জুলাই 20 – আত্মাৰ কণ্ঠ !

“কিন্তু সেই সত্যৰ আত্মা যেতিয়া আহিব, তেতিয়া তেওঁ আটাই সত্যলৈ তোমালোকক পথ দেখুৱাই নিব; কিয়নো তেওঁ নিজৰ পৰা একো কথা নক’ব; কিন্তু যি কথা শুনিব, সেই বিষয়েহে ক’ব আৰু তোমালোকক ভবিষ্যতৰ কথা জনাব. “(যোহন ১৬:১৩).

আপোনাৰ হৃদয়ৰ বোজাবোৰ আঁতৰি যায় যেতিয়া আপোনাৰ নেতৃত্ব আৰু পথ প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ কোনোবা থাকে. ওপৰৰ পদটোৰ পৰা আমি জানিব পাৰোঁ যে পবিত্ৰ আত্মা নিজেই আমাৰ পথ প্ৰদৰ্শক; আৰু তেওঁ তোমালোকক আগন্তুক কথাবোৰো কৈছে.

জীৱনত বহু সময়ত আমি পথৰ সংযোগস্থলত থিয় হৈ কোনটো বাছি ল’ম নাজানো. আমি সেই পথবোৰৰ এটা বাছি লোৱা উচিত যদিও সেই প্ৰতিটো পথৰ বিষয়ে আমাৰ পৰ্যাপ্ত জ্ঞান বা বুজাবুজি নাই; যিহেতু আমাৰ জ্ঞান সীমিত.

কিন্তু পবিত্ৰ আত্মা সৰ্বজ্ঞানী আৰু তেওঁ আমাৰ জীৱনৰ সকলো পথ জানে, আৰম্ভণিৰ পৰা শেষলৈকে. তেওঁ সকলো পথ আৰু ইয়াৰ পৰিণতি বিবেচনা কৰে আৰু তেওঁৱেই আমাক জীৱনৰ সঠিক পথত পথ প্ৰদৰ্শন কৰিব পাৰে. আৰু যেতিয়া তেওঁ আমাক নেতৃত্ব দিব তেতিয়া আমি কেতিয়াও বিপথে পৰিচালিত নহ’ম. প্ৰভুৰ পথে আমাৰ জীৱনলৈ চিৰন্তন আশীৰ্বাদ আনিব.

পবিত্ৰ আত্মাই আমাৰ লগত থকা আৰু আমাৰ ভিতৰত বাস কৰাটো কিমান আচৰিত আৰু উৎকৃষ্ট! যেতিয়া আপুনি শাস্ত্ৰ পঢ়ি থাকিব, তেতিয়া পথ প্ৰদৰ্শক আত্মাই আপোনাক যিকোনো পৰিস্থিতিৰ বাবে আটাইতকৈ উপযুক্ত শব্দ ক’বলৈও জ্ঞান প্ৰদান কৰিব. শাস্ত্ৰই কৈছে, “কিয়নো যি যি কথা সেই সময়ত কবলগীয়া হব, সেয়া পবিত্ৰ আত্মাই সেই মু্‌হুর্ত্ততেই তোমালোকক শিকাই দিব.”(লূক ১২:১২).

পবিত্ৰ আত্মাই পৰিস্থিতি অনুসৰি আপোনাৰ জিভাত সঠিক শব্দ ৰাখিব, আৰু আপোনাক অতি বিদ্বান আৰু জ্ঞানী মানুহৰ দৰে কথা ক’বলৈ বাধ্য কৰিব. সেই সময়ত সকলোৱে পাঁচনি পিতৰৰ বাক্যত থকা জ্ঞানৰ বিষয়ে আচৰিত হৈছিল. কোনো আনুষ্ঠানিক শিক্ষা নথকা পিতৰৰ বাক্যক দিয়া সন্মানৰ বিশেষ স্থানটো দেখি আচৰিত লাগে. পবিত্ৰ আত্মাই পিতৰৰ সকলো পত্ৰ অন্তৰ্ভুক্ত কৰিছে, শাস্ত্ৰৰ অংশ হিচাপে.

পবিত্ৰ আত্মাই পৌল আৰু বাৰ্ণবাক তেওঁলোকৰ পৰিচৰ্যাত আচৰিত ধৰণে পথ প্ৰদৰ্শন কৰিছিল, বহুতো প্ৰকাশৰ যোগেদি (পাঁচনিৰ কৰ্ম ১৩:২). যিজনে তেওঁলোকৰ পৰিচৰ্যাৰ আৰম্ভণিতে তেওঁলোকক পথ প্ৰদৰ্শন কৰিছিল, তেওঁ শেষলৈকে তেওঁলোকক নেতৃত্ব দিছিল.

আপোনাৰ হাত আৰু আপোনাৰ হৃদয় প্ৰভুৰ অধীন কৰক, যাতে তেওঁ আপোনাক নেতৃত্ব দিব পাৰে, একেবাৰে শেষলৈকে. তেওঁ আলফা আৰু ওমেগা. তেওঁ আপোনাৰ বিশ্বাসৰ লেখক আৰু সমাপ্তকাৰী. যেতিয়া আপুনি নিজকে সম্পূৰ্ণৰূপে প্ৰভুৰ ওচৰত সমৰ্পণ কৰে, তেতিয়া আপুনি কোনো কথালৈ ভয় কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই. প্ৰভুৰ ওপৰত আপোনাৰ সকলো বিশ্বাস ৰাখক আৰু তেওঁৰ ওপৰত বিশ্ৰাম লওক.

চমৰিয়াত ফিলিপক শক্তিশালীভাৱে ব্যৱহাৰ কৰাৰ পিছত, “পাছত ঈশ্বৰৰ এজন দূতে ফিলিপক কলে, “উঠা, দক্ষিণ ফাললৈ যি পথ যিৰূচালেমৰ পৰা গাজালৈ নামি গৈছে, সেই পথেদি নামি যোৱা” (এই পথটো মৰুভূমিৰ মাজত আছিল) ৷ ” (পাঁচনিৰ কৰ্ম ৮:২৬). ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, একেদৰেই প্ৰভুৱে আপোনালোকৰ লগত কোমল আৰু স্পষ্ট মাতেৰে, আৰু নিখুঁত পৰিকল্পনাৰে কথা পাতিব.

অধিক ধ্যান-ধাৰণৰ বাবে পদ: “যেতিয়া তোমালোকে সোঁফালে কি বাঁওফালে ঘুৰিবা, তেতিয়া তোমালোকৰ কাণে তোমালোকৰ পাছফালে কোৱা বাক্য শুনিবলৈ পাব, “এয়ে পথ, এই পথে চলা,” (যিচয়া ৩০:২১).