ডিচেম্বৰ 12 – কাণ আৰু চকু !

“শ্ৰৱনকাৰী কাণ আৰু দৰ্শনকাৰী চকু, এই দুয়োকো যিহোৱাই সৃষ্টি কৰিলে.” (হিতোপদেশ ২০:১২).

এই পদটোৱে আমাক আচৰিত কৰি তুলিছে আৰু আমাৰ মনত কেইবাটাও প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰিছে. প্ৰভুৱে কেৱল শ্ৰৱণ কাণ আৰু দৰ্শন চকু সৃষ্টি কৰিলেনে? তেওঁৱেই মানুহক গঠন কৰি শৰীৰৰ সকলো অংগ সৃষ্টি কৰিছিল.

কিন্তু জ্ঞানী চলোমনে কাণ আৰু চকুৰ বিশেষ উল্লেখ কৰিছে. কাণ আৰু চকু থাকিলেই যথেষ্ট নহয়; কিন্তু তোমালোকৰ শ্ৰৱণ কাণ আৰু দেখা চকু থকা উচিত.

গীতমালা ৰচকে সুধিছে, “” (গীতমালা ৯৪:৯). প্ৰভুৰ শ্ৰৱণ কাণ আৰু দৰ্শন চকু আছে; আৰু তেওঁৰ পৰা লুকাই থকা একো নাই. তেওঁৰ কাণে সদায় শুনি থাকে; আৰু তেওঁৰ চকু সদায় মেলি থাকে.

চকু আমাৰ শৰীৰৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ অংশ; যেনেকৈ সেইবোৰ হৃদয়ৰ বাবে খিৰিকী. প্ৰতি মিনিটৰ মূৰে মূৰে লাখ লাখ ছবি চকুত ধৰি মগজুলৈ প্ৰেৰণ কৰা হয়. এই প্ৰতিমূৰ্তিবোৰৰ কিছুমানে মানুহক পবিত্ৰতাৰ দিশে ঠেলি দিয়ে; আনহাতে আন কিছুমান প্ৰতিমূৰ্তি মানুহক পাপৰ প্ৰতি প্ৰলোভিত কৰে. যিহেতু সকলো কামনাই কেৱল চকুৰ যোগেদিহে মনত প্ৰৱেশ কৰে, গতিকে চকুৰ কামনাৰ প্ৰতি আপুনি অতি সাৱধান হোৱা উচিত.

প্ৰভু যীচুৱে কৈছিল, “যদি তোমাৰ সোঁ চকুৱে তোমাৰ বিঘিনি জন্মায়, তেনেহলে তাক কাঢ়ি তোমাৰ পৰা উলিয়াই পেলাই দিয়া; কিয়নো তোমাৰ গোটেই শৰীৰ নৰকত পেলোৱা হোৱাতকৈ, এটা অঙ্গ নষ্ট হোৱাই তোমাৰ পক্ষে ভাল.” (মথি ৫:২৯). একে সময়তে, যদি আপুনি আপোনাৰ চকু দুটা জগতৰ কামনাৰ পৰা আঁতৰাই ৰাখে, আৰু সেইবোৰক কালভাৰী পৰ্বতলৈ তুলি লয়, তেন্তে আপুনি আপোনাৰ প্ৰতি ঈশ্বৰৰ প্ৰেমৰ গভীৰতা বুজিব পাৰিব.

গীতমালা ৰচক দায়ূদে কৈছিল, “মই মোৰ চকু পৰ্বতবোৰলৈ তুলিম – মোৰ সহায় ক’ৰ পৰা আহিছে?” (গীতমালা ১২১:১). মোচিৰ দিনত যিসকলে ব্ৰঞ্জৰ সাপটোৰ ফালে মূৰ তুলি চাইছিল, তেওঁলোক সকলোৱে অগ্নিময় সাপৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পাইছিল.

শাস্ত্ৰই কৈছে, “তেওঁৰ ফালে যেতিয়া লোকসকলে চায়, তেওঁলোক তেতিয়া জ্যোতিষ্মান হৈ উঠে. তেওঁলোকৰ মুখ লাজত কেতিয়াও বিবৰ্ণ নহব.”(গীতমালা ৩৪:৫).

প্ৰভুৱে মনৰ চকু বা আধ্যাত্মিক চকু দিছে. ভিতৰৰ মানুহৰ আধ্যাত্মিক চকু. যদিও দায়ূদৰ লৌকিক বস্তুবোৰ চাবলৈ মাংসৰ চকু আছিল, তথাপিও তেওঁ ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ পৰা প্ৰকাশ পাব বিচাৰিছিল, তেওঁৰ আধ্যাত্মিক চকুৰ দ্বাৰা. সেইবাবেই তেওঁ প্ৰাৰ্থনা কৰি কৈছিল, “ মোৰ চকু মুকলি কৰি দিয়া, যাতে মই তোমাৰ ব্যৱস্থাত আচৰিত আচৰিত বিষয়বোৰ দেখা পাওঁ”(গীতমালা ১১৯:১৮).

পাঁচনি পৌলৰ প্ৰাৰ্থনালৈ চাওক, ইফিচৰ গীৰ্জাৰ সদস্যসকলৰ বাবে. তেওঁ প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল যাতে তেওঁলোকে জানিব পাৰে, “লগতে ঈশ্বৰৰ শক্তিৰ কার্যসাধক গুণ অনুসাৰে বিশ্বাস কৰা যি আমি, আমাৰ মাজত তেওঁৰ শক্তিৰ যি অতিৰিক্ত মহাশক্তিয়ে কার্য কৰিছে, সেই বিষয়েও যেন আপোনালোকে জানিব পাৰে.” (ইফিচীয়া ১:১৯). ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, প্ৰভুৱে আপোনালোকক উজ্জ্বল আধ্যাত্মিক চকু প্ৰদান কৰক, তেওঁৰ শক্তিৰ অতিশয় মহত্ত্ব জানিবলৈ!

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “অসাৰ বস্তুবোৰৰ পৰা তুমি মোৰ দৃষ্টি ঘূৰাই আনা; তোমাৰ পথত চলিবলৈ মোক পুনৰ সঞ্জীৱিত কৰা.” (গীতমালা ১১৯:৩৭).