ছেপ্টেম্বৰ 17 – ৰাজকীয় ঘোঁৰা !

“মেৰ-ছাগ ৰখীয়াসকলৰ অহিতে মোৰ ক্ৰোধ জ্বলি উঠিছে, আৰু এই পৰিচাৰকসকলকa মই দণ্ড দিম; কিয়নো বাহিনীসকলৰ যিহোৱাই তেওঁৰ জাক যিহূদা-বংশৰ বুজ-বিচাৰ লৈ, তেওঁলোকক নিজৰ উত্তম ৰণুৱা ঘোঁৰা যেন কৰিব!” (জখৰীয়া ১০: ৩)৷

প্ৰভুৱে আপোনাক লগ কৰিব আৰু যুদ্ধত আপোনাক তেওঁৰ ৰাজকীয় ঘোঁৰা বনাব।  তেওঁ আপোনাক শক্তিশালী কৰে যাৰ শক্তিৰ অভাৱ আছে।  আপুনি যুদ্ধত ঘোঁৰাএটাৰ বিশেষ গুণাগুণ জানেনে?  প্ৰভুয়ে সেই গুণটো প্ৰকাশ কৰিছিল, ইয়াৰ চাকৰিৰ শক্তিৰ বিষয়ে।

প্ৰভুয়ে এইদৰে কৈছে, “ঘোঁৰাক জানো তুমি বল দিলা? লৰি থকা কেশৰেৰে তাৰ ডিঙি জানো তুমি ভুষিত কৰিলা?  তাক ফৰিঙৰ দৰে জপিওৱা জানো তুমি কৰিলা? তাৰ নাকৰ ফোৰোহনিৰ শব্দ অতি ভয়ানক।  সি উপত্যকাত ভৰি মাৰে, আৰু নিজৰ বলত উল্লাস কৰে, সি অস্ত্ৰ–শস্ত্ৰেৰে সু-সজ্জিত হোৱা সৈন্যৰ সন্মূখলৈ ওলায় যায়।

সি ভয়ক হাঁহে, আৰু আতংকিত নহয়; সি তৰোৱালৰ মুখ পৰা উলতি নাহে।  তূণে তাৰ বিৰুদ্ধে পাৰ্শ্বদেশত শব্দ কৰে; চিকমিকীয়া বৰছা আৰু যাঠিয়ে তাৰ ওপৰত শব্দ কৰে। সি ক্ৰোধত ভয়ানক মুৰ্ত্তি ধৰি মাটি গ্ৰাস কৰে; শিঙা-ধ্বনি শুনিলে, সি থিয় হৈ থিৰে নাথাকে।ত শিঙাধ্বনি যেতিয়া শুনে সি হিঁ হিঁ শব্দ কৰে; সি দুৰৈৰ পৰা যুদ্ধৰ গোন্ধ পায়, সি সেনাপতিসকলৰ গৰ্জ্জন আৰু সিংহনাদ শুনে।” (ইয়োব ৩৯: ১৯- ২৫)।

আপুনি যুদ্ধৰ ঘোঁৰা হ’ব বিচাৰে নেকি?  তেতিয়া আপুনি আপোনাৰ সকলো বোজা প্ৰভুৰ ওপৰত পেলাই দিব লাগে আৰু তেওঁৰ ওপৰত হেলান দিব লাগে।  ঈশ্বৰ সৰ্বশক্তিমান, আপোনাক দুৰ্বল জাহাজৰ পৰা যুদ্ধক্ষেত্ৰত শক্তিশালী যোদ্ধালৈ পৰিৱৰ্তন কৰিব।

আপুনি আপোনাৰ সন্মুখৰ যুদ্ধৰ বিষয়ে ভয় কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই।  যেতিয়া দুখবোৰ উঠি আপোনাৰ বিৰুদ্ধে গৰ্জন কৰা যেন লাগে, আপুনি বিজয়ী মহিমাৰে আনন্দিত হ’ব।  আপুনি সহজে আপোনাৰ শত্ৰুৰ আক্ৰমণৰ ওপৰত জয়ী হ’ব, আৰু আপোনাৰ চাৰিওফালৰ পৰিস্থিতিৰ বিৰুদ্ধে থিয় দিব।  তেওঁলোকে কেতিয়াও আপোনাৰ বিৰুদ্ধে জয়ী হ’ব নোৱাৰিব।  আৰু আপুনি যুদ্ধত প্ৰভুৰ ৰাজকীয় ঘোঁৰা হ’ব

যদি আপুনি যুদ্ধৰ ঘোঁৰা হোৱাৰ প্ৰয়োজন হয়, তেন্তে অলপ স্থান দিয়াটো গুৰুত্বপূৰ্ণ – যিয়ে আজ্ঞাকাৰীতাৰ বিষয়ে কয়, যি খ্ৰীষ্টান জীৱন যাপন কৰাৰ বাবে অত্যাৱশ্যকীয়।  এই সন্দৰ্ভত পাঁচনি যাকোবে এইদৰে লিখিছে: “আমি ঘোঁৰাৰ মুখত টুকুৰা দিওঁ যে তেওঁলোকে আমাক মানি চলিব পাৰে আৰু তেওঁলোকৰ গোটেই শৰীৰটো ঘূৰাই দিওঁ” (যাকোব ৩: ৩)৷  আমাৰ বৰ্তমানৰ অৱস্থা কি?  আমাৰ বিট আছে নে আমি জীৱনটো নিশ্চিন্তভাৱে জীয়াই আছোঁ?

আপোনাৰ আত্মইচ্ছা আৰু জ্ঞান ঈশ্বৰৰ হাতত জমা দিয়ক আৰু সমৰ্পণ কৰক, যাতে তেওঁ আপোনাক গোটেই জীৱন লৈ যাব পাৰে।  প্ৰভুয়ে তেওঁৰ কথাবোৰ আপোনাৰ হৃদয়ত ছাপ দিব আৰু সেইবোৰঅনুসৰি আপোনাক নেতৃত্ব দিব।

ঈশ্বৰৰ সন্তান, যেতিয়া আপুনি প্ৰভুৰ যুদ্ধৰ ঘোঁৰা হ’ব, তেওঁ আপোনাক জ্বলন্ত জুইত পৰিণত কৰিব, তেওঁ আপোনাৰ আগত যাব আৰু আপোনাক যুদ্ধক্ষেত্ৰত নেতৃত্ব দিব।  কেতিয়াও নাপাহৰিব যে তেওঁ আপোনাৰ আগত আগবাঢ়ি গৈ আছে, আপোনাৰ সকলো যুদ্ধত আপোনাক বিজয় প্ৰদান কৰিবলৈ।

ইয়াৰ উপৰিও ধ্যানৰ পদ: “যুদ্ধৰ দিনৰ বাবে ঘোঁৰাক সু-সজ্জিত কৰা হয়, কিন্তু জয় যিহোৱাৰ কাৰণেহে হয়।”(হিতোপদেশ ২১: ৩১)