এপ্রিল 01 – যীচুৰ তেজ !

“হে পৃথিৱী, তুমি মোৰ তেজ নাঢাকিবা, আৰু মোৰ কাতৰোক্তিয়ে জিৰাবলৈ ঠাই নাপাওক.”(ইয়োব ১৬:১৮).

আমি বাস কৰা পৃথিৱীখন তেজৰ দাগ পৰিছে. জাতিসমূহৰ মাজত যুদ্ধ, ধৰ্ম আৰু সম্প্ৰদায়ৰ মাজত সংঘৰ্ষৰ বাবে লাখ লাখ লোকে নিজৰ তেজ বোৱাই প্ৰাণ হেৰুৱাইছে. প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধত হাজাৰ হাজাৰ সৈনিকে প্ৰাণ হেৰুৱাইছে যদিও দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত আনকি সাধাৰণ নাগৰিকৰো বিপুল ক্ষতি হৈছিল.

এই পৃথিৱীত লাখ লাখ মানুহে নিজৰ তেজ বোৱাইছে যদিও এটা নিৰ্দিষ্ট তেজক লৈ স্বৰ্গ ভয় আৰু আতংকিত হৈ পৰিছে, যিটো ঢাকিব নালাগে. “ হে পৃথিৱী, তুমি মোৰ তেজ নাঢাকিবা, আৰু মোৰ কাতৰোক্তিয়ে জিৰাবলৈ ঠাই নাপাওক.”(ইয়োব ১৬:১৮). এইটোৰ বাহিৰেও বাকী সকলো তেজ সময়ৰ লগে লগে ঢাকি ৰখা হৈছে.

কেতিয়াও ঢাকিব নোৱাৰা একমাত্ৰ তেজটোৱেই হৈছে যীচুৰ বহুমূলীয়া তেজ, যিটো তেওঁ কালভাৰীৰ ক্ৰুচত বোৱাইছিল. ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ যীচুৱে মানুহৰ ৰূপত পৃথিৱীলৈ নামি আহি মানৱজাতিৰ পাপৰ বাবে চিৰন্তন বলিদান হিচাপে ক্ৰুচত নিজৰ নিৰ্মল তেজ ঢালি দিলে; আৰু সেই তেজ কেতিয়াও কোনোৱে বা এই পৃথিৱীৰ কোনো শক্তিয়ে ঢাকিব নোৱাৰে. সেই বহুমূলীয়া তেজ ঢালি দিয়াৰ উদ্দেশ্য পূৰণ নোহোৱালৈকে ইয়াক কেতিয়াও ঢাকি ৰখা বা লুকুৱাই ৰখা নহ’ব.

শাস্ত্ৰই প্ৰভু যীচুক “ তাতে জগত স্থাপনৰ পুৰ্ব্বৰে পৰাb হত হোৱা সেই মেৰ-পোৱালিৰ জীৱন পুস্তকত যি সকলৰ নাম লিখা নাই, পৃথিৱী নিবাসী সেই সকলো লোকে তাক প্ৰণিপাত কৰিব”(প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:৮), “পাছদিনা যোহনে যীচুক তেওঁৰ ওচৰলৈ অহা দেখি ক’লে, “সৌৱা চোৱা, ঈশ্বৰৰ মেৰ-পোৱালি, জগতৰ পাপ বহন কৰি নিওঁতা জন!” (যোহন ১:২৯), আৰু “মেৰ পোৱালিক বধ কৰাৰ দৰে” (প্ৰকাশিত বাক্য ৫:৬) বুলি বৰ্ণনা কৰিছে. আজিও তেওঁ মেৰ পোৱালিৰ দৰে আছে যেন তেওঁক বধ কৰা হৈছে.

মানুহে ঢালি দিয়া তেজ আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ তেজৰ মাজত বহুত পাৰ্থক্য আছে. কেৱল যীচুৰ তেজ পবিত্ৰ আৰু বিশুদ্ধ. কেৱল তেওঁৰ তেজে পাপৰ ক্ষমা প্ৰদান কৰিব পাৰে (পাঁচনিৰ কৰ্ম ১৩:৩৮), তেওঁৰ তেজৰ দ্বাৰাহে আমি মুক্তি পাব পাৰো (ইফিচীয়া ১:৭, কলচীয়া ১:১৪). কেৱল তেওঁৰ তেজেই চয়তানৰ মূৰটো থেতেলিয়াই আমাক জয় প্ৰদান কৰে (প্ৰকাশিত বাক্য ১২:১১).

শাস্ত্ৰই আমাক স্পষ্টকৈ কৈছে যে স্বৰ্গত চাৰিওফালে পবিত্ৰতা থাকিব আৰু তেজ নাথাকিব. “ কিন্তু হে প্ৰিয় ভাই আৰু ভনী সকল আপোনালোকক কওঁ, মাংস আৰু তেজ ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যৰ অধিকাৰী হ’ব নোৱাৰে; আৰু ক্ষয়শীল অক্ষয়তাৰ অধিকাৰী হব নোৱাৰে.”(১ কৰিন্থীয়া ১৫:৫০). পৃথিৱীত তেজ থাকিলেও পবিত্ৰতা নাই. কেৱল আমাৰ প্ৰভু আৰু ত্ৰাণকৰ্তা যীচুৱেহে স্বৰ্গৰ পবিত্ৰতা লৈ আহিছিল; আৰু মানুহৰ ৰূপত, মাংস আৰু তেজেৰে পৃথিৱীলৈ নামি আহিল; ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ আৰু মানুহৰ পুত্ৰ হিচাপে. তেনেকুৱা হৈ থকাৰ সময়ত ইয়াক কেতিয়াবা কেনেকৈ ঢাকিব পাৰি?

যীচু খ্ৰীষ্টই কিয়, কেনেকৈ আৰু ক’ত তেওঁৰ তেজ বোৱাইছিল সেই বিষয়ে ধ্যান কৰাটো আমাৰ আধ্যাত্মিক জীৱনৰ বাবে অতি উপকাৰী হ’ব. ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, প্ৰভুৱে পৃথিৱীলৈ নামি অহা, তেওঁৰ বহুমূলীয়া তেজ ঢালি দিয়া আৰু আপোনালোকৰ পাপৰ পৰা মুক্ত কৰিবলৈ ক্ৰুচত নিজৰ প্ৰাণ দিয়াৰ উদ্দেশ্যটোকে সদায় মনত ৰাখক. প্ৰভুৰ ইচ্ছা আৰু উদ্দেশ্য আৰু তেওঁৰ বহুমূলীয়া তেজ, আপোনাৰ জীৱনত পূৰ্ণ হওক.

অধিক ধ্যান-ধাৰণাৰ বাবে পদ: “আৰু তেওঁৰ দ্বাৰাই সকলোবোৰ তেওঁৰে সৈতে মিলন সাধন কৰিলে৷ পৃথিৱীত থকা হওক বা স্বৰ্গত থকা হওক, তেওঁৰ ক্ৰুচৰ পুত্ৰৰ তেজৰ দ্বাৰাই শান্তি স্থাপন কৰিবলৈ ঈশ্বৰে সকলোতে ভাল দেখিলে.”(কলচীয়া ১:২০)