ਜਨਵਰੀ 02 – হেৰাই যোৱা দিনবোৰ !

“হে যিহোৱা, তোমালৈ আমাক উভতাই আনা, তেতিয়াহে আমি অনুতপ্ত হ’ম; আগৰ কালৰ নিচিনা আমাৰ দিন পুনৰায় কৰা,” (বিলাপ ৫:২১).

ওপৰৰ পদটো এক আচৰিত প্ৰাৰ্থনা, হৃদয়ৰ গভীৰ আকাংক্ষাৰে ভৰা. যেতিয়া আপুনি আপোনাৰ হৃদয়ৰ গভীৰতাৰ পৰা চিঞৰিব আৰু ঈশ্বৰক আপোনাৰ দিনবোৰ নবীকৰণ কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰিব, তেতিয়া প্ৰভুৱে দয়া পাব আৰু আপোনাৰ জীৱনটোক পুনৰুদ্ধাৰ আৰু নবীকৰণ কৰিব.

গতিকে এই পৃথিৱীৰ বহু লোকে নিজৰ জীৱনৰ ওপৰত চিন্তা কৰে আৰু ঈশ্বৰৰ ওচৰত নিজৰ দিনক আশীৰ্বাদ কৰিবলৈ চিঞৰি উঠে. গোটেই দিনটো প্ৰত্যাহ্বান আৰু ইছ্যুৰে ভৰি আছে. তেওঁলোকৰ কোনো আশা নাই; আৰু অতি কষ্টেৰে নিজৰ দিনটো সহ্য কৰিবলগীয়া হয়. সিহঁতে চিঞৰি উঠে কিয় সিহঁতৰ জীৱনত ভোৰ নাই.

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, কেৱল প্ৰভুৰ ফালে চাওক আৰু আপোনালোকৰ দিনবোৰ পুনৰুদ্ধাৰ আৰু নবীকৰণৰ বাবে এই প্ৰাৰ্থনা গ্ৰহণ কৰক. চকুলোৰ নবী বুলি কোৱা হজৰত যিৰিমিয়ায়েই এই প্ৰাৰ্থনা গ্ৰহণ কৰিছিল. আৰু এইটো নিশ্চিত যে প্ৰভুৱে এনে কান্দোনৰ প্ৰাৰ্থনা শুনি তাৰ উত্তৰ দিব.

ইস্ৰায়েলৰ ৰজা চিদিকিয়াক বন্দী কৰি বাবিললৈ লৈ যোৱা হ’ল. তাৰ পাছত চিদিকিয়াৰ সন্মুখত তেওঁৰ সকলো সন্তানক বধ কৰা হ’ল. চিঞৰি চিঞৰি তিতা চকুলোৰে কান্দিলে. যেতিয়া তেওঁলোকে তেওঁৰ চকুলো দেখি বাবিলনীয়াসকলে তেওঁৰ চকু দুটা মুদি দিলে; আৰু চকুৰ গুৰিৰ পৰা তেজ ওলাই আহিল. তেওঁলোকে তেওঁক বেণ্ডীৰে বান্ধি মৃত্যুৰ দিনলৈকে কাৰাগাৰত বন্দী কৰি ৰাখিলে.

যিৰিমিয়া হজৰত এই কথা শুনি তেওঁ বিলাপ কৰি ক’লে, ‘হায়, আমাৰ অপৰাধৰ বাবেই এই সকলোবোৰ ঘটিছে’. তেওঁ প্ৰভুৰ ফালে চাই প্ৰাৰ্থনা কৰিলে, “হে যিহোৱা, তোমালৈ আমাক উভতাই আনা, তেতিয়াহে আমি অনুতপ্ত হ’ম; আগৰ কালৰ নিচিনা আমাৰ দিন পুনৰায় কৰা,”(বিলাপ ৫:২১).

নতুন বছৰৰ আৰম্ভণিলৈ আহিব লাগিব. শাস্ত্ৰৰ এই সন্তসকলৰ দৰে আপুনিও প্ৰভুৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰিবনে যে ‘আপোনাৰ দিনবোৰ পুৰণিৰ দৰে নবীকৰণ কৰক’?

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, ঠিক গ্ৰীষ্মকালৰ পিছৰ বসন্তৰ ঋতুৰ দৰেই, মনত ৰাখিব যে আপোনাৰ জীৱনৰ সকলো খৰাং দিনৰ পিছত প্ৰভুৰ সান্ত্বনাৰ দিনবোৰো অনুসৰণ কৰিব.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “যিমান দিন ধৰি তুমি আমাক দুখ দিলা আৰু, যিমান বছৰ আমি কষ্ট দেখিলোঁ, সেই অনুসাৰেই তুমি আমাক আনন্দিত কৰা.” (গীতমালা ৯০:১৫)