকলক শুই জিৰণি ল’বলৈ কয়. ভালদৰে জিৰণি ল’লেহে তেওঁলোকে পিছদিনা, উৎসাহেৰে নিজৰ কৰ্তব্য পালন কৰিব পাৰে. কিয়নো প্ৰভুৱে নিজৰ প্ৰিয়জনক টোপনি দিয়ে. সেইবাবেই দায়ূদে ক’লে, “মই শুই শুই থাকিলোঁ; মই সাৰ পাই উঠিলোঁ, কিয়নো প্ৰভুৱে মোক সহায় কৰিলে” (গীতমালা ৩:৫). “ মই শান্তিৰে শুই টোপনি যাম. কাৰণ, হে যিহোৱা, কেৱল তুমিয়েই মোক নিৰাপত্তা দি নিৰাপদে ৰাখিছা.”(গীতমালা ৪:৮).

আমাৰ শৰীৰ দুৰ্বল. পাঁচনি পৌলে ইয়াক ‘নম্ৰ শৰীৰ’ বুলি কয় (ফিলিপীয়া ৩:২১). ই মৰ্ত্যৰ শৰীৰ (ৰোমীয়া ৮:১১). সৰু দুৰ্ঘটনা এটা হ’লেও শৰীৰৰ সকলো হাড় ভাঙি যাব. এটা সুস্থ শৰীৰ থাকিলেহে আপুনি আপোনাৰ পৰিয়ালৰ প্ৰতি আৰু ঈশ্বৰৰ প্ৰতি থকা দায়িত্ব পালন কৰিব পাৰিব.

যেতিয়া ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকল চাৰিশ বছৰ ধৰি মিচৰৰ দাসত্বত আছিল, তেতিয়া তেওঁলোকৰ ওপৰত নিষ্ঠুৰ টাস্কমাষ্টাৰ আছিল যিয়ে তেওঁলোকৰ ওপৰত অত্যন্ত গধুৰ কামৰ বোজা বাধ্য কৰাইছিল. কোনো জিৰণি নোহোৱাকৈ সপ্তাহৰ আটাইকেইটা দিন কাম কৰিব লগা হৈছিল. সেইবাবেই ঈশ্বৰে ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকলৰ বাবে গম্ভীৰ বিশ্ৰামৰ দিনটোক অন্যতম আজ্ঞা হিচাপে অন্তৰ্ভুক্ত কৰিছিল.

বহু বছৰৰ আগতে এজন খ্ৰীষ্টান খেলুৱৈয়ে ১০০ মিটাৰ দৌৰত অংশ ল’ব নোৱাৰিবলৈ সিদ্ধান্ত লৈছিল, কিয়নো দেওবাৰে এই দৌৰ অনুষ্ঠিত হোৱাৰ কথা আছিল. আৰু তেওঁ খ্ৰীষ্টান হোৱাৰ বাবে গীৰ্জাত দেওবাৰৰ সেৱাত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ অতি আগ্ৰহী আছিল, আৰু সেয়েহে দৌৰত অংশগ্ৰহণ নকৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল. গোটেই পৃথিৱীয়ে তেওঁক মূৰ্খ বুলি মাতিছিল. কিন্তু প্ৰভুৱে ঈশ্বৰক সন্মান কৰাৰ সংকল্পলৈ চালে.

আৰু তাৰ কিছু সময়ৰ পিছত অনুষ্ঠিত হোৱা পৰৱৰ্তী গুৰুত্বপূৰ্ণ দৌৰত প্ৰভুৱে তেওঁক জয়ী কৰিলে. সেই দৌৰত তেওঁ প্ৰথম স্থান লাভ কৰি স্বৰ্ণ পদক লাভ কৰে. কাৰণ প্ৰভুৱে কৈছে, “যিসকলে মোক সন্মান কৰে, তেওঁলোকক মই সন্মান কৰিম” (১ চমূৱেল ২:৩০).

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “ ছদিনৰ কাম কৰা যাব; কিন্তু সপ্তমদিন বিশ্ৰাম-দিন, অৰ্থাৎ সম্পূৰ্ণ বিশ্ৰামৰ, সেই দিনা পবিত্ৰ সভা হ’ব. সেই দিনা তোমালোকে কোনো প্ৰকাৰৰ কাম নকৰিবা; সেয়ে তোমালোক থকা সকলো ঠাইতে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে বিশ্ৰাম-দিন হ’ব.”(লেবীয়া পুস্তক ২৩:৩).