ফেব্ৰুৱাৰী 14 – প্ৰভুত আনন্দ কৰা !

“হে যিহোৱা, তুমি ক্ৰোধেৰে উঠা, মোৰ শত্রুবোৰৰ ক্রোধৰ বিৰুদ্ধে নিজকে তুলি ধৰা, মোৰ অৰ্থে তুমি সাৰ পোৱা; হে মোৰ ঈশ্বৰ, তুমি এক সোধ-বিচাৰ ধার্য কৰিছা.” (গীতমালা ৭:৬).

যদি আপুনি প্ৰভুক সন্তুষ্ট কৰিব বিচাৰে তেন্তে আপোনাৰ হৃদয়ত, তেওঁৰ সান্নিধ্যত সদায় আনন্দ আৰু আনন্দিত হোৱা উচিত. তেওঁৰ প্ৰশংসা আৰু পূজা আৰু তেওঁৰ প্ৰতি থকা প্ৰেম প্ৰকাশ কৰা উচিত. আৰু তেওঁ আপোনাক ক’ব: “হে প্ৰেম, তোমাৰ আনন্দৰ সৈতে তুমি কিমান সুখী”.

ভগৱানৰ সান্নিধ্যৰ কাষ চাপি অহা বহুতেই গুণগুণাই আৰু সন্দেহ কৰি. কিন্তু যদি আপুনি হাঁহিমুখীয়া মুখেৰে, হৃদয়ৰ আনন্দৰে ঈশ্বৰৰ সান্নিধ্যলৈ আহে, তেন্তে আপুনি নিশ্চয় তেওঁৰ দৃষ্টিত সন্তুষ্ট হোৱা দেখা যাব.

তেওঁৰ অতি প্ৰেমৰ বাবে যিহোৱাই ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকলক মিচৰৰ দাসত্বৰ পৰা উলিয়াই আনিলে. তেওঁ পাস্কেল মেৰ পোৱালিৰ তেজৰ দ্বাৰা তেওঁলোকৰ জীৱন ৰক্ষা কৰিলে. তেওঁ তেওঁলোকক লোহিত সাগৰৰ মাজেৰে আচৰিত ধৰণে লৈ গ’ল. প্ৰতিদিনে তেওঁ তেওঁলোকক মৰুভূমিত মান্নাৰে পুষ্টি দিছিল; আৰু শিলৰ পৰা তেওঁলোকক পানী খাবলৈ দিলে.

কিন্তু ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকলে সদায় অভিযোগ আৰু গুণগুণাই আছিল. তেওঁলোকে ক’লে: “আমাৰ চকুৰ সন্মুখত এই মান্নাৰ বাহিৰে আন একো নাই. ইজিপ্তত আমি মুক্তভাৱে খোৱা মাছবোৰ, শসা, বগৰী, পিঁয়াজ আৰু হালধি আমাৰ মনত আছে”. এনে বাক্যৰে তেওঁলোকে মোচিৰ বিৰুদ্ধে আৰু ঈশ্বৰে স্থাপন কৰা প্ৰাচীনসকলৰ বিৰুদ্ধে অভিযোগ কৰিলে. শাস্ত্ৰই কৈছে: “ কিন্তু তেওঁলোকৰ বেছিভাগৰে ওপৰত ঈশ্বৰ সন্তুষ্ট নহ’ল” (১ কৰিন্থীয়া ১০:৫), তেওঁলোকৰ অভিযোগ কৰা মনোভাৱৰ বাবে. অভিযোগ বা গুণগুণনি কৰাটো স্পষ্টভাৱে প্ৰভুৰ দৃষ্টিত ঘৃণনীয়.

কিছুমান মানুহক কেনেকুৱা হৈছে বুলি সুধিলে লগে লগে কান্দিবলৈ আৰম্ভ কৰিব. আন কিছুমানে প্ৰভুৰ মঙ্গলৰ ওপৰত প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰিব আৰু এইদৰে বিলাপ কৰিব: ‘মই যি অৱস্থাৰ মাজেৰে পাৰ হৈছো, তেওঁ দেখা নাপায়নে?’, ‘তেওঁ আমাৰ প্ৰাৰ্থনা কিয় শুনা নাই?’. কিন্তু এনেকুৱা এটা গোট আছে যিয়ে প্ৰভুৱে তেওঁলোকক য’ত স্থাপন কৰিছে, তেওঁলোকৰ পৰিস্থিতি যিয়েই নহওক কিয়, প্ৰভুত সদায় আনন্দিত আৰু আনন্দিত হ’ব. তেওঁলোকৰ ঘৰবোৰ ঈশ্বৰৰ চিৰস্থায়ী উপস্থিতিৰে ভৰি পৰিব, প্ৰচুৰ আশীৰ্বাদেৰে.

পাঁচনি পৌলে কৈছে: “নাটনিৰ বিষয়ে মই যে এই কথা কৈছোঁ, এনে নহয়; কিয়নো মই সকলো ধৰণৰ অৱস্থাতে সন্তুষ্ট হৈ থাকিবলৈ শিকিলোঁ.c  মই অভাৱৰ সময়ত থাকিবলৈ জানো আৰু প্ৰাচুৰ্যতাৰ সময়টো থাকিবলৈ জানো; সকলো বিষয়তে মই তৃপ্ত হ’বলৈ আৰু ক্ষুধিত হ’বলৈ, উপচয় ভোগ কৰিবলৈ আৰু অভাৱত থাকিবলৈ শিক্ষিত হ’লোঁ.”(ফিলিপীয়া ৪:১১-১২). প্ৰভুৱে আমাৰ মাজৰ যিসকলৰ এনে মানসিকতা আছে তেওঁলোকক তেওঁৰ প্ৰেম আৰু তেওঁৰ আনন্দ বুলি ক’ব.

যেতিয়া আপুনি সদায় প্ৰভুত আনন্দিত হয়, তেতিয়া আপুনি ৰজা দায়ূদৰ সৈতে যোগদান কৰিব পাৰে আৰু আনন্দৰে সেই কথা ঘোষণা কৰিব পাৰে: “মই সকলো সময়তে যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰিম; তেওঁৰ প্ৰশংসা মোৰ মুখত থাকিব.”(গীতমালা ৩৪:১). ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, প্ৰভুক সদায় সন্তুষ্ট আৰু আনন্দিত কৰক.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “যিহোৱাত আনন্দ কৰা; তাতে তেওঁ তোমাৰ মনৰ বাঞ্ছা পূর্ণ কৰিব.”(গীতমালা ৩৭:৪).