এপ্রিল 28 – গ্ৰহণযোগ্য উপাসনা!

“কিন্তু কয়িনক আৰু তেওঁৰ উৎসৰ্গক হলে গ্ৰহণ নকৰিলে। সেয়ে কয়িনৰ অতিশয় খং উঠিল আৰু তেওঁৰ মুখো ক’লা পৰি গ’ল।” (আদিপুস্তক ৪: ৫)

সঁচাকৈয়ে বহুতো বস্তু আছে যিয়ে আমাক উপাসনাৰ শিখৰত উপনীত হোৱাত বাধা দিয়ে।  এইটো সম্ভৱ যে প্ৰভুয়ে কয়িনৰ নৈবেদ্যক অনুমোদন নকৰিলে, আপোনাৰ প্ৰশংসা, ধন্যবাদ বা নৈবেদ্যক অনুমোদন নকৰিব পাৰে।

যেতিয়া আপুনি প্ৰভুৰ উপাসনা কৰে, তেতিয়া এইটো তেওঁৰ প্ৰতি থকা গভীৰ প্ৰেমৰ বাবে কৰা উচিত আৰু কেতিয়াও বাধ্যবাধকতা হিচাপে নহয়।  বহুতো পৰিয়ালত, তেওঁলোকে দেওবাৰে গীৰ্জালৈ যায়, এক প্ৰাথমিক খ্ৰীষ্টান বাধ্যবাধকতা হিচাপে।  আৰু আন কিছুমানে তেওঁলোকৰ নতুন কাপোৰ আৰু গহনা দেখুৱাবলৈ গীৰ্জালৈ যায়।  তথাপিও আনসকলে গীৰ্জালৈ যায়, প্ৰাথমিক পদ বিচাৰি, আৰু নিজৰ বাবে নাম আৰু খ্যাতি বিচাৰে।  তেওঁলোকে ঈশ্বৰে কি বিচাৰে সেয়া নাজানে আৰু তেওঁলোকক সন্তুষ্ট কৰিব নিবিচাৰে।

আমাৰ প্ৰভু যীচুৱে এইদৰে কৈছিল: “আপোনালোক কপটীয়া! যিচয়া ভাৱবাদীয়ে আপোনালোকৰ বিষয়ে ঠিকেই ভাববাণী কৰিলে,তেওঁলোকে অনর্থকৰূপে মোৰ আৰাধনা কৰে। কাৰণ তেওঁলোকে মানুহৰ ৰীতি নীতিবোৰ, আজ্ঞাৰ দৰে শিকায় ” (মথি ১৫: ৭- ৯)৷

উপাসনাৰ বাবে আটাইতকৈ ডাঙৰ খণ্ডটো হ’ল ভণ্ডামি।  ভণ্ডামি কি?  ই শব্দত ঈশ্বৰৰ ওচৰত থকা যেন লাগিছে, কিন্তু প্ৰকৃততে হৃদয়ত ঈশ্বৰৰ পৰা বহু দূৰত আছে।  শব্দ আৰু কামৰ মাজত সম্পূৰ্ণ সংযোগ বিচ্ছিন্ন হৈ আছে।  ঈশ্বৰে কেতিয়াও কোনো হাইপোক্ৰিটিক শব্দক স্বীকাৰ বা অনুমোদন নকৰে, কেৱল কৰ্তব্য হিচাপে কৰা বা উপাসনা কৰা, বা তেওঁক এক মনোৰঞ্জন হিচাপে প্ৰশংসা নকৰে।

কয়িনে তেওঁৰ নৈবেদ্যবোৰ কেৱল এক মাত্ৰ বাধ্যবাধকতা লৈ আহিছিল কিন্তু কেতিয়াও বুজিবলৈ চেষ্টা কৰা নাছিল যে ই প্ৰভুৰ বাবে আনন্দদায়ক হ’ব নে নহয়।  তেওঁৰ নৈবেদ্যত কোনো জীৱন বা তেজ নাছিল।  কেৱল ত্যাগৰ তেজহে পাপ বোৰ ধুই পেলায় আৰু এজন ব্যক্তিক ঈশ্বৰৰ ওচৰলৈ আনে।

কিন্তু হাবেললৈ চাওক।  তেওঁ এনে এটা নৈবেদ্য আগবঢ়াব বিচাৰিছিল যিয়ে ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰিব।  বিশ্বাসৰ দ্বাৰা তেওঁ প্ৰভুৰ সৈতে তেওঁৰ হৃদয়ৰ সৈতে যোগ দিছিল আৰু ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰিব পৰা নৈবেদ্যটো আৱিষ্কাৰ কৰিছিল।  তেওঁ ভৱিষ্যতবাণ্য কৰিছিল যে যীচু খ্ৰীষ্টই কেলভাৰীৰ পাৰত ঈশ্বৰৰ ভেড়াৰ মাংস হিচাপে নিজৰ জীৱন আগবঢ়াব।  এই বিষয়ে অনুভৱ কৰি হাবেলে তেওঁৰ জাকৰ প্ৰথম সন্তানকো আগবঢ়াইছিল। ঈশ্বৰৰ সন্তান, কেনে ধৰণৰ উপাসনাই প্ৰভুক আনন্দ িত কৰে বুজি লওঁক আৰু তেনেদৰে তেওঁক উপাসনা কৰক।

অধিক ধ্যানৰ বাবে পদ: “এতেকে, হে ভাই সকল, ঈশ্বৰৰ সকলো দয়াৰ দ্বাৰাই মই আপোনালোকক এই মিনতি কৰোঁ যে, আপোনালোকে নিজ নিজ শৰীৰক ঈশ্বৰৰ গ্ৰহণীয়, জীৱিত, আৰু পবিত্ৰ বলি স্বৰূপে উৎসৰ্গ কৰক; এয়েই আপোনালোকৰ যুক্তিসঙ্গত আৰাধনা। “(ৰোমীয়া ১২: ১)