জুলাই 09 – অপৰাধহীন!

“দায়ূদে অবীচয়ক ক’লে, “তেওঁক বিনষ্ট নকৰিবা; কাৰণ যিহোৱাৰ অভিষিক্ত জনৰ বিৰুদ্ধে হাত দাঙি কোনো নিৰপৰাধী হৈ থাকিব নোৱাৰে?”(১ চমূৱেল ২৬: ৯)

দায়ূদৰ এটা দৰ্শন আছিল।  সেইবাবে তেওঁ চৌলৰ বিৰুদ্ধে হাত আগবঢ়াই নিছিল, আনকি যেতিয়া চৌলে অৰণ্যত তেওঁক বিচাৰি ফুৰিছিল।  অতীতত ঈশ্বৰে চৌলক অভিষিক্ত কৰিছিল আৰু সেইটোৱেই হৈছে দায়ূদে চৌলৰ ক্ষতি কৰাৰ পৰা আঁতৰি থকাৰ প্ৰাথমিক কাৰণ।

চৌলে দায়ূদক হত্যা কৰাৰ উদ্দেশ্যৰে অৰণ্যত আছিল আৰু নিশা শুবলৈ গৈছিল।  আবনাৰ, যি তেওঁৰ সেনাপতি আছিল, যি তেওঁক সুৰক্ষা দিব লাগিছিল, তেওঁও শুবলৈ গৈছিল।  আৰু তেওঁলোক দুয়োকে দায়ূদে অজ্ঞাতভাৱে ধৰা পেলাইছিল আৰু তেওঁলোকে দায়ূদৰ হাতৰ পৰা পলাই যোৱাৰ কোনো উপায় নাছিল।  তেতিয়া আবিচাই দায়ূদক ক’লে, “ঈশ্বৰে আজিৰ দিনটোত আপোনাৰ শত্ৰুক আপোনাৰ হাতত দিছে। সেয়েহে, এতিয়া, অনুগ্ৰহ কৰি, মই তেওঁক একেবাৰতে বৰ্শাৰে আঘাত কৰোঁ, পৃথিৱীৰ সোঁফালে; আৰু মই তেওঁক দ্বিতীয়বাৰআঘাত কৰিব নালাগিব!”

আজিও বহুতো লোক ৰৈ যাব পাৰে যিসকলে প্ৰভুৰ অভিষিক্ত সকলক চিৰকালৰ বাবে ধ্বংস কৰিব বিচাৰিব।  তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ বিষয়ে অজ্ঞ আৰু তেওঁলোকৰ ওচৰত কোনো দৃষ্টি প্ৰকাশ কৰা নাই।    কিন্তু যিহেতু দায়ূদ ঈশ্বৰৰ এজন ব্যক্তি আছিল, সেয়েহে তেওঁ প্ৰভুৰ হৃদয়ৰ সৈতে সম্পূৰ্ণৰূপে সংৰেখিত আছিল আৰু ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ বিষয়ে ভালদৰে অৱগত আছিল।

সেইবাবে দায়ূদে এইদৰে কৈছিল: “প্ৰভুৰ অভিষিক্তসকলৰ বিৰুদ্ধে কোনে হাত আগবঢ়াব পাৰে আৰু অপৰাধহীন হ’ব পাৰে?”  আমি ইয়াত দায়ূদৰ দৃঢ় সংকল্প দেখিছোঁ, যাতে চাউলৰ কোনো ক্ষতি নহয়।  তদুপৰি দায়ূদে এইদৰেকৈ কৈছিল: “(১ চমূৱেল ২৬: ১১)৷  আপোনাৰ মাজত এনে দৃষ্টি আছে নেকি?  যদি ঈশ্বৰৰ অভিষিক্ত সেৱকসকলৰ বিষয়ে আপোনাৰ এনে এক দৃষ্টি আছে, তেন্তে প্ৰভুয়ে আপোনাক এক শক্তিশালী আৰু আশ্চৰ্যকৰ আচৰিত ভাৱে উন্নত কৰিব।

