ফেব্ৰুৱাৰী 02 – বিশ্বাসৰ যুদ্ধ !

“হে প্ৰিয় সকল, আমাৰ সকলোৰে পৰিত্রাণৰ বিষয়ে লিখিবলৈ মই প্রয়োজন বোধ কৰোঁতে, ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ লোক সকলৰ ওপৰত এবাৰ সমৰ্পিত হোৱা বিশ্বাসৰ পক্ষে প্ৰাণপণb কৰিবলৈ দৃঢ় আহ্বান কৰি আপোনালোকলৈ লিখিলোঁ.” (যিহূদা ১:৩).

আপুনি আপোনাৰ বিশ্বাসৰ বাবে সাহসেৰে যুঁজ দিয়া উচিত; আৰু কেতিয়াও আপোনাৰ বিশ্বাস এৰি দিয়া উচিত নহয়. তোমালোকে নিজৰ বিশ্বাসত অটল হোৱা উচিত; যেনেকৈ চিৰদিনৰ বাবে এবাৰ পবিত্ৰ লোকসকলৰ হাতত তুলি দিয়া হৈছে.

পাঁচনি পৌলে লিখিছে: “মই সেই উত্তম যুদ্ধত প্ৰাণপণ কৰিলোঁ, নিৰূপিত পথৰ শেষলৈকে দৌৰিলোঁ, b বিশ্বাস ৰাখিলোঁ. মোৰ বাবে যি ধাৰ্মিকতাৰূপ কিৰীটি সাঁচি ৰখা হৈছে, c সেই কিৰীটি ধার্মিক বিচাৰকর্তা প্ৰভুৰ দ্ৱাৰা সেইদিনা মোক দিয়া হব; আৰু অকল মোকে নহয়, কিন্তু তেওঁৰ আবির্ভাৱক প্ৰেম কৰা সকলোকে দিব.” (২ তীমথিয় ৪:৭-৮). ইয়াৰ দ্বাৰা কেৱল এইটোৱেই প্ৰকাশ পায় যে পৌলে নিজৰ বিশ্বাসত দৃঢ়তাৰে ধৰি ৰাখিবলৈ এক বৃহৎ সংগ্ৰাম কৰিছিল, আৰু বহুতো পৰিস্থিতিয়ে তেওঁক বিশ্বাসৰ পৰা বিপথে পৰিচালিত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল

তেওঁ সাহসেৰেও ঘোষণা কৰিলে যে তেওঁ কাৰ ওপৰত বিশ্বাস ৰাখিছে. যেতিয়া তেওঁ পৰীক্ষা আৰু কষ্টৰ মাজেৰে পাৰ হ’বলগীয়া হৈছিল, তেতিয়া তেওঁ সাহসেৰে ঘোষণা কৰিছিল: “এই কাৰণে মই এইবোৰ দুখ ভোগ কৰিলেও লজ্জিতf নহওঁ; কিয়নো মই যি জনক বিশ্বাস কৰিলোঁ, তেওঁক জানো আৰু তেওঁৰ হাতত মই নিজকে অৰ্পণ কৰি দিলোঁ, g তাতে তেওঁ যে সেই দিনৰ কাৰণে মোক পহৰা দি ৰাখিবলৈ সমর্থ, ইয়াকে দৃঢ় প্ৰত্যয় কৰিছোঁ.” (২ তীমথিয় ১:১২).

শাস্ত্ৰত উল্লেখ কৰা সকলো সন্তই নিজৰ বিশ্বাসৰ বাবে কঠিন যুদ্ধ কৰিছিল. চদ্ৰক, মচখ আৰু আবেদ নেগোৱে আনকি বেবিলনৰ বন্দীত্বৰ সময়তো নিজৰ বিশ্বাসত দৃঢ়তাৰে থিয় দিছিল. তেওঁলোকৰ বিশ্বাসৰ বাবে পৰীক্ষা আৰু সংগ্ৰাম আছিল; আৰু তেওঁলোকৰ বিশ্বাসৰ কাৰণে তেওঁলোকক অগ্নিময় চুলাত পেলোৱা হ’ল.

তেতিয়াও তেওঁলোকে নিজৰ বিশ্বাসৰ পৰা হাৰ নামানিলে. তেওঁলোকে বিজয়ী হৈ নিজৰ বিশ্বাসৰ কথা ঘোষণা কৰি ক’লে, “আমি যি আমাৰ ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰোঁ, তেওঁ আমাক জ্বলি থকা অগ্নিকুণ্ডৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিবলৈ সক্ষম, আৰু হে ৰজা, তেওঁ আমাক আপোনাৰ হাতৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিব.” সেই বিশ্বাসে তেওঁলোকক ক্ষতিৰ পৰা ৰক্ষা কৰিলে.

সেইদৰে যেতিয়া দানিয়েলক তেওঁৰ বিশ্বাসৰ কাৰণে সিংহৰ গুহাত পেলোৱা হৈছিল; আৰু যেতিয়া ইয়োবে বিভিন্ন কষ্টৰ মাজেৰে পাৰ হ’বলগীয়া হৈছিল; তেওঁলোকৰ বিশ্বাসেই তেওঁলোকক ৰক্ষা কৰিছিল. চৌলে খেদি খেদি যোৱাৰ সময়ত দায়ূদে ইমান বছৰ পৰ্ব্বত আৰু গুহাত লুকাই থাকিবলগীয়া হৈছিল. ঈশ্বৰৰ এই সকলো পবিত্ৰ লোকৰ জীৱনৰ বিষয়ে পঢ়ক আৰু তেওঁলোকৰ জীৱনত মহান যুদ্ধৰ সময়তো তেওঁলোকে কেনেকৈ নিজৰ বিশ্বাস ৰক্ষা কৰিছিল.

ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, আপুনিও আপোনাৰ বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাৰ মাজেৰে পাৰ হ’ব পাৰে. কিন্তু শেষলৈকে নিজৰ বিশ্বাসত দৃঢ়তাৰে ধৰি ৰাখক. আৰু প্ৰভুৱে নিশ্চয় তোমালোকৰ বিশ্বাসক সন্মান কৰিব.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “মই যদি আপোনালোকক চাবলৈ যাওঁ, নাইবা অনুপস্থিতো থাকো, তথাপি আপোনালোকে যে এক আত্মাৰে থিৰ হৈ আছে আৰু এক মনেৰে শুভবাৰ্তাৰ সমন্ধীয় বিশ্বাসৰ পক্ষে প্ৰাণপণ কৰিছে, সেই বিষয়ে যেন আপোনালোকৰ পৰা শুনিবলৈ পাম, ইয়াৰ বাবেই আপোনালোকে খ্ৰীষ্টৰ শুভবাৰ্তাৰ যোগ্য জীৱন-যাপন কৰক, এয়ে মাত্ৰ মোৰ নিবেদন.” (ফিলিপীয়া ১:২৭).