ফেব্ৰুৱাৰী 09 – মোৰ প্ৰিয়তম !

“ ,প্রচুৰ শস্য আৰু নতুন দ্রাক্ষাৰস উভৈনদী হ’লে যেনেকৈ আনন্দ হয়, তাতোকৈয়ো অধিক আনন্দ দি তুমি মোৰ অন্তৰ পূর্ণ কৰি ৰাখিছা.  মই শান্তিৰে শুই টোপনি যাম. কাৰণ, হে যিহোৱা, কেৱল তুমিয়েই মোক নিৰাপত্তা দি নিৰাপদে ৰাখিছা.(গীত ৪:৭-৯).

যেতিয়া আপুনি আগ্ৰহেৰে প্ৰভুৰ সান্নিধ্যত থাকে, তেতিয়া তেওঁ আপোনাৰ ফালে চাই কয়: “তুমি মোৰ প্ৰেম আৰু তুমি মোৰ হৃদয়ক লুটপাত কৰিলা”. প্ৰভুৰ পৰা সেই বাক্যবোৰ শুনি কিমান আচৰিত হ’ব! আজি আপুনি আপোনাৰ হৃদয়ত তেওঁৰ সন্তুষ্ট জীৱন যাপনৰ উদ্দেশ্য হ’বনে, যাতে তেওঁ আপোনাক এনে মৰমলগা শব্দৰে মাতিব পাৰে?

আত্মাৰ প্ৰেমিক, বহু কথাৰে নিজৰ কইনাক মাতে; যিবোৰ মৰমলগা আৰু অৰ্থপূৰ্ণ. চলোমনৰ গীত ৭:৬ পদত আমি দেখিবলৈ পাওঁ যে প্ৰভুৱে তাইক এইদৰে মাতিছে “হে প্ৰেম, তোমাৰ আনন্দৰ সৈতে তুমি কিমান সুন্দৰ আৰু কিমান সুখদায়ক!” আপোনাৰ জীৱনৰ সমগ্ৰ উদ্দেশ্য প্ৰভুত আনন্দিত হোৱা আৰু তেওঁৰ দৃষ্টিত সন্তুষ্ট হোৱা হওক.

সকলো কথা, চিন্তা আৰু কৰ্মই প্ৰভুৰ সন্তুষ্ট আৰু আনন্দ কঢ়িয়াই অনাৰ ওপৰত কেন্দ্ৰিত হওক. আৰু আপুনি প্ৰভুৰ লগত আঁকোৱালি লোৱা উচিত আৰু তেওঁৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰা উচিত আৰু তেওঁৰ আনন্দ কঢ়িয়াই অনা উচিত. “ যিহোৱাত আনন্দ কৰা; তাতে তেওঁ তোমাৰ মনৰ বাঞ্ছা পূর্ণ কৰিব.”(গীতমালা ৩৭:৪).

যিজন গীতমালা ৰচকে প্ৰভুত আনন্দ কৰিছিল, তেওঁ সুখী জীৱন কটালে. তেওঁ কৈছে: “মই তোমাৰ বিধিবোৰত আনন্দিত হ’ম; মই তোমাৰ বাক্য নাপাহৰিম. (গীতমালা ১১৯:১৬). “ মোলৈ তোমাৰ কৃপা নামি আহঁক, যাতে মই জীয়াই থাকিব পাৰোঁ; কিয়নো তোমাৰ ব্যৱস্থাই মোক আনন্দ দিয়ে.”(গীতমালা ১১৯:৭৭). “তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ মোৰ আনন্দ” (গীতমালা ১১৯:১৪৩). শাস্ত্ৰই এইটোও কৈছে: “উল্লাসিত হৃদয়ে ঔষধৰ দৰে ভাল কাম কৰে” (হিতোপদেশ ১৭:২২). “উল্লাসিত হৃদয়ে আনন্দময় মুখমণ্ডল সৃষ্টি কৰে” (হিতোপদেশ ১৫:১৩).

আপুনি প্ৰভুত আনন্দিত হোৱা উচিত আৰু লগতে প্ৰভুৰ বাবে আনন্দৰ কাৰণ হোৱা উচিত. আৰু তেওঁৰ ওচৰলৈ আনন্দ কঢ়িয়াই আনিবলৈ হ’লে জগত বা জগতৰ বস্তুবোৰক ভাল পোৱা উচিত নহয়. শাস্ত্ৰই কৈছে: “হে ব্যভিচাৰীa সকল, জগতৰ সৈতে ৰখা মিত্ৰতাই ঈশ্বৰৰ শত্ৰুতাb, ইয়াক আপোনালোকে নাজানে নে? এতেকে যি জনে জগতৰ প্ৰেমিক হবলৈ ইচ্ছা কৰে, তেওঁ নিজকে নিজে ঈশ্বৰৰ শত্ৰু কৰি লয়” (যাকোব ৪:৪).

যদি আপুনি সংসাৰিক জীৱন যাপন কৰি থাকে, আপোনাৰ সংসাৰিক আকাংক্ষাৰে, তেন্তে আপুনি কেতিয়াও ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰিব নোৱাৰিব. প্ৰভুৱে কৈছে: “জগত বা জগতৰ বস্তুবোৰক প্ৰেম নকৰিবা” (১ যোহন ২:১৫). “আৰু যিসকলে খ্ৰীষ্টৰ, তেওঁলোকে মাংসক তাৰ আবেগ আৰু কামনাৰে ক্ৰুচত দিলে” (গালাতীয়া ৫:২৪). যেতিয়া আপুনি প্ৰভুক সন্তুষ্ট কৰাৰ দৃঢ় সংকল্প ল’ব, তেতিয়া তেওঁও আপোনাৰ ওপৰত আনন্দিত হ’ব.

চয়তানৰ প্ৰধান উদ্দেশ্য হৈছে আপোনাক অন্য দিশলৈ ঠেলি দিয়া আৰু আপোনাক ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে ঘূৰাই অনা. যিহেতু তেওঁ প্ৰতাৰক, গতিকে আপোনাৰ অজ্ঞাতেও লাহে লাহে আপোনাৰ ভিতৰত বিষ সুমুৱাই দিব. জীৱনত প্ৰভুৰ অসন্তুষ্টিজনক বা তেওঁক দুখ দিব পৰা কিবা আছে নেকি চাবলৈ দৈনিক আত্মনিৰীক্ষণ আৰু পৰীক্ষা কৰি চাব লাগে, আৰু সেইটো নিশ্চিত কৰিব লাগে যে আপুনি সেইটো জীৱনৰ পৰা আঁতৰাই পেলায়. আৰু প্ৰভুৱে আপোনাৰ ওপৰত ইমানেই সন্তুষ্ট আৰু আনন্দিত হ’ব. আপুনিও তেওঁৰ ওপৰত আনন্দিত হোৱা উচিত আৰু আপোনাৰ প্ৰতি তেওঁৰ মহান প্ৰেমৰ বাবে গভীৰ কৃতজ্ঞতাৰে উপচি পৰা উচিত.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “ তুমি মোক জীৱনৰ পথ শিকাইছা; তোমাৰ উপস্থিতিত আছে পৰিপূর্ণ আনন্দ; তোমাৰ সোঁ-হাতত আছে অনন্ত সুখ.”(গীতমালা ১৬:১১).