সেই দিনবোৰত অব্ৰাহামে এখন বেদী নিৰ্মাণ কৰি কাঠবোৰ সুশৃংখলভাৱে ৰাখিছিল; আৰু তেওঁ ইচহাকক তেওঁৰ পুত্ৰক বান্ধি বেদীত, কাঠৰ ওপৰত ৰাখিলে।  আৰু অব্ৰাহামে হাত আগবঢ়াই তেওঁৰ পুত্ৰক হত্যা কৰিবলৈ চুৰিটো লৈছিল।  আইজাকৰ মৃত্যুৰ আগতে মাত্ৰ কেইটামান মুহূৰ্ত আছিল।  তেতিয়ালৈকে শান্ত হৈ থকা স্বৰ্গখনে ইয়াক আৰু সহ্য কৰিব নোৱাৰিলে।  প্ৰভুৰ স্বৰ্গদূতে স্বৰ্গৰ পৰা অব্ৰাহামক ফোন কৰি এইদৰে কৈছিল: ”

“মই যে যিহোৱাৰ অভিষিক্ত জনৰ বিৰুদ্ধে হাত দাঙিম, যিহোৱাই মোৰ পৰা এনে কাৰ্য দূৰ কৰক; কিন্তু মই বিনয় কৰোঁ, তুমি এতিয়া গৈ, তেওঁৰ মূৰ-শিতানৰ ওচৰত থকা যাঠি আৰু জলপাত্ৰটো লৈ আহাঁ, তাৰ পাছত আমি গুচি যাম।”(১ চমূৱেল ২৬: ১১)৷  আপোনাৰ মাজত এনে দৃষ্টি আছে নেকি?  যদি ঈশ্বৰৰ অভিষিক্ত সেৱকসকলৰ বিষয়ে আপোনাৰ এনে এক দৃষ্টি আছে, তেন্তে প্ৰভুয়ে আপোনাক এক শক্তিশালী আৰু আশ্চৰ্যকৰ আচৰিত ভাৱে উন্নত কৰিব।

সেই দিনবোৰত অব্ৰাহামে এখন বেদী নিৰ্মাণ কৰি কাঠবোৰ সুশৃংখলভাৱে ৰাখিছিল; আৰু তেওঁ ইচহাকক তেওঁৰ পুত্ৰক বান্ধি বেদীত, কাঠৰ ওপৰত ৰাখিলে।  আৰু অব্ৰাহামে হাত আগবঢ়াই তেওঁৰ পুত্ৰক হত্যা কৰিবলৈ চুৰিটো লৈছিল।  আইজাকৰ মৃত্যুৰ আগতে মাত্ৰ কেইটামান মুহূৰ্ত আছিল।  তেতিয়ালৈকে শান্ত হৈ থকা স্বৰ্গখনে ইয়াক আৰু সহ্য কৰিব নোৱাৰিলে।  প্ৰভুৰ স্বৰ্গদূতে স্বৰ্গৰ পৰা অব্ৰাহামক ফোন কৰি এইদৰে কৈছিল: “ল’ৰাটোৰ ওপৰত হাত নিদিবা।  ল’ৰাটো অব্ৰাহামৰ আৰু ঈশ্বৰে পূৰ্বপুৰুষসকলৰ মাজৰ এজন হিচাপে বাছনি কৰিছে।”

আনকি যেতিয়া এজন পিতৃৰ নিজৰ পুত্ৰৰ বিৰুদ্ধে হাত আগবঢ়োৱাৰ কোনো অধিকাৰ নাথাকে, তেতিয়াও এইটো অধিক সঁচা যে প্ৰভুৰ অভিষিক্ত সকলৰ ক্ষতি কৰিবলৈ কোনেও এনেদৰে কাম কৰিব নোৱাৰে।  স্বৰ্গই কেতিয়াও সেইটো অনুমতি বা অনুমতি নিদিব। ঈশ্বৰৰ সন্তান, কেতিয়াও প্ৰভুৰ সেৱকসকলৰ বিৰুদ্ধে নিন্দাৰ শব্দ উচ্চাৰণ নকৰিব।

ইয়াৰ উপৰিও ধ্যান ৰখাৰ বাবে এইদৰে কৈছিল: “ঈশ্বৰৰ মনোনীত সকলৰ বিৰুদ্ধে কোনে অপবাদ দিব? ঈশ্বৰেহে ধাৰ্মিক বুলি গণিত কৰোঁতা (ৰোমীয়া ৮: ৩৩)