নৱেম্বৰ 29 – যুদ্ধক্ষেত্ৰ !

“চৌল আৰু তেওঁলোকৰ লগতে ইস্ৰায়েলৰ সকলো লোকে এলা উপত্যকাত পলেষ্টীয়াসকলৰ সৈতে যুদ্ধ কৰি আছে।” (১ চমূৱেল ১৭:১৯).

ইলা উপত্যকা আছিল এক গুৰুত্বপূৰ্ণ যুদ্ধক্ষেত্ৰ। তাত দুটা সৈন্যবাহিনী ইজনে সিজনৰ বিৰুদ্ধে থিয় হৈ আছিল; এফালে ইস্ৰায়েলৰ সৈন্যবাহিনী আছিল; আৰু সিপাৰে ফিলিষ্টীয়া সৈন্যবাহিনী।

হঠাতে ফিলিষ্টীয়া সৈন্যৰ মাজৰ পৰা গলিয়াথ নামৰ এজন দৈত্যই উঠি আহিল। তেওঁ ইস্ৰায়েলৰ সৈন্যবাহিনীক প্ৰত্যাহ্বান জনাই সুধিলে, “তোমালোকৰ মাজৰ কোনে মোৰ লগত যুদ্ধ কৰিব পাৰে?”; আৰু তেওঁ ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰক অভিশাপ দিলে। একে ৰুটিনতে চল্লিশ দিন পাৰ হৈ গ’ল।

সেই চল্লিশ দিনৰ ভিতৰত কোনো ইস্ৰায়েলীই গলিয়াথৰ বিৰুদ্ধে থিয় দি তেওঁৰ সৈতে যুঁজিবলৈ সাহস কৰা নাছিল। আৰু শেষত, দায়ূদ সেই এলাৰ উপত্যকালৈ আহিল; আৰু তেওঁ গলিয়াথৰ ওপৰত ঠেং আৰু শিলেৰে পৰাজয় হ’ল।

আমি শাস্ত্ৰত বহুতো যুদ্ধৰ কথা পঢ়িব পাৰো। সেই যুদ্ধক্ষেত্ৰবোৰৰ কিছুমান আমাৰ চকুত দেখা যায়; কিন্তু আন কিছুমানক আমাৰ মাংসৰ চকুৰে দেখা নাযায়। আদমে বুজি পোৱা নাছিল যে এদন বাগিচাখন যুদ্ধক্ষেত্ৰ; আৰু তেওঁ এদন বাগিচাক ৰক্ষা কৰাত ব্যৰ্থ হ’ল। আদম আৰু হৱাই বাগিচাখনক সুৰক্ষিত কৰাৰ ক্ষেত্ৰত অতি উদাসীন আৰু অচিন্তিত আছিল। ফলস্বৰূপে চয়তানে বাৰীত প্ৰৱেশ কৰি হৱাক প্ৰতাৰণা কৰিলে; পাপ, অভিশাপ, ৰোগ আৰু মৃত্যু জগতত প্ৰৱেশ কৰিলে। মানুহে ঈশ্বৰৰ সান্নিধ্য, আৰু ঈশ্বৰৰ সৈতে সান্নিধ্য হেৰুৱাবলগীয়া হৈছিল আৰু নিঃস্ব হিচাপে আৱদ্ধ হৈ থাকিবলগীয়া হৈছিল।

আমাৰ শৰীৰৰ শিৰাবোৰো আমি দেখা নোপোৱা যুদ্ধক্ষেত্ৰ। ভাইৰাছ কেনেবাকৈ ৰক্তবাহী নলীত প্ৰৱেশ কৰে, শৰীৰৰ শ্বেত ৰক্তকণিকাবোৰৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিয়ে। যদি ভাইৰাছৰ প্ৰাধান্য হয়, তেন্তে আমি বিভিন্ন ৰোগত আক্ৰান্ত হয়। কিন্তু যুদ্ধত যদি শ্বেত ৰক্তকণিকা জয়ী হয়, তেন্তে আমাৰ স্বাস্থ্য ভাল হ’ব।

আদিপুস্তকত আমি ছিদ্দিম উপত্যকা (অৰ্থাৎ নিমখ সাগৰ)ক প্ৰথম যুদ্ধক্ষেত্ৰ হিচাপে পঢ়িবলৈ পাওঁ। “আৰু ছিনাৰৰ ৰজা অম্ৰাফেলৰ দিনত… চদোমৰ ৰজা বেৰা, ঘমোৰাৰ ৰজা বৰ্চাৰ লগত যুদ্ধ কৰিলে…. এই সকলোবোৰ চিদ্দিম উপত্যকাত (অৰ্থাৎ নিমখ সাগৰত) একত্ৰিত হ’ল” (আদিপুস্তক ১৪:১-৩)।

আজি তুমি যুদ্ধক্ষেত্ৰত; আৰু এজন বিৰোধী আছে যি আপোনাৰ বিৰুদ্ধে থিয় দিছে – তেওঁ চয়তানৰ বাহিৰে আন কোনো নহয় (যাক লুচিফাৰ বুলি কোৱা হয়)। স্বৰ্গস্থানত থকা দুষ্টতাৰ আধ্যাত্মিক বাহিনীবোৰ চয়তানৰ লগত থিয় হৈ আছে (ইফিচীয়া ৬:১২)। পৃথিৱীৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিব লাগিব; মাংস; আৰু বিৰোধী।

কিন্তু বিজয়ী যীচু, বিজয়ৰ প্ৰভু আপোনাৰ লগত সকলো মহিমাৰে থিয় হৈ আছে। দহ হাজাৰ গুণ দহ হাজাৰৰ স্বৰ্গদূত, কৰুব আৰু চেৰাফিম আপোনাৰ কাষত থিয় হৈ আছে; আপোনাক সহায় কৰিবলৈ, আপোনাক উৎসাহিত কৰিবলৈ আৰু আপোনাক শক্তিশালী কৰিবলৈ। “যিহোৱাই তোমালোকৰ বাবে যুঁজিব, আৰু তুমি নিৰৱে থাকিবা” (যাত্ৰাপুস্তক ১৪:১৪)।

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “যিহোৱাৰ প্রশংসা হওঁক; তেওঁ মোৰ আশ্রয়-শিলা; তেওঁ মোৰ হাতক যুদ্ধ কৰিবলৈ শিকায়, মোৰ আঙুলিবোৰকো ৰণ কৰিবলৈ শিকায়।” (গীতমালা ১৪৪:১).