ডিচেম্বৰ 15 – চিৰন্তন ঈশ্বৰ!

“যিজন অনাদিকালৰ ঈশ্বৰ তেৱেঁই নিজৰ লোকসকলৰ আশ্রয়, অধোদেশত তেওঁ চিৰস্থায়ী বাহুৰে ধৰি ৰাখে; তেওঁ তোমালোকৰ সন্মুখৰ পৰা শত্ৰুবোৰক দূৰ কৰিব, তেওঁ ক’ব, ‘এওঁলোকক ধ্বংস কৰা!’ (2 বিবৰণ ৩৩: ২৭)।

চিৰন্তন ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ চিৰস্থায়ী বাহুবোৰলৈ চাওক।  আমাৰ চিৰন্তন ঈশ্বৰৰ দৰে আপোনাক সুৰক্ষা দিব পৰা আৰু আপোনাক সমৰ্থন কৰিব পৰা কোনো নাই।  তেওঁ অকলে আপোনাৰ চিৰন্তন আশ্ৰয়!

কিছুমান লোকে চৰকাৰৰ মন্ত্ৰী, উচ্চ পদস্থ কৰ্তৃপক্ষ, আৰক্ষী বিষয়া বা এই পৃথিৱীৰ আন লোকসকলক তেওঁলোকৰ আশ্ৰয় হিচাপে গণ্য কৰে।  কিন্তু সেই আশ্ৰয়বোৰসময়ৰ পৰীক্ষাত থিয় নহয়, আৰু যেতিয়া চৰকাৰ সলনি হয়, বা সময়ৰ সময়ত সেইবোৰ শোচনীয়ভাৱে বিফল হয়।  অসুস্থতাৰ সময়ত, বহুতে চিকিৎসালয়সমূহক তেওঁলোকৰ আশ্ৰয় স্থল বুলি গণ্য কৰে।  কিন্তু ঈশ্বৰৰ সন্তানৰ বাবে, অকল চিৰন্তন ঈশ্বৰহৈছে তেওঁলোকৰ আশ্ৰয়; আৰু কেৱল তেওঁৰ চিৰস্থায়ী বাহুবোৰে তেওঁলোকক সমৰ্থন প্ৰদান কৰে।

তোমাৰ আগেদি যেতিয়া মোৰ প্ৰতাপ গমন কৰিব, তেতিয়া মই তোমাক শিলটোৰ ফাটত থম, আৰু মোৰ গমন শেষ নোহোৱালৈকে মোৰ হাতেৰে তোমাক ঢাকি ধৰিম।(যাত্ৰাপুস্তক ৩৩: ২২)৷

মোচিয়ে কেৱল সেই উচ্চ আশ্ৰয়ই নহয়, প্ৰভুৰ মহিমাও দেখিছিল।  মোচিয়ে এইদৰে লিখিছে: “যি মানুহ সৰ্ব্বোপৰি জনাৰ আশ্রয়ত থাকে, যি মানুহ সৰ্ব্বশক্তিমানৰ ছাঁত বসতি কৰে  তেওঁ যিহোৱাৰ বিষয়ে এই কথা ক’ব, “তেৱেঁই মোৰ আশ্ৰয় আৰু মোৰ দুর্গ; তেৱেঁই মোৰ ঈশ্বৰ, যি জনাৰ ওপৰত মই ভাৰসা কৰোঁ।”(গীতমালা ৯১: ১- ২)৷

দায়ূদে গোটেই জীৱন চিৰন্তন ঈশ্বৰক নিজৰ আশ্ৰয় হিচাপে লৈছিল।  তেওঁ কেতিয়াও নিজৰ শক্তি, তেওঁৰ সৈন্যবাহিনী, তেওঁৰ ৰথ বা ঘোঁৰাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰা নাছিল।তেওঁ তেওঁলোকৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰা নাছিল বা তেওঁলোকৰ বিষয়ে গৌৰৱ কৰা নাছিল।  তেওঁ চিৰন্তন শিলৰ উচ্চ আশ্ৰয়ৰ বিষয়ে অৱগত আছিল।  সেইবাবে তেওঁ এইদৰে লিখিছে: “আপদৰ কালত তেওঁ মোক নিজ আশ্রয়ত গুপুতে ৰাখিব, নিজৰ তম্বুত মোক লুকুৱাই ৰাখিব; তেওঁ মোক শিলৰ ওপৰত তুলি থব।”(গীতমালা ২৭: ৫)৷

আপোনাৰ বিশ্বাসৰ চকুৰে, আপুনি দেখিব যে চিৰন্তন ঈশ্বৰে তেওঁৰ পাখি বিয়পাই ছে আৰু আপোনাক তেওঁৰ পেভিলিয়নত ঢাকি ৰাখিছে।  তেওঁ আপোনাক তেওঁৰ চিৰস্থায়ী বাহুত বহন কৰিছে।  আৰু সেই শক্তিশালী বাহুবোৰৰ পৰা আপোনাক কোনে কাঢ়ি নিব পাৰে?

গীতমালা ৰচয়িতা দায়ূদে লিখিছে; “বেল দেৱতা মুৰ্ত্তিবোৰ নত হ’ল, নবো মুৰ্ত্তিবোৰ দোঁ খালে, সেইবোৰ গধুৰ হোৱা বাবে কঢ়িয়াই নিয়া জন্তুবোৰ নিম্নগামী হ’ল। এই কঢ়িয়াই নিয়া মুর্ত্তিবোৰ ভাগৰুৱা জন্তুৰ বাবে গধুৰ বোজা হ’ল।গৰ্ভৰ পৰা আৰু জন্মৰ আগৰে পৰা যিসকলক মই কঢ়িয়াই আনিছো: সেই যাকোবৰ বংশ আৰু ইস্ৰায়েলৰ বংশৰ অৱশিষ্ট লোকসকল, মোৰ কথা শুনা।” (গীতমালা ৪৬: ১- ৩)।

যিহোৱাই নূহ আৰু তেওঁৰ পৰিয়ালক আশ্ৰয় দিয়া চিৰন্তন ঈশ্বৰৰ সন্তানে আপোনাক আৰু আপোনাৰ বংশধৰসকলক আগন্তুক প্ৰজন্মৰ বাবে আশ্ৰয় আৰু সুৰক্ষা প্ৰদান কৰিব।

ইয়াৰ উপৰিও ধ্যান ৰখাৰ বাবে পদ: “কিয়নো আপুনি দুখীয়াৰ বাবে সুৰক্ষা, আৰু দুৰৱস্থাত থকা অভাৱীসকলৰ প্রতিপালক, ধুমুহাৰ পৰা ৰক্ষা পাবলৈ আশ্ৰয়, আৰু সূৰ্যৰ তাপ নাপাবলৈ ছাঁস্বৰূপ হৈছে।”(যিচয়া ২৫: ৪)৷