ਸਤੰਬਰ 25 – ਬਿਲਆਮ ਦੀ ਗਧੀ!

“ਤਦ ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਗਧੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਬਿਲਆਮ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀ ਕੀਤਾ ਕਿ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਤਿੰਨ ਵਾਰੀ ਮਾਰਿਆ? ਅੱਗੋਂ ਗਧੀ ਨੇ ਬਿਲਆਮ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, ਕੀ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਗਧੀ ਨਹੀਂ ਜਿਸ ਦੇ ਉੱਤੇ ਤੂੰ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਅੱਜ ਤੱਕ ਸਵਾਰੀ ਕੀਤੀ ਹੈ?”(ਗਿਣਤੀ 22:28,30)।

ਪਵਿੱਤਰ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿੱਚ ਗਧੀ ਦੇ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹਵਾਲੇ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਅਬਰਾਹਾਮ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਮੋਰੀਆਹ ਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਲੈ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਗਧੇ ਉੱਤੇ ਕਾਠੀ ਕੱਸੀ (ਉਤਪਤ 22:3)। ਅਸੀਂ ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਜਦੋਂ ਯਾਕੂਬ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਅੰਨ ਖਰੀਦਣ ਦੇ ਲਈ ਮਿਸਰ ਗਏ, ਤਦ ਉਹ ਆਪਣੇ ਗਧਿਆਂ ਉੱਤੇ ਗਏ, ਅਤੇ ਵਾਪਸ ਆਉਂਦੇ ਸਮੇਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਗਧਿਆਂ ਉੱਤੇ ਅੰਨ ਲੱਦਿਆ (ਉਤਪਤ 42:26)।

ਪਰ ਇਹ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਚਮਤਕਾਰ ਸੀ ਕਿ ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਇੱਕ ਗਧੀ ਦਾ ਮੂੰਹ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਬੋਲਣ ਦਿੱਤਾ। ਅਤੇ ਉਸ ਗਧੀ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਉਸਦੀ ਮੂਰਖਤਾ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਉਣ ਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਨਬੀ ਬਣਾਇਆ। ਜਿਵੇਂ ਉਸਨੇ ਪਤਰਸ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਲਿਆਂਦਾ, ਕੁੱਕੜ ਦੀ ਬਾਂਗ ਦੇ ਦੁਆਰਾ, ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਨਬੀ ਬਿਲਆਮ ਨੂੰ ਸਮਝਾਇਆ। ਜ਼ਰਾ ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ! ਗਧੀ ਨੇ ਯਹੋਵਾਹ ਦੇ ਦੂਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜ੍ਹੀ ਹੋਈ ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋਇਆ ਦੇਖਿਆ, ਅਤੇ ਉਹ ਰਸਤੇ ਤੋਂ ਹਟ ਕੇ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਗਈ। ਪਰ ਬਿਲਆਮ ਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਈ ਅਤੇ ਉਹ ਗਧੀ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ। ਗਧੀ ਆਪਣੇ ਮਾਲਕ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਵਧ ਸਕੀ।

ਤੁਹਾਡੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜਾਨਵਰ ਅਤੇ ਪੰਛੀ ਹਨ। ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ, ਉਹ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਮੰਡਲਾਂਉਦੇ ਹੋਏ, ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਆਗਿਆ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਮਨੁੱਖ ਅੰਨ੍ਹਾ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਹਨ; ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਕੰਨ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਬੋਲ਼ਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਇੱਛਾ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਜਦੋਂ ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਬਿਲਆਮ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲ੍ਹੀਆਂ, ਤਦ ਉਸਨੇ ਯਹੋਵਾਹ ਦੇ ਦੂਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜ੍ਹੀ ਹੋਈ ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹਾ ਦੇਖਿਆ; ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਝੁਕਾਇਆ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਅੱਗੇ ਡਿੱਗ ਪਿਆ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਆਤਮਿਕ ਅੱਖਾਂ ਹਰ ਸਮੇਂ ਖੁੱਲ੍ਹੀਆਂ ਰਹਿਣ, ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੰਨ ਪ੍ਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੀ ਇੱਛਾ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਹੋਣ। ਤੁਹਾਡਾ ਮਨ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੀ ਇੱਛਾ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਸਮਰਪਣ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਨਵੇਂ ਨੇਮ ਵਿੱਚ, ਚੰਗੇ ਸਾਮਰੀ ਦੇ ਗਧੇ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਧੀਰਜ ਉੱਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ, ਇਸ ਨੇ ਜ਼ਖਮੀ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਿੱਠ ‘ਤੇ ਚੁੱਕ ਲਿਆ। ਉਸ ਗਧੇ ਦੀ ਮਦਦ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਸਾਮਰੀ ਦਾ ਨੇਕ ਕੰਮ, ਸ਼ਾਇਦ ਪੂਰਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਜ਼ਖਮੀ ਮੁਸਾਫ਼ਰ ਨੂੰ ਸਰਾਂ ਦੇ ਰੱਖਿਅਕ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਾਲਕ ਦੇ ਬੋਝ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਤੌਰ ਤੇ ਚੁੱਕਿਆ।

ਪ੍ਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੇ ਬੱਚਿਓ, ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਬੋਝ ਚੁੱਕਦੇ ਹਨ। ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਪ੍ਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੇ ਸੇਵਕ ਦਾ ਬੋਝ ਚੁੱਕਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਸਾਡੇ ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਸਾਡਾ ਸਾਰਾ ਬੋਝ ਆਪਣੇ ਉੱਤੇ ਲੈ ਲਿਆ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਬੋਝ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਲਿਆ। ਅਸੀਂ ਉਸ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਕਦੀ ਕਿਵੇਂ ਭੁੱਲ ਸਕਦੇ ਹਾਂ?

ਅਭਿਆਸ ਕਰਨ ਲਈ – “ਵੇਖ, ਤੇਰਾ ਰਾਜਾ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਧਰਮੀ ਅਤੇ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਹੈ, ਉਹ ਦੀਨ ਹੈ ਅਤੇ ਗਧੀ ਦੇ ਬੱਚੇ ਉੱਤੇ ਸਵਾਰ ਹੈ”(ਜ਼ਕਰਯਾਹ 9:9)