ডিচেম্বৰ 05 – চকু দুটা তুলি লওক !

“আকাশলৈ চকু তুলি চোৱা, কোনে সৌ তৰাবোৰ সৃষ্টি কৰিলে? তেওঁ তেওঁলোকৰ সমস্ত সৃষ্টি পৰিচালনা কৰে, আৰু তেওঁ সেইবোৰক নাম কাঢ়ি মাতে, সেই জনাৰ অধিক সামৰ্থ আৰু বহু পৰাক্ৰমৰ কাৰণে সেইবোৰৰ কোনো এটাও অনুপস্থিত নাথাকে.” (যিচয়া ৪০:২৬).

গেলিলিও বিজ্ঞানীজনে চকু দুটা ওপৰলৈ তুলিলে. আকাশৰ সকলো তাৰকাৰাজ্য, নিজৰ টেলিস্কোপৰ জৰিয়তে চাই তেওঁ আনন্দত ভৰি পৰিছিল. তেওঁৰ পৰীক্ষা-নিৰীক্ষা আৰু গৱেষণাই জ্যোতিৰ্বিজ্ঞান বিজ্ঞানৰ বিকাশত যথেষ্ট সহায় কৰিছিল.

চকু নুঠা বহুত আছে; কিন্তু ওচৰৰ বস্তুবোৰ চাই ইমানেই আবদ্ধ হৈ পৰে. যিসকলে কথাবোৰ ওচৰৰ পৰা চাই থাকে, তেওঁলোকে মাইঅ’পিয়া বা ওচৰৰ দৃষ্টিশক্তিত আক্ৰান্ত হয়. আৰু কিছু সময়ৰ লগে লগে তেওঁলোকে দূৰদৃষ্টিৰ দৃষ্টিশক্তি হেৰুৱাই পেলায়.

সেইবাবেই জনপ্ৰিয় চকুৰ চিকিৎসকে আপোনাক পাহাৰৰ শিখৰলৈ গৈ দূৰৈৰ অঞ্চলবোৰ চাই থাকিবলৈ পৰামৰ্শ দিয়ে. তেওঁলোকৰ মতে চকুৰ বাবে এনে ব্যায়ামে মাইঅ’পিয়া ভাল কৰিব, আৰু চকুৰ দৃষ্টিশক্তি চোকা কৰিব.

চয়তানৰ প্ৰধান বেয়া হৈছে মানুহক আন্ধাৰত বন্ধ কৰি ৰখা আৰু পোহৰলৈ অহাত বাধা দিয়া. আনকি তেওঁ শিকাইছে যে আন্ধাৰ আশীৰ্বাদ; আৰু শেষত তেওঁলোকৰ মনৰ চকু অন্ধ কৰি পেলায়.

চয়তানেও কিছুমান মানুহক কেৱল তেওঁলোকৰ চাৰিওফালে থকা সংসাৰিক বিষয়বোৰলৈ চাবলৈ বাধ্য কৰে; আৰু তেওঁলোকক অনন্তকালীন বস্তুবোৰ চাবলৈ বাধা দিয়ে. সদায় এই পৃথিৱীৰ ইছ্যু আৰু দুখেৰে ভৰি থাকে; আৰু ইয়াৰ অসাৰতা.

প্ৰভুৱে আপোনাক চকু তুলিবলৈ অনুৰোধ কৰিছে. আপুনি পাহাৰবোৰলৈ চকু তুলিবনে: য’ৰ পৰা আপুনি সহায় লাভ কৰে? (গীতমালা ১২১:১). আপোনাৰ দৃষ্টিশক্তি চিৰন্তন পৰ্বতলৈকে যাওক!

সেইদিনা ঈশ্বৰে অব্ৰাহামক কাষলৈ লৈ গৈ স্বৰ্গলৈ চাবলৈ ক’লে. হয়, প্ৰভুৱে অব্ৰাহামক তেওঁৰ চাৰিওফালে থকা সংসাৰিক বস্তুবোৰ দেখুৱাবলৈ ইচ্ছা কৰা নাছিল; কিন্তু তেওঁ স্বৰ্গত সৃষ্টি কৰা তৰাবোৰলৈ মূৰ তুলি চোৱাৰ দূৰদৰ্শিতা থাকিবলৈ. লগতে তেওঁ অব্ৰাহামক প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল যে তেওঁৰ বংশধৰ আকাশৰ তৰাৰ দৰে সংখ্যা হ’ব.

অব্ৰাহামে সকলো তৰালৈ চাই সেইবোৰক নিজৰ বংশধৰ হিচাপে দেখিলে. তেওঁ উজ্জ্বল ৰাতিপুৱাৰ তৰাটোও দেখিলে; তেওঁৰ শিপা আৰু তেওঁৰ বংশধৰ – প্ৰভু যীচু; আৰু তেওঁ নিজৰ হৃদয়ত অতিশয় আনন্দিত হ’ল. প্ৰভু যীচুৱে কৈছিল, “ আপোনালোকৰ ওপৰ-পুৰুষ অব্ৰাহামে মোৰ দিন দেখাৰ আশাত উল্লাসিত হৈছিল; তেওঁ সেইদিন দেখিলে আৰু আনন্দ কৰিলে.”(যোহন ৮:৫৬).

ঈশ্বৰৰ সন্তান, দূৰদৃষ্টিৰ প্ৰয়োজন. এই জগতৰ বস্তু বিচাৰি নাযাবা; কিন্তু স্বৰ্গ আৰু অনন্তকালৰ বিষয়ে; আৰু সেইবোৰ উত্তৰাধিকাৰী হ’ব.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “কিন্তু এতিয়া তেওঁলোকে তাতকৈ এটি উত্তম স্বৰ্গীয় দেশলৈ আকাংক্ষা কৰে; এই হেতুকে ঈশ্বৰে, তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰ বুলি প্ৰখ্যাত হ’বলৈ লাজ নাপায়; কিয়নো তেওঁলোকৰ কাৰণে তেওঁ এখন নগৰ যুগুত কৰিলে.” (ইব্ৰী ১১:১৬).