ਜੂਨ 07 – দুখত সান্ত্বনা!

“তেওঁলোকৰ সমস্ত দুখত তেওঁ দূখিত হৈছিল, আৰু দূতে তেওঁৰ সন্মুখৰ পৰা তেওঁলোকক পৰিত্ৰাণ কৰিছিল। তেওঁৰ প্ৰেম আৰু অনুগ্রহত তেওঁলোকক মুক্ত কৰিছিল, আৰু তেওঁ পূৰ্বৰ সকলো সময়ত তেওঁলোকক উন্নত কৰিছিল, আৰু দাঙি নিছিল।” (যিচয়া ৬৩: ৯)৷

পৃথিৱীত এনে বহুতো শক্তি আছে যি য়ে আপোনাক দুখ আৰু পীড়িত কৰে।  কিন্তু আপুনি ভোগ কৰা প্ৰতিটো দুখ আৰু প্ৰতিটো দুখত, প্ৰভু আপোনাৰ সৈতে আছে আৰু আপোনাক সেই সকলোবোৰৰ পৰা বিতৰণ কৰে।

এবাৰ পুৰোহিত আৰু জাৰ্মানীৰ মানুহে মাৰ্টিন লুথাৰক আক্ৰমণ কৰিবলৈ সৈন্য পঠিয়াইছিল।  আৰু তেওঁৰ একমাত্ৰ সান্ত্বনা আছিল ঈশ্বৰৰ উপস্থিতি।  যেতিয়া মাৰ্টিন লুথাৰ অৰণ্যলৈ পলাই গৈছিল, কিছুমান সৈন্যই তেওঁক দেখিছিল।  যদিও তেওঁ অকলশৰীয়া আছিল, তেওঁলোকে তেওঁক আন এজন ব্যক্তিৰ সৈতে বাৰ্তালাপ কৰা দেখিছিল, যেতিয়া তেওঁ খোজ কাঢ়ি আছিল।  কিন্তু যেতিয়া তেওঁলোক তেওঁৰ ওচৰলৈ আহিছিল, তেওঁলোকে তেওঁৰ সৈতে আন কাকো দেখা নাপালে আৰু তেওঁলোক আচৰিত হ’ল।

মাৰ্টিন লুথাৰে পিছত তেওঁলোকক কৈছিল যে তেওঁ কেতিয়াও অকলে খোজ কাঢ়ে নহয় কিন্তু সদায় যীচু খ্ৰীষ্টৰ সৈতে খোজ কাঢ়ে।  আৰু যিসকলে তেওঁক গ্ৰেপ্তাৰ কৰিবলৈ তালৈ গৈছিল, তেওঁলোক তেওঁৰ ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা ইমান আকৰ্ষিত হৈছিল আৰু তেওঁক গ্ৰেপ্তাৰ নকৰাকৈ ঘূৰি আহিছিল।

দুখ-কষ্টৰ সময়ত ঈশ্বৰৰ বহুতো সন্তানে কেৱল প্ৰত্যাহ্বান আৰু ক্লেশবোৰৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখে।  তেওঁলোকে কেৱল গৰ্জন কৰা সাগৰ আৰু প্ৰচণ্ড ধুমুহাৰ ফালে চায়।  কিন্তু তেওঁলোকে সেই সকলো সমস্যা আৰু পৰিস্থিতিৰ উৰ্ধত থকা প্ৰভু আৰু সাগৰ আৰু বতাহক স্থিৰ হৈ থাকিবলৈ আদেশ দিব পৰা প্ৰভুক দেখা তদুপৰি বিফল হয়।  যিসকলে প্ৰভুৰ ওচৰলৈ চায়, তেওঁলোকৰ দুখ-কষ্টত কেতিয়াও নিপীড়িত নহ’ব।

প্ৰভুয়ে আগ্ৰহেৰে অপেক্ষা কৰে যে আপুনি তেওঁক আপোনাৰ দুখত মাতিব।  গতিকে, আপোনাৰ দুখ আৰু আপোনাৰ বেদনাবোৰ আপোনাৰ হৃদয়ত নাৰাখিব, কিন্তু সেইবোৰ প্ৰভুৰ ভৰিত ঢালি দিব।  দায়ূদে এইদৰে কৈছিল: “তুমি মোৰ শত্রুবোৰৰ সাক্ষাতে মোৰ সন্মুখত মেজ সজাইছা; তুমি মোৰ মূৰ তেলেৰে তিয়াইছা;মোৰ পান-পাত্ৰ উপচি পৰিছে” (গীতমালা ২৩: ৫)৷

আপোনাৰ আধ্যাত্মিক চকুৰে চাওঁক, যাতে প্ৰভু আপোনাৰ দুখ আৰু পৰীক্ষাৰ মাজত আপোনাৰ সৈতে খোজ কাঢ়ে।  কাৰণ তেওঁ আপোনাক কেতিয়াও এৰি নাযায় বা আপোনাক এৰি নিদিয়ে।

গীতমালাৰ লোকসকল অভিভূত হৈছিল আৰু কৈছিল যে তেওঁ সৰ্বশক্তিমানৰ ছাঁত আনন্দিত হয়।  তেওঁ এইদৰে কৈছিল: “যদি যিহোৱাই মোক সহায় নকৰে, তেন্তে মৃত্যুৰ নীৰৱতাত মোৰ প্ৰাণে শীঘ্ৰেই বসতি কৰিলেহেঁতেন।” (গীতমালা ৯৪: ১৭)৷  ঈশ্বৰৰ সন্তান, প্ৰভুয়ে আপোনাক আপোনাৰ সকলো দুখৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিব আৰু আপোনাক আশীৰ্ব্বাদ কৰিব।

ইয়াৰ উপৰিও ধ্যান ৰখাৰ পদ: “কাৰণ প্ৰভু যিহোৱাই মোক সহায় কৰিব; সেই বাবে মই অপমানিত নহম; সেয়ে মই মোৰ মুখ চকমকি পাথৰৰ দৰে কৰিলোঁ; কাৰণ মই জানো যে মই লাজ নাপাম।(যিচয়া ৫০: ৭)