ਜੂਨ 02 – ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ দ্বাৰা সান্ত্বনা!

“দুখৰ সময়ত এয়ে মোৰ সান্ত্বনা হয়; তোমাৰ প্রতিজ্ঞাই মোক সঞ্জীৱিত কৰে।” (গীতমালা ১১৯: ৫০)।

ঈশ্বৰৰ বাক্যই আমাক এক ডাঙৰ সান্ত্বনা দিয়ে।  ঈশ্বৰে আমাক প্ৰদান কৰা অগণন অনুগ্ৰহৰ ভিতৰত তেওঁৰ বাক্য অন্যতম।  ৰজা দায়ূদে কৈছে যে প্ৰভুৰ বাক্যই তেওঁক জীৱন দিছে।

প্ৰভুয়ে ইস্ৰায়েলৰ ল’ৰা-ছোৱালীবোৰলৈ চাইছিল, যিসকলে ইজিপ্তৰ দেশত চাৰিশ বছৰৰো অধিক সময় ধৰি পীড়িত হৈ আছিল।  আৰু তেওঁ তেওঁলোকক এইদৰে প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল: “মিচৰ দেশত তোমালোকৰ ওপৰত কৰা উপদ্রৱৰ পৰা তোমালোকক উলিয়াই আনি, গাখীৰ, মৌ-জোল বৈ থকা সেই কনানীয়া, হিত্তীয়া, ইমোৰীয়া, পৰিজ্জীয়া, হিব্বীয়া, আৰু যিবুচীয়া সকলৰ দেশলৈ মই তোমালোকক লৈ যাবলৈ প্রতিজ্ঞা কৰিছোঁ’। (যাত্ৰাপুস্তক ৩: ১৭)৷

তেওঁ প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়াৰ দৰে ইস্ৰায়েলসকলৰ সকলো দুখ-কষ্ট কননদেশলৈ অনাৰ সময়ত তেওঁলোকক কাঢ়ি লৈ যোৱা হৈছিল।  প্ৰাচুৰ্যৰ বাবে তেওঁলোক সুখী আছিল।  প্ৰভুয়ে দুখী লোকসকলক সহায় কৰাৰ দৰে আপুনিও দুখত থকা লোকসকলক সহায় কৰা উচিত।  শাস্ত্ৰত এইদৰে কোৱা হৈছে: “মই ক’লো, “হে যিহোৱা, মোক কৃপা কৰা, মোক সুস্থ কৰা, কিয়নো মই তোমাৰ বিৰুদ্ধে পাপ কৰিলোঁ।”” (গীতমালা ৪১: ১)৷

দুখে কেনেকৈ এজন ব্যক্তিৰ জীৱনৰ ওপৰত অত্যাচাৰ কৰিব পাৰে তাৰ উদাহৰণ আপোনাক প্ৰয়োজন নাই, কিয়নো আপুনি এনে বহুতো ঘটনা প্ৰত্যক্ষভাৱে প্ৰত্যক্ষ ভাৱে প্ৰত্যক্ষ কৰিছে।  শাস্ত্ৰত এইদৰে কোৱা হৈছে: “মানুহৰ মনৰ দুচিন্তাই তেওঁৰ মূল্য কম কৰে; কিন্তু ভাল কথাই তেওঁক আনন্দিত কৰে।” (হিতোপদেশ ১২: ২৫)৷

যেতিয়া আপুনি বাৰে বাৰে ঈশ্বৰৰ বাক্য পঢ়ে, তেতিয়া সেই পদবোৰে আপোনাৰ হৃদয়ক সান্ত্বনা দিয়ে আৰু আপোনাৰ সকলো চিন্তা পাহৰি যোৱাত সহায় কৰে।  যেতিয়াই আপুনি পঢ়ে, ই আপোনাৰ দুখ বোৰ আঁতৰ কৰে আৰু আপুনি সুখেৰে অভিভূত হয়।  দায়ূদে এইদৰে কৈছিল: “ওহ, মোৰ পথবোৰ সুস্থিৰ হওঁক; মই যেন তোমাৰ বিধিবোৰ পালন কৰিব পাৰোঁ!” (গীতমালা ১১৯: ৫০)৷

গোটেই বাইবেলখন পঢ়িবলৈ প্ৰায় চল্লিশ ঘণ্টা লাগিব।  গতিকে আপুনি মাত্ৰ এঘণ্টা পঢ়িলেও, আপুনি চল্লিশ দিনৰ ভিতৰত সম্পূৰ্ণ বাইবেল খন পঢ়ি শেষ কৰিব পাৰে।  বা বিশ দিনৰ ভিতৰত, যদি আপুনি প্ৰতিদিনে দুঘণ্টা পঢ়ে।

আপুনি বাইবেল অধ্যয়ন কৰিবলৈ অধিক সময় আৱণ্টন কৰাৰ পিছত, ই নিশ্চিতভাৱে আপোনাৰ মনক সান্ত্বনা দিব, আপোনাক উৎসাহিত কৰিব আৰু আপোনাৰ আধ্যাত্মিক জীৱনক নৱীকৰণ কৰিব।

পাঁচনি পৌলে এইদৰে লিখিছে: “কিয়নো আগেয়ে যিবোৰ কথা লিখা হৈছিল,  সেইবোৰ আমি ধৈৰ্যৰে আৰু শাস্ত্ৰৰ সান্ত্বনাৰে ভাৰসা পাবলৈ আমাৰ শিক্ষাৰ কাৰণেহে লিখা হৈছিল।” (ৰোমীয়া ১৫: ৪)৷  ঈশ্বৰৰ সন্তানসকলে ঈশ্বৰৰ বাক্য পঢ়িবলৈ আৰু সমগ্ৰ বাইবেলঅধ্যয়ন কৰিবলৈ অধিক সময় নিৰ্ধাৰণ কৰিলে।  ই আপোনাক এক ডাঙৰ সান্ত্বনা দিব।

অধিক ধ্যানৰ বাবে পদ: “তোমাৰ বাক্য মোৰ ভৰিৰ কাৰণে প্ৰদীপ স্বৰূপ আৰু মোৰ পথৰ দীপ্তি স্বৰূপ।” (গীতমালা ১১৯: ১০৫